شخصیتی که بمب خبری این هفته شد/ ورزشکارترین رئیس‌ جمهور دنیا کیست+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «ولادیمیر پوتین» رئیس ‌جمهور روسیه روز دوشنبه هفته گذشته در سفری از پیش اعلام نشده، وارد سوریه شد و با همتای سوری ‌اش دیدار، و دستور خروج نیروهای روسیه از سوریه را صادر کرد. این خبر، به بمب خبری این هفته تبدیل شد و پوتین را به خبرسازترین شخصیت در این هفته بدل کرد. بنابراین جا دارد او را بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

«ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین» متولد 7 اکتبر ۱۹۵۲ در شهر «سن پترزبورگ» (لنینگراد سابق) است. او کوچک ترین فرزند از سه فرزند «ولادیمیر اسپیریدونوویچ پوتین» (1999-1911) و «ماریا ایوانووا پوتینا» (1998-1911) بود.

دو برادر او که در اواسط دهه 1930 به دنیا آمده بودند، هر دو پیش از تولد او از دنیا رفته بودند. «آلبرت» در نوزادی مرده بود و «ویکتور» در دوره جنگ جهانی دوم به دلیل ابتلا به دیفتری جانش را از دست داد.

او در دانشگاه دولتی سن پترزبورگ حقوق خواند و در سال 1975 از این دانشگاه فارغ التحصیل شد.

او مدت 16 سال مامور اطلاعات خارجی کا.گ. ب بود تا اینکه درجه سرهنگ دومی را دریافت کرد و در سال 1991 نیز بازنشسته شد تا در سن پترزبورگ وارد سیاست شود.

او در سال 1996 وارد «مسکو» شد و به دولت رئیس جمهور وقت «بوریس یلتسین» پیوست.

پوتین به سرعت پله های ترقی را پیمود تا اینکه در روز 31 دسامبر سال 1999 و پس از استعفای یلتسین به سمت کفیل رئیس جمهور منصوب شد. پوتین از اوت ۱۹۹۹ تاکنون همواره پست ریاست‌ جمهوری یا نخست ‌وزیری روسیه را در اختیار داشته است.

او از ۱۵ آوریل ۲۰۰۸ رئیس حزب «روسیه واحد» است.

پوتین در انتخابات ریاست جمهوری سال 2000 میلادی با 53 درصد آراء رقیب خود «گنادی زیوگانوف» را که 30 درصد آراء را کسب کرده بود، شکست داد. او در انتخابات سال 2004 نیز با کسب 72 درصد آراء رای دهندگان مجددا انتخاب شد. در دور اول ریاست جمهوری پوتین، اقتصاد روسیه به مدت هشت سال پیاپی رشد کرد و تولید ناخالص داخلی مورد اندازه‌ گیری در برابری قدرت خرید 72 درصد رشد کرد. این رشد نتیجه رشد قیمت کالاها، قیمت ‌های بالای نفت، و سیاست‌ های مالی و اقتصادی محتاطانه بود. به دلیل محدودیت قانون اساسی روسیه بر دوره ‌های ریاست جمهوری، پوتین قادر به شرکت در انتخابات سال ۲۰۰۸ برای سومین دوره پیاپی نبود. «دمیتری مدودف» در آن انتخابات پیروز شد و پوتین را به نخست وزیری منصوب کرد.

پوتین در سال ۲۰۱۲ با کسب ۶۴ درصد آرا برای سومین بار به ریاست جمهوری روسیه برگزیده شد. سقوط قیمت نفت و تحریم‌ های بین ‌المللی اعمال شده بر روسیه در آغاز سال ۲۰۱۴ در پی الحاق «کریمه» به روسیه و مداخله نظامی روسیه در اوکراین منجر به کاهش ۳.۷ درصدی رشد در ۲۰۱۵ شد.

ولادیمیر پوتین به عنوان رئیس جمهوری پُرکار شناخته می ‌شود که اقتصاد روسیه را از بحران شدید دهه ۱۹۹۰ به ثبات و رشد قابل توجه در قرن بیست و یکم هدایت کرده ‌است. همچنین عده ‌ای او را به عنوان ورزشکارترین رئیس ‌جمهور دنیا می ‌شناسند.

علایق

او جودوکاری ماهر است، روزانه یک ساعت در استخر محل سکونت ‌اش شنا می ‌کند و به بوکس، کونگ ‌فو، موای تای و بسیاری دیگر از هنرهای رزمی علاقه‌ مند است.

او از سن 12 سالگی تمرین سامبو و جودو را آغاز کرده بود. او کمربند مشکی جودو و مقام ملی در ورزش سامبا دارد.

پوتین  در راندن انواع و اقسام وسایل نقلیه مهارت دارد. وی زیردریایی هسته ‌ای، هواپیما، لوکوموتیو و کامیون های عظیم ‌الجثه را نیز به تنهایی هدایت کرده است.

پوتین از معتقدان کلیسای ارتدکس روسیه است.

زندگی زناشویی

در 28 ژوئیه 1983 پوتین با «لودمیلا شکربنوا» ازدواج کرد و آنها از 1985 تا 1990 در آلمان شرقی زندگی کردند.

آنها دو دختر دارند: «ماریا پوتینا» در 28 آوریل 1985 در لنینگراد، و «یکاترینا» در 31 اوت 1986 در «درسدن» آلمان به دنیا آمدند.

پوتین در سال ۲۰۱۳ پس از اتمام دیدار از یک نمایشنامه اعلام نمود به صورت توافقی قصد طلاق گرفتن از لودمیلا را دارد. آنها ضمن اینکه جدایی شان را متمدنانه خواندند عامل اصلی آن را نداشتن وقت برای یکدیگر قلمداد کردند. یکی دیگر از دلایلی که راجع به عامل این طلاق شایعه شد، رابطه پوتین با «آلینا کابائوا» ورزشکار و فعال سیاسی روس بود. این شایعات به حدی بالا گرفت که ادعا شد پوتین از این زن جوان دو فرزند نیز دارد اما این گفته‌ ها از سوی دو طرف رد شد. شایعه دیگری نیز وجود داشت که ادعا می ‌کرد پوتین دست بِزن دارد و همسرش را مورد آزار اذیت قرار می ‌داد. این اظهارات از سوی سرویس اطلاعاتی آلمان ادعا شده است. این ادعا از سوی «لنشن» زن جاسوس آلمانی که در قرن گذشته توانست با همسر پوتین روابط نزدیکی برقرار کند ادعا شده بود. وی همچنین ادعا کرد پوتین به همسرش خیانت می ‌ورزید. این گزارش‌ ها هیچ یک تایید شده نیستند.

پیوستن کریمه به روسیه

پیوستن «کریمه» به روسیه یکی از تحولات مهم دوره کار پوتین محسوب می شود. به دنبال بحران کریمه در ۱۶ مارس ۲۰۱۴ یک همه ‌پرسی از مردم کریمه برای پیوستن به روسیه برگزار شد. ۸۱ درصد واجدان شرایط در این انتخابات شرکت کرده و ۹۶٫۷۷ درصد به جدایی این شبه جزیره از اوکراین و الحاقش به روسیه رای مثبت دادند.

ولادیمیر پوتین در روز ۱۸ مارس رسما سند الحاق کریمه به روسیه را امضا کرد و کریمه را جزء جدایی ناپذیر روسیه خواند.

اقدام نظامی روسیه در سوریه

در 30 سپتامبر 2015 در پی درخواست رسمی دولت سوریه برای دریافت کمک نظامی از روسیه برای مقابله با گروه های تروریستی، پوتین فرمان این کار را صادر کرد.

فعالیت های نظامی روسیه شامل حملات هوایی، حملات موشکی، و استفاده از مشاوران و نیروهای ویژه بود.

این همکاری تا پایان داعش در این کشور ادامه یافت تا اینکه در نهایت در دوشنبه هفته جاری وی شخصا با سفر به «لاذقیه» پایان آن را رسما اعلام کرد.

پوتین پس از گفت ‌و گو با «بشار اسد» رئیس‌ جمهور سوریه دستور خروج نیروهای روسیه از سوریه را رسما صادر کرد.

به عقیده «آرایک استپانیان» کارشناس امور سیاسی روسیه، «رسانه های غربی اصلی سعی خواهند کرد بازدید پوتین از سوریه را نادیده بگیرند. آنها باید یا از این سفر انتقاد کنند یا بگویند که روسیه در سوریه نقش بی ارزشی ایفا کرده است زیرا این سفر پوتین آنها را شوکه کرده است. رئیس جمهور روسیه به سوریه رفت و این را اعلام کرد که جنگ با داعش به پایان رسید و او فرمان داد که سربازان به خانه و کاشانه خود باز گردند. بدین سان بر خلاف ادعاهای تحلیلگران غربی و لیبرال روسی که می گفتند روسیه در این جنگ فرو رفته و به دام افتاده، پوتین ثابت کرد که با نیروهای مسلح محدود توانسته است به موفقیت دست یابد.»

با این حال، روسیه پایگاه «حمیمیم» و تسهیلات دریایی در بندر طرطوس، در جنوب غربی سوریه، را همچنان در اختیار خود نگاه خواهد داشت.

دخالت در انتخابات آمریکا

در ژانویه 2017 آژانس های اطلاعاتی آمریکا با اطمینان اعلام کردند که پوتین شخصا دستور دخالت در انتخابات نوامبر 2016 به نفع ترامپ را داده است. پوتین به کرات ادعای دخالت روسیه را در انتخابات آمریکا رد کرده است.

نفوذ روز افزون روسیه در سایه افول قدرت آمریکا

زوال قدرت آمریکا در حال روی‌ دادن است.  «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیل روز سه شنبه خود در روزنامه رأی الیوم نوشت: سفر دوره ای کوتاه مدت پوتین به خاورمیانه که سه ایستگاه اصلی یعنی سوریه، مصر و ترکیه را شامل می شد، انعکاسی از نفوذ روز افزون و گسترده روسیه است که با سرعت سرسام آوری در مقابل نفوذ رو به کاهش آمریکا و در سایه صعود محور مقاومت و بازگشت به مساله اصلی عربی اسلامی با قدرت بیشتری از گذشته، در حال گسترش است.

در این تحلیل آمده است: «این طبیعی بود که رئیس جمهور روسیه این سفر دوره ای خود را با بازدید از پایگاه حمیمیم در شمال سوریه آغاز کند؛ پایگاهی که نقش بزرگتری در تعیین سرنوشت بحران سوریه به نفع ارتش عربی سوریه و شکست همه طرح ها برای براندازی نظام در دمشق بازی کرد و این طبیعی است که در میان خلبانان این پایگاه اعلام کند که «ماموریت با موفقیت انجام شد» و به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح دستور دهد که بیشتر هواپیماها و خلبانان آن از سوریه خارج به میهن بازگردند و فرش را از زیر پای آمریکایی ها برای ابقای نیروهایشان در عراق و سوریه بکشد.

پیروزی ای که پوتین در سوریه به دست آورد دروازه های خاورمیانه را به روی او کاملا باز کرد.

پوتین از ایستگاه سوریه به «قاهره» رفت و در آن جا با «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر دیدار کرد. این دیدار از مصر آغاز گر مرحله جدیدی در روابط روسیه و مصر است و مصر را بیشتر به محور روسیه نزدیک می کند و آن را به بستر طبیعی اش پس از آن که راهش را به سمت ایالات متحده به دست «محمد انور السادات» رئیس جمهور اسبق مصر گم کرد، باز می گرداند.

پوتین نقش بزرگی در حمایت از این محور با زیرکی بی سابقه ای ایفا کرد و این حق اوست که پیروزی در سوریه و عراق و لبنان و به زودی در یمن و قدس اشغالی را جشن بگیرد.»

سیاست‌ های ترامپ علاوه بر افول هژمونی آمریکا در خاورمیانه، در حال جابه ‌جایی مرزهای دوستی و دشمنی نیز هست. در پرتو این سیاست ‌ها، قدرت مانور روسیه در منطقه افزایش یافته و پوتین به خوبی در حال استفاده از این فرصت هاست.