با وجود بیش از یک دهه تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا، اسد هنوز در سوریه در قدرت است، همان گونه که موگابه در زیمبابوه است. این تحریم ها مسلما تنها مشروعیت بین المللی سیاست آمریکا را تضعیف کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به دنبال تصویب تحریم ها علیه ایران، روسیه و کره شمالی نوشت: «کیم جونگ اون» هنوز در کالج به سر می برد زمانی که در سال 2006 شورای امنیت سازمان ملل به واسطه پیش نویس قطعنامه ای که توسط آمریکا تنظیم شده بود، تحریم های اقتصادی را بر دولت پدرش تصویب کرد تا مانع تبدیل شدن کره شمالی به یک قدرت هسته ای شود.
واشنگتن از چین به عنوان تنها کشور با ظرفیت قطع شاهرگ اقتصادی کره شمالی درخواست کمک کرد. کنگره سال گذشته در اقدامی تحریم های کره شمالی را تشدید کرد.
اما تمامی این اقدامات شکست خورده است. این ماه کیم جونگ اون که از زمان مرگ پدرش در سال 2011 جای او نشسته است، موشک بالستیک قاره پیمایی را آزمایش کرد که عملا می تواند یک کلاهک هسته ای را به آلاسکای آمریکا حمل کند.
اکنون کنگره تحریم های جدیدی را علیه ایران، روسیه و کره شمالی تصویب کرده است. اعضای مجلس نمایندگان آمریکا بامداد امروز با 419 رای موافق در مقابل سه رای مخالف این طرح تحریمی را تصویب کردند.
این طرح نسخه تازه ای از طرح سنای آمریکا است که 15 ژوئن (25 خرداد) با 98 رای موافق تصویب شد.
اعضای مجلس نمایندگان معتقدند بودند بر اساس قانون اساسی این طرح باید ابتدا از سوی این مجلس تهیه و تصویب شود و آنگاه به سنا ارسال شود.
سناتور دموکرات «بن کارسون» گفته است اعضای دو مجلس پس ازمذاکراتی فشرده بر سر نحوه مسیر قانونی این طرح توافق کردند.
این طرح مصوب مجلس نمایندگان اکنون می بایست به تصویب سنا نیز برسد، سپس برای قانونی شدن به کاخ سفید ارسال خواهد شد.
مجلس سنا هنوز اعلام نکرده است که چه زمانی این طرح مصوب مجلس نمایندگان را بررسی خواهد کرد.
کاخ سفید نیز در مورد طرح مجلس نمایندگان گفته است که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا هنوز درباره امضا کردن چنین طرحی تصمیمی نگرفته است.
این طرح ابتدا برای تشدید تحریم ها علیه ایران در سنای آمریکا تهیه شد. ولی سپس طرح تحریم های روسیه نیز به آن اضافه شد.
طرح تازه مصوب مجلس نمایندگان تحریم هایی علیه روسیه به دلیل الحاق شبه جزیره «کریمه» به خاک خود، حمایت از «بشار اسد» در جنگ سوریه و همچنین «مداخله» احتمالی این کشور در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا اعمال می کند.
این طرح همچنین تحریم ها علیه کره شمالی را به دلیل تداوم آزمایش های موشکی و هسته ای تشدید می کند.
مقام های دولت دونالد ترامپ در هفته های گذشته دیدارهایی با قانونگذاران آمریکایی داشته و تلاش کرده اند در مورد تغییراتی در این طرح آنها را متقاعد کنند، از جمله بخشی که رئیس جمهور آمریکا را ملزم می کند، پیش از هر گونه آسان سازی تحریم ها در مورد روسیه از کنگره اجازه بگیرد.
در عین حال چنین مصوبه ای تلاش احتمالی دولت دونالد ترامپ برای لغو احتمالی تحریم های روسیه را محدود می کند.
تلاش ها علیه ولادیمیر پوتین می تواند به خودی خود یک هدف ارزشمند محسوب می شود و یا آن گونه که «گری هاف بائر» از موسسه اقتصاد بین الملل «پیترسون» گفته است «بخش زیادی از این مصوبه ممکن است سیلی به رئیس جمهور ترامپ برای همکاری نزدیک وی با روسیه باشد».
اگر افرادی در کنگره باشند که باور داشته باشند رفتار پوتین تغییر خواهد، ممکن است علاقه مند بوده باشند که راکتور کره شمالی هم از دور خارج شود اما این اتفاق نیافتده است.
هاف بائر و همکارانش بیش از 200 مورد از تحریم های اقتصادی اعمال شده از زمان محاصره آلمان توسط متفقین در جنگ جهانی اول را مورد بررسی قرار دادند و به یک نتیجه رسیدند: بهتر است خیلی اهداف این تحریم ها را دست بالا نگیریم.
هاف بائر می گوید وقتی تحریم ها اهداف میانه ای دارند و کشورهای تحریم شونده به دموکراسی متعهد بوده و ارتباط اقتصادی نزدیکی با متحدان کشورهای تحریم کننده دارند، در رفتار کشورها قطعا تغییری صورت نمی گیرد.
اما هنگامی که اهداف بلند پروازانه است و روابط اقتصادی این کشورها با متحدان تحریم کننده ادامه می یابد، تحریم ها ناکام خواهند ماند.
تعلیق کمک های دولتی آمریکا به گینه بیسائو ممکن است ژنرال «وریسیمو کوریرا سیبرا» را به برگزاری انتخابات در سال 2003 مجبور کرده باشد. تحریم های اعلام شده توسط اتحادیه اروپا، اتحادیه آفریقا و آمریکا هم احتمالا به برگزاری انتخابات ها در جمهوری آفریقای مرکزی پس از کودتای 2003 کمک کرده باشد.
اما دستاوردها ناچیز است. به عبارت دیگر، با وجود بیش از یک دهه تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا، بشار اسد هنوز در سوریه در قدرت است، همان گونه که «رابرت موگابه» در زیمبابوه است. سپس داستان کوبا مطرح می شود که در آنجا نیم قرن تحریم در تغییر نظام این کشور ناکام مانده است.
تحریم ها در اعمال فشار بر ترکیه برای خروج از قبرس، پایبندی کلمبیا، ونزوئلا یا نیجریه به جنگ واشنگتن با قاچاق مواد مخدر و یا وادار کردن هند و پاکستان برای کنار گذاشتن زرادخانه های هسته ای خود ناکام مانده اند.
حتی به شکل ظاهری نیز موفقیت تحریم ها با شک و شبهه همراه است. حامیان تحریم تمایل دارند این استدلال را مطرح کنند که این گزینه ایران را پای میز مذاکره آورده است. آنها این استدلال را مطرح می کنند که حتی اگر تحریم های اعمال شده توسط «باراک اوباما» در سال 2014 نتوانسته باشد روسیه را به ترک کریمه متقاعد کند، لااقل پوتین را از اعزام نیروهای روسی به دیگر جمهوری های بالتیک بازداشته است.
اما می توان گفت پوتین به این دلیل این کار را نکرده و به بالتیک حرکت نکرده زیرا همچون اوکراین برای روسیه کلیدی نیستند.
اعتبار دادن به گزینه تحریم ها با طرح کشاندن ایران پای میز مذاکره نیز چشم پوشی کردن از دیگر گزینه های ایران است. مذاکره به معنای کنار گذاشتن اهداف هسته ای برای همیشه نیست.
دلایل خوبی وجود دارد که نشان می دهد تحریم ها آن گونه که تبلیغ می شوند نیستند. این کار در حقیقت تاثیر مستقیم بر تجارت با کشورهایی دارد که قرار نیست مجازات شوند. این تحریم ها ممکن است به کشورهای هدف آسیب بزنند اما تاثیر آنها به مرور زمان کاهش می یابد.
ترکیب تحریم ها گرچه به مردم روسیه آسیب های اقتصادی وارد کرده و قیمت نفت و گاز را کاهش داده است، اما محبوبیت پوتین هر روز بیشتر می شود.
همان گونه که هاف باوئر و همکارانش اشاره کرده اند، روسای جمهور آمریکا از تحریم های اعمال شده برای به نمایش گذاشتن مخالفت خود با سوء رفتارهای خارجی استفاده کرده اند؛، حتی زمانی که احتمال تغییر رفتار کشور مورد نظر باشد. آنها این استدلال را مطرح می کنند که این اقدام ممکن است بی اثر باشد ولی بهتر از سکوت است.
و البته سیاست داخلی را نیز باید در نظر گرفت.
هنگامی که کنگره در سال 1996 تحریم های اقتصادی که 36 سال در براندازی نظام کاسترو شکست خورده بود، تشدید کرد انتظار نمی رفت باز هم نتیجه بگیرد. در واقع این کار با مجازات شرکت های سومی که با کوبا تجارت می کردند، مسلما تنها مشروعیت بین المللی سیاست آمریکا را تضعیف کرد.
در اینجا ما ممکن است یک دلیل منطقی برای حرکت کنگره علیه روسیه بیابیم. هدف از این کار تغییر رفتار روسیه - و یا حتی به رخ کشیدن رهبری آمریکا به متحدانش نیست. (در واقع، اتحادیه اروپا مخالف این تحریم ها است که به شرکت های اروپایی آسیب می رساند.) تنها هدف از این تحریم ها، ارسال پیامی به رای دهندگان آمریکایی با این مضمون است که اگر ترامپ پوتین را متحد خود می بیند، کنگره مخالف آن است.
