ترکیه از سوریه خارج می شود یا می خواهد هرج و مرج ایجاد کند؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «ناصر قندیل» نویسنده و تحلیلگر مسائل خاورمیانه  در تحلیلی در روزنامه لبنانی البناءنوشت: شورای امنیت ملی ترکیه به شکل غیرمنتظره ای پایان عملیات«سپر فرات» که ماه آگوست گذشته آغاز کرده بود را اعلام کرد؛ این عملیات با ورود ارتش ترکیه به شکل رسمی و بدون موافقت دولت سوریه به شهر«جرابلس» در مرزهای سوریه و ترکیه و پس از تحویل این شهر توسط داعش بدون درگیری به نیروهای ترکیه آغاز شد و پس از آن اعلام شد که ماموریت عملیات رسیدن به شهر«الباب» و پس از آن شهر«منبج» برای شرکت در آزادی شهر«الرقه» از دست داعش است. در حالی پایان عملیات اعلام می شود و گفته می شود که به اهدافش رسید که ارتش ترکیه و گروه های مسلح سوری هوادارش نتوانستند وارد شهر منبج شوند یا در عملیات آزادی شهر الرقه مشارکت کنند و در نهایت هدف از عملیات محقق نشد و ماموریتش نیز کامل نشد. پس معنای تصمیم شورای امنیت ملی ترکیه برای پایان ماموریت و اعلام رسیدنش به اهدافش چیست؟

اعلام پایان این عملیات با شکست مذاکرات ترکیه و آمریکا برای رسیدن به تفاهمی درباره جنگ الرقه و مشارکت ارتش ترکیه در آن و گره کردها که باعث ورود ترکیه به سوریه شد البته به بهانه پاک سازی داعش، همزمان شد؛ علاوه بر آن پیامدهای روز افزون جنگ به ضرر ترک ها نیز بود، آمریکایی ها همچنان بر همکاری با کردها به قیمت خشمگین کردن ترکیه اصرار کردند و روسیه نیز آمادگی خط زدن یک بخش از مردم سوریه که حتما در هر گونه راه حلی در آینده برای بحران سوریه شریک است به خاطر چشم و ابروی ترک ها را ندارد اگر چه به رئیس جمهور ترکیه اطلاع داده است که در مخالفت با خودمختاری یا ایجاد کانتون کردی با ترکیه، شریک یک صدا است لیکن به اردوغان اطلاع داد که راه مخالفت با هر گونه ایجاد مناطق خودمختار یا کانتون ها پایان دادن به هر گونه حضور نظامی امنیتی خارجی در اراضی سوریه و بازگشت همه اراضی سوریه به آغوش ارتش سوریه به رهبری حکومت سوریه متحد است که همه آن را به رسمیت می شناسند و از آن در جنگ علیه تروریسم حمایت می کنند. حالا آیا این اقدام جدید ترکیه گامی در پذیرش نصیحت روسیه برای خروج نظامیان ترکیه از سوریه به نفع دولت سوریه است؟

اعلام پایان ماموریت و موفقیت آن یعنی در عمل ارتش ترکیه از اراضی سوریه عقب نشینی می کند و بار دیگر به این کشور باز نمی گردد. بر اساس بیانیه ترکیه ماموریت با موفقیت انجام شد لیکن هیچ نشانه ای مبنی بر بهبودی روابط ترکیه و روسیه که با این اقدام همراه شود، دیده نمی شود تا این اقدام ترکیه مثبت تلقی شود حتی ترکیه موضع گیری هایی اتخاذ کرده است که مسکو و واشنگتن را در یک جا می گذارد به دلیل آن که هر دو کشور با گروه های کرد همکاری می کنند و این به منزله از پشت خنجر زدن به ترکیه است و این یعنی ترکیه تصمیم گرفته است که از دایره ارائه پیشنهاد همکاری با مسکو و واشنگتن لیکن با شرط و شروط و در رأس آنها مخالفتش با خواست روسیه برای همکاری با دولت سوریه و مخالفت با خواست آمریکا برای همکاری با کردها خارج شود، با این حساب ترکیه اکنون چه کار می خواهد بکند؟

هدف از اقدام ترکیه این است که به مسکو و واشنگتن بگوید این یک خلأ استراتژیک است حالا بر سر آن رقابت کنید و میان هر دو شما نیز شبه نظامیانی مورد حمایت ترکیه هستند لیکن ترکیه مسئول این نیست که از کنترل خارج شوند، اینها فردا با کردها درگیر می شوند و آمریکایی ها و روس ها نمی توانند از آنکارا بخواهند که این شبه نظامیان را کنترل کند و با ارتش سوریه نیز درگیر می شوند و کسی نمی تواند به آنکارا بگوید که ضامن آتش بس بر اساس توافقنامه آستانه است زیرا ضمانت سیاسی بدون ابزارهای تأثیرگذار میدانی شده است.ترکیه همچنین می گوید که جنگ النصره علیه ارتش سوریه در شمال این کشور آماده گسترش است و کسی نمی تواند از ترکیه بخواهد کاری انجام دهد یا متهم اش کند که در حمایت النصره دست دارد. تنها نتیجه ای که ترکیه می خواهد این است که هرج و مرج بیشتری رخ دهد تا اهمیت نقش خود را نشان دهد.

محاسبه های ترکیه غرور کشنده ای را فاش می کند که در محاسبه های رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه وجود دارد. ادعای خروج از سوریه نیز پیامدی جز این ندارد که دست ارتش سوریه برای قرار دادن گروه های تحت حمایت ترکیه بین دو گزینه باز می شود یا اینکه به شکل جدی به آستانه و توافق هایش ملحق شوند یا رویارویی خطرناک عملیات نظامی را انتخاب کنند که در آن بدون توجه به حضور نظامی احتمالی ترکیه که فرض می شود هرگز وجود ندارد، هر گونه سلاح در دسترس مورد استفاده قرار می گیرد و مسکو نیز نشان داد که تن به لجاجت نمی دهد بلکه لجاجت را با لجاجت پاسخ می دهد و اقدام ترکیه به شیوه «اسرائیلی ها» که پس از سفر نتانیاهو به مسکو رخ داد همان پاسخی که نتانیاهو دریافت کرد، دریافت می کند.

آنکارا از تحریک به گروکشی منتقل می شود و مسکو، تهران و دمشق موضعی قاطع اتخاذ کرده اند که جایی برای گروکشی برای ترکیه نمی گذارد. لیکن واشنگتن همپیمان خود در ناتو به عنوان نماینده مورد اعتماد برای بازی سیاسی و نظامی از دست داد و باید این واقعیت را بپذیرد کند حضورش به مناطق استقرار کردها محدود شده است و باقی مانده مناطق خارج از کنترل دولت در اختیار گروه هایی است که جبهه النصره هدایت شان می کند یا داعش این مناطق در اشغال خود دارد.