«خرمگس اجتماعی» و کابوس ترامپ را بیشتر بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، سناتور آمریکایی از ایالت ورمونت در روز 19 فوریه کاندیداتوری خود را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2020 اعلام کرد. او که سناتوری مستقل است در رقابت‌ های مقدماتی و درون حزبی دموکرات‌‌ ها شرکت خواهد کرد.

او که خود را یک دموکراتیک سوسیالیست توصیف می کند در ایمیلی خطاب به هوادارانش نوشت: «هدف کارزار ما فقط شکست دادن دونالد ترامپ نیست. هدف ما تغییر کشور و بنای حکومتی بر اساس اصول عدالت اقتصادی، اجتماعی، نژادی و زیست محیطی است.»

وی در مصاحبه با «رادیو عمومی ورمونت» از تصمیم خود برای کاندیدا شدن در انتخابات سال 2020 آمریکا خبر داد و گفت: «ما در رقابت های انتخاباتی 2016، انقلاب سیاسی را آغاز کردیم و اکنون زمان آن است که انقلاب را پیش ببریم.»

سندرز در مصاحبه ای با شبکه خبری سی بی اس نیز گفت:«ما پیروز خواهیم شد. ما یک جنبش مردمی را سازماندهی خواهیم کرد که در تاریخ آمریکا بی سابقه است و از این طریق زمینه تغییر حیات سیاسی و اقتصادی کشور را فراهم خواهیم کرد.» او کاندیداتوری خود را ادامه فعالیت هایش در سال 2016 توصیف کرد و یادآوری کرد اکنون حزب دموکرات برنامه های پیشنهادی او در آن کارزار را پذیرفته و این برنامه ها به موضوعات سیاست جاری و متعارف آمریکا بدل شده اند.»

برنی سندرز بلافاصله پس از اعلام کاندیداتوری خود «برندن سامرز» مسئول کارزار انتخاباتی خود در سال 2016 در ایالت «آیووا» را به عنوان مسئول کمیته سازماندهی کارزارش انتخاب کرد. سایر مسئولان کارزار قبلی او نیز برای همکاری با این کمیته اعلام آمادگی کرده اند.

یکی از منتقدان سرسخت سیاست‌ های ترامپ را بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

برنارد «برنی» سندرز در تاریخ 8 سپتامبر 1941 در محله «بروکلین» نیویورک در خانواده‌ ای یهودی متولد شد.

پدرش (الیاس بن یهودا سندرز) از یهودیان مهاجر لهستانی و مادرش (دروتی) اهل نیویورک بود.

سندرز به مدرسه عبری نیویورک رفت و حتی در مراسم جشن تکلیف یهودی شرکت کرد؛ هر چند از همان نوجوانی علاقه‌ ای به دین و مذهب نداشت.

او در رشته بسکتبال مقام هایی را در سطح مدارس کسب کرد.

سندرز دوره دبیرستان را در مدرسه «جیمز مدیسون» بروکلین طی کرد. 

کمی بعد از پایان دوره دبیرستان، مادرش در سن 46 سالگی درگذشت و پدرش هم چند سال بعد در 4 اوت 1962 در سن 57 درگذشت.

وی در سال 1963 به اراضی اشغالی رفت و در مزارع اشتراکی (کیبوتص) که با شیوه‌ های سوسیالیستی اداره می‌ شد کار و زندگی کرد.

او بعدتر برای تکمیل تحصیلاتش به آمریکا بازگشت. سندرز برای یک سال در 1960-1959 به دانشگاه بروکلین رفت و سپس به دانشگاه شیکاگو رفت و در سال 1964 در رشته علوم سیاسی مدرک گرفت. 

اوایل فعالیت سیاسی

سندرز در دانشگاه شیکاگو به اتحادیه سوسیالیستی خلق جوان، شاخه جوانان حزب سوسیالیست آمریکا پیوست و به عنوان یک سازمانده دانشجویان برای کنگره برابری نژادی و جنبش حقوق مدنی سیاه پوستان آمریکا فعال بود.

حزب اتحادیه آزادی

سندرز حرفه سیاسی خود را در 1971 به عنوان عضوی از حزب اتحادیه آزادی که منشا آن جنبش ضد جنگ و حزب خلق بود شروع کرد. او در سال‌ های 1972 و 1974 برای فرمانداری ورمونت و در 1972 و 1976 برای سناتوری آمریکا رقابت کرد. در انتخابات 1974 سنا او پس از «پاتریک لیهی» دادستان کل 33 ساله شهرستان «چیتندن» و «دیک ملری» نماینده جمهوری خواه مجلس نمایندگان از ورمونت سوم شد.

شهردار برلینگتون

سندرز در سال 1980 به شهرداری برلینگتون، ورمونت، پرجمعیت‌ ترین شهر این ایالت، برگزیده شد.

سندرز در دوران شهرداری خود را سوسیالیست خواند و در مطبوعات نیز چنین توصیف می‌ شد. در دور اول شهرداری او، هوادارانش ائتلاف ترقی خواه را شکل دادند که بعدا حزب ترقی خواه ورمونت جایگزین آن شد. ترقی خواهان هرگز بیش از 6 کرسی در شورای 13 نفره شهر را در اختیار نداشتند، ولی آن قدر کرسی داشتند که شورا را از شکستن وتوهای سندرز بازدارند. در دوران شهرداری سندرز، برلینگتون نخستین شهر کشور شد که به تامین بودجه صندوق مسکن در مالکیت جامعه پرداخت.

سندرز در طی دهه 1980 از منتقدین سرسخت سیاست خارجی آمریکا در آمریکای لاتین بود. در سال 1985، تالار شهر برلینگتون میزبان سخنرانی «نوآم چامسکی» در خصوص سیاست خارجی بود. سندرز در سخنرانی خود در معرفی او، چامسکی را به عنوان «یک صدای صریح و مهم در برهوت حیات روشنفکری در آمریکا» تحسین کرد و گفت او از «خوشامدگویی به شخصی که فکر می‌ کنم همگی مان به او افتخار می‌کنیم خشنود است.»

در 1990 او به نمایندگی حوزه انتخابیه کلی ورمونت در مجلس نمایندگان آمریکا برگزیده شد. واشنگتن پست پیروزی او را به عنوان نخستین راهیابی یک سوسیالیست به مجلس نمایندگان توصیف کرد. 

سندرز تا زمان انتخاب به سنا در سال 2007 در مجلس نمایندگان فعالیت کرد.

او نخستین سیاستمدار مستقلی بود که پس از 40 سال به نمایندگی مجلس آمریکا برگزیده می‌ شد. وی به مدت 16 سال در مجلس نمایندگان فعالیت کرد و جز در انتخابات سال 1994 موسوم به انقلاب جمهوری خواهانه که با اختلاف 3.3 درصد برنده شد، سایر انتخابات‌ ها را با اختلاف بالا برنده شد.

سندرز در سال‌ های 1991 و 2002 علیه قطعنامه‌های صادرکننده مجوز استفاده از زور علیه عراق رای داد و با اشغال عراق در سال 2003 مخالفت کرد. او به اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه تروریست‌ ها در سال 2001 اغلب از آن به عنوان توجیه قانونی اقدامات نظامی مجادله‌ برانگیز از حملات 11 سپتامبر به بعد یاد شده‌ است، رای موافق داد.

در سال 2005 پس از این که سناتور «جیم جفوردز» اعلام کرد برای انتخاب مجدد رقابت نخواهد کرد، سندرز کاندیداتوری خود را اعلام کرد. «چاک شومر» رئیس کمیته کارزار سناتوری دموکرات از وی حمایت کرد که در انتخاب وی موثر بود.

سندرز به عنوان یک سیاستمدار مستقل، توافقی با رهبری دموکرات‌ های سنا کرد که طبق آن پذیرفت در همه امور رویه‌ ای به‌ طور دموکرات رای بدهد. در عوض او ارشدیت خود را حفظ و کرسی‌ های کمیته‌ ها را که در صورت دموکرات بودن به وی تعلق می‌ گرفت دریافت کند. او در سال‌ های 2013 و 2014 رئیس کمیته امور کهنه سربازان سنا بود.

رقابت‌ های انتخاباتی ریاست جمهوری 2016

کارزار انتخاباتی برنی سندرز از 26 می 2015 آغاز شد، سندرز بر خلاف کاندیداهای دیگر به جای حامیان مالی بزرگ از حمایت‌ های کوچک طبقات متوسط و کارگر آمریکایی برای تامین هزینه‌ های تبلیغات انتخاباتی بهره می‌ برد.

سندرز در 12 ژوئیه 2016 به نفع هیلاری کلینتون از رقابت‌ های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کنار کشید.

کاندیداتوری برای انتخابات 2020

سندرز در 19 فوریه 2019 اعلام کرد برای دومین بار برای شکست دادن رئیس‌ جمهور مستقر دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری رقابت خواهد کرد.

سندرز در صفحه توئیتر خود نوشت: «من اعلام کاندیداتوری می کنم. من از شما می خواهم که امروز به من به عنوان جزئی از کارزار مردمی و تاریخی بپیوندید که دستکم با یک میلیون عضو در سراسر کشور فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.» وی در ادامه با انتشار لینکی، خواهان عضویت مردم در کارزار خود شد.

وی در ادامه با انتشار لینکی، خواهان عضویت مردم در کارزار خود شد.

سندرز طیف چپ و سوسیالیست حزب دموکرات آمریکا را نمایندگی می‌ کند. او به ویژه در میان جوانان طرفداران بسیاری دارد و ایده‌ های او برای اصلاح ساختار آموزشی و مالی که چندین سال است از لزوم اجرایی شدن آن سخن می‌ گوید باعث شده قشر عظیمی از جوانان آمریکایی در انتخابات درون حزبی سال 2016 از او حمایت کنند.

این سناتور 77 ساله نابرابری در توزیع ثروت و درآمد را یکی از مشکلات اصلی جامعه آمریکا می‌ داند. برنی سندرز همچنین معتقد است این دو عامل باعث از بین رفتن طبقه متوسط در آمریکا شده‌ اند. منتقدان سندرز سن بالای او را یکی از مشکلات احتمالی می‌ دانند که می‌ تواند کار را برای رقابت او در مقابل ترامپ و حتی دیگر کاندیداهای احتمالی حزب دموکرات دشوار کند.

با وجود موفقیت شگفت آور برنی سندرز در کارزار سال 2016 و فعالیت های چند ماه اخیرش برای تدارک مقدمات کاندیداتوری خود معلوم نیست تا چه حد بتواند حمایت رای دهندگان غیر سفید پوست را جلب کند. او در سال 2016 در این زمینه موفقیت چندانی نداشت و امسال که چند کاندیدای غیرسفیدپوست در رقابت شرکت دارند ممکن است جلب آرا غیر سفیدپوستان برای او دشوارتر شود.

مواضع سیاسی

او از زمان ورودش به مجلس سیاستمدارهای جمهوری‌ خواه و دموکرات را به دریافت حمایت‌ های مالی‌ از طرف اشخاص و شرکت‌ های ثروتمند متهم کرد. استمرار او در به چالش کشیدن افراد قدرتمند لقب «خرمگس اجتماعی» را برایش به ارمغان آورد. او باقدمت‌ ترین نماینده مستقل در تاریخ کنگره است.

سندرز خود را یک سوسیالیست دموکرات می‌ داند و سوسیال دموکراسی مدل اسکاندیناوی را ستوده‌ است. وی به صراحت از لزوم تغییرات اساسی در مورد برابری دستمزدها، تامین آموزش و بهداشت رایگان، افزایش مالیات ثروتمندان و مبارزه با تبعیض‌ های نژادی و جنسیتی در آمریکا سخن می‌ گوید. در حوزه سیاست خارجی وی معتقد است آمریکا باید رژیم اسرائیل را برای به رسمیت شناختن حقوق فلسطینی‌ ها تحت فشار بگذارد و طرفدار یافتن راهکاری سیاسی برای برقراری ارتباط بین ایران و آمریکاست. سندرز تنها کاندیدای ریاست جمهوری است که اعلام کرده پس از رئیس‌ جمهور شدن، هر چه سریع تر روابط آمریکا با ایران را از سر خواهد گرفت.

او بیش از هر کاندیدای دیگری دغدغه‌ های زیست‌ محیطی دارد.

سندرز معتقد است برای مهاجران تازه باید مسیری به سوی تابعیت ایجاد شود. او به طرح اصلاح جامع مهاجرتی در سال 2013 رای موافق داد، و گفت برای من خیلی معنی نمی‌ دهند هزاران کارگر [خارجی] را به این کشور بیاوریم تا با حداقل دستمزد کار کنند و با بچه‌ های آمریکایی رقابت کنند. سندرز با برنامه‌ های کارگر مهمان مخالف است در خصوص ویزاهای کارگران ماهر (ایچ-1بی) نیز مردد است و گفته «سال گذشته 10 کارفرمای با بیشترین کارگر میهمان ایچ-1بی همه شرکت‌ های خارجی برون سپار بودند. این شرکت‌ ها مسئول انتقال شمار زیادی از کارهای فناوری اطلاعات آمریکا به هند و دیگر کشورها هستند.»

او در مصاحبه‌ ای، مخالفت خود را با سیاست مرزهای باز اعلام کرد و آن را طرحی دست راستی، که منجر به از دست رفتن مفهوم دولت ملی می‌ شود دانست.

او در سال 2010 پشت تریبون رفت و به مدت 8 ساعت و نیم سخنرانی کرد تا بلکه بتواند از مانع ادامه پیدا کردن سیاست‌ های مالیاتی جورج بوش شود. او معتقد بود که این سیاست‌ ها به نفع ثروتمندان است و باعث افزایش شکاف طبقاتی در آمریکا می‌ شود.

سندرز در سال 2013 به ریاست کمیسیون امور کهنه سربازان سنا رسید و برای رسیدن به اجماع بر سر رفع مشکلات رفاهی و درمانی آنها در گوشه و کنار کشور تلاش‌ های زیادی کرد. سندرز از مخالفان سرسخت جنگ عراق بود.

او به سیاست‌ های اجتماعی کشورهای اسکاندیناوی مانند بیمه‌ درمانی همگانی و مرخصی باحقوق برای کسانی که تازه صاحب فرزند شده‌ اند علاقمند است و از مجانی شدن موسسات آموزش عالی‌ حمایت می‌ کند.

سندرز به دلیل مواضعی که در قبال قوانین فروش اسلحه اتخاذ کرده – از جمله مخالفت با اشکال مختلف طرحی که بررسی سوابق خریداران اسلحه و وقفه در تحویل آن را ضروری می‌‎ کرد – با انتقادهای زیادی روبرو شده. او در دفاع از مواضع خود می‌ گوید که منعکس‌ کننده اولویت‌ های کسانی است که به او رای داده‌ اند.

زندگی خصوصی

سندرز در سال 1964 با «دبرا شیلینگ» (1966–1964) همسر اولش ازدواج کرد.

او در سال 1988 با همسر فعلی‌ اش یعنی «جین اوماریا دریسکل» رئیس پیشین کالج برلینگتون ازدواج کرد.

از دریسکول به عنوان مشاور اصلی‌ سندرز در زندگی سیاسی‌ اش یاد می‌ کنند.

فرزند او «لوی سندرز» در سال 1969 از نامزدش «سوزان کمپبل مات» متولد شد.