این دنیایی خطرناک است که در آن آمریکا و متحدانش هزاران مسلمان را که در نتیجه بمب ها و موشک ها و راکت ها و نیروهای نیابتی ما رنج دیده اند، لگدمال می کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «رابرت فیسک» روزنامه نگار مطرح ایندیپندنت در یادداشتی نوشت: بهترین نمایندگان از حزب های جمهوری خواه و دموکرات آمریکا قتل جمال خاشقجی را محکوم کردند و «جینا هاسپل» مدیر سیا هم که بسیار خوشحال است زیرا با این پرونده قتل و شهادتش در مورد قتل خاشقجی و نقش محمد بن سلمان، نگاه ها از وی در مورد شکنجه زندانیان مسلمانش در یک زندان مخفی آمریکا در تایلند منحرف می شود.
اسناد فاش شده دولت آمریکا نشان می دهد هاسپل از تمامی دردهایی که قربانیان شکنجه های سازمان سیا کشیده اند، آگاهی دارد.
یک نسل پیش، اجرای عملیات شکنجه و ترور سیا موسوم به «ققنوس» در ویتنام فراتر از تصورات سرویس اطلاعاتی سعودی بود و امروز هم زندگی خاشقجی با حداکثر بی عدالتی پایان یافت. اگر سیا توانست قتل عام در ویتنام را اجرا کند، چرا یک دیکتاتور عرب نتواند همان کار را در مقیاسی کوچکتر انجام دهد؟ نمی توانم تصور کنم که آمریکایی ها به دنبال اره استخوان بُر باشند. شواهد از تجاوزهای گسترده پس از شکنجه های انجام شده در ویتنام حکایت دارد. چرا قاتلان حین قتل با هدفون موسیقی گوش می دهند؟
اما این داستان ادامه دارد. «باب منندز» سناتور دموکرات این هفته گفت: آمریکا باید پیامی واضح و صریح به عربستان بدهد و آن پیام این است که «چنین اقداماتی» در عرصه جهانی غیرقابل قبول هستند. منظور از «این اقدامات» همان قتل خاشقجی است. و نکته جالب این است که فردی این اظهارات را به زبان می آورد که پس از قتل بیگناهان در غزه از تل آویو دفاع می کند.
قضیه چیست؟ شاید آن «عرصه جهانی» که منندز درباره آن صحبت می کند، همان کاخ سفید باشد - جایی که بن سلمان فردی غریبه نیست. در شرایطی که دستکم یکی از روسای جمهور آمریکا در ارتکاب به جرایم جنگی - در عراق - و کشتار ده ها هزار عرب مقصر شناخته می شود، چطور سناتورهای آمریکایی می توانند درباره یک مرد، محمد بن سلمان که متهم به صدور دستور قتل و مثله کردن یک مرد عرب است، (فعلا کاری به جنگ یمن نداریم) جار و جنجال به راه بیاندازند؟
بالاتر از همه اینها، رهبران جهان – و خود روسای جمهور آمریکا- همواره موضعی نرم در برابر کشتارهای جمعی و کسانی که مرتکب جرایم جنگی شده اند اتخاذ کرده اند. ترامپ با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی دیدار و او را به کاخ سفید دعوت کرد. همه ما منتظر دعوت از «رودریگو دوترته» رئیس جمهور فیلیپین برای سفر به آمریکا هستیم.
اوباما در کاخ سفید میزبان چندین دیکتاتور از گامبیا، بورکینافاسو و کامرون بود. و «حسنی مبارک» که پلیس مخفی اش چندین بار زندانیان را مورد تجاوز قرار داد و بدون انجام هیچ محاکمه ای، صدها تن از اسلام گراهای مصری را به دار آویخت، و «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور کنونی مصر که 60 هزار زندانی سیاسی دارد و نیروهایش اقدام به شکنجه منجر به مرگ «جولیو رجینی» یک دانشجوی ایتالیایی کردند اما او در کنسولگری مصر به قتل نرسید. و حتی آریل شارون هم که مسئول کشتار 1700 فلسطینی در اردوگاه های صبرا و شتیلا در بیروت در سال 1982 است هم در این لیست وجود ندارد.
پس پیام واضح و صریحی که سناتور منندز آن را مطرح کرده، چیست؟ این پیام برای چندین دهه واضح و صریح مانده است. «منافع ملی» آمریکا همواره بالاتر از هر گونه جنایات اخلاقی یا بین المللی قرار داشته است. چرا آمریکا از تلاش های صدام حسین برای تخریب ایران و استفاده از جنگ افزار شیمیایی علیه این کشور حمایت کرد؟ چرا «دونالد رامسفلد» در دسامبر 1993 با صدام تبانی کرد تا درست زمانی که این دیکتاتور از گاز خردل علیه مخالفانش استفاده می کرد، سفارت آمریکا را بازگشایی کند؟ در آن زمان که رامسفلد برای دیدار صدام به عراق رفت، استفاده صدام از گاز خردل بیش از 3000 قربانی داشت. این رقم در نهایت به دست کم 50 هزار تن رسید که به زبان ریاضی به این معناست که جمال خاشقجی ضرب در 50 هزار شده است.
اما زمانیکه هاسپل گفت آخرین دیکتاتور مورد علاقه آمریکا در خاورمیانه درباره قتل جمال خاشقجی اطلاع داشته است، واقعیتی ترسناک و شوکه کننده را تجربه کردیم. آیا منندز فکر می کند که صدام حکم مرگ هزاران مرد و زن عراقی را پیش از دیدار با رامسفلد امضا کرده بود؟ یا اینکه دوترته که خودش را با هیتلر مقایسه کرده، قتل مظنونان مواد مخدر را امضا کرده است؟
به راستی آموزنده است که بدانیم هزاران بیگناه در جنگ یمن کشته شده اند؛ جنگی که به دستور محمد بن سلمان و با حمایت لجستیکی آمریکا و انگلیس انجام می شود و اصلا نیازی نیست که هاسپل به ما این را بگوید- چون این مساله سناتورهای آمریکایی را شوکه نمی کند. از نظر آنها یک گروه از اعراب یکدیگر را می کشند. قحطی و گرسنگی در جلسه غیرعلنی سناتورها با هاسپل مطرح نشد. سناتورها درباره بمباران مساجد، مراسم عروسی، بیمارستان ها و مدارس در یمن می دانند. چرا اشکی برای این بیگناهان ریخته نمی شود؟ شاید اشک ریختن در زمانی که ارتش آمریکا از روی مثلا تصادف مساجد، بیمارستان ها، جشن عروسی و مدارس را در افغانستان، عراق و سوریه بمباران می کند، مشکل باشد.
اما شاید ترسناک تر و شوکه کننده تر این است که افشاگری کامل درباره سعودی ها در اصل درباره ترامپ است. و اینکه این قتل وحشتناک ستون نویس واشنگتن پست و شهروند آمریکا به نوعی به وی گره بخورد.
این دنیایی خطرناک است که در آن آمریکا و متحدانش هزاران مسلمان را که در نتیجه بمب ها و موشک ها و راکت ها و نیروهای نیابتی ما رنج دیده اند، لگدمال می کنند؛ هاسپل فقط یک سری اطلاعات بی فایده ای که در «مراکز سیاه» سیا یاد گرفته تحویل سناتورها داده است. البته اگر آنها زحمت سوال کردن به خود را داده باشند.
