تلگرام فیلتر شد ولی مثل روسیه نه مدیر این پیام رسان موضعی گرفت و نه مردم به خیابان‌ها آمدند، چرا؟ چون مثل گذشته دارند از تلگرام استفاده می‌کنند. به مصداق آش نخورده و دهن سوخته! فقط این وسط جنگ و جدل مسئولین و سیاسیون طبق معمول مضحکه خاص و عام است.
به گزارش جماران، روزنامه جمهوری اسلامی در ادامه نوشت:
هر هدفی که موجب صدور حکم فیلتر تلگرام شد، اجابت نگردید و محقق نشد ولی همه مسئولان کشور چوبش را خوردند. و حالا هر یک مسئولیت را به گردن دیگری بیاندازد و پیشنهاد مصوبه مجلس و شورایعالی امنیت ملی و حکم حکومتی و امثال این ها... هیچ وجهی ندارد.
شورایعالی فضای مجازی اگر توان و ابزارش را دارد به جای بستن و گرفتن، راه حل‌هایی برای امکان عدم دسترسی به بخش‌های آسیب رسان فضای مجازی ارائه دهد. وگرنه این روش فیلتر کردن، مانند جمع‌آوری ویدئوها و آنتن‌های ماهواره و عملیات کماندویی در سال‌هایی نه چندان دور، منجر به گسترش استفاده از فضای مخرب اینترنت و شبکه‌های اجتماعی می‌گردد و نتیجه عکس می‌دهد، زیرا فیلترشکن‌ها آنچنان راحت دردسترس قرار می‌گیرند که قابل تصور نیست.
پرواضح است آنکه فیلترشکن دارد. قادر است به همه اطلاعات حتی آنچه قبلاً نیاز نداشت، دسترسی یابد. در همه ابعاد سیاسی - امنیتی و اخلاقی. اگر برای حفظ مصالح نظام و جلوگیری از تهدید ملی تصمیم فیلتر کردن تلگرام اتخاذ شده باشد، متاسفانه باید گفت بازار داغ فیلترشکن‌ها راه نفوذ دشمن و تهدید امنیت ملی را بسیار هموارتر کرده است.
اصولاً هر تصمیمی که انگیزه اتخاذ آن پشت پرده سیاسی داشته باشد و میدانی برای تسویه حساب و انتقام کشی جناحی شود، عاقبتی غیر از این ندارد. یک جریان خاص که حاضر نیست از گذشته‌ها درس عبرت بگیرد، در هر ماجرای کوچک و بزرگی، همه حیثیت و توان نظام را برای به کرسی نشاندن حرف خود بسیج می‌کند (از رسانه ملی تا احزاب و گروه‌ها و تریبون‌های مختلف) ولی همانگونه که در انتخابات سال‌های اخیر دیدند، نتیجه کار شکست آن جریان سیاسی بود.
آخر چه لزومی دارد برای مسئله‌ای مثل تلگرام، رسانه ملی به وسط معرکه دعوت شود؟ چرا از کیسه نظام این قدر راحت هزینه می‌شود؟ البته برای مردم دیگر فرقی ندارد. اعتماد عمومی مدت هاست که لطمه جدی دیده است و در ماجرای تلگرام بیشتر ضربه خورد. مردم دیگر به این نمایش‌ها عادت کرده‌اند. در مقطعی، مردم مات و مبهوت این اوضاع بودند، حالا هم که بیشتر ترجیح می‌دهند ساکت و بی‌تفاوت باشند.
آیا برای پاسخ دادن به نگرانی‌های بزرگ آنان پاسخگویی پیدا شد؟ فرد یا نهادی جواب داد 750 میلیارد دلار پول مردم از فروش نفت، کجا رفت؟ کسی مسئولیت مصادیق دردناک ناهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی و فساد سیاسی و اقتصادی را به عهده گرفت؟ جواب مردم را نمی‌دهند و انتظار همراهی هم دارند.
چگونه است در تلخی‌ها و سختی‌ها هیچ کس روی صحنه نمی‌آید و همه سکوت را ترجیح می‌دهند ولی اگر یک اتفاق خوب بیافتد، از هم سبقت می‌گیرند تا فریاد بزنند بله این کار ما بود! همه ناکامی‌ها از ناحیه دشمن است و همه کامروایی‌ها از هنرمندی مسئولان، واقعاً از این بهتر می‌شود حکومت کرد!
