به گزارش جماران، روزنامه جهان اقتصاد نوشت:
شهردار تهران بدترین عملکرد را در مواجهه با قشر محروم و مظلوم تهران و حاشیه نشین‌های این شهر داشته است.
در واقع برخوردهای گازانبری قالیباف، بیشتر از آنکه برای ساماندهی کارگران و دستفروشان باشد، برای فرار از انتقادها بود. وقتی مردم از مدیریت مترو گلایه می‌کردند که شلوغ است و نظم سال‌های قبل را ندارد، این دستفروشان مترو بودند که از قطارها بیرون رانده می‌شدند و وقتی از ترافیک سرسام آور خیابان‌های مرکزی شهر انتقاد می‌شد، این لبوفروش‌ها بودند که لگد می‌خوردند و البته خودروهای شخصی با طرح ترافیک هر روز بیشتر و بیشتر در سطح شهر جولان می‌دادند تا هزینه‌های شهرداری برای هزینه‌های جاری و عمرانی تامین شود.
این تنها جایی نیست که شهردار تهران در حق محرومان و مظلومان ظلم کرده است. کارگران شهرداری تهران، رانندگان شرکت واحد و حتی پارکبان‌ها که از ابتکارات شهردار تهران برای ایجاد اشتغال محسوب می‌شود از دیگر اقشاری هستند که با قوانین آپارتایدی و بدون توجه به حداقل حقوق خود برای شهرداری تهران کار می‌کنند.
شهردار تهران به خاطر نگاه امنیتی و نظامی که به تشکل‌های کارگری داشت، بعد از اعتراض سندیکای شرکت واحد، به شرکت‌های خصوصی اتوبوسرانی مجوز فعالیت دارد و نتیجه فعالیت این شرکت ها افزایش قیمت بلیط اتوبوس از بیست تومان در سال ۸۴ به هزار تومان در برخی مسیرها است و همین تصمیم نیز آسیبی دو جانبه به قشر کم درآمد و مستضعف جامعه وارد کرد. از یک طرف رانندگان شرکت واحد از داشتن یک سندیکا برای بیان مطالبات خود محروم شدند و از طرفی قشر ضعیف جامعه با هزینه سنگین کرایه اتوبوس مواجه شدند.
در یک مورد دیگر پل جوادیه که با سوت و کف فراوان و تبلیغات وسیع افتتاح شد، نه تنها به حل مشکل ترافیک منطقه کمک نکرد که باعث شد بازارچه مهم جوادیه از رونق بیفتد و سینماهای قدیمی این منطقه تعطیل شوند.
شهردار تهران درآمد شهر را بیشتر کرده است اما این افزایش درآمد از سفره مستضعف‌ترین و مظلوم ترین مردم تهران تامین شده است و تلخی ماجرا اینجاست که این درآمد عموما صرف تبلیغات بیلبوردی و رسانه‌ای آقای سردار شده یا برای مرفه‌ترین نقاط شهر هزینه شده است.
آنچه که شهردار تهران در دوازده سال گذشته انجام داده است توسعه انسان محور نبوده است و مردم ضعیف جامعه زیر چرخ‌های برنامه آقای شهردار زیر گرفته شده‌اند. بیان شعارهای حمایت از محرومین از چنین زبانی باور پذیر نیست.
