به گزارش ایرنا، نسل فردا در این گزارش نوشت: از زمانی که حکم ممنوعیت عرضه قلیان داده شد، نه اینکه آن‌ها بروند و ممنوع شوند. قلیان‌ها ماندند در پستوی خانه‌ها، کافه‌ها و چایخانه‌های زیرزمینی که گاه آن‌قدر دور از چشم بودند که به راحتی با وجود قوانین سفت و سخت باز هم اقدام به عرضه قلیان می‌کردند. گویا شست مردم خبردار شد که قلیان باید پای ثابت تفریحات‌شان شود. قلیان ماند با تمام حاشیه‌هایی که داشت اما این بار به دور از چشم و به قولی دم دست نبود.
این روز نامه در ادامه اورده است: ساحل زاینده‌رود از همان مکان‌هایی بود که عرضه قلیان در آن رواج داشت. پشت پرچین‌ها یا توی دل پارک‌ها و فضای سبز. جایی که می‌شد بساطی پهن کرد و از طبیعت با دود قلیان لذت برد.
شاید ممنوعیت قلیان نه تنها جوان‌ها را از آن دور نکرد، بلکه حساسیت ویژه‌ای نسبت به قلیان ایجاد شد، که بر اساس آن خیلی‌ها که درگیرش نبودند هم معتاد این دود شدند.
تا جایی که تنوع قلیان‌ها از انواع غذاها هم بیشتر شد و منوی قلیان طوماری بلند بالا را با خود یدک می‌کشید: طعم زردآلویی، طعم تمشکی، کاکائویی، قلیان با آب میوه که جای آب داخل جام آن ریخته می‌شود و بالاخره کلکسیونی از تنباکوهای کشورهای خارجی.
حالا در اصفهان می‌توان پاتوق های بسیار قلیان را دید؛ پاتوق‌هایی که اکنون به شکل دیگری همچون قارچ هر روز زیادتر می‌شوند. این در حالی است که چند سال پیش، در یک حرکت محکم و سریع طرح ممنوعیت کشیدن قلیان و جمع‌آوری این ماده دخانی در قهوه خانه‌ها اجرا شد، اما هیچوقت به شکل کامل جمع نشد و قلیان‌ها فقط زیرزمینی شدند. پس از قانون ممنوعیت عرضه قلیان، تعدادی از قهوه خانه‌ها در اصفهان پلمب شد. قهوه‌خانه‌ای که خیلی توی چشم بود زیر «پل چوبی» یا «جویی» بود که حالا به کافه‌ای فرهنگی تبدیل شده است. اما باز هم قلیان از قل نیفتاد؛ چراکه خیلی‌ها معتقدند در این اوضاع و عدم نظارت بر اجرای قانون به تنها چیزی که اهمیت داده نمی‌شود و متاسفانه جوانان نیز از آگاهی نسبت به آن بی‌بهره هستند، مضرات و اثرات سوء مصرف بی‌رویه قلیان است.
حالا بعد از چند سال در پی این طرح شکست خورده، باز هم قرار است بازگشت قلیان‌ها در مجلس تصویب شود. مصوبه‌ای که می‌تواند حاشیه‌های تازه‌ای برای قلیان داشته باشد.
البته باید توجه داشت طرح استفساریه آزادسازی قلیان با قید یک فوریت به مجلس رفته است. پس از اینکه طرح ارائه شده، دیگربار در کمیسیون بررسی و سپس در صحن مجلس رأی گیری می‌شود. در انتها مصوبه به شورای نگهبان فرستاده و با تائید آن شورا، تبدیل به قانون خواهد شد.
قانونی دوباره بر بازگشت قلیان‌ها در حالی قرار است به تصویب برسد که در مهرماه سال 85، اتفاقی پر سر و صدا در جامعه رقم خورد که سیل موافقان و مخالفان را رودرروی هم قرار داد و فضایی پدید آورد که به نظر می‌رسید در پایان آن، تکلیف قلیان برای همیشه مشخص خواهد شد؛ یا با برچیدن بساط قلیان‌ها در جامعه یا رسمی شدن استفاده از آن برای همیشه.
اتفاقی که البته هرگز رخ نداد و تنها به محدودیت عرضه قلیان در رستوران ها محدود ماند؛ محدودیتی که البته قهوه خانه‌ها مشمول آن نشدند و همین کافی بود تا مشکلات بزرگ‌تری خودنمایی کند؛ مشکلاتی از قبیل اینکه آیا قانون‌گذار مخالف قلیان است یا تنها در خصوص مکان عرضه آن رأی قانونی صادر کرده است؟!
آنگونه که در قانون مشخص شده، قانون گذار استعمال مخدر در اماکن عمومی را ممنوع اعلام کرده و بر این اساس است که عرضه قلیان در رستوران‌ها برچیده شد؛ اما قلیان از قل قل نیفتاد. و اکنون در آخرین اخبارها آزاد شدن قلیان منتظر مصوبه شورای نگهبان است و در حال حاضر موضوع منع عرضه و مصرف قلیان در اماکن عمومی بین زمین و آسمان مانده است.
در این میان و در حالی که عرضه قلیان به خصوص در چایخانه‌های اصفهان پا در هوا است، برخی اعتقاد دارند که پیشگیری بهتر از درمان است. فرهنگ‌سازی و ایجاد اهرم‌های نظارتی قوی بهتر از مجازات این عمل و برخوردهای سلبی مؤثر واقع می‌شود. تبلیغات منفی در قبال مصرف دخانیات از طریق قلیان و نشان دادن مضرات این عمل می‌تواند مفید باشد. در این میان باید پذیرفت، تمام دستگاه‌هایی که به نوعی اوقات فراغت جوانان را در دستور کارسازمانی خویش دارند، در مقام متهم اصلی افزایش گرایش مصرف قلیان در کشورهستند؛ چراکه تاکنون نتوانسته‌اند فضایی برای پرکردن اوقات فراغت جوانان فراهم کنند. در صورتی که هریک از دستگاه‌های کشور به وظیفه ذاتی خود آشنا باشند شاید دیگر لزومی به انجام برخوردهای قهری و تصویب قانون نباشد؛ ولی باید بپذیریم که نتوانسته‌ایم برنامه‌ریزی کامل و جامعی را برای اوقات فراغت جوانان ایجاد کنیم که در حال حاضر مصرف قلیان میان جوانان به مرز هشدار رسیده است.
ت/8114/ 2093 ** خبرنگار: امیرحسین اکبری ** انتشاردهنده: اصغر دواتگر
انتهای پیام این روز نامه در ادامه اورده است: ساحل زاینده‌رود از همان مکان‌هایی بود که عرضه قلیان در آن رواج داشت. پشت پرچین‌ها یا توی دل پارک‌ها و فضای سبز. جایی که می‌شد بساطی پهن کرد و از طبیعت با دود قلیان لذت برد.
شاید ممنوعیت قلیان نه تنها جوان‌ها را از آن دور نکرد، بلکه حساسیت ویژه‌ای نسبت به قلیان ایجاد شد، که بر اساس آن خیلی‌ها که درگیرش نبودند هم معتاد این دود شدند.
تا جایی که تنوع قلیان‌ها از انواع غذاها هم بیشتر شد و منوی قلیان طوماری بلند بالا را با خود یدک می‌کشید: طعم زردآلویی، طعم تمشکی، کاکائویی، قلیان با آب میوه که جای آب داخل جام آن ریخته می‌شود و بالاخره کلکسیونی از تنباکوهای کشورهای خارجی.
حالا در اصفهان می‌توان پاتوق های بسیار قلیان را دید؛ پاتوق‌هایی که اکنون به شکل دیگری همچون قارچ هر روز زیادتر می‌شوند. این در حالی است که چند سال پیش، در یک حرکت محکم و سریع طرح ممنوعیت کشیدن قلیان و جمع‌آوری این ماده دخانی در قهوه خانه‌ها اجرا شد، اما هیچوقت به شکل کامل جمع نشد و قلیان‌ها فقط زیرزمینی شدند. پس از قانون ممنوعیت عرضه قلیان، تعدادی از قهوه خانه‌ها در اصفهان پلمب شد. قهوه‌خانه‌ای که خیلی توی چشم بود زیر «پل چوبی» یا «جویی» بود که حالا به کافه‌ای فرهنگی تبدیل شده است. اما باز هم قلیان از قل نیفتاد؛ چراکه خیلی‌ها معتقدند در این اوضاع و عدم نظارت بر اجرای قانون به تنها چیزی که اهمیت داده نمی‌شود و متاسفانه جوانان نیز از آگاهی نسبت به آن بی‌بهره هستند، مضرات و اثرات سوء مصرف بی‌رویه قلیان است.
حالا بعد از چند سال در پی این طرح شکست خورده، باز هم قرار است بازگشت قلیان‌ها در مجلس تصویب شود. مصوبه‌ای که می‌تواند حاشیه‌های تازه‌ای برای قلیان داشته باشد.
البته باید توجه داشت طرح استفساریه آزادسازی قلیان با قید یک فوریت به مجلس رفته است. پس از اینکه طرح ارائه شده، دیگربار در کمیسیون بررسی و سپس در صحن مجلس رأی گیری می‌شود. در انتها مصوبه به شورای نگهبان فرستاده و با تائید آن شورا، تبدیل به قانون خواهد شد.
قانونی دوباره بر بازگشت قلیان‌ها در حالی قرار است به تصویب برسد که در مهرماه سال 85، اتفاقی پر سر و صدا در جامعه رقم خورد که سیل موافقان و مخالفان را رودرروی هم قرار داد و فضایی پدید آورد که به نظر می‌رسید در پایان آن، تکلیف قلیان برای همیشه مشخص خواهد شد؛ یا با برچیدن بساط قلیان‌ها در جامعه یا رسمی شدن استفاده از آن برای همیشه.
اتفاقی که البته هرگز رخ نداد و تنها به محدودیت عرضه قلیان در رستوران ها محدود ماند؛ محدودیتی که البته قهوه خانه‌ها مشمول آن نشدند و همین کافی بود تا مشکلات بزرگ‌تری خودنمایی کند؛ مشکلاتی از قبیل اینکه آیا قانون‌گذار مخالف قلیان است یا تنها در خصوص مکان عرضه آن رأی قانونی صادر کرده است؟!
آنگونه که در قانون مشخص شده، قانون گذار استعمال مخدر در اماکن عمومی را ممنوع اعلام کرده و بر این اساس است که عرضه قلیان در رستوران‌ها برچیده شد؛ اما قلیان از قل قل نیفتاد. و اکنون در آخرین اخبارها آزاد شدن قلیان منتظر مصوبه شورای نگهبان است و در حال حاضر موضوع منع عرضه و مصرف قلیان در اماکن عمومی بین زمین و آسمان مانده است.
در این میان و در حالی که عرضه قلیان به خصوص در چایخانه‌های اصفهان پا در هوا است، برخی اعتقاد دارند که پیشگیری بهتر از درمان است. فرهنگ‌سازی و ایجاد اهرم‌های نظارتی قوی بهتر از مجازات این عمل و برخوردهای سلبی مؤثر واقع می‌شود. تبلیغات منفی در قبال مصرف دخانیات از طریق قلیان و نشان دادن مضرات این عمل می‌تواند مفید باشد. در این میان باید پذیرفت، تمام دستگاه‌هایی که به نوعی اوقات فراغت جوانان را در دستور کارسازمانی خویش دارند، در مقام متهم اصلی افزایش گرایش مصرف قلیان در کشورهستند؛ چراکه تاکنون نتوانسته‌اند فضایی برای پرکردن اوقات فراغت جوانان فراهم کنند. در صورتی که هریک از دستگاه‌های کشور به وظیفه ذاتی خود آشنا باشند شاید دیگر لزومی به انجام برخوردهای قهری و تصویب قانون نباشد؛ ولی باید بپذیریم که نتوانسته‌ایم برنامه‌ریزی کامل و جامعی را برای اوقات فراغت جوانان ایجاد کنیم که در حال حاضر مصرف قلیان میان جوانان به مرز هشدار رسیده است.
ت/8114/ 2093 ** خبرنگار: امیرحسین اکبری ** انتشاردهنده: اصغر دواتگر
کپی شد
