به گزارش ایرنا، 'رضا علیرضایی' چهارشنبه به خبرنگاران گفت: جمعی از علاقه‌مندان برای پاسداری از آئین های بومی و دیرینه ابیانه از جمله پوشش محلی با هماهنگی شورای اسلامی روستا، پایگاه میراث فرهنگی، بنیاد جوانان و دهیاری ابیانه برای ثبت ملی لباس ابیانه اقدام کردند.
وی افزود: مردم ابیانه که در سایر شهرهای ایران یا خارج از کشور زندگی می‌کنند، با ورود به روستا برای نشان دادن اصالت خود لباس سنتی ابیانه را بر تن می‌کنند و حتی اعضای شورا نیز هنگام حضور در آئین های رسمی شهرستان نطنز با لباس محلی حاضر می شوند.
رئیس شورای اسلامی روستای ابیانه بیان کرد: برای استانداردسازی، جلوگیری از تغییرهای ناهمگون این لباس، کاهش رواج لباس‌های غیرمتعارف، تشویق نسل جدید به استفاده از این هویت ماندگار، ترغیب دوزندگان این لباس سنتی و اشتغالزایی جشنی نیز در تعطیلات نوروز آینده برگزار خواهد شد.
دهیار ابیانه نیز گفت: لباس محلی زنان ابیانه از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادر شب، جوراب و پاپوش یا گیوه تشکیل شده؛ پیراهن بانوان هم راسته، گشاد، فاقد مچ در سرآستین، یقه گرد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد.
'محمد عادلی' افزود: مردان ابیانه از پیراهن‌های مختلفی بنا به گرمی و سردی هوا استفاده می‌کنند؛ شلوار مردان به رنگ مشکی بوده و دارای دو پاچه گشاد است که در قسمت پائین آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود و قبا، ارخالق، جلیقه، شال کمر و گیوه از دیگر پوشش های مردان این روستای تاریخی می باشد.
روستای ابیانه سال 1354 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
این روستای تاریخی در فاصله 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس جزو کهن‌ترین روستاهای کشور از نظر معماری سنتی می باشد که آثار و ابنیه ای از دوران هخامنشیان تا قاجاریه را در خود جای داده است.
شهرستان نطنز با جمعیت نزدیک به 47 هزار نفر در فاصله 125 کیلومتری شمال اصفهان واقع است.
خبرنگار: رحمت الله کاملی بادی ** انتشار دهنده: محمد ملا حمزه زاده
7430/8123
انتهای پیام وی افزود: مردم ابیانه که در سایر شهرهای ایران یا خارج از کشور زندگی می‌کنند، با ورود به روستا برای نشان دادن اصالت خود لباس سنتی ابیانه را بر تن می‌کنند و حتی اعضای شورا نیز هنگام حضور در آئین های رسمی شهرستان نطنز با لباس محلی حاضر می شوند.
رئیس شورای اسلامی روستای ابیانه بیان کرد: برای استانداردسازی، جلوگیری از تغییرهای ناهمگون این لباس، کاهش رواج لباس‌های غیرمتعارف، تشویق نسل جدید به استفاده از این هویت ماندگار، ترغیب دوزندگان این لباس سنتی و اشتغالزایی جشنی نیز در تعطیلات نوروز آینده برگزار خواهد شد.
دهیار ابیانه نیز گفت: لباس محلی زنان ابیانه از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادر شب، جوراب و پاپوش یا گیوه تشکیل شده؛ پیراهن بانوان هم راسته، گشاد، فاقد مچ در سرآستین، یقه گرد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد.
'محمد عادلی' افزود: مردان ابیانه از پیراهن‌های مختلفی بنا به گرمی و سردی هوا استفاده می‌کنند؛ شلوار مردان به رنگ مشکی بوده و دارای دو پاچه گشاد است که در قسمت پائین آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود و قبا، ارخالق، جلیقه، شال کمر و گیوه از دیگر پوشش های مردان این روستای تاریخی می باشد.
روستای ابیانه سال 1354 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
این روستای تاریخی در فاصله 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس جزو کهن‌ترین روستاهای کشور از نظر معماری سنتی می باشد که آثار و ابنیه ای از دوران هخامنشیان تا قاجاریه را در خود جای داده است.
شهرستان نطنز با جمعیت نزدیک به 47 هزار نفر در فاصله 125 کیلومتری شمال اصفهان واقع است.
خبرنگار: رحمت الله کاملی بادی ** انتشار دهنده: محمد ملا حمزه زاده
7430/8123
کپی شد
