جلیل جباری روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: این اقامتگاه ها در روستاهای هدف گردشگری همچون حسنلوی نقده، سیلوانای ارومیه و در مجاورت جاذبه های تاریخی و طبیعی نظیر سوله دوکل، تالاب کانی برازان و خوشاکو راه اندازی می شود.
جباری با اشاره به ظرفیت های گردشگری بی بدیل آذربایجان غربی، گفت: مناطق روستایی این استان دارای ظرفیت های کم نظیر گردشگری است و از این مزیت ها می توان برای توسعه روستایی استفاده کرد.
وی بیان کرد: برای راه اندازی این اقامتگاه ها جلسات متعددی با بخشداری ها، فرمانداری ها و دهیاری ها برگزار شده است تا همکاری لازم را برای ایجاد این اقامتگاه ها داشته باشند.
جباری با بیان اینکه اقامتگاه های بوم گردی در پایین آوردن هزینه های سفر نقش موثری دارد، افزود: اقامتگاه های بوم گردی تمامی خدمات هتل ها را با کمترین قیمت ارایه می دهند.
وی اضافه کرد: در اقامتگاه های بوم گردی یک خانواده پنج نفری با پرداخت 60 تا 70 هزار تومان می تواند علاوه بر اقامت از محصولات لبنی، عسل روستایی و غذاهای محلی استفاده کند.
مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری آذربایجان غربی ادامه داد: اقامتگاه های بوم گردی منبع درآمد مناسبی برای روستائیان بوده و درآمد حاصل از آن به مراتب بالاتر از کشاورزی است چنانکه حضور گردشگران در اقامت های بوم گردی روزانه 200 هزار تومان نصیب هر روستایی می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اضافه کرد: اقامتگاه های بوم گردی در ماندگاری روستائیان در روستاها، جلوگیری از مهاجرت و حاشیه نشینی موثر خواهد بود.
وی افزود: اقامتگاه های بوم گردی آداب و رسوم روستایی و فرهنگ ایرانی را به گردشگران خارجی معرفی کرده و به عبارتی تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم را روایت می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی بیان کرد: در جهت تشویق روستائیان به تبدیل خانه های خود به اقامتگاه های بوم گردی همایش های یک روزه ای برگزار و تشکل ها و انجمن های روستایی نیز تشکیل می شود.
به گزارش ایرنا، اقامتگاه های بوم گردی، نام خانه هایی است که اخیرا در صنعت گردشگری ایران رواج پیدا کرده است؛ اقامتگاه های بوم گردی حال و هوای سنتی و بومی دارد و از گردشگران خارجی و داخلی میزبانی می کند.
توسعه بوم گردی ضمن ارتقای سطح زندگی جامعه محلی و رونق اقتصادی آنها، سبب حفظ سنت ها و آداب و رسوم می شود و رضایت گردشگران را نیز به دنبال دارد.
در واقع اقامتگاه های بوم گردی پایدارترین نوع اقامتگاه های گردشگری به شمار می رود و توسعه آنها سبب توسعه پایدار گردشگری می شود.
ایجاد و توسعه اقامتگاه های بوم گردی در سه نوع اکولوژها، اکوکمپ ها و اکوهتل ها (هتل های سنتی) امکان پذیر است و از جمله کسب و کارهای کوچک گردشگری به شمار می رود که از سال 1994 میلادی به همگان معرفی شد.
اکثر این اقامتگاه های بوم گردی را خانواده های محلی اداره کرده و نه تنها اقامت گردشگران را تامین می کنند بلکه آنان را در فعالیت های روزمره خود مشارکت می دهند.
هر یک از این اقامتگاه ها به لحاظ نوع معماری و بهره گیری از مصالح ارگانیک، طراحی داخلی و مبلمان بومی و سایر فعالیت های تعریف شده در اقامتگاه نوعی اکوموزه به شمار می رود و به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز مطرح می باشد.
بنا بر نخستین تعریف رسمی سال 2002 میلادی اقامتگاه های بومی یا اکولوژها باید به معیارهایی چون حفظ محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و اثرگذاری کم بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه در زمان احداث، بکارگیری مصالح بومی در معماری و برخورداری از بافت فرهنگی و فیزیکی ویژه و هماهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط، استفاده از سیستم های آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب پایبند باشند.
بهره گیری از شیوه های بازیافت زباله های خشک و دفع سایر زباله ها بدون ضرر رساندن به محیط، کاربرد انرژی های پایدار به شیوه سنتی و استفاده از انرژی های نو به کمک وسایل مدرن، انجام کارهای گروهی با جامعه محلی، برگزاری کارگاه ها و برنامه های آموزشی ویژه برای کارکنان، گردشگران و صاحبان اقامتگاه ها در رابطه با نحوه حفاظت و برخورد با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و همکاری با فعالیت های تحقیقاتی جهت برنامه ریزی توسعه پایدار محلی از دیگر ویژگی های اقامتگاه های بوم گردی است.
این واحدها به همراه فعالیت ها و خدماتی که جهت شناخت و معرفی بوم انجام می گیرد، در نواحی روستایی و بکر طبیعی یا بافت های تاریخی احداث شده و توسط جامعه محلی و افراد کارآفرین اداره می شود.
امروزه اقامتگاه های بوم گردی مورد استقبال بی نظیر گردشگران خارجی قرار گرفته و به عبارتی آنان بیشتر به اقامت در اقامتگاه های بوم گردی و استفاده از غذاهای محلی و سنتی علاقه مند هستند.
3072/8135
انتهای پیام جباری با اشاره به ظرفیت های گردشگری بی بدیل آذربایجان غربی، گفت: مناطق روستایی این استان دارای ظرفیت های کم نظیر گردشگری است و از این مزیت ها می توان برای توسعه روستایی استفاده کرد.
وی بیان کرد: برای راه اندازی این اقامتگاه ها جلسات متعددی با بخشداری ها، فرمانداری ها و دهیاری ها برگزار شده است تا همکاری لازم را برای ایجاد این اقامتگاه ها داشته باشند.
جباری با بیان اینکه اقامتگاه های بوم گردی در پایین آوردن هزینه های سفر نقش موثری دارد، افزود: اقامتگاه های بوم گردی تمامی خدمات هتل ها را با کمترین قیمت ارایه می دهند.
وی اضافه کرد: در اقامتگاه های بوم گردی یک خانواده پنج نفری با پرداخت 60 تا 70 هزار تومان می تواند علاوه بر اقامت از محصولات لبنی، عسل روستایی و غذاهای محلی استفاده کند.
مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری آذربایجان غربی ادامه داد: اقامتگاه های بوم گردی منبع درآمد مناسبی برای روستائیان بوده و درآمد حاصل از آن به مراتب بالاتر از کشاورزی است چنانکه حضور گردشگران در اقامت های بوم گردی روزانه 200 هزار تومان نصیب هر روستایی می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اضافه کرد: اقامتگاه های بوم گردی در ماندگاری روستائیان در روستاها، جلوگیری از مهاجرت و حاشیه نشینی موثر خواهد بود.
وی افزود: اقامتگاه های بوم گردی آداب و رسوم روستایی و فرهنگ ایرانی را به گردشگران خارجی معرفی کرده و به عبارتی تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم را روایت می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی بیان کرد: در جهت تشویق روستائیان به تبدیل خانه های خود به اقامتگاه های بوم گردی همایش های یک روزه ای برگزار و تشکل ها و انجمن های روستایی نیز تشکیل می شود.
به گزارش ایرنا، اقامتگاه های بوم گردی، نام خانه هایی است که اخیرا در صنعت گردشگری ایران رواج پیدا کرده است؛ اقامتگاه های بوم گردی حال و هوای سنتی و بومی دارد و از گردشگران خارجی و داخلی میزبانی می کند.
توسعه بوم گردی ضمن ارتقای سطح زندگی جامعه محلی و رونق اقتصادی آنها، سبب حفظ سنت ها و آداب و رسوم می شود و رضایت گردشگران را نیز به دنبال دارد.
در واقع اقامتگاه های بوم گردی پایدارترین نوع اقامتگاه های گردشگری به شمار می رود و توسعه آنها سبب توسعه پایدار گردشگری می شود.
ایجاد و توسعه اقامتگاه های بوم گردی در سه نوع اکولوژها، اکوکمپ ها و اکوهتل ها (هتل های سنتی) امکان پذیر است و از جمله کسب و کارهای کوچک گردشگری به شمار می رود که از سال 1994 میلادی به همگان معرفی شد.
اکثر این اقامتگاه های بوم گردی را خانواده های محلی اداره کرده و نه تنها اقامت گردشگران را تامین می کنند بلکه آنان را در فعالیت های روزمره خود مشارکت می دهند.
هر یک از این اقامتگاه ها به لحاظ نوع معماری و بهره گیری از مصالح ارگانیک، طراحی داخلی و مبلمان بومی و سایر فعالیت های تعریف شده در اقامتگاه نوعی اکوموزه به شمار می رود و به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز مطرح می باشد.
بنا بر نخستین تعریف رسمی سال 2002 میلادی اقامتگاه های بومی یا اکولوژها باید به معیارهایی چون حفظ محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و اثرگذاری کم بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه در زمان احداث، بکارگیری مصالح بومی در معماری و برخورداری از بافت فرهنگی و فیزیکی ویژه و هماهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط، استفاده از سیستم های آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب پایبند باشند.
بهره گیری از شیوه های بازیافت زباله های خشک و دفع سایر زباله ها بدون ضرر رساندن به محیط، کاربرد انرژی های پایدار به شیوه سنتی و استفاده از انرژی های نو به کمک وسایل مدرن، انجام کارهای گروهی با جامعه محلی، برگزاری کارگاه ها و برنامه های آموزشی ویژه برای کارکنان، گردشگران و صاحبان اقامتگاه ها در رابطه با نحوه حفاظت و برخورد با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و همکاری با فعالیت های تحقیقاتی جهت برنامه ریزی توسعه پایدار محلی از دیگر ویژگی های اقامتگاه های بوم گردی است.
این واحدها به همراه فعالیت ها و خدماتی که جهت شناخت و معرفی بوم انجام می گیرد، در نواحی روستایی و بکر طبیعی یا بافت های تاریخی احداث شده و توسط جامعه محلی و افراد کارآفرین اداره می شود.
امروزه اقامتگاه های بوم گردی مورد استقبال بی نظیر گردشگران خارجی قرار گرفته و به عبارتی آنان بیشتر به اقامت در اقامتگاه های بوم گردی و استفاده از غذاهای محلی و سنتی علاقه مند هستند.
3072/8135
کپی شد
