به همان میزان که قاطبه مردم ما دغدغه کم آبی و شاید هم بی آبی دارند به همان میزان هم عده ای معدود، قدر آب را ندانسته و بدون احساس مسوولیت، این مایع گرانبها و بی بدیل را ناآگاهانه هدر می دهند.
هم اکنون، نوک پیکان توصیه ها برای صرفه جویی، در درجه اول به سمت خانوارها و بعد از آن هم به سمت کشاورزی، صنایع و چند بخش دیگر است.
اما آنچه در این میان از آن غافل مانده ایم بخش های کوچک اما پر آبخوری است که پنهان مانده و کسی به آنها توجه زیادی ندارد.
*** باغچه های منازل
باغچه های موجود در خانه ها از جمله بخش هایی هستند که با آب شرب مردم، آبیاری می شوند و کسی هم نمی تواند ادعا کند که آب غیر شرب را برای مصرف به داخل خانه می آورد.
در خانه های اغلب شهروندان شهرهایی مثل تفت و مهریز و حتی یزد باغچه های کوچک و بزرگی وجود دارد که با آب لوله کشی و تصفیه شده، آبیاری می شوند.
حتی وقتی صحبت از صرفه جویی در خانوارها می شود کمتر به این بخش که بخش قابل توجهی از آب سالم را قورت می دهند توجه می شود.
اگر از یک خانواده سوال کنی قطعا می گوید 'مگه حالا یک باغچه کوچک ما، چقدر آب می خواهد؟' اما غافل از اینکه فقط باغچه ایشان نیست، هزاران باغچه در منازل شهروندان هست که از این آب استفاده می کنند!.
*** ساختمان سازی
ساختمان سازی هم از دیگر بخش هایی است که با چراغ خاموش در حال مصرف آب شهروندان است و متاسفانه صدایی هم برای شنیده شده میزان مصرف ندارد.
اگر فرض کنیم برای ساختمان های چند طبقه و بزرگ و بخصوص دولتی از آب تانکر استفاه می شود نمی توانیم کتمان کنیم که برای ساختن خانه و مغازه های معمولی از آب شرب استفاده می کنند.
متاسفانه آب های زیادی که باید برای خوردن، شرب و مایحتاج اصلی مردم استفاده شود در این بخش به هدر می رود.
*** دوش حمام
شاید در مورد دوش حمام بتوان اینطور نظر داد که تا زمانی که در زیر دوش هستیم، می توانیم ادعا کنیم که این استفاده، لازم و ضروری است .
اما وقتی برای لیف زدن، کیسه کشیدن، صحبت کردن با صدای بلند با اهل خانواده، جواب دادن به یک تلفن ضرروی و یا آواز خواندن از زیر دوش خارج می شویم اما شیر همچنان باز است، دقیقا مفهوم ریخت و پاش و هدر دادن را ترجمه کرده ایم!.
*** شستشوی پیاده رو و روبروی مغازه
شستن پیاده رو با آب شیلنگ و برق انداختن روبروی مغازه برای جلب بیشتر مشتری، از آن مواردی است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت.
در میان بخش هایی که آب را بیهوده هدر می دهند، این یکی از همه آنها بدتر و ناشایسته تر است.
آبی که برای خوردن مردم است و آینده ای مبهم دارد نباید اینطور بر روی زمین و پیاده رو جاری شود و کسی هم به دادش نرسد.
*** آنچه مربوط به بخش های دولتی و نیمه دولتی است
گاها مشاهده می شود که برای آبیاری درختان کنار خیابان و بلوارها، نه به اندازه نیاز بلکه به میزان چند برابر، آب هدر می رود.
شاید این آب، آب شرب نباشد اما می توان آن را در جایی دیگر استفاده کرد تا آن جای دیگر هم احتمالا مجبور نباشد از آب لوله کشی استفاده کند!.
شکستگی گاه به گاه لوله های آب (خانگی یا شهری) نیز بخش قابل توجهی از آب شرب مردم را می بلعد که البته نسبت به گذشته، کمتر شده اما هنوز هم شایع است.
ختم کلام اینکه اگر می خواهیم آیندگان ما بی آب نمانند و از ما به نیکی یاد کنند باید همگی دست به دست هم دهیم و آب را قدر بدانیم.
فرقی هم ندارد، صرفه جویی در مصرف آب، مختص دارا و نادار یا خصوصی و دولتی نیست، دردی مشترک است که همه باید به آن پایبند باشند.
همه ما در یک قایق نشسته ایم و کسی حق ندارد بگوید من می خواهم به سهم خودم، قایق را سوراخ کنم! چون همه غرق می شوند، اگر نمی تواند قایق را سوراخ نکند باید از قایق پیاده شود تا بقیه سرنشینان در امان باشند!.
پیشنهاد می شود کمیته ای با پشتوانه قانونی تشکیل و به صورت محسوس و نامحسوس، مصرف های غیر ضروری آب مثل همین شستن پیاده رو را نظارت و با خاطیانی که آب گرانبهای مردم را هدر می دهند برخورد قانونی کند.
از همین الان به فکر مدیریت مصرف آب باشیم که فردا دیر است.
6197 خبرنگار ایرنا
انتهای پیام هم اکنون، نوک پیکان توصیه ها برای صرفه جویی، در درجه اول به سمت خانوارها و بعد از آن هم به سمت کشاورزی، صنایع و چند بخش دیگر است.
اما آنچه در این میان از آن غافل مانده ایم بخش های کوچک اما پر آبخوری است که پنهان مانده و کسی به آنها توجه زیادی ندارد.
*** باغچه های منازل
باغچه های موجود در خانه ها از جمله بخش هایی هستند که با آب شرب مردم، آبیاری می شوند و کسی هم نمی تواند ادعا کند که آب غیر شرب را برای مصرف به داخل خانه می آورد.
در خانه های اغلب شهروندان شهرهایی مثل تفت و مهریز و حتی یزد باغچه های کوچک و بزرگی وجود دارد که با آب لوله کشی و تصفیه شده، آبیاری می شوند.
حتی وقتی صحبت از صرفه جویی در خانوارها می شود کمتر به این بخش که بخش قابل توجهی از آب سالم را قورت می دهند توجه می شود.
اگر از یک خانواده سوال کنی قطعا می گوید 'مگه حالا یک باغچه کوچک ما، چقدر آب می خواهد؟' اما غافل از اینکه فقط باغچه ایشان نیست، هزاران باغچه در منازل شهروندان هست که از این آب استفاده می کنند!.
*** ساختمان سازی
ساختمان سازی هم از دیگر بخش هایی است که با چراغ خاموش در حال مصرف آب شهروندان است و متاسفانه صدایی هم برای شنیده شده میزان مصرف ندارد.
اگر فرض کنیم برای ساختمان های چند طبقه و بزرگ و بخصوص دولتی از آب تانکر استفاه می شود نمی توانیم کتمان کنیم که برای ساختن خانه و مغازه های معمولی از آب شرب استفاده می کنند.
متاسفانه آب های زیادی که باید برای خوردن، شرب و مایحتاج اصلی مردم استفاده شود در این بخش به هدر می رود.
*** دوش حمام
شاید در مورد دوش حمام بتوان اینطور نظر داد که تا زمانی که در زیر دوش هستیم، می توانیم ادعا کنیم که این استفاده، لازم و ضروری است .
اما وقتی برای لیف زدن، کیسه کشیدن، صحبت کردن با صدای بلند با اهل خانواده، جواب دادن به یک تلفن ضرروی و یا آواز خواندن از زیر دوش خارج می شویم اما شیر همچنان باز است، دقیقا مفهوم ریخت و پاش و هدر دادن را ترجمه کرده ایم!.
*** شستشوی پیاده رو و روبروی مغازه
شستن پیاده رو با آب شیلنگ و برق انداختن روبروی مغازه برای جلب بیشتر مشتری، از آن مواردی است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت.
در میان بخش هایی که آب را بیهوده هدر می دهند، این یکی از همه آنها بدتر و ناشایسته تر است.
آبی که برای خوردن مردم است و آینده ای مبهم دارد نباید اینطور بر روی زمین و پیاده رو جاری شود و کسی هم به دادش نرسد.
*** آنچه مربوط به بخش های دولتی و نیمه دولتی است
گاها مشاهده می شود که برای آبیاری درختان کنار خیابان و بلوارها، نه به اندازه نیاز بلکه به میزان چند برابر، آب هدر می رود.
شاید این آب، آب شرب نباشد اما می توان آن را در جایی دیگر استفاده کرد تا آن جای دیگر هم احتمالا مجبور نباشد از آب لوله کشی استفاده کند!.
شکستگی گاه به گاه لوله های آب (خانگی یا شهری) نیز بخش قابل توجهی از آب شرب مردم را می بلعد که البته نسبت به گذشته، کمتر شده اما هنوز هم شایع است.
ختم کلام اینکه اگر می خواهیم آیندگان ما بی آب نمانند و از ما به نیکی یاد کنند باید همگی دست به دست هم دهیم و آب را قدر بدانیم.
فرقی هم ندارد، صرفه جویی در مصرف آب، مختص دارا و نادار یا خصوصی و دولتی نیست، دردی مشترک است که همه باید به آن پایبند باشند.
همه ما در یک قایق نشسته ایم و کسی حق ندارد بگوید من می خواهم به سهم خودم، قایق را سوراخ کنم! چون همه غرق می شوند، اگر نمی تواند قایق را سوراخ نکند باید از قایق پیاده شود تا بقیه سرنشینان در امان باشند!.
پیشنهاد می شود کمیته ای با پشتوانه قانونی تشکیل و به صورت محسوس و نامحسوس، مصرف های غیر ضروری آب مثل همین شستن پیاده رو را نظارت و با خاطیانی که آب گرانبهای مردم را هدر می دهند برخورد قانونی کند.
از همین الان به فکر مدیریت مصرف آب باشیم که فردا دیر است.
6197 خبرنگار ایرنا
کپی شد
