در این مطلب به قلم صالح مستوفیان آمده است: عبدالرضا دستا در ادامه این فرضیه، توپ را به زمین مسئولان ارشد استان و صاحبان متولی صنایع و معادن انداخت و گفته «مسئولان ارشد و صاحبان صنایع باید در این زمینه همت و همراهی کنند.»
به نظر می رسد علی رغم تجارب بسیار تلخ 'تیمداری صرفا با پول و خرید حق امتیاز تیم ها در لیگ' هنوز هم این تفکر وجود دارد که می توان به معجزه دلار و ریال تیمی برای استان در لیگ دسته اول خرید و چراغ فوتبال یزد را روشن کرد.
موضوعی که سالهاست با اتفاقاتی که برای تیم های ریشه داری همچون پاس، صبا باطری و... در کشور افتاده دیگر باید درس عبرتی برای همگان شده باشد که 'بدون داشتن فوتبال ریشه دار در استان و پرداختن به تیم های پایه و فوتبال نونهالان' نمی توان نام یزد را در فوتبال کشور پرآوازه کرد.
تجربه ای که دهه هاست در استان های شمالی کشور یا خوزستان قابل مشاهده است.
هزاران نونهال و نوجوان در این استانها در مدارس فوتبال تعلیم می بینند و در جوانی، خوراک تیم های باشگاهی استان خود می شوند و بدین طریق ضمن تقویت بنیه فوتبالی استان خود و تداوم حضور در لیگ های معتبر کشور، درآمدزایی خوبی هم برای فوتبال خطه شان دارند.
سالهاست تیم هایی چون ملوان، ماشین سازی تبریز، استقلال اهواز، صنعت نفت آبادان، داماش گیلان، سپیدرود رشت و... میان لیگ برتر و لیگ یک یا حتی 2 کشور جابجا می شوند.
و گاهی با وجود مشکلات مالی بسیار به مدد حمایت پرشور تماشاگران بومی و همچنین تغذیه توسط فوتبال پایه شهر خود، هرگز همچون شهید قندی، تربیت یزد یا فولاد یزد از صحنه فوتبال کشور محو نشده اند.
به نظرم مدیران ورزش و فوتبال استان باید دیدگاه های خود را برای احیای فوتبال یزد تغییر دهند و به مسیری قدم بگذارند که سایر استانها و حتی تمامی تیم های فوتبال باشگاهی موفق در جهان آن مسیر را طی کرده اند، یعنی 'سرمایه گذاری و حمایت از مدارس فوتبال و فوتبال پایه'.
بنابراین به آقای دستا نه به عنوان یک کارشناس بلکه به عنوان یک علاقه مند به فوتبال پیشنهاد می کنم تمام توان خود را برای جذب نظر مسئولان ارشد استان و همچنین صاحبان صنایع و معادن جهت سرمایه گذاری در فوتبال پایه استان معطوف سازند و خیلی بابت نبودن تیمی از یزد در لیگ برتر یا دسته یک ناراحت نباشند.
چرا که بعید می دانم آنطور که ایشان و برخی دیگر تصور می کنند قاطبه یزدیها از این مساله دغدغه و پریشان حالی داشته باشند.
چون به جز بازی های تیم شهید قندی برای صعود به لیگ برتر در سالهای دور یا در زمان حضورش در لیگ برتر آنهم در برخی بازیهای حساس -که استادیوم شهید نصیری پر از تماشاگران یزدی می شد- در کمتر بازی های تربیت یزد یا فولاد یزد شاهد حضور چشمگیر تماشاگران یزدی در استادیوم بودیم؟ که به نظرم دلیل اصلی آن ریشه دار نبودن فوتبال در یزد است.
تا یزدی ها اغلب جوانان بومی و برگرفته از محلات شهرشان را در تیم های باشگاهی استان نبینند، نمی توان انتظار داشت ورزشگاه شهید نصیری را پر کنند.
درخت فوتبال در یزد اغلب همانند درخت کریسمس، بی ریشه بوده یا در زمانهایی در حد یک گلدان ریشه داشته است.
باید فوتبال آنچنان در میان نوجوانان و خانواده های یزدی رواج یابد تا شاهد تیم های باشگاهی پر استعداد و همچون رود، جاری و بالانده باشیم که قطعا حضور در لیگ برتر هم روی شاخش خواهد بود.
البته اگر قرار است این توجه و جذب سرمایه گذار به ماجراهایی همچون گرجستان ختم شود، یزد فوتبال نداشته باشد بهتر است.
باید پذیرفت هرکسی به صرف پولدار بودن، شایسته کار با نوجوانان و جوانان در ورزش نیست.
روزنامه بشارت یزد در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
175 رسانه در استان یزد مجوز دارند که از این تعداد 126 مجوز متعلق به نشریات چاپی، 31 مورد متعلق به رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و ١8 مجوز هم مربوط به رسانه های الکترونیک غیر برخط است.
7532/ 2047/
انتهای پیام به نظر می رسد علی رغم تجارب بسیار تلخ 'تیمداری صرفا با پول و خرید حق امتیاز تیم ها در لیگ' هنوز هم این تفکر وجود دارد که می توان به معجزه دلار و ریال تیمی برای استان در لیگ دسته اول خرید و چراغ فوتبال یزد را روشن کرد.
موضوعی که سالهاست با اتفاقاتی که برای تیم های ریشه داری همچون پاس، صبا باطری و... در کشور افتاده دیگر باید درس عبرتی برای همگان شده باشد که 'بدون داشتن فوتبال ریشه دار در استان و پرداختن به تیم های پایه و فوتبال نونهالان' نمی توان نام یزد را در فوتبال کشور پرآوازه کرد.
تجربه ای که دهه هاست در استان های شمالی کشور یا خوزستان قابل مشاهده است.
هزاران نونهال و نوجوان در این استانها در مدارس فوتبال تعلیم می بینند و در جوانی، خوراک تیم های باشگاهی استان خود می شوند و بدین طریق ضمن تقویت بنیه فوتبالی استان خود و تداوم حضور در لیگ های معتبر کشور، درآمدزایی خوبی هم برای فوتبال خطه شان دارند.
سالهاست تیم هایی چون ملوان، ماشین سازی تبریز، استقلال اهواز، صنعت نفت آبادان، داماش گیلان، سپیدرود رشت و... میان لیگ برتر و لیگ یک یا حتی 2 کشور جابجا می شوند.
و گاهی با وجود مشکلات مالی بسیار به مدد حمایت پرشور تماشاگران بومی و همچنین تغذیه توسط فوتبال پایه شهر خود، هرگز همچون شهید قندی، تربیت یزد یا فولاد یزد از صحنه فوتبال کشور محو نشده اند.
به نظرم مدیران ورزش و فوتبال استان باید دیدگاه های خود را برای احیای فوتبال یزد تغییر دهند و به مسیری قدم بگذارند که سایر استانها و حتی تمامی تیم های فوتبال باشگاهی موفق در جهان آن مسیر را طی کرده اند، یعنی 'سرمایه گذاری و حمایت از مدارس فوتبال و فوتبال پایه'.
بنابراین به آقای دستا نه به عنوان یک کارشناس بلکه به عنوان یک علاقه مند به فوتبال پیشنهاد می کنم تمام توان خود را برای جذب نظر مسئولان ارشد استان و همچنین صاحبان صنایع و معادن جهت سرمایه گذاری در فوتبال پایه استان معطوف سازند و خیلی بابت نبودن تیمی از یزد در لیگ برتر یا دسته یک ناراحت نباشند.
چرا که بعید می دانم آنطور که ایشان و برخی دیگر تصور می کنند قاطبه یزدیها از این مساله دغدغه و پریشان حالی داشته باشند.
چون به جز بازی های تیم شهید قندی برای صعود به لیگ برتر در سالهای دور یا در زمان حضورش در لیگ برتر آنهم در برخی بازیهای حساس -که استادیوم شهید نصیری پر از تماشاگران یزدی می شد- در کمتر بازی های تربیت یزد یا فولاد یزد شاهد حضور چشمگیر تماشاگران یزدی در استادیوم بودیم؟ که به نظرم دلیل اصلی آن ریشه دار نبودن فوتبال در یزد است.
تا یزدی ها اغلب جوانان بومی و برگرفته از محلات شهرشان را در تیم های باشگاهی استان نبینند، نمی توان انتظار داشت ورزشگاه شهید نصیری را پر کنند.
درخت فوتبال در یزد اغلب همانند درخت کریسمس، بی ریشه بوده یا در زمانهایی در حد یک گلدان ریشه داشته است.
باید فوتبال آنچنان در میان نوجوانان و خانواده های یزدی رواج یابد تا شاهد تیم های باشگاهی پر استعداد و همچون رود، جاری و بالانده باشیم که قطعا حضور در لیگ برتر هم روی شاخش خواهد بود.
البته اگر قرار است این توجه و جذب سرمایه گذار به ماجراهایی همچون گرجستان ختم شود، یزد فوتبال نداشته باشد بهتر است.
باید پذیرفت هرکسی به صرف پولدار بودن، شایسته کار با نوجوانان و جوانان در ورزش نیست.
روزنامه بشارت یزد در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
175 رسانه در استان یزد مجوز دارند که از این تعداد 126 مجوز متعلق به نشریات چاپی، 31 مورد متعلق به رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و ١8 مجوز هم مربوط به رسانه های الکترونیک غیر برخط است.
7532/ 2047/
کپی شد
