حیوانات جه چرنده بیگیفته تا ماهیان اونی جا رزق و روزی خوردیدی و هیتا، هیتا جاجیگایا نیگیفتی. همه تانه ره جا نهابو. هوا روزگارم کی هچین بلور بو. شفاف و دیلبخواه. نه باران اسیدی بو و نه گرد و خاک و ریزگرد. زمین خو زندگانی یا کودانده بو کی ناگاه آدمی جه بهشت اخراجا بو و لاب بامو زمین سر. زاد و ولد بوکوده. هزاران سال زمین امره راه بامو. اونی هوایا داشتی. اما هه چند صد سال آخر میان، آدم نواده و نبیره و ندیده، کاری بوکوده کارستان کی زمین حال خرابا بو. یعنی امان خودمان امی دست مره امی خانه حالا، ناخوشا کودیم. مریضا کودیم. امی زمین قدر و قیمتا نداشتیم. بازون بیده اییم عجب گندی بزه ییم خودمان خانه و زندگانی یا. هیچ جیگایا رحم نوکودیم. روخان و دریا و کوه و دشت و دمن و شهر و دیهات جه امی دست به عذاب دکفتیدی. خا! هسا چی واکودن؟ چی وا نوکودن؟ باموییم ایتا روز چاکودیم به نام 'زمین پاک' کی ناقلن امی خاطر بمانه، زمین ناخوشه. زمین، امی قشنگ کُره، امی نازنین خانه، احوالنداره. محیط زیست جرگه یان داوطلب بوبوستیدی کی هرتا جاجیگا جه ورزشگاه بیگیفته تا روخان و دریا و کوه و جنگلا، کی زباله و آشغال پوراکوده، جرگه جرگه بیشید و جمع آوری بوکونید و ایبچه زمین حالا چاکونید. خا! امانم کی نوا هتو بئسیم و فقط تماشا بوکونیم! چی بوکونیم چی نوکونیم؟ هه حرف ایتا روز ایتا کوگا میان، مطرح بوبوسته. روخان و روخان کول جه آشغال ایجور پورابوسته بو کی نشاستی آب رنگ و سویا دئن. چمن و سبزه زارا نشاست شناختن.
تا ایتا روز، ایتا جرگه جه امی کوگا دوستدارانَ مرکز دفتر میان، تلفن زنگ بوخورده:
-الو بفرمایید!
-سلام قوربان! من جه کوگا زنگ زئندرم.
- بله بله! شیمه احوال چوتوره؟ امی کوگا حال چوتوره؟
- آقا اصلن خب نیه. امی کوگا ناخوشه. کوچه و پس کوچه و جاده و خیابانا و روخان و دامونا، همه تا جاجیگایا آت آشغال پوراکوده برار جان.
- ائو! چره کی؟ چره مردم دس بکار نیبیدی و تر و تمیزا نوکونیدی؟
- اتفاقن هنه واستی شمه ره زنگ بزه ییم. دانی چی برارجان؟ امی سر خیلی شلوغه، کار و گرفتاری ولانه کی.
- خا
- بله ده! اما بئساییم شور بوکودیم و جلسه بناییم و حرف بزه ییم و تصمیم بیگیفتیم کی جه شیمی جرگه دعوت بوکونیم که ایتا روز جه مرکز تشریف باورید هه آت آشغالانا جمع آوری بفرمایید.
- چی اما باییم؟
- بله ده آقا! شما دو سال پیش بامویید همه جایا چاکودید عین گول دسته. ولی ده بوشویید و شیمه پوشت سرم ده نیگا نوکودید. خا هم محلی گری به چی درد خوره کی؟ هسا مره بفرما کو روزا خایید تشریف باورید کوگا پاکسازی واستی؟ الو! الو! الو؟ ائو! اون چی گه ری؟ قطا کودی؟ ظرفیت ناری ده. بازون تی ناما بنایی فعال محیط زیست!
**واژه نامه:
چیریان: پرندگان
دامون: جنگل
فاندرستی: می دید
جاجیگا: مکان
لاب بامو زمین سر: صاف آمد روی زمین
ناقلن: لااقل
احوالندار: بیمار
جرگه: گروه
کوگا: محله
هم محلی گری: بچه محل بودن
* نویسنده و پژوهشگر
انتهای پیام تا ایتا روز، ایتا جرگه جه امی کوگا دوستدارانَ مرکز دفتر میان، تلفن زنگ بوخورده:
-الو بفرمایید!
-سلام قوربان! من جه کوگا زنگ زئندرم.
- بله بله! شیمه احوال چوتوره؟ امی کوگا حال چوتوره؟
- آقا اصلن خب نیه. امی کوگا ناخوشه. کوچه و پس کوچه و جاده و خیابانا و روخان و دامونا، همه تا جاجیگایا آت آشغال پوراکوده برار جان.
- ائو! چره کی؟ چره مردم دس بکار نیبیدی و تر و تمیزا نوکونیدی؟
- اتفاقن هنه واستی شمه ره زنگ بزه ییم. دانی چی برارجان؟ امی سر خیلی شلوغه، کار و گرفتاری ولانه کی.
- خا
- بله ده! اما بئساییم شور بوکودیم و جلسه بناییم و حرف بزه ییم و تصمیم بیگیفتیم کی جه شیمی جرگه دعوت بوکونیم که ایتا روز جه مرکز تشریف باورید هه آت آشغالانا جمع آوری بفرمایید.
- چی اما باییم؟
- بله ده آقا! شما دو سال پیش بامویید همه جایا چاکودید عین گول دسته. ولی ده بوشویید و شیمه پوشت سرم ده نیگا نوکودید. خا هم محلی گری به چی درد خوره کی؟ هسا مره بفرما کو روزا خایید تشریف باورید کوگا پاکسازی واستی؟ الو! الو! الو؟ ائو! اون چی گه ری؟ قطا کودی؟ ظرفیت ناری ده. بازون تی ناما بنایی فعال محیط زیست!
**واژه نامه:
چیریان: پرندگان
دامون: جنگل
فاندرستی: می دید
جاجیگا: مکان
لاب بامو زمین سر: صاف آمد روی زمین
ناقلن: لااقل
احوالندار: بیمار
جرگه: گروه
کوگا: محله
هم محلی گری: بچه محل بودن
* نویسنده و پژوهشگر
کپی شد
