به گزارش ایرنا، خانه خیال عکسهای کورش رنجبر از خانه ترابی است . عمارتی که نمادی از روح سبز رشت است که در هزارتوی معماری بی هویت این روزهای این کلانشهر گرفتار آمده .
خانه ای که رنجبر می کوشد به مدد دستان نجات بخش هنر، رستاخیزی را برایش رقم بزند.
پسر انسان رنه ماگریت در آستانه در این خانه ایستاده با سیبی آویزان از مقابل چهره اش شاید یادگار حوا.
بانویی از یکی از تابلوهای پیکاسو بیرون آمده و نشسته درون این اتاق، با سایه روشن دلنشینش.
و تصاویر ساکنان گذشته چنان در عکس اتاقهای نیمه مخروبه امروز ادغام شده که انگار درگذشتگان بار دیگر به خانه بازگشته اند.
و خانه خود نقشی است از زیبایی معماری گذشته که در هجوم بی هنری این دوره رو به افول نهاده .
رنجبر در بیانیه نمایشگاهش آورده است :
خانه ها بخشی از هویت شهری محسوب می شوند و به نوعی هر خانه ترکیبی از فرهنگ و شور و عشق و حال و هوای دوره ای از شهر است . گذرها و کوچه ها و محله ها شناسنامه هر شهر هستند و با نگاه کردن به آن می توان تاریخی را مرور کرد .
هنرمند در ادامه چنین می گوید : شهری که فاقد شناسنامه باشد فاقد تاریخ است . با خواندن تاریخ متوجه می شویم که چه بر سر گذشتگان آمده است . چه سختی ها و مرارتهایی کشیده اند چگونه زندگی کرده اند به چه فکر می کرده اند و در برابر حوادث و رویدادها چگونه ایستادگی کرده اند. وقتی برای حفظ خانه ای با هویت و شناسنامه تلاش می کنیم در واقع کوشش کرده ایم که تاریخ را زنده نگه داریم و از آن درس بگیریم . زحمت گذشتگان را ارج می نهیم و برای آیندگان چیزی به یادگار می گذاریم. هر خانه چندین دوره از زندگی آدمهایی را روایت می کند که برای هویتش تلاش کرده اند به آن جان داده اند و آن را برای ما به یادگار گذاشته اند. با نگاه به بافت قدیمی شهر تاریخش را مرور می کنیم حاصل ذوق و عشق را سیاحت می کنیم و در این گشت و گذار خاطرات در می یابیم که سکونت چه مفهمومی برای آنها داشته است و چه شد که آنگونه زندگی می کردند .
رنجبر بر این باور است که خانه فقط سرپناه نیست جایی که در آن از تابش آفتاب و بارش باران در امان باشی . خانه پناه رویاهای ماست . جایی است که در آن جهان واقع و تخیل را زیست می کنیم . تامل و مطالعه در تاریخ شهری به ما می آموزد که چگونه با شهرمان سلوک داشته باشیم،برای من این کار تبدیل به ذکر روزانه گشته است. بارها در کوچه پس کوچه ها گشته ام و درنگ کرده ام و گاه شگفت زده شده ام و گاه حسرت خورده ام که چه خانه های زیبایی در حال ویرانی است یا از بین رفته اند و دیگر جایگزینی ندارند.
این هنرمند در مقدمه کتاب خانه خیال آورده : تفاوت زیست در چنین خانه هایی که در هر گوشه اش نشان ذوق و سلیقه ای یافت می شود تا فضاهای پیش ساخته آپارتمانی که فقط پول معیار بوده و دیگر هیچ، بسیار است.
رنجبر یاداور می شود: خانه هایی چون خانه ترابی که دچار بی رحمی زمان شده اند نیاز به مراقبت و مهربانی و توجه ویژه دارند .
6030
انتهای پیام خانه ای که رنجبر می کوشد به مدد دستان نجات بخش هنر، رستاخیزی را برایش رقم بزند.
پسر انسان رنه ماگریت در آستانه در این خانه ایستاده با سیبی آویزان از مقابل چهره اش شاید یادگار حوا.
بانویی از یکی از تابلوهای پیکاسو بیرون آمده و نشسته درون این اتاق، با سایه روشن دلنشینش.
و تصاویر ساکنان گذشته چنان در عکس اتاقهای نیمه مخروبه امروز ادغام شده که انگار درگذشتگان بار دیگر به خانه بازگشته اند.
و خانه خود نقشی است از زیبایی معماری گذشته که در هجوم بی هنری این دوره رو به افول نهاده .
رنجبر در بیانیه نمایشگاهش آورده است :
خانه ها بخشی از هویت شهری محسوب می شوند و به نوعی هر خانه ترکیبی از فرهنگ و شور و عشق و حال و هوای دوره ای از شهر است . گذرها و کوچه ها و محله ها شناسنامه هر شهر هستند و با نگاه کردن به آن می توان تاریخی را مرور کرد .
هنرمند در ادامه چنین می گوید : شهری که فاقد شناسنامه باشد فاقد تاریخ است . با خواندن تاریخ متوجه می شویم که چه بر سر گذشتگان آمده است . چه سختی ها و مرارتهایی کشیده اند چگونه زندگی کرده اند به چه فکر می کرده اند و در برابر حوادث و رویدادها چگونه ایستادگی کرده اند. وقتی برای حفظ خانه ای با هویت و شناسنامه تلاش می کنیم در واقع کوشش کرده ایم که تاریخ را زنده نگه داریم و از آن درس بگیریم . زحمت گذشتگان را ارج می نهیم و برای آیندگان چیزی به یادگار می گذاریم. هر خانه چندین دوره از زندگی آدمهایی را روایت می کند که برای هویتش تلاش کرده اند به آن جان داده اند و آن را برای ما به یادگار گذاشته اند. با نگاه به بافت قدیمی شهر تاریخش را مرور می کنیم حاصل ذوق و عشق را سیاحت می کنیم و در این گشت و گذار خاطرات در می یابیم که سکونت چه مفهمومی برای آنها داشته است و چه شد که آنگونه زندگی می کردند .
رنجبر بر این باور است که خانه فقط سرپناه نیست جایی که در آن از تابش آفتاب و بارش باران در امان باشی . خانه پناه رویاهای ماست . جایی است که در آن جهان واقع و تخیل را زیست می کنیم . تامل و مطالعه در تاریخ شهری به ما می آموزد که چگونه با شهرمان سلوک داشته باشیم،برای من این کار تبدیل به ذکر روزانه گشته است. بارها در کوچه پس کوچه ها گشته ام و درنگ کرده ام و گاه شگفت زده شده ام و گاه حسرت خورده ام که چه خانه های زیبایی در حال ویرانی است یا از بین رفته اند و دیگر جایگزینی ندارند.
این هنرمند در مقدمه کتاب خانه خیال آورده : تفاوت زیست در چنین خانه هایی که در هر گوشه اش نشان ذوق و سلیقه ای یافت می شود تا فضاهای پیش ساخته آپارتمانی که فقط پول معیار بوده و دیگر هیچ، بسیار است.
رنجبر یاداور می شود: خانه هایی چون خانه ترابی که دچار بی رحمی زمان شده اند نیاز به مراقبت و مهربانی و توجه ویژه دارند .
6030
کپی شد
