به گزارش ایرنا این آئین در محلات قدیمی شهر گرگان همچون سبزه مشهد، سر پیر، دباغان و بویژه میخچه گران اجرا شده و سوگواران با در دست داشتن چوب عازم محلات دیگر می شوند.
سوگواران در آئین دسته چوبی شبیه دسته های زنجیرزنی حرکت می کنند، با این تفاوت که تکه چوب یا نی به طول یک متر را به طورعمودی در دست گرفته و آن را به بالا و پایین حرکت داده و با دست دیگر سینه می زنند.
سوگواران در آئین دسته چوبی با روشن کردن چند مشعل و به دست گرفتن چوب به سوی محلات مختلف حرکت کرده و در مسیر اشعار جانسوز و اذکار را تکرار می کنند.
در گذشته این گروه ها وقتی به محلات مختلف می رفتند ،ابتدا مشعل داران وارد محل سوگواری شده و دم می گرفتند که 'نفت بده، کهنه بده، زیرانداز نذر حسین و عباس هرچی دارین بیارین' و آنگاه مردم پارچه، نفت، نخ پنبه و یا هر چیز سوختنی را به داخل مشعل می ریختند تا مانع از خاموشی آتش آن شوند و گاهی به همراه مشعل، طوق یا علم حمل می شد، بعد از آن عزاداران چوب به دست وارد شده و سوگواری می کردند.
تفاوت دسته چوبی با دسته سینه زنی در این است که در سینه زنی، عزاداران در محل توقف کرده و یک یا دو نوحه می خوانند، ولی در دسته چوبی چنین نیست، فقط همان اشعار خاص خوانده شده و در پایان هم با شعار 'ای اهل عزا خدا نگهدار' از محل خارج می شوند.
مضمون اشعاری که در دسته چوبی خوانده می شود ،پشتیبانی از خون شهدا و آمادگی برای جنگیدن با دشمنان و جان نثاری در راه اهل بیت (ع) است.
درباره فلسفه دسته چوبی گفته اند که وقتی خبر شهادت امام حسین (ع) به مردم گرگان رسید، چون شمشیر یا خنجر نداشتند که به جنگ دشمنان آن حضرت بروند با ناراحتی چوب به دست گرفته و آماده خونخواهی شدند.
3014/1648
گزارش: مجید میهن دوست ** انتشار: پری سالارنیا
انتهای پیام سوگواران در آئین دسته چوبی شبیه دسته های زنجیرزنی حرکت می کنند، با این تفاوت که تکه چوب یا نی به طول یک متر را به طورعمودی در دست گرفته و آن را به بالا و پایین حرکت داده و با دست دیگر سینه می زنند.
سوگواران در آئین دسته چوبی با روشن کردن چند مشعل و به دست گرفتن چوب به سوی محلات مختلف حرکت کرده و در مسیر اشعار جانسوز و اذکار را تکرار می کنند.
در گذشته این گروه ها وقتی به محلات مختلف می رفتند ،ابتدا مشعل داران وارد محل سوگواری شده و دم می گرفتند که 'نفت بده، کهنه بده، زیرانداز نذر حسین و عباس هرچی دارین بیارین' و آنگاه مردم پارچه، نفت، نخ پنبه و یا هر چیز سوختنی را به داخل مشعل می ریختند تا مانع از خاموشی آتش آن شوند و گاهی به همراه مشعل، طوق یا علم حمل می شد، بعد از آن عزاداران چوب به دست وارد شده و سوگواری می کردند.
تفاوت دسته چوبی با دسته سینه زنی در این است که در سینه زنی، عزاداران در محل توقف کرده و یک یا دو نوحه می خوانند، ولی در دسته چوبی چنین نیست، فقط همان اشعار خاص خوانده شده و در پایان هم با شعار 'ای اهل عزا خدا نگهدار' از محل خارج می شوند.
مضمون اشعاری که در دسته چوبی خوانده می شود ،پشتیبانی از خون شهدا و آمادگی برای جنگیدن با دشمنان و جان نثاری در راه اهل بیت (ع) است.
درباره فلسفه دسته چوبی گفته اند که وقتی خبر شهادت امام حسین (ع) به مردم گرگان رسید، چون شمشیر یا خنجر نداشتند که به جنگ دشمنان آن حضرت بروند با ناراحتی چوب به دست گرفته و آماده خونخواهی شدند.
3014/1648
گزارش: مجید میهن دوست ** انتشار: پری سالارنیا
کپی شد
