در این بادداشت آمده است :اگر محصول پسته منطقه را از تولیدات نه تنها کشاورزی که از کل تولیدات استان کرمان حذف کنیم چه چیزی باقی می ماند؟
آیا بدون توجه به ارزش مادی پسته و نقشی که در همه زمینه ها به ویژه در توسعه اقتصادی استان دارد می توان جایگزینی برای آن پیدا کرد؟
قصد آن ندارم نقش درآمد پسته را خیلی برجسته سازم و اثر وجودی محصولات دیگر نظیر خرما را در اقتصاد استان نادیده بگیرم.
این وظیفه کارشناسان اقتصادی مقیم استان کرمان است تا در این زمینه ها بررسی و اظهار نظر عالمانه بکنند که متاسفانه وجودشان کمیاب است و دانشگاهیان اقتصاددان منطقه در حاشیه حوادث قدم می زنند و برای شهر و دیارشان احساس مسئولیتی نمی کنند.
با این مقدمه کوتاه به اصل قضیه می پردازم که چرا مسئولان و دست اندرکاران فکری اساسی نمی کنند تا پسته داران به ویژه خرده مالکانی که سالی به درختان پسته چشم دوخته و محصول خود را یک سال تمام با دادن کود و سم پاشی و آبیاری حفظ کرده و به زحمت پسته را فرآوری، صاف و پاک نموده و آماده فروش کرده اند، به نتیجه مطلوب برسند.
این حق مسلم آنهاست که از محل فروش عادلانه پسته ای که به زحمت تولید کرده اند بدهی های خود را بپددازند و با مختصر پس انداز برای سال آینده کشاورزی خود برنامه ریزی کنند، نه اینکه به خاطر نیاز مالی مجبور به فروش پسته به قیمت پائین و کم به گروهی دلال و کاسطه شود و حاصل یک عمر تلاش و زحمت خود را به خاطر نیاز شدید مالی تقدیم آنها نماید.
آیا این حداقل تقاضای کشاورزان زحمتکش منطقه با وجود یک عده دلال و واسطه که هیچ نقشی در کاشت و داشت و برداشت محصول نداشته اند، برآورده می شود؟
آیا راهی برای تضمین حداقل قیمت پسته نظایر بعضی از محصولات بیمه شده وجود ندارد؟
ایا نمی توان با تقویت شرکت تعاونی این قدرت را ایجاد کرد که شرکت تعاونی پسته به جای دلال های زالو صفت سر راه این قشر زحمتکش و محتاج کمک قرار گیرد و به قیمت محصول پسته آنها را خریداری کند؟
بدیهی است ما شرکت تعاونی را مقصر نمی دانیم که به خاطر داریم ایامی که شرکت زیر چتر حمایت دولت بود چگونه اکثر محصول پسته را اول فصل از اغلب باغداران کوچک و بزرگ خریداری و به موقع صادر می کرد و به هر صورت که بود با پرداخت بهای آن ولو طی چند قسط و چند ماهه آنها را یاری می داد و کسی هم شکایتی نداشت و همه راضی بودند.
اگر دولت نمی تواند پشتوانه شرکت تعاونی باشد و پول پیش پرداخت شرکت را تامین کند آیا نمی باید بانکهایی را که دارای آن سوابق هستند موظف کند وام با بهره کم در اختیار شرکت بگذارند تا به حسب وظیفه شان که کمک به خرید و صادرات و فروش محصولات داخلی است بپردازند؟
این دلال های پول پرست که سر راه باغداران خرده پا قرار می گیرند و محصولات آنها را به قیمت غیر واقعی خریداری می کنند.
آیا جز این است که با دریافت سودی قابل توجه آن را به شرکت های صادراتی یا تجار فروشنده پسته در بازار داخلی می دهند و اغلب سودشان از نتیجه واقعی درآمد باغداران بیشتر است؟
انتظار داریم که استاندار دلسوز و کرمانی مان در این طریق قدمی اساسی بردارد و در همین استان خودمان بانک های دولتی و غیر دولتی را موظف سازد ولو از محل قرض الحسنه ها وام با بهره کم برای خرید محصول باغداران خرده پا اختصاص دهند.
این وام را می توانند در اختیار شرکت تعاونی باغداران پسته یا هر موسسه قابل اعتماد دیگری قرار دهند تا بتوانند زیر نظر شرکت تعاونی این وظیفه مهم را به انجام رسانند.
دریافت: کمیل بهشتیان**انتشار: بهنام احمدی *
7429/ 5054
انتهای پیام آیا بدون توجه به ارزش مادی پسته و نقشی که در همه زمینه ها به ویژه در توسعه اقتصادی استان دارد می توان جایگزینی برای آن پیدا کرد؟
قصد آن ندارم نقش درآمد پسته را خیلی برجسته سازم و اثر وجودی محصولات دیگر نظیر خرما را در اقتصاد استان نادیده بگیرم.
این وظیفه کارشناسان اقتصادی مقیم استان کرمان است تا در این زمینه ها بررسی و اظهار نظر عالمانه بکنند که متاسفانه وجودشان کمیاب است و دانشگاهیان اقتصاددان منطقه در حاشیه حوادث قدم می زنند و برای شهر و دیارشان احساس مسئولیتی نمی کنند.
با این مقدمه کوتاه به اصل قضیه می پردازم که چرا مسئولان و دست اندرکاران فکری اساسی نمی کنند تا پسته داران به ویژه خرده مالکانی که سالی به درختان پسته چشم دوخته و محصول خود را یک سال تمام با دادن کود و سم پاشی و آبیاری حفظ کرده و به زحمت پسته را فرآوری، صاف و پاک نموده و آماده فروش کرده اند، به نتیجه مطلوب برسند.
این حق مسلم آنهاست که از محل فروش عادلانه پسته ای که به زحمت تولید کرده اند بدهی های خود را بپددازند و با مختصر پس انداز برای سال آینده کشاورزی خود برنامه ریزی کنند، نه اینکه به خاطر نیاز مالی مجبور به فروش پسته به قیمت پائین و کم به گروهی دلال و کاسطه شود و حاصل یک عمر تلاش و زحمت خود را به خاطر نیاز شدید مالی تقدیم آنها نماید.
آیا این حداقل تقاضای کشاورزان زحمتکش منطقه با وجود یک عده دلال و واسطه که هیچ نقشی در کاشت و داشت و برداشت محصول نداشته اند، برآورده می شود؟
آیا راهی برای تضمین حداقل قیمت پسته نظایر بعضی از محصولات بیمه شده وجود ندارد؟
ایا نمی توان با تقویت شرکت تعاونی این قدرت را ایجاد کرد که شرکت تعاونی پسته به جای دلال های زالو صفت سر راه این قشر زحمتکش و محتاج کمک قرار گیرد و به قیمت محصول پسته آنها را خریداری کند؟
بدیهی است ما شرکت تعاونی را مقصر نمی دانیم که به خاطر داریم ایامی که شرکت زیر چتر حمایت دولت بود چگونه اکثر محصول پسته را اول فصل از اغلب باغداران کوچک و بزرگ خریداری و به موقع صادر می کرد و به هر صورت که بود با پرداخت بهای آن ولو طی چند قسط و چند ماهه آنها را یاری می داد و کسی هم شکایتی نداشت و همه راضی بودند.
اگر دولت نمی تواند پشتوانه شرکت تعاونی باشد و پول پیش پرداخت شرکت را تامین کند آیا نمی باید بانکهایی را که دارای آن سوابق هستند موظف کند وام با بهره کم در اختیار شرکت بگذارند تا به حسب وظیفه شان که کمک به خرید و صادرات و فروش محصولات داخلی است بپردازند؟
این دلال های پول پرست که سر راه باغداران خرده پا قرار می گیرند و محصولات آنها را به قیمت غیر واقعی خریداری می کنند.
آیا جز این است که با دریافت سودی قابل توجه آن را به شرکت های صادراتی یا تجار فروشنده پسته در بازار داخلی می دهند و اغلب سودشان از نتیجه واقعی درآمد باغداران بیشتر است؟
انتظار داریم که استاندار دلسوز و کرمانی مان در این طریق قدمی اساسی بردارد و در همین استان خودمان بانک های دولتی و غیر دولتی را موظف سازد ولو از محل قرض الحسنه ها وام با بهره کم برای خرید محصول باغداران خرده پا اختصاص دهند.
این وام را می توانند در اختیار شرکت تعاونی باغداران پسته یا هر موسسه قابل اعتماد دیگری قرار دهند تا بتوانند زیر نظر شرکت تعاونی این وظیفه مهم را به انجام رسانند.
دریافت: کمیل بهشتیان**انتشار: بهنام احمدی *
7429/ 5054
کپی شد
