به گزارش ایرنا، رئیس پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران در دانشگاه شهید باهنر کرمان در سومین سمینار بین المللی زبان های ایرانی (زبان های ایرانی نو) در تالار صبا واقع در پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران دانشگاه شهید باهنر گفت: در این همایش، زبان از ۲ چشم انداز فنی و فرهنگی مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته و ۲۵ مقاله در ۲۳ و ۲۴ مهرماه سال جاری ارائه خواهد شد.
محمدرضا صرفی ادامه داد: استادان متعددی از داخل و خارج از کشور از جمله پروفسورآبرتو کانترا و همکارانی نیز از دانشگاه فرانسه و آلمان در این همایش شرکت دارند.
وی تصریح کرد: پروفسور کانترا با همکاری تیمی، نسخه های اوستا را از سراسر کشور جمع آوری کرده و در حال تصحیح نسخه نهایی اوستا هستند که امیدواریم بهترین تصحیح اوستا را بتوانیم ارائه دهیم.
وی از برگزاری کارگاه یک روزه زبان اوستایی توسط دکتر کانترا در ۲۹ مهر سال جاری در دانشگاه شهید باهنر کرمان خبر داد.
رئیس پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران در دانشگاه شهید باهنر کرمان با بیان اینکه زبان یک رسانه فرهنگی است که باید مورد توجه ویژه قرار گیرد زیرا زبان در خدمت بیان اندیشه، ادبیات و فرهنگ است افزود: زبان یکی از مهم ترین و پیچیده ترین موهبت های الهی برای بشر است که گفتمان های متعددی را شکل داده و سبب شده که اندیشمندان و صاحب نظران از چشم اندازهای گوناگون کارکرد، نقش، ویژگی های فنی، سیر تاریخی و ساز و کارهای درونی آن را مورد تحقیق، بررسی و کاوش قرار دهند.
وی افزود: شخصیت انسان از چشم انداز فرهنگی بسته به ۲ جزء قلب و زبان است که قلب جایگاه تفکر و اندیشه و زمینه ای است که انسان دریافت های خود از عالم بیرون در آن ذخیره می کند و از جهان بیرون تاثیر پذیرفته و دانش های خود را در آن سامان می دهد.
رئیس سمینار بین المللی زبان های ایرانی با بیان اینکه انسان با زبان در جهان تاثیر می پذیرد و اندیشه های خود را به دیگران بیان و خواسته های خود را انتقال می دهد گفت: این مسئله آنقدر مهم است که بسیاری از بزرگان جهان از بعد فرهنگی به این مسئله پرداخته و اشعار و مطالبی را در این زمینه آورده اند.
وی همچنین با اشاره به سخن حضرت علی (ع) گفت: ایشان می فرمایند، تعجب می کنم از فرزند آدم که با تکه پی می بیند و با چند غضروف می شنود و با یک تیکه گوشت همه حرف ها و منظورها را بیان و با دیگران ارتباط برقرار می کند.
ریاست پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران در دانشگاه شهید باهنر کرمان در ادامه با بیان اینکه از چشم انداز فرهنگی خداوند صاحب بزرگترین زبان و گوینده هستی است گفت: جهان هستی یک متن و یک کتاب است و کسی که در صدد فهم این متن بر می آید باید به سخن این متن و جهان هستی گوش فرا دهد در غیر این صورت نمی شود با آن به گفت و گو و سخن پرداخت.
صرفی بیان داشت: به همان اندازه که زبان جهان رسا و بلیغ است، گوش جهان هستی نیز شنوا و گیرنده است و جهان هر لحظه تجدید و سخن جدیدی دارد که لازم است با این زبان آشنا شد و با آشنا شدن با این زبان افق های جدیدی به روی انسان گشوده می شود و به قول مولانا یک سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود بگذرد از هر دو جهان بی حد و بی اندازه شود.
وی با اشاره به ۲ زبان تکوینی و تشریعی گفت: زبان تشریعی شکل دیگری از زبان خداوند است که حاصل آن کتاب های آسمانی است که شنونده این زبان در مرحله اول پیامبران و بعد به واسطه پیامبران انسان ها به خصوص انسان های خردمند هستند.
ریاست پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران در دانشگاه باهنر کرمان، زبان های تکوینی و تشریعی را دارای ۲ بعد مادی و معنوی دانست و گفت: هر دوی این زبان ها به شکل های مختلف از حروف، اصوات و عبارات تشکیل شده اند که بعد معنوی آن در حکم حیات زبان ها و زندگی آن هاست.
وی تصریح کرد: بدون ابعاد معنوی کلام، ارزشی نمی تواند داشته باشد و اگر کلام زبان معنا نداشته باشد در بین عقل ها بیهوده و باطل خواهد بود بنابراین انواع کلام ها و زبان ها ظرف های معنوی هستند که در بردارنده دلایل ها و مصادیق هستند و هر چه معانی و دلالت ها و مصداق ها ارزشمندتر باشد زبان هم ارزشمندتر خواهد شد.
صرفی با بیان اینکه به همان میزان که زبان اهمیت دارد وقوع اشتباه در شنیدن و فهمیدن و گفتن هم وحشت آفرین است گفت: از همین روست که مولانا در مناجات با پروردگار بیش از آنکه از گناهان عملی آمرزش بخواهد از گفتار و سخن خویش درخواست آمرزش را دارد و این به خاطر این است که خطای در سخن و زبان به مراتب سخت تر و تاثیرگذارتر و خطرناک تر از خطای در اعمال است.
وی افزود: اگر سخن و زبان اصلاح شود همه چیز اصلاح خواهد شد و اگر سخن و زبان فاسد باشد همه امور را فاسد خواهد کرد بنابراین اصلاح جهان در گرو اصلاح زبان است.
رئیس سمینار بین اللمللی زبان های ایرانی با اشاره به اینکه تمام مصلحان جهان هستی در طول تاریخ زبان را در راه اصلاح سخن به کار گرفته اند گفت: کسی که در این راه کوتاهی کرده است باید زبان را در راه اصلاح سخن به کار بگیرد.
۳۰۲۹/۹۸۸۹
