متن کامل این یادداشت بدین شرح است: چه چیزی در موسیقی کُردی هست که این بزرگان از نشر و آکادمی کردن آن پرهیز می کنند و یا در واقع واهمه دارند؟ موسیقی ای که با فرهنگ، زبان و گویش و حتی آداب معاشرت مردمانش در هم آمیخته تا حدی که من فکر می کنم نبض رگ ما با ریتم موسیقی مان یکی شده است. نوعی زندگی که شاید در هیچ جای دیگر این گونه نباشد.
از'سیاچمانه' و 'لاوک' گرفته تا 'هوره ' و 'نیایش' ، 'سماع دف' و 'شمشال' و 'نوای تنبور'. کمتر خانه ای در کرمانشاه پیدا می شود که صدای ساز تنبور در آن به گوش نرسد.
کجا سراغ دارید؟ کدام طایفه و قوم؟ کدام شهر؟ کجای دنیا اینگونه مردم آن با رپرتوار موسیقیای خودشان درگیرند و سینه به سینه انتقال می دهند؟
چهار سال از تاسیس رشته ی موسیقی در دانشگاه فرهنگ و هنر کرمانشاه می گذرد... رشته ای که روز اول بر این قرار بود که موسیقی نواحی و موسیقی مقامی
کُردی در آن تدریس شود... چه شد؟ من با موسیقی سنتی فارسی مشکلی ندارم اما سوال این است: چرا با وجود اساتید گرانقدر در موسیقی مقامی، این رشته دردانشگاه تدریس نمی شود؟ البته رشته ی جدیدی در ایران به نام «اتنوموزیکولوژی» در مقطع کارشناسی ارشد تاسیس شده، اما بررسی کلی موسیقی همه ی اقوام را دربر می گیرد. و اینکه چرا خودِ موسیقی مقامی با تمام قابلیت هایش دانشگاهی نشود؟ مخصوصا کرمانشاه با موسیقی تنبورش که سرتاسر دنیا کرمانشاه را مهد تنبور می دانند.
دانشگاه موسیقی کرمانشاه با تمام کم و کاستی هایی که داشته و دارد، پیش می رود. راه هموار نبوده و نیست ولی باز هم جای شکرش باقی است که با دلسوزی دوستان عزیز پیش می رود. اما جای تدریس موسیقی مقامی در این دانشگاه به شدت احساس می شود.
کرمانشاه این همه بزرگ نه فقط به این ایران بلکه به جامعه ی جهانی موسیقی عرضه کرده، حال فقط دانشگاه علمی کاربردی آنهم به صورت رشته ی ...متاسفانه اساتید ما که فقط به فکرکنسرت و ... هستند، کاش فکری به حال ردیف موسیقی می کردند و آن را تکمیل می کردند و یا حداقل اسم ردیف موسیقی ایرانی را به ردیف موسیقی فارسی عوض می کردند، شاید بهتر می بود.
'گَریان' و 'اله ویسی' کجاست؟ 'خورشیدی ' و 'قطار حیران ' و غیره ... چه ژانر باشد یا مقام در موسیقی ایران جایش خالی ست.
البته ظاهرا بزرگان گذشته که دغدغه ی موسیقی داشته اند، قطره ای از دریای موسیقی کُردی را در ردیف موسیقی ایرانی، تحت عنوان 'بیات کُرد' ثبت کرده اند، اما اساتید کنونی فقط در فکر برگزاری کنسرت هستند غافل از اینکه بدون شک این موسیقی مقامی هر منطقه ی است که فرهنگ اش را می سازد نه موسیقی رپ، جز و پاپ!
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام از'سیاچمانه' و 'لاوک' گرفته تا 'هوره ' و 'نیایش' ، 'سماع دف' و 'شمشال' و 'نوای تنبور'. کمتر خانه ای در کرمانشاه پیدا می شود که صدای ساز تنبور در آن به گوش نرسد.
کجا سراغ دارید؟ کدام طایفه و قوم؟ کدام شهر؟ کجای دنیا اینگونه مردم آن با رپرتوار موسیقیای خودشان درگیرند و سینه به سینه انتقال می دهند؟
چهار سال از تاسیس رشته ی موسیقی در دانشگاه فرهنگ و هنر کرمانشاه می گذرد... رشته ای که روز اول بر این قرار بود که موسیقی نواحی و موسیقی مقامی
کُردی در آن تدریس شود... چه شد؟ من با موسیقی سنتی فارسی مشکلی ندارم اما سوال این است: چرا با وجود اساتید گرانقدر در موسیقی مقامی، این رشته دردانشگاه تدریس نمی شود؟ البته رشته ی جدیدی در ایران به نام «اتنوموزیکولوژی» در مقطع کارشناسی ارشد تاسیس شده، اما بررسی کلی موسیقی همه ی اقوام را دربر می گیرد. و اینکه چرا خودِ موسیقی مقامی با تمام قابلیت هایش دانشگاهی نشود؟ مخصوصا کرمانشاه با موسیقی تنبورش که سرتاسر دنیا کرمانشاه را مهد تنبور می دانند.
دانشگاه موسیقی کرمانشاه با تمام کم و کاستی هایی که داشته و دارد، پیش می رود. راه هموار نبوده و نیست ولی باز هم جای شکرش باقی است که با دلسوزی دوستان عزیز پیش می رود. اما جای تدریس موسیقی مقامی در این دانشگاه به شدت احساس می شود.
کرمانشاه این همه بزرگ نه فقط به این ایران بلکه به جامعه ی جهانی موسیقی عرضه کرده، حال فقط دانشگاه علمی کاربردی آنهم به صورت رشته ی ...متاسفانه اساتید ما که فقط به فکرکنسرت و ... هستند، کاش فکری به حال ردیف موسیقی می کردند و آن را تکمیل می کردند و یا حداقل اسم ردیف موسیقی ایرانی را به ردیف موسیقی فارسی عوض می کردند، شاید بهتر می بود.
'گَریان' و 'اله ویسی' کجاست؟ 'خورشیدی ' و 'قطار حیران ' و غیره ... چه ژانر باشد یا مقام در موسیقی ایران جایش خالی ست.
البته ظاهرا بزرگان گذشته که دغدغه ی موسیقی داشته اند، قطره ای از دریای موسیقی کُردی را در ردیف موسیقی ایرانی، تحت عنوان 'بیات کُرد' ثبت کرده اند، اما اساتید کنونی فقط در فکر برگزاری کنسرت هستند غافل از اینکه بدون شک این موسیقی مقامی هر منطقه ی است که فرهنگ اش را می سازد نه موسیقی رپ، جز و پاپ!
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
کپی شد
