باتوجه به وقوع زلزله در استان کرمانشاه و بی سرپرست شدن شماری از کودکان در این حادثه باید گفت در خیر خواهی و نوعدوستی مردم ایران برای حضانت و تحت سرپرستی قراردادن بچه های یتیم هیچ شکی نیست. اما این روال باید بر طبق برنامه ریزی اصولی و جامع با در نظر گرفتن تمامی زوایا جهت جلوگیری از آسیب رسیدن به این قشر حساس مد نظر قرار گیرد.
نکته ی اصلی اینکه باید توجه داشته باشیم این بچه ها در این اوضاع داغدارند و با فرهنگ متفاوتی بزرگ شده اند و با دور شدن آنها از شهر و دیار خودشان شرایط روحی سختی راتجربه و احتمالا دچار شوک فرهنگی شوند و از لحاظ عاطفی، روحی و روانی ضربه ای بسیار سهمگین تر از زلزله ی 7.3 ریشتری به بار آورد، لذا باید فرضیات ذیل در را در نظر گرفت:
۱-به احتمال زیاد از اعضای خانواده یا فامیل اول آنها زنده باشند و درشهر های مختلف ایران در بیمارستانها تحت مداوا باشند.
۲-اگر از فامیل درجه اولشان کسی زنده نباشد بلاخره یکی از فامیل های درجه دوم یا سوم آنها مطمانا در قید حیات باشند و حضانت این بچه هارا آنها به عهده بگیرند و اگر هم تواناییش را نداشته باشند آنها تشخیص بدهند که بچه ها تحت سرپرستی چه خانواده هایی به طور موقت یا دائم قرار بگیرند و از سرنوشت آنها باخبر باشند نه گمنام و زمانیکه اوضاع مساعدتر شد آنها را به دامان خانواده و شهر و دیار خودشان برگردانند.
در این شرایط لازم است افراد خیر خواه بین پذیرفتن دختر و پسر بچه های یتیم برای تحت سرپرستی و حضانتشان فرقی قائل نباشند.
سازمان بهزیستی کشور باید به این اوضاع توجه ویژه ای داشته باشد تا از طریق قانونی حضانت بچه های یتیم به خانواده های خیرخواه داده شود و هویت آنها گمنام نباشد و بر سرپرستی آنها نظارت قانونی داشته باشند تا جلو آسیب های احتمالی به کودکان حادثه را گرفت.
در این راستا راهکار های چگونگی رفتار با کودکان حادثه دیده زمان وقوع زلزله به شرح زیر مد نظر قرار گیرد:
-به کودکان در مورد حادثه ی اتفاق افتاده و عواقب آن اطلاعات کافی داده شود.
-بسیاری از کودکان تصور درستی از مرگ
ندارند و احتمال دارد که چشم به راه برگشتن اعضای خانواده ی از دست رفته ی شان باشند و باید به کودک در حد فهم او اطلاعات کافی داده شود.
-کودکان از جداشدن خانواده هایشان می ترسند، سعی کنید با آنها هم صحبت شوید تا بر ترسشان غلبه کنند.
-به کودکانی که سرپرست خود را از دست داده اند اطمینان بخشی دهید که مورد حمایت نهادها، خانواده و اجتماع قرار می گیرند.
- کودکان از وقوع مجدد حادثه، جراحات، مرگ و هر گونه سرو صدا و بی نظمی می ترسند، باید به آنها اطمینان بخشی داده شود.
سرگل مرادی/ کارشناس علوم اجتماعی
46
