به گزارش ایرنا، از سنندج تا اورامان، فاصله ای 170 کیلومتری را طی می کنیم و با عبور از گردنه برف گیر ژالانه که این روزها شاهد بارش بیش از 2 متر برف است و گذر از جاده شهدای دزلی، به منطقه اورامان میرسیم.
مسیری که دارای دره های پر پیچ و خم و عمیق بوده و گاز به عنوان عاملی برای رفاه، بالاخره به این منطقه سخت گذر رسیده است، اما با چه دشواری بماند!
گاز با عبور از دره های عمیق و کوهستانی به منطقه ای رسیده که تاریخ آن به دوران ساسانیان باز می گردد و در میان اهل سنت از اعتبار خاصی برخوردار است، شهری که در دامنه کوههای تخت و با شیبهای تند بنا شده است این روزها دیگر راحت تر از گذشته از سرما یاد می کند.
معماری اورامانات کاملا با کوهستان انطباق دارد و مردان جزیره گاز نیز برای انتقال این عصاره حیات، خطوط لوله را با محیط وفق داده و لوله های گاز را در مسیر پر پیچ و خم اجرا کرده اند تا اورامان به عنوان آخرین شهر فاقد گاز استان کردستان از این سوخت پاک بهره مند شود.
خانه ها در اورامان با توجه به شیب تند و دامنه های صخره ای به صورت پلکانی ساخته شده اند و همین موضوع گازرسانی به این منطقه را با دشواری خاصی رو به رو کرده است و به دلیل معماری خاص این منطقه، حیاط هر خانه، بام خانه ای دیگر است و این منطقه را'هزار ماسوله کردستان' نیز می نامند.
جغرافیای منطقه، جهادگران صنعت گاز را بر آن داشته است هرچند با سختی فراوان، ولی تمام تلاش خود را به کار گیرند تا بدون تغییر در معماری خاص این منطقه، گاز را به تمام بخش های آن برسانند.
در این مسیر، عبور دادن خط انتقال گاز از مسیر پر پیچ و خم و گذر از رودهای طول مسیر نیز شرایط خاصی داشت که با به کارگیری روشهای جدید و تحمل سختی فراوان امکان پذیر شد.
عملیات گازرسانی به اورامان آنچنان دشوار بوده که حمیدرضا عراقی، معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران درباره آن می گوید: 'گازرسانی به شهر اورامان به عنوان یک الگوی کار در شرایط سخت ثبت می شود'.
گازرسانی به اورامان محقق نمی شد مگر با همکاری شبانه روزی کارکنان توانمند صنعت گاز و در این میان تیم جوشکاری در کنار دیگر بخشها تلاش داشته تا در نبردی میان الکترود و آهن، تکه تکه، زنجیره لوله ها را به هم متصل کند و گاز را که به نوعی عنصر حیات این روزهای همه مناطق به ویژه بخش های سردسیر کشور است به اورامان نیز برسانند.
نوازش الکترود روی آهن و تزریق احساس از طریق دستان جوشکار، نوعی انرژی ایجاد می کند که لوله ها به هم متصل شوند و گاز در مسیر رسیدن به منازل مردمان ایران زمین در منطقه اورامان قرار گیرد.
حریف آهن، تنها آتش و مهر است،! الکترود به تنهایی حریف آهن نمی شود و جوشکار با سوزاندن آن و اضافه کردن چاشنی نوازش و مهر، لوله را نرم می کند تا مسیر انتقال سوخت گرمابخش منازل مردم هموارتر شود.
الکترود که می سوزد، نور، دود و گرمایی برپا می کند که ثمره آن تکمیل چرخه گازرسانی است و در این فرآیند قطره های اشک از چشمان جوشکار می ریزد که مشخص نیست اشک شوق است یا عوارض جوشکاری!
به گمانم خوشحالی بابت آب مروارید است که در اثر فعالیت مداوم جوشکاری در سالهای بعد میهمان چشمانش خواهد شد و فروش این مرواریدها می تواند مرهمی بر روزهای سختش باشد.
از مروارید که بگذریم، دودی که در فرآیند نرم کردن آهن برپا می شود، کلکسیونی از مواد سمی دارد که با ورود به ریه جوشکار سبب سرفه و نارسایی تنفسی آن می شود و در دراز مدت، عوارض 'تب دود جوش' شامل لرز، تشنگی، درد عضلانی، درد سینه، سرفه، خس خس سینه، خستگی، تهوع و طعم فلزی در دهان به سراغ جوشکار میآید.
از طرفی، بر سر گذاشتن کلاه و ماسک جوشکاری در شرایط عادی بسیار دشوار است ولی ناگزیر در هر شرایط آب و هوایی برای دور ماندن از گزند دود و اشعه باید آن را بر سر خود قرار دهد.
قرار دادن حفاظ بر سر جوشکار آن هم در یک روز گرم که آفتاب قدرتش را به رخ می کشاند، گرمای محیط و لوله را دوچندان و تنفس را دشوار می کند.
جوشکاری به هیچ وجه نباید تعطیل شود و با وجود سختی بالای کار، نبرد الکترود و آهن ادامه دارد، جوشکار با دستمالی که محافظ گرماست، عرق پیشانی را پاک می کند و با مشقت فراوان دستگاه جوش را به قسمتی دیگر می کشاند تا دریچه ای دیگر بسته و گاز مرحله به مرحله به محل تعریف شده نزدیک تر شود.
به دوش کشیدن دستگاه جوشکاری از یک طرف و قدم برداشتن با آن کفش های سنگین صنعتی که خود در این محیط قصه ای دیگر دارد، از سوی دیگر طاقت او را طاق می کند.
از اینها که بگذریم، جوشکار، سنگینی تجهیزات و لباس را می تواند تحمل کند ولی حس دوری از خانواده را چه کند! دوری از خانواده و بزرگ شدن فرزندی که شاید هرگز متوجه بزرگ شدنش نشده است، دوری ای که موجب شده است با هر بار دیدن دوباره شان روی خود را از شرمساری بپوشاند.
اما خانواده به او و تلاشی که برای آب و خاک میهن کرده، افتخار می کند و دعای خیر میلیون ها ایرانی به دلیل ایجاد شرایطی که منازلشان بدون دغدغه گرم شود، پشت سرش است.
اگرچه این روزها به مدد توسعه شبکه های مجازی دیدن از راه دور نیز میسر شده اما هنوز نوازش پدرانه با هیچ شبکه ای جایگزین نمی شود و حس در آغوش کشیدن فرزند از سوی پدر را نمی توان از راه دور انتقال داد.
بار دیگر نبرد الکترود و آهن آغاز می شود و زبانه های آتش از هر سو خودنمایی می کند، جرقه ها به این سو و آن سو پرتاب می شوند و حفره ها بسته می شود، خورشید روی صورت جوشکار خودنمایی می کند و قدرت خود را با سوزاندن پوست او به رخ می کشد.
از دود و نور که بگذریم، جوشکار برای اتصال تمام بخشهای لوله، خود را در شرایطی قرار می دهد که تمام مفاصلش به حرف می آید و تداوم این روند، ضایعات مفصلی و درد را میهمان همیشگی تنش می کند.
تکرار این فرآیند در دراز مدت سبب ایجاد دردهای شدید، انقباض عضلات کنار مهره ای، دردهای منطقه بین فقرات گردن و پشت کمر و تغییر شکل ستون فقرات می شود.
پازل خط لوله با مذاب شدن آهن یک گام به جلو می رود و این جرقه ها سبب ایجاد سوختگی دستان جوشکار می شوند و او در کنار گرما و سرمای محیط باید داغی الکترود را نیز به جان بخرد.
چین و چروک پیشانی جوشکار و سرخی گونه هایش گویای فعالیت سخت این حرفه است و در گذر زمان بر عمق چین و چروکها افزوده می شود، هر چین و چروک نشانگر تحمل سختی کار و دوری از خانواده است که تنها با هدف رفاه و آسایش مردم بر چهره اش نقش بسته است.
تکمیل و ساخت خط لوله مراحل فراوانی دارد و برای تحقق آن، افراد و حرفه های بسیاری دست به دست هم می دهند و با تحمل سختی این راه، در مسیر آبادانی کشور گام بر می دارند.
گازرسانی به اورامان به عنوان آخرین شهر فاقد گاز استان کردستان را می توان یکی از طرحهایی برشمرد که برای تحقق آن تلاش بسیاری انجام شده است.
اینک پس از گذشت بیش از یکسال از افتتاح پروژه گازرسانی به اورامان، شرایط زندگی مردمان این منطقه دچار تغییرات چشمگیر شده و گاز با خود آسایش و رفاه به این منطقه آورده است و دیگر از 'ننه سرما' به نیکی یاد می شود و لحظه شماری برای دیدن 'عمو نوروز' کمتر شده است.
گاز که این روزها سبب محرومیت زدایی از بسیاری از روستاها شده است شرایطی فراهم کرده تا کپسول گاز از روی دوش بیش از هزار و 300 خانوار اورامان نیز برداشته و این سوخت پاک بدون دغدغه میهمان خانه مردمان این دیار شود.
با ورود گاز به این منطقه، مصرف فرآورده های نفتی که در سالهای گذشته تنها سوخت موجود منطقه به شمار می آمد نیز با کاهش چشمگیری روبرو بوده و از طرفی، از قطع درختان نیز جلوگیری شده است.
مردان بی ادعای صنعت گاز، در طول بیش از نیم قرن فعالیت خود شاهد ثبت رکوردهای قابل وصفی بوده اند که با دلگرمی مردمان ایران زمین و با گرمابخشی به منازل، این مسیر تداوم خواهد داشت.
در این مسیر سال گذشته، گازرسانی به پنج هزار روستا کلید خورد و در همان سال، شعله گاز در بیش از سه هزار روستا روشن شد.
براساس برنامه های تعریف شده، تا پیش از پایان فعالیت دولت یازدهم، روزانه به 15 روستا گازرسانی می شود و این مسیر تا برخورداری تمام شهرها و روستاهای فاقد گاز کشور ادامه خواهد داشت و مردان جزیره گاز برای گرمابخشی به منازل مردمان ایران زمین و محرومیت زدایی که از اولویتهای نظام به شمار می آید با یکدیگر هم قسم شده اند.
7348/1904
انتشار دهنده: مسعود احمدی
منبع: نشریه وزارت نفت (مشعل)
انتهای پیام مسیری که دارای دره های پر پیچ و خم و عمیق بوده و گاز به عنوان عاملی برای رفاه، بالاخره به این منطقه سخت گذر رسیده است، اما با چه دشواری بماند!
گاز با عبور از دره های عمیق و کوهستانی به منطقه ای رسیده که تاریخ آن به دوران ساسانیان باز می گردد و در میان اهل سنت از اعتبار خاصی برخوردار است، شهری که در دامنه کوههای تخت و با شیبهای تند بنا شده است این روزها دیگر راحت تر از گذشته از سرما یاد می کند.
معماری اورامانات کاملا با کوهستان انطباق دارد و مردان جزیره گاز نیز برای انتقال این عصاره حیات، خطوط لوله را با محیط وفق داده و لوله های گاز را در مسیر پر پیچ و خم اجرا کرده اند تا اورامان به عنوان آخرین شهر فاقد گاز استان کردستان از این سوخت پاک بهره مند شود.
خانه ها در اورامان با توجه به شیب تند و دامنه های صخره ای به صورت پلکانی ساخته شده اند و همین موضوع گازرسانی به این منطقه را با دشواری خاصی رو به رو کرده است و به دلیل معماری خاص این منطقه، حیاط هر خانه، بام خانه ای دیگر است و این منطقه را'هزار ماسوله کردستان' نیز می نامند.
جغرافیای منطقه، جهادگران صنعت گاز را بر آن داشته است هرچند با سختی فراوان، ولی تمام تلاش خود را به کار گیرند تا بدون تغییر در معماری خاص این منطقه، گاز را به تمام بخش های آن برسانند.
در این مسیر، عبور دادن خط انتقال گاز از مسیر پر پیچ و خم و گذر از رودهای طول مسیر نیز شرایط خاصی داشت که با به کارگیری روشهای جدید و تحمل سختی فراوان امکان پذیر شد.
عملیات گازرسانی به اورامان آنچنان دشوار بوده که حمیدرضا عراقی، معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران درباره آن می گوید: 'گازرسانی به شهر اورامان به عنوان یک الگوی کار در شرایط سخت ثبت می شود'.
گازرسانی به اورامان محقق نمی شد مگر با همکاری شبانه روزی کارکنان توانمند صنعت گاز و در این میان تیم جوشکاری در کنار دیگر بخشها تلاش داشته تا در نبردی میان الکترود و آهن، تکه تکه، زنجیره لوله ها را به هم متصل کند و گاز را که به نوعی عنصر حیات این روزهای همه مناطق به ویژه بخش های سردسیر کشور است به اورامان نیز برسانند.
نوازش الکترود روی آهن و تزریق احساس از طریق دستان جوشکار، نوعی انرژی ایجاد می کند که لوله ها به هم متصل شوند و گاز در مسیر رسیدن به منازل مردمان ایران زمین در منطقه اورامان قرار گیرد.
حریف آهن، تنها آتش و مهر است،! الکترود به تنهایی حریف آهن نمی شود و جوشکار با سوزاندن آن و اضافه کردن چاشنی نوازش و مهر، لوله را نرم می کند تا مسیر انتقال سوخت گرمابخش منازل مردم هموارتر شود.
الکترود که می سوزد، نور، دود و گرمایی برپا می کند که ثمره آن تکمیل چرخه گازرسانی است و در این فرآیند قطره های اشک از چشمان جوشکار می ریزد که مشخص نیست اشک شوق است یا عوارض جوشکاری!
به گمانم خوشحالی بابت آب مروارید است که در اثر فعالیت مداوم جوشکاری در سالهای بعد میهمان چشمانش خواهد شد و فروش این مرواریدها می تواند مرهمی بر روزهای سختش باشد.
از مروارید که بگذریم، دودی که در فرآیند نرم کردن آهن برپا می شود، کلکسیونی از مواد سمی دارد که با ورود به ریه جوشکار سبب سرفه و نارسایی تنفسی آن می شود و در دراز مدت، عوارض 'تب دود جوش' شامل لرز، تشنگی، درد عضلانی، درد سینه، سرفه، خس خس سینه، خستگی، تهوع و طعم فلزی در دهان به سراغ جوشکار میآید.
از طرفی، بر سر گذاشتن کلاه و ماسک جوشکاری در شرایط عادی بسیار دشوار است ولی ناگزیر در هر شرایط آب و هوایی برای دور ماندن از گزند دود و اشعه باید آن را بر سر خود قرار دهد.
قرار دادن حفاظ بر سر جوشکار آن هم در یک روز گرم که آفتاب قدرتش را به رخ می کشاند، گرمای محیط و لوله را دوچندان و تنفس را دشوار می کند.
جوشکاری به هیچ وجه نباید تعطیل شود و با وجود سختی بالای کار، نبرد الکترود و آهن ادامه دارد، جوشکار با دستمالی که محافظ گرماست، عرق پیشانی را پاک می کند و با مشقت فراوان دستگاه جوش را به قسمتی دیگر می کشاند تا دریچه ای دیگر بسته و گاز مرحله به مرحله به محل تعریف شده نزدیک تر شود.
به دوش کشیدن دستگاه جوشکاری از یک طرف و قدم برداشتن با آن کفش های سنگین صنعتی که خود در این محیط قصه ای دیگر دارد، از سوی دیگر طاقت او را طاق می کند.
از اینها که بگذریم، جوشکار، سنگینی تجهیزات و لباس را می تواند تحمل کند ولی حس دوری از خانواده را چه کند! دوری از خانواده و بزرگ شدن فرزندی که شاید هرگز متوجه بزرگ شدنش نشده است، دوری ای که موجب شده است با هر بار دیدن دوباره شان روی خود را از شرمساری بپوشاند.
اما خانواده به او و تلاشی که برای آب و خاک میهن کرده، افتخار می کند و دعای خیر میلیون ها ایرانی به دلیل ایجاد شرایطی که منازلشان بدون دغدغه گرم شود، پشت سرش است.
اگرچه این روزها به مدد توسعه شبکه های مجازی دیدن از راه دور نیز میسر شده اما هنوز نوازش پدرانه با هیچ شبکه ای جایگزین نمی شود و حس در آغوش کشیدن فرزند از سوی پدر را نمی توان از راه دور انتقال داد.
بار دیگر نبرد الکترود و آهن آغاز می شود و زبانه های آتش از هر سو خودنمایی می کند، جرقه ها به این سو و آن سو پرتاب می شوند و حفره ها بسته می شود، خورشید روی صورت جوشکار خودنمایی می کند و قدرت خود را با سوزاندن پوست او به رخ می کشد.
از دود و نور که بگذریم، جوشکار برای اتصال تمام بخشهای لوله، خود را در شرایطی قرار می دهد که تمام مفاصلش به حرف می آید و تداوم این روند، ضایعات مفصلی و درد را میهمان همیشگی تنش می کند.
تکرار این فرآیند در دراز مدت سبب ایجاد دردهای شدید، انقباض عضلات کنار مهره ای، دردهای منطقه بین فقرات گردن و پشت کمر و تغییر شکل ستون فقرات می شود.
پازل خط لوله با مذاب شدن آهن یک گام به جلو می رود و این جرقه ها سبب ایجاد سوختگی دستان جوشکار می شوند و او در کنار گرما و سرمای محیط باید داغی الکترود را نیز به جان بخرد.
چین و چروک پیشانی جوشکار و سرخی گونه هایش گویای فعالیت سخت این حرفه است و در گذر زمان بر عمق چین و چروکها افزوده می شود، هر چین و چروک نشانگر تحمل سختی کار و دوری از خانواده است که تنها با هدف رفاه و آسایش مردم بر چهره اش نقش بسته است.
تکمیل و ساخت خط لوله مراحل فراوانی دارد و برای تحقق آن، افراد و حرفه های بسیاری دست به دست هم می دهند و با تحمل سختی این راه، در مسیر آبادانی کشور گام بر می دارند.
گازرسانی به اورامان به عنوان آخرین شهر فاقد گاز استان کردستان را می توان یکی از طرحهایی برشمرد که برای تحقق آن تلاش بسیاری انجام شده است.
اینک پس از گذشت بیش از یکسال از افتتاح پروژه گازرسانی به اورامان، شرایط زندگی مردمان این منطقه دچار تغییرات چشمگیر شده و گاز با خود آسایش و رفاه به این منطقه آورده است و دیگر از 'ننه سرما' به نیکی یاد می شود و لحظه شماری برای دیدن 'عمو نوروز' کمتر شده است.
گاز که این روزها سبب محرومیت زدایی از بسیاری از روستاها شده است شرایطی فراهم کرده تا کپسول گاز از روی دوش بیش از هزار و 300 خانوار اورامان نیز برداشته و این سوخت پاک بدون دغدغه میهمان خانه مردمان این دیار شود.
با ورود گاز به این منطقه، مصرف فرآورده های نفتی که در سالهای گذشته تنها سوخت موجود منطقه به شمار می آمد نیز با کاهش چشمگیری روبرو بوده و از طرفی، از قطع درختان نیز جلوگیری شده است.
مردان بی ادعای صنعت گاز، در طول بیش از نیم قرن فعالیت خود شاهد ثبت رکوردهای قابل وصفی بوده اند که با دلگرمی مردمان ایران زمین و با گرمابخشی به منازل، این مسیر تداوم خواهد داشت.
در این مسیر سال گذشته، گازرسانی به پنج هزار روستا کلید خورد و در همان سال، شعله گاز در بیش از سه هزار روستا روشن شد.
براساس برنامه های تعریف شده، تا پیش از پایان فعالیت دولت یازدهم، روزانه به 15 روستا گازرسانی می شود و این مسیر تا برخورداری تمام شهرها و روستاهای فاقد گاز کشور ادامه خواهد داشت و مردان جزیره گاز برای گرمابخشی به منازل مردمان ایران زمین و محرومیت زدایی که از اولویتهای نظام به شمار می آید با یکدیگر هم قسم شده اند.
7348/1904
انتشار دهنده: مسعود احمدی
منبع: نشریه وزارت نفت (مشعل)
کپی شد
