در قرائت فرانسوی از جمهوری خواهی، منفعت جمعی بر منفعت فردی ارجح است اما این دولت است که منفعت جمعی را تعیین می کند و نه جامعه مدنی و تشکل های مدنی. به تعبیری دولت پدر خیر خواه جامعه است و جامعه نباید به این پدر مصلحت بین و خیر خواه جامعه اعتراض کند. مرجع تشخیص خوب و بد و درست و غلط، دولت است. دولت رسالتی را که ارزش های جهانشمول بر عهده آن گذاشته دنبال می کند.
به گزارش جماران؛ رحمان قهرمان پور در یک رشته توییت نوشت:
با آنکه فرانسه و ترکیه سالهاست روابط متشنجی با هم دارند ولی سیاست هویتی در ترکیه دوران آتاتورک شباهت زیادی به سیاست هویتی فرانسه دارد.
دولت گرایی و متشابه سازی فرهنگی یا هویتی، دو رکن اصلی سیاست هویتی در هر دو کشور است که خود برگرفته از سنت جمهوری خواهی عصر روشنگری است که در آن دولت ، مرجع تشخیص مصلحت ملت فرض می شود.
دولت این حق را دارد که بر اساس مصالحی که خودش تشخیص می دهد، سیاست هایی را بر جامعه تحمیل کند و یکی از این سیاست ها آسیمیله کردن فرهنگی و هویتی است.
در قرائت فرانسوی از جمهوری خواهی، منفعت جمعی بر منفعت فردی ارجح است اما این دولت است که منفعت جمعی را تعیین می کند و نه جامعه مدنی و تشکل های مدنی. به تعبیری دولت پدر خیر خواه جامعه است و جامعه نباید به این پدر مصلحت بین و خیر خواه جامعه اعتراض کند. مرجع تشخیص خوب و بد و درست و غلط، دولت است. دولت رسالتی را که ارزش های جهانشمول بر عهده آن گذاشته دنبال می کند.
سیاست هویتی در ایران عصر پهلوی هم متاثر از همین سنت جمهوری خواهی فرانسوی است که دولت گرایی رکن اساس آن است. یعنی دولت است که باید ملت بسازد و یکی از الزامات ملت سازی متشابه سازی هویتی ولو از طریق بی اعتبار کردن و تحقیر هویت هایی است که دولت آنها را هویت رسمی نمی داند.
