چه کسی فوتبال اسپانیا را متحول کرد؟

پنتلند با آن کلاه قارچی شکل و پیپی که بر دهان داشت، مهربان به نظر می رسید و اسپانیایی را به طرز خاصی صحبت می کرد اما تاثیرگذاری او مهمترین ویژگی‌اش بود. دقت بالایی داشت و در تیم‌هایش هافبک‌های کناری کمتر به جلو نفوذ می‌کردند تا بتوانند میانه میدان را به خود اختصاص بدهند. این سرمربی انگلیسی از سیستم (۳-۲-۳-۲) استفاده می کرد، همچنین روش‌های عجیبی را به کار می برد. پنتلند زمانی که تیم را در شرایط بدی می دید، بازیکنان را یک هفته بدون توپ تمرین می داد. او تنها یک سال در راسینگ ماند و سپس به اتلتیک بیلبائو رفت. همچنین در تیم‌های اوویدو، آرناس د گوئچو و اتلتیکومادرید مربیگری کرد.

بیشترین تاثیرگذاری و وابستگی سرمربی انگلیسی به اتلتیک بود چون دو دوره (۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶ و ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۳) در این تیم حضور داشت. او در این مدت توانست دو بار فاتح لالیگا شود و پنج قهرمانی در کوپا دل ری به دست آورد. دو قهرمانی در لالیگا همزمان با فتح کوپا دل ری بود. نتایج فوق العاده او برابر تیم های بارسلونا و رئال مادرید در یادها ماند. اتلتیک با هدایت سرمربی انگلیسی، آبی‌اناری‌ها را ۱۲ بر یک در سن مامس شکست داد و رئال مادرید را در چامارتین، با ۶ گل مغلوب کرد. در آن زمان چنین نتیجه‌ای عادی نبود و پس از آن هرگز تکرار نشد. «سخت‌ترین بازی در یکشنبه هفته پیش رو برگزار می شود»، شعار همیشگی او بود.

پنتلند در پیروزی مشهور چهار بر سه اسپانیا برابر انگلیس در سال ۱۹۲۹ خوسه ماریا ماتئوس (سرمربی تیم ملی فوتبال اسپانیا) را راهنمایی کرد. این بازی نخستین شکست انگلیسی‌ها در قاره اروپا بود. او دو بار چنین نقشی را در تیم ملی اسپانیا ایفا کرد و آموزش‌هایش بود که فوتبال اسپانیا را متحول کرد.

سرمربی انگلیسی کمی بعد از شروع جنگ داخلی اسپانیا در نوامبر ۱۹۳۵ با اتلتیکو خداحافظی و این کشور را ترک کرد. او دیگر برای مربیگری به اسپانیا بازنگشت. با این حال دوستان زیادی به خصوص در بیلبائو داشت. اتلتیک در سال ۱۹۵۹ پنتلند را دعوت کرد تا در مراسمی از او تقدیر شود. میستر در آن زمان از همسرش جدا شده بود و به همراه دخترش زندگی می‌کرد. او ۷۶ سال داشت و از بیماری فوبیای اجتماعی رنج می برد. برای او تصمیم‌گیری در رابطه با حضور در این مراسم سخت بود اما در نهایت به بیلبائو سفر کرد. پس از آخرین دیدارش با سن مامس، رضایت در چهره اش دیده می شد. پنتلند سه سال پس از آن مراسم درگذشت اما یاد و خاطره او برای همیشه زنده ماند. مردم شهر بیلبائو هرگز او را فراموش نخواهند کرد.