۱۰ فرنگی‌کار پرافتخار تاریخ

جی پلاس، ورزش کشتی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های ورزشی، تا کنون مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. رشته کشتی به ۲ دسته فرنگی و آزاد تقسیم می‌شود.

باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: کشتی آزاد در سده نوزدهم میلادی در فرانسه ابداع شد و آن را گِرِکو - رومن (یونانی - رومی) می‌نامند. با این حال کشتی فرنگی قبل از قرن نوزدهم رواج چندانی نداشت؛ زیرا سبک کشتی یونانی - رومی بیشتر به کشتی آزاد امروزی شباهت داشت.

در کشتی فرنگی خلاف کشتی آزاد، استفاده از پا و گرفتن پائین کمر حریفان ممنوع است. همین محدودیت باعث شده است تا رقابت در کشتی فرنگی به نوع دیگری سخت‌تر باشد.

در این گزارش پرافتخارترین فرنگی کاران تاریخ را معرفی می‌کنیم.

۱- میخایین لوپز - کوبا

لوپز، یاکوبی کاجایا از گرجستان را در دیدار فینال المپیک توکیو شکست داد و برای چهارمین بار پیاپی در بازی‌های المپیک مدال طلا گرفت تا بیشتر از هر فرنگی‌کار دیگری در این مسابقات افتخار کسب کند. او اکنون با ۴ مدال طلای المپیک بالاتر از الکساندر کارلین (روسیه) و کارل وسترگرن (سوئد) قرار دارد.

او همچنین دارنده ۵ مدال طلا و ۳ نقره رقابت‌های قهرمانی کشتی جهان از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ است.

۲- الکساندر کارلین - روسیه

کارلین که می‌توان گفت بهترین کشتی‌گیر تمام دوران در هر سبکی است، در المپیک سیدنی نتوانست چهارمین طلای پیاپی المپیک را کسب کند. طرفداران آمریکایی به یاد دارند که رولون گاردنر او را شکست داد، اما طرفداران کشتی باید بدانند که این دومین باخت در طول دوران حرفه‌ای کارلین بود!

کشتی‌گیر افسانه‌ای اهل روسیه در المپیک‌های ۱۹۸۸، ۱۹۹۲ و ۱۹۹۶ طلا گرفت و در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی به مدال نقره بسنده کرد. کارلین با اختلاف، بهترین فرنگی‌کار تمام دوران است.

۳- کارل وسترگرن - سوئد

در حال حاضر افراد کمی کارل وسترگرن را می‌شناسند، اما او یکی از مفاخر کشتی فرنگی است. پس از کسب طلای المپیک در سال‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۴، انتظار می‌رفت اسطوره سوئدی بتواند در المپیک ۱۹۲۸ سومین طلای پیاپی خود را به دست بیاورد، اما در نخستین بازی برابر حریف فنلاندی خود شکست خورد و آن قدر عصبانی بود که به طور کامل از مسابقات کنار رفت. او برای کسب یک طلای المپیک دیگر در سال ۱۹۳۲ بازگشت و سومین طلای المپیکی خود را کسب کرد.

۴- والری رزانتسف - شوروی

رزانتسف از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶، ۷ عنوان جهانی پیاپی از جمله مدال طلای المپیک مونیخ و مونترال را به دست آورد. رزانتسف یکی از ۱۰ نفر اولی بود که در سال ۲۰۰۳ به تالار مشاهیر کشتی بین‌المللی فیلا راه پیدا کرد.

او با ۵ مدال طلای قهرمانی جهان، پس از کارلین، سوریان و لوپز پرافتخارترین کشتی‌گیر این مسابقات است.

۵- وینچنزو مائنزا - ایتالیا

پس از کسب رتبه هفتم در نخستین حضور در المپیک، کمتر کسی انتظار داشت که مائنزا یکی از بهترین المپیکی‌های کشتی فرنگی باشد. او که در کودکی به بیماری اسکولیوز (انحراف ستون فقرات) مبتلا بود و جثه کوچکی داشت، به پیشرفت ادامه داد و در سال ۱۹۸۴ در المپیک لس آنجلس طلا گرفت. او در سال ۱۹۸۸ در سئول از این عنوان دفاع کرد. او در چهارمین بازی‌های المپیک خود در سال ۱۹۹۲ به فینال رسید، اما در آخرین مسابقه خود شکست خورد و نقره گرفت.

۶- ایستوان کوزما - مجارستان

کوزما پس از کسب مدال در المپیک ۱۹۶۰ رم، شروع به کسب مدال‌های قهرمانی جهان کرد. او این موفقیت را در سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ با کسب طلای المپیک‌های توکیو و مکزیکو سیتی ادامه داد.

او در اوایل سال ۱۹۷۰ در یک تصادف رانندگی به طرز غم انگیزی جان باخت.

۷- پتار کایروف - بلغارستان

در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکو سیتی، کایروف موفق شد ولادیمیر باکولین از شوروی را شکست دهد و مدال طلا را به دست آورد. تا المپیک ۱۹۷۲ مونیخ، کایروف یک نیروی غیرقابل توقف بود. او در راه رسیدن به دومین طلای المپیک خود، چهار مسابقه از شش مسابقه خود را با پیروزی برق آسا به پایان رساند. در دورانی که کشتی‌گیران می‌توانستند یک مسابقه را ببازند و همچنان مدال طلا را داشته باشند، کایروف در هر مسابقه المپیک که کشتی می‌گرفت، پیروز می‌شد.

۸- حمزه یرلیکایا - ترکیه

او نخستین قهرمانی جهان خود را در ۱۷ سالگی تجربه کرد و در ۲۰ سالگی برنده مدال طلای المپیک آتلانتا شد. او دومین مدال طلای خود را در سال ۲۰۰۰ به دست آورد، زمانی که هنوز ۲۴ سال داشت؛ اما در سال ۲۰۰۴ نتوانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند.

او در حالی که قصد داشت به دستاورد‌های الکساندر کارلین برسد، به دلیل مصدومیت‌های متعدد از جمله انجام عمل جراحی گردن به ناچار ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشت و وارد دنیای سیاست شد.

۹- الکساندر کولچینسکی - شوروی

الکساندر توموف از بلغارستان برنده ۳ مدال نقره بازی‌های المپیک بود. یکی از بزرگ‌ترین دلایلی که او هرگز مدعی مدال طلا نشد، کولچینسکی بود که توموف را در بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ و ۱۹۸۰ در فینال شکست داد. کولچینسکی یک سنگین وزن فوق‌العاده بود که قرار بود در سال ۱۹۸۴ برای سومین طلای المپیکی‌اش روی تشک برود تا این که بایکوت کمونیست‌ها به دوران المپیک او پایان داد.

شکست دادن چند باره کشتی‌گیری با رزومه قابل توجه توموف برای به دست آوردن جایگاهی در این لیست کافی است.

۱۰- ایمره پولیاک - مجارستان

ایمره پولیاک پس از سقوط در سه فینال پیاپی المپیک (۱۹۵۲، ۱۹۵۶، ۱۹۶۰)، در المپیک ۱۹۶۴ برای چهارمین بار به فینال رسید و رومن روروآ (اتحاد جماهیر شوروی) که قهرمان ۵ دوره مسابقات قهرمانی جهان بود را شکست داد و سرانجام قهرمانی المپیک را تجربه کرد.

پولیاک ۳ قهرمانی و ۲ نایب قهرمانی مسابقات قهرمانی جهان را هم در کارنامه دارد.