بسی رنج بردم در این سال سی

سرویس ورزشی جی پلاس، شبنم روحی؛ سال بعد، سال بعد و باز هم سال بعد... این جمله حسرت بار لیورپولی ها در پایان هرفصل لیگ برتر جزیره بود که از فصل 91-1990 آغاز شد. حسرت قهرمان نشدن از یک سو و از سوی دیگر حضور فرگوسن روی نیمکت رقیب رنج لیورپولی ها را بیشتر می کرد.

موفقیت های رقیب منفور که در زمان آخرین قهرمانی لیورپول فقط 7 عنوان قهرمانی انگلیس را در کارنامه داشتند، تمامی نداشت و حرص و ناراحتی را بیش از قبل می کرد. از سال 1992 که لیگ برتر انگلیس آغاز شد منچستر هم عزم خود را برای پشت سرگذاشتن رقیب دیرینه آغاز کرد. کسب سیزده عنوان قهرمانی لیگ برتر جزیره سبب شد که شاگردان فرگوسن لیورپول را پشت سربگذارند و به 20 قهرمانی در فوتبال انگلیس برسند؛ برای یک لیورپولی هیچ چیز بدتر از این نمی شد!

وقتی به تاریخچه لیگ برتر جزیره نگاه می کنیم در سومین دوره به قهرمانی بلکبرن می رسیم. هواداران بلکبرن قهرمانی را دیدند اما لیورپولی ها...!

یونایتد، یونایتد،بلکبرن، یونایتد، یونایتد، آرسنال، یونایتد، یونایتد، یونایتد، آرسنال، یونایتد، آرسنال، چلسی، چلسی، یونایتد، یونایتد، یونایتد، چلسی، یونایتد، سیتی، یونایتد، سیتی، چلسی، لسترسیتی، چلسی، سیتی و بازهم سیتی؛ این قهرمانان لیگ برتر جزیره هستند که نامی از لیورپول در میان آن ها نیست و هیچ چیز سخت تر از نبود نام تیم مورد علاقه در میان قهرمانان نیست.

نزدیک بود حسرت در 25 سالگی به پایان برسد اما جرارد سُر خورد. لیورپول با 80 امتیاز در صدر جدول بود و سیتی در انتظار لغزش حریف که در نهایت در بازی برابر چلسی هم این اتفاق رخ داد و کاپیتان لغزید. لیورپول در آن بازی با دو گل مغلوب چلسی شد تا رویای قهرمانی با لغزش جرارد از بین برود. فصل 14-2013 نیز با حسرت قرمز نشینان آنفیلد به پایان رسید.

با آمدن کلوپ و حضور بازیکنانی چون صلاح، فیرمینو، آلیسون، فن دایک، هندرسون، لیورپولی ها بیش از سال های پیش به قهرمانی امیدوار بودند اما قهرمانی با یک امتیاز بیشتر نصیب شاگردان گواردیولا شد تا قهرمانی به مانند توپی که فقط چند میلیمتر تا گل شدن فاصله داشت، از دست قرمزها برود. قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا هم برای خوشحالی هواداران وفادار لیورپول کافی نبود چرا که آن ها لیگ جزیره را می خواستند.

در پایان فصل 19-2018 نیز جمله تکراری گفته شد: سال بعد ...!

فصل 2020-2019 دیگر مثل قبل نبود و لیورپول بیش از هر زمان دیگری به قهرمانی لیگ برتر جزیره نزدیک شد. فاصله زیاد با تیم دوم جدول حتی بدبین ترین هواداران را به قهرمانی لیورپول امیدوار کرد. خدا امسال لیورپولی بود... .

برخی با کنایه و طنز می گفتند اگر لیورپول قهرمان شود جهان هم به پایان می رسد اما با توجه به جدول این فقط یک کنایه طنزآمیز بود؛ البته تا زمانی که سروکله یک مهمان ناخوانده پیدا شد. کرونا جهان را بهم ریخت و فوتبال را تعطیل کرد! اتفاقی که فقط جنگ جهانی موفق به آن شده بود.

دوباره نگرانی ها شروع شد. اگر لیگ جزیره نیمه تمام شود ... اگر شرایط برگزاری فوتبال مهیا نشود... همه و همه نگرانی یک لیورپولی بود. حالا خوش بین ها هم معتقد بودند که لیورپول نباید قهرمان شود و حتی اگر در زمین همه چیز خوب پیش برود موضوعی برای ترسیدن هست.

زمانی که مسئولان لیگ برتر جزیره اعلام کردند رقابت ها ادامه پیدا می کند لیورپولی ها شادترین مردم بودند چرا که حالا هیچ مانعی را برای قهرمانی خود نمی دیدند.

رویای قهرمانی لیورپول در لیگ جزیره بیش از هر زمان دیگری نزدیک بود؛ حتی شکست برابر اتلتیکو مادرید و حذف از لیگ قهرمانانی که 6 کاپ قهرمانی آن در ویترین افتخارات باشگاه وجود داشت هم ناراحت کننده نبود چرا که همه لیورپولی ها قهرمان شدن در لیگ را به قهرمانی در اروپا ترجیح می دادند! عجیب است چرا که فقط یک لیورپولی می تواند چنین حس و اعتقادی را داشته باشد.

تساوی برابر اورتون در داربی مرسی ساید هم ناراحت کننده نبود و همه خود را برای تقابل با رقیب مستقیم یعنی منچسترسیتی آماده کرده بودند تا قهرمانی در آن بازی جشن گرفته شود اما لمپارد اجازه نداد لیورپولی ها بیش از این منتظر قهرمانی باشند. پیروزی 2 بر یک چلسی برابر منچسترسیتی سبب شد لیورپول بدون انجام بازی قهرمان لیگ برتر جزیره شود و هواداران لیورپول لذت قهرمانی در لیگ جزیره را هم حس کنند. حالا لیورپولی ها منتظر تونل افتخار سیتی زن ها هستند تا با غرور و افتخار از آن عبور کنند.

قهرمانی بعد از سی سال کمترین پاداش لیورپولی ها بعد از سال ها وفاداری و حمایت از تیمی بود که آن ها را هیچ گاه در ناکامی و شکست تنها نگذاشتند. حالا تمام رنج های سی ساله هواداران لیورپولی با قهرمانی به پایان رسید و تنها حسرت، نبود هواداران در ورزشگاه آنفیلد و در زمانی است که کاپیتان هندرسون جامی را بالا می برد که حسرتش بردل بسیاری چون جرارد باقی ماند.