ژاوی چه می دانست که ما نمی دانستیم؟

به گزارش سرویس ورزشی  جی پلاس، تیم ملی فوتبال ایران با نمایشی دور از انتظار و دگرگون شده نسبت به بازی های قبل در مرحله نیمه نهایی برابر ژاپن با سه گل تن به شکست داد و از راه یابی به فینال باز ماند. دقیقا مطابق آن چیزی که ژاوی هرناندس، ستاره سابق بارسلونا که این روزها در فوتبال قطر فعالیت دارد، پیش بینی کرده بود.

زمانی که پیش بینی های ژاوی یکی پس از دیگری درست در می آمد، عده ای فینالیست شدن قطر را مربوط به حضور او در این کشور و پول هایی که دریافت کرده بود، نسبت دادند، اما ژاوی به درستی 3 تیم از 4 تیم پایانی جام را درست پیش بینی کرد و رای به حذف کره ای داد که کمتر کسی فکر می کرد حریف قطر نشود.

زمانی که پیش بینی های ژاوی یکی پس از دیگری درست در می آمد، امیدوار بودیم که ایران با حذف ژاپن، پیش بینی او را خراب کند، اما باز هم ژاوی درست گفته بود و ژاپن با شکست ایران فینالیست شد. 

البته نه ژاوی و نه هیچ مفسر و کارشناس دیگری نمی تواند فوتبال را دقیقا پیش بینی کند و اساسا جذابیت فوتبال به همین اتفاقات و حوادث غیر قابل پیش بینی اش است، اما در ذهن ژاوی چه بوده که در دیگران نبوده است؟ پاسخ روشن است.

ژاوی نه فقط تمام فوتبال بلکه تمام زندگی اش را از بارسلونا و از یک آکادمی شروع کرده است. او این گونه رشد و تربیت شده که برای هر قسمتی از زندگی اش برنامه ریزی کند. او به خوبی آموخته که بزرگترین ستاره ها و استعداد ها اگر درست مدیریت نشوند و برایشان برنامه ریزی نشود جز چند موفقیت جرقه وار به چیزی دست نخواهند یافت.

بنا بر این عجیب هم نیست که زمانی که بنا به قضاوت و ارزیابی باشد، بر اساس این الگوی ذهنی دست به انتخاب و پیش بینی بزند و ژاپنی که با یک سرمربی جدید و یک تیم متفاوت پا به این رقابت ها گذاشته را یک پای فینال بداند و از آن سو حکم به پیروزی قطر برابر کره جنوبی بدهد. تیمی که افتخاراتش با کره جنوبی اصلا قابل قیاس نیست، اما او در فوتبال قطر بوده و از نزدیک سرمایه گذاری و توسعه فوتبالی در هر دو بخش فنی و زیرساختی را مشاهده کرده است پس برایش کار سختی نیست که قطر را پیروز دیدار برابر کره جنوبی بداند.

البته همان گونه که صحبتش رفت فوتبال قابل پیش بینی نیست و گاهی اتفاقاتی رقم می خورد که با هیچ قاعده و منطقی جور نیست. اما استثنا هیچ وقت قاعده کلی را نقض نمی کند. قاعده همان فینالیست نشدن ما در طی نزدیک به 50 سال است و اتفاق آن چیزی است که ما را در برابر استرالیا به جام جهانی 98 برد. قطر طبق قاعده ژاوی باید پای فینال دیگر آسیا باشد. این یعنی اگر نشد اتفاق رخ داده اما پیشرفت فنی قطر قاعده ای است که اگر توسط امارات بهم بخورد، دیگر در جام جهانی 2022 بهم نخواهد خورد.

باید بپذیریم که با این الگوی تفکر و مدیریت 47 سال ناکامی ایران طلسم نیست. ما فقط می توانیم ناراحت باشیم که چرا یک بار در طی این 47 سال اتفاقی خلاف قاعده برای مان رقم نخورده اما مطمئن نمی توانیم بگوییم با ناکامی مان در آسیا قاعده ای به هم خورده است. 

چه بخواهیم چه نخواهیم نتایج فوتبال در دنیا قاعده مند رقم می خورند. می توان به اتفاقاتی مانند قهرمانی یونان دلخوش کرد، اما اگر رخ نداد هیچگاه نمی توان قضا و قدر را مقصر دانست. آنها که بر مسیر اصولی حرکت می کنند موفق نشدن شان یک اتفاق است و آنهایی که خارج از مسیر موفقیت شان اتفاق!