در این مطلب می خوانیم: ظرف های سفالی، یکی از قدیمی ترین ساخته های آدمی است، انسان های اولیه از آن زمان که به فکر ذخیره آب و غذا افتادند و به خاصیت چسبندگی و شکل گیری گل رس پی بردند ظرف‌های سفالی را به شکل‌های گوناگون ساختند.
با گذشت زمان و گسترش زندگی، سفال گری هم تکامل یافت و انسان های خلاق با دست‌های شان بر ظرف‌های گلی نقش و نگارهایی کشیدند و آنها را با رنگ‌های گوناگون آراستند.
هم اینک در نقاطی از ایران از جمله در لالجین، میبد یزد، شهرضای اصفهان، مند گناباد، زنوز آذربایجان، کلپورگان سیستان و بلوچستان، جویبار مازندران و سیاهکل گیلان ظروف سفالین تهیه می‌شود.
تولید وسایل و محصولات سفال و سرامیک در هر یک از نقاط نامبرده با اختلافی اندک در نوع مواد اولیه، رنگ و طرح تهیه می‌شود و به همین دلیل محصولات هر ناحیه به خوبی قابل تشخیص از فراورده‌های سایر نقاط است.
اما در بین همه شهرهایی که یاد شد لالجین را همگان به عنوان مرکز سفال ایران می‌دانند و لقب شهر جهانی سفال را به خود اختصاص داده است، شهری که رتبه نخست صادرات سفال را دارد.
هنر سفالگری نسل به نسل به مردم شهر لالجین رسیده و سفالگری، هنر آبا و اجدادی مردم این شهر است و برخلاف سفال‌های چینی که اکنون در بازار ایران فراوان شده‌اند، سفال‌های تولیدی این منطقه از کیفیت و اصالت بسیاری برخوردارند و هنوز هم مردم لالجین برای ساخت سفال از چرخ های دستی استفاده می‌کنند.
شهر سفال جهان بیش از 900 واحد خرد، کوچک و متوسط تولید، تکمیل و فروش سفال و سرامیک را با اشتغالی افزون بر پنج هزار نفر، در خود جای‌داده است، به‌گونه‌ای که بیش از 60 درصد مردم این شهر با صنعت سفال و سرامیک اعم از تولید، تکمیل، فروش، صادرات، حمل‌ونقل مرتبط هستند.
لالجین دارای پیشینه سفال‌سازی نزدیک به 700 سال است و در حال حاضر سفالگری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی استان همدان شهرت جهانی دارد.
همین ویژگی‌ها سبب شد تا از نیمه دوم سال 94 زمزمه‌هایی مبنی بر ثبت شدن لالجین به‌عنوان شهر جهانی سفال به گوش برسد تا اینکه داوران یونسکو اردیبهشت‌ماه 95 در شهر لالجین حضور یافتند و از نزدیک تمام جوانب و هنر سفال‌سازی در این شهر را مورد بررسی قرار دادند و در نهایت زحمات و تلاش‌های هنرمندان لالجینی، مسؤولان و رسانه‌های استان به ثمر نشست و این شهر به‌عنوان شهر جهانی سفال به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسید.
شهر جهانی سفال نام بزرگی است که برای حفظ آن باید تلاش کرد، متأسفانه وقتی به ورودی شهر لالجین می‌رسیم وجود زباله‌های رها شده در ساعات مختلف از روز تصویر نازیبایی را در اذهان گردشگردان به یادگار می‌گذارد.
فضای ورودی شهرها به‌عنوان یکی از فضاهای شهری و مفصل اتصال‌دهنده فضای طبیعی خارج و فضای مصنوعی داخل شهر عمل می‌کند. توسعه بی‌رویه شهرها و توجه نکردن به الگوهای توسعه فضایی مناسب باعث ایجاد ضعف در شکل و محتوای فضاهای ورودی شهرها شده و این فضاها را دچار مشکلات و نابسامانی‌های متعدد کرده که ممانعت از گسترش نابسامانی در این عرصه‌ها مستلزم اتخاذ تدابیر ویژه و راه‌گشاست.
ورودی هر شهرستان به عنوان پیشانی آن شهر مورد توجه و دقت مسافران و رهگذران است که باید نسبت به زیباسازی و بهسازی آن اقدامات اساسی صورت گیرد بنابراین ورودی هرشهر باید طبق ضوابط شهری به گونه‌ای طراحی شود که با جذابیت تمام نشان دهنده ویژگی‌های آن شهر باشد.
گردشگرانی که برای خرید و بازدید از شهر سفال جهان به لالجین سفر می‌کنند انتظاراتی در حد نام و اعتبار این کهن دیار دارند، انتظارات به حقی‌که مسافران از حداقل‌های آن بی‌بهره هستند.
یدک کشیدن نامی با این بزرگی نیازمند فراهم کردن زیرساخت‌های لازم است که گاهی زیر سایه کم توجهی مسؤولان قرار می‌گیرد و طبق گفته رئیس شورای اسلامی این شهر مسافران شهر سفال ایران و شهرجهانی سفال آفتاب غروب نکرده از شهر خارج می‌شوند.
با توجه به اینکه یکی از اصلی‌ترین اهداف توسعه هر شهر، رونق گردشگری و جذب گردشگر است، ایجاد ورودی‌های جذاب و مطلوب امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. طراحی و ساماندهی وضعیت ورودی‌های شهر می‌تواند نقش بسزایی در تبدیل این شهر به مقصد گردشگری بازی کند.
وقتی شهری به نام شهر سفال جهان معروف می‌شود ورودی شهر نیز باید مفهوم و تصوری از این نماد را به ذهن بیننده متبادر کند که این مهم با اجرای طرح‌های خاصی به راحتی قابل اجراست و با توجه به نزدیک شدن به ایام عید نوروز ضروری است در این زمینه تصمیمات خوبی گرفته و در شهر لالجین اجرایی شود.
وجود زباله و نخاله مغازه‌ها در مقابل و کنار کارگاه‌های تولیدی خوشایند نیست و شهرداری و محیط زیست باید در این خصوص اقدامات مؤثری انجام دهند.
استفاده از فضای‌سبز و مبلمان شهری، تأسیس سرویس‌های بهداشتی و کمی نورپردازی و ایجاد نمادهایی با موضوع سفال و از همه مهمتر ایجاد خانه‌های بوم‌گردی و نیز مراکز تفریحی می‌تواند مسافران بیشتری را در شهر لالجین ماندگار کند و خاطره و تصویر خوشی از این دیار در اذهان آنها باقی بگذارد.
روزنامه هگمتانه به مدیرمسئولی محمدرضا معتمدزاده توسط شهرداری در همدان چاپ و منتشر می شود.
1181/2090
تنظیم کننده: الهام تدین**انتشار دهنده: سعید زارع کندجانی
انتهای پیام با گذشت زمان و گسترش زندگی، سفال گری هم تکامل یافت و انسان های خلاق با دست‌های شان بر ظرف‌های گلی نقش و نگارهایی کشیدند و آنها را با رنگ‌های گوناگون آراستند.
هم اینک در نقاطی از ایران از جمله در لالجین، میبد یزد، شهرضای اصفهان، مند گناباد، زنوز آذربایجان، کلپورگان سیستان و بلوچستان، جویبار مازندران و سیاهکل گیلان ظروف سفالین تهیه می‌شود.
تولید وسایل و محصولات سفال و سرامیک در هر یک از نقاط نامبرده با اختلافی اندک در نوع مواد اولیه، رنگ و طرح تهیه می‌شود و به همین دلیل محصولات هر ناحیه به خوبی قابل تشخیص از فراورده‌های سایر نقاط است.
اما در بین همه شهرهایی که یاد شد لالجین را همگان به عنوان مرکز سفال ایران می‌دانند و لقب شهر جهانی سفال را به خود اختصاص داده است، شهری که رتبه نخست صادرات سفال را دارد.
هنر سفالگری نسل به نسل به مردم شهر لالجین رسیده و سفالگری، هنر آبا و اجدادی مردم این شهر است و برخلاف سفال‌های چینی که اکنون در بازار ایران فراوان شده‌اند، سفال‌های تولیدی این منطقه از کیفیت و اصالت بسیاری برخوردارند و هنوز هم مردم لالجین برای ساخت سفال از چرخ های دستی استفاده می‌کنند.
شهر سفال جهان بیش از 900 واحد خرد، کوچک و متوسط تولید، تکمیل و فروش سفال و سرامیک را با اشتغالی افزون بر پنج هزار نفر، در خود جای‌داده است، به‌گونه‌ای که بیش از 60 درصد مردم این شهر با صنعت سفال و سرامیک اعم از تولید، تکمیل، فروش، صادرات، حمل‌ونقل مرتبط هستند.
لالجین دارای پیشینه سفال‌سازی نزدیک به 700 سال است و در حال حاضر سفالگری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی استان همدان شهرت جهانی دارد.
همین ویژگی‌ها سبب شد تا از نیمه دوم سال 94 زمزمه‌هایی مبنی بر ثبت شدن لالجین به‌عنوان شهر جهانی سفال به گوش برسد تا اینکه داوران یونسکو اردیبهشت‌ماه 95 در شهر لالجین حضور یافتند و از نزدیک تمام جوانب و هنر سفال‌سازی در این شهر را مورد بررسی قرار دادند و در نهایت زحمات و تلاش‌های هنرمندان لالجینی، مسؤولان و رسانه‌های استان به ثمر نشست و این شهر به‌عنوان شهر جهانی سفال به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسید.
شهر جهانی سفال نام بزرگی است که برای حفظ آن باید تلاش کرد، متأسفانه وقتی به ورودی شهر لالجین می‌رسیم وجود زباله‌های رها شده در ساعات مختلف از روز تصویر نازیبایی را در اذهان گردشگردان به یادگار می‌گذارد.
فضای ورودی شهرها به‌عنوان یکی از فضاهای شهری و مفصل اتصال‌دهنده فضای طبیعی خارج و فضای مصنوعی داخل شهر عمل می‌کند. توسعه بی‌رویه شهرها و توجه نکردن به الگوهای توسعه فضایی مناسب باعث ایجاد ضعف در شکل و محتوای فضاهای ورودی شهرها شده و این فضاها را دچار مشکلات و نابسامانی‌های متعدد کرده که ممانعت از گسترش نابسامانی در این عرصه‌ها مستلزم اتخاذ تدابیر ویژه و راه‌گشاست.
ورودی هر شهرستان به عنوان پیشانی آن شهر مورد توجه و دقت مسافران و رهگذران است که باید نسبت به زیباسازی و بهسازی آن اقدامات اساسی صورت گیرد بنابراین ورودی هرشهر باید طبق ضوابط شهری به گونه‌ای طراحی شود که با جذابیت تمام نشان دهنده ویژگی‌های آن شهر باشد.
گردشگرانی که برای خرید و بازدید از شهر سفال جهان به لالجین سفر می‌کنند انتظاراتی در حد نام و اعتبار این کهن دیار دارند، انتظارات به حقی‌که مسافران از حداقل‌های آن بی‌بهره هستند.
یدک کشیدن نامی با این بزرگی نیازمند فراهم کردن زیرساخت‌های لازم است که گاهی زیر سایه کم توجهی مسؤولان قرار می‌گیرد و طبق گفته رئیس شورای اسلامی این شهر مسافران شهر سفال ایران و شهرجهانی سفال آفتاب غروب نکرده از شهر خارج می‌شوند.
با توجه به اینکه یکی از اصلی‌ترین اهداف توسعه هر شهر، رونق گردشگری و جذب گردشگر است، ایجاد ورودی‌های جذاب و مطلوب امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. طراحی و ساماندهی وضعیت ورودی‌های شهر می‌تواند نقش بسزایی در تبدیل این شهر به مقصد گردشگری بازی کند.
وقتی شهری به نام شهر سفال جهان معروف می‌شود ورودی شهر نیز باید مفهوم و تصوری از این نماد را به ذهن بیننده متبادر کند که این مهم با اجرای طرح‌های خاصی به راحتی قابل اجراست و با توجه به نزدیک شدن به ایام عید نوروز ضروری است در این زمینه تصمیمات خوبی گرفته و در شهر لالجین اجرایی شود.
وجود زباله و نخاله مغازه‌ها در مقابل و کنار کارگاه‌های تولیدی خوشایند نیست و شهرداری و محیط زیست باید در این خصوص اقدامات مؤثری انجام دهند.
استفاده از فضای‌سبز و مبلمان شهری، تأسیس سرویس‌های بهداشتی و کمی نورپردازی و ایجاد نمادهایی با موضوع سفال و از همه مهمتر ایجاد خانه‌های بوم‌گردی و نیز مراکز تفریحی می‌تواند مسافران بیشتری را در شهر لالجین ماندگار کند و خاطره و تصویر خوشی از این دیار در اذهان آنها باقی بگذارد.
روزنامه هگمتانه به مدیرمسئولی محمدرضا معتمدزاده توسط شهرداری در همدان چاپ و منتشر می شود.
1181/2090
تنظیم کننده: الهام تدین**انتشار دهنده: سعید زارع کندجانی
کپی شد
