بازنشستگان گنجینه های تجربه و سرمایه های بزرگ کشور هستند که در طول فعالیت خود الفبای مدیریت را فراگرفته اند . سی سال خدمت به بهای زوال جوانی در کسب تجربه افتخار بزرگی است که شاید نصیب کمتر کسی شود.
به گزارش خبرآنلاین استان مرکزی محمد کاظم شمس یکی از بازنشستگان در حوزه ی صنعت است که در سال جاری برای اولین بار به عنوان بازنشسته نمونه کشور و استان انتخاب و معرفی شد.
برای آشنایی بیشتر با این بازنشسته نمونه گفت و گویی دو نفره صورت گرفته که آن را در ادامه خواهید خواند:
در ابتدا لطفا بفرمایید که متولد چه سالی هستید و در چه سالی بازنشسته شدید؟
من متولد سال 1335 هستم و بعد از 38 سال تجربه کاری در صنعت در سال 1386 بازنشسته شدم.
شروع کارتان در چه بخشی از صنعت بوده است؟
در اوایل جنگ تحمیلی به مناطق عملیاتی اعزام و قریب بر 15 ماه از کیان مملکت دفاع کردم . بعد از آن در وزارت صنایع سنگین در تهران مشغول به کار شده و پس از آن به شهر خودم بازگشتم و در کارخانه ماشین سازی اراک 10 سال فعالیت نموده و به شرکت آونگان انتقال پیدا کردم سپس در کارخانه ذوب آلیاژی ملایر آخرین سال های دوران سی ساله ام را گذراندم.
چندمین بار است که به عنوان بازنشسته نمونه انتخاب می شوید ؟
اولین بار است که در سطح استان و کشور به عنوان بازنشسته نمونه انتخاب می شوم ولیکن همه ی بازنشستگان مستحق چنین جایگاهی بوده اند. روز 25 ذی الحجه که روز تکریم خانواده و بازنشستگان هست علاوه بر مراسم استانی که توسط سازمان تامین اجتماعی برگزار شده و همین جا لازم است مراتب تشکر و قدردانی خود را از مدیر کل محترم سازمان تامین اجتماعی استان مرکزی و همکاران ارزشمند خدوم ایشان تقدیم حضورشان نمایم. سپس به تهران دعوت شدم و در آنجا با حضور جمع کثیری از مسئولین این آیین برگزار شد و خوشبختانه استان مرکزی جزء معدود استان هایی بود که در سطح کشوری مقام آورده بود.
اما فکر می کنم که حضورم در تشکل های مختلف و تلاش در راستای حل و فصل مشکلات کارگری و کارفرمایی ، عضویت در هیات حل اختلاف و عضویت در کانون کارفرمایی و 15 ماه حضور در منطقه عملیاتی و ایثارگری از رئوس اصلی امتیازاتی که در سطح استانی و نیز در سطح کشور برای این گزینش لحاظ شد.
چه چیزی سبب شد تا در کانون کارفرمایان فعالیت کنید؟
توسعه کار و افزایش کارکنان در شرکت تحت مدیریت ، بنده را به عنوان عضو کوچکی از جامعه کافرمایی استان در بخش خصوصی برآن داشت که همراه با سایر کارفرمایان و کارافرینان در زمینه تشکیل و توسعه تشکل ها تلاش کرده و با همکاری خوب و تنگاتنگ اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان برای اولین بار در کانون کارفرمایان استان مرکزی بر اساس ماده 131 قانون کار و تبصره های ذیل آن شکل گیرد. بنابراین پس از بازنشستگی و ایجاد فرصت بیشتر و باتوجه به علاقه و انرژی که وجود داشت .
من در واقع به کار تشکلی علاقه واعتقاد دارم. و می دانم وقتی مسائل و مشکلات به عنوان یک واحد مطرح شود خیلی گوش شنوایی وجود ندارد اما اگر در قالب انجمن ثبت شده باشد خیلی راحت می توان موارد و پیشنهادات را به سازمان ها و ارگان ها و مسئولین انتقال داد.
چه ارتباطی بین صنفی که در آن بازنشسته شدید و فعالیتی که اکنون در قالب کارفرمایی انجام می دهید، وجود دارد؟
بعد از بازنشستگی و خالی بودن وقت و با توجه به انرژی که داشتم در بحث تشکل ها ورود پیدا کردم . انجمن تشکل های کارفرمایی چه در زمینه همگن و ناهمگن با هم پیوند خورده و در سطح کانون فعالیت می کنند. با توجه به نظر مثبتی که دولت تدبیر و امید به این امر داشت در نظر داشتیم تا بنیان این کانون را تقویت نماییم و بر اساس ماده 131 قانون کار و تبصره های مربوط به آن به تشکل ها کمک کردیم و سپس تشکل ها کانون را تشکیل دادند. من افتخار می کنم که سی سال کارگر بوده ام و در آن زمان کارگری همواره دو سه مسئولیت داشتم . همه در صنعت با لفظ کارگر کار میکنند و تمامی قوانین و روند بیمه و کارشان بر محوریت قوانین کارگری است. من با تمام وجودم مشکلات کارگران را لمس کرده ام و با ورود به کسوت کارفرمایی سعی بر توسعه اشتغال برای این قشر را داشته ام.
بر اساس انتخاباتی که برای کانون کارفرمایی انجام شد بنده به عنوان دبیر و عضو کانون کارفرمایی انتخاب شدم. ریاست این کانون را آقای منصوری نماینده ساوه در مجلس شورای اسلامی بر عهده دارد.
چند سال است که عضو کانون کارفرمایی شدید؟
در حال حاضر دور دوم تشکیل این کانون است که نزدیک به شش سال است من عضو آن هستم و شش سال است که کانون کارفرمایی را در استان برای اولین بار تشکیل داده ایم.
حال و هوای امروز صنایع را با گذشته چگونه ارزیابی می کنید؟
در صنعت و مراکز تولیدی ما یک تغییرات عمده ای به وجود آمده و شکل اداره کردن صنایع عوض شده است. در آن سال هایی که شروع به کار کردم می توان گفت شرایط بهتری وجود داشت و در برخی موارد صنایع چه در بعد منطقه ای و چه در بعد جهانی حرفی برای گفتن داشتند. صنعت ارتباط تنگاتنگی با بازار های جهانی دارد و اگر زمینه را برای بازار های جهانی فراهم کنیم در توسعه صنایع اثرگذار خواهد بود و این شرایطی را می طلبد تا زمینه های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی به وجود آید تا تولید و توسعه پایدار داشته باشیم. صنعتی موفق است که نیم نگاهی روی صادرات داشته باشد و مراودات سیاسی و مناسبات اقتصادی آن بایستی از طریق مسئولین اجرا شود.
اصل 44 به صورت مفهومی بسیار اصل پیشرفته و مناسبی است و دنیا عمدتا به سمت اقتصاد مردمی می رود. در اصل 44 دو دو نکته اساسی و مهم باید مد نظر داشت که بخش اول آن واگذاری های ناموفق و بنا به گفته مسئولین کور بوده است . بخش دیگر آن در نظر نگرفتن ناموفقیت و شکست پس از واگذاری ها بود که چگونه بررسی و پرداخته شود. اکنون شاهد ناموفقیت هایی بر اساس واگذاری های نادرست در استان خودمان وجود دارد مانند آونگان ، هپکو و آذرآب که شاهد تجمعات کارگران آن هستیم. این شرکت ها نه تنها توسعه کارآفرینی و صادرات نداشتند بلکه با کاهش کارآفرینی ، کیفیت و جذب نیرو رو به رو شدند. اکنون معضل این صنایع متوجه کارگران شده که چندین ماه معوقات حقوق دارند. در واقع منطق این نوع مدیریت تحت الشعاع گرفتاری هایش قرار می گیرد و شرایطی که اکنون کارگران آن مبتلا شده اند ایجاد می شود.
پس از واگذاری هیچ گاه بررسی نشد که سهامدار جدید چه بلاهایی بر سر کارخانه درآورد و آیا تمام اموال کارخانه را به تاراج گذاشت و یا چیزی به اموال آن اضافه نمود.
در گذشته گزینش افراد به راحتی انجام می شد و بعد از گزینش در مراکز آموزشی ماشین سازی تجارب و آموزش های لازم را کسب می کردند و سپس مشغول فعالیت می شدند. اکنون متخصصینی که در شهرک های صنعتی استان در قالب واحد های کوچک فعالیت می کنند خبرگان کارخانه ماشین سازی اراک هستند. آن موقع این مساله خیلی حائز اهمیت بود و سه شیفت آموزش برگزار می شد. این آموزش ها حتی برای مدیران که دستی بر آتش اجرا نداشته اند به صورت آموزش های کپسولی برگزار می شد. اما این روند دیگر اجرا نمی شود و آن شور و حال در مراکز آموزش ماشین سازی چه در امر باز آموزی و چه در امر نوآموزی دیده نمی شود.
کدام لحظه از دوران فعالیتتان برایتان رضایتمند و خاطره انگیز بوده است؟
یکی از شیرین ترین لحظه های زندگی ام پس از بازنشستگی وقت گذاشتن در شرکتی که خودم تاسیس کرده ام و پرداختن به مشکلات اشتغال و عضویت در کانون کارفرمایی پس از بازنشستگی ام بود.
همچنین یکی از لحظات پر افتخار در دورانی که مسئولیت در شرکت آونگان داشتم انتخاب این شرکت از میان 5 شرکت نمونه در مجموعه سازمان گسترش و نوسازی بود که پس از آن مابقی شرکت ها از این شرکت الگو می گرفتند . یکی از رموز توفیق این شرکت تشکیل 17 کمیته فوق برنامه در ساختار مختلف شرکت بود. هر کس می توانست در حوزه ی خودش در این کمیته ها فکر کند و نتایج فرآیند که اثرات مثبت داشت را تا زمانی که منافع این فکر وجود داشت بهره مند شود که در این مسیر هم تشویق مادی محسوب می شد و هم تشویق معنوی که بسیار امر زیبا و با انگیزه ای در یک محیط صنعتی به شمار می رفت.
گفتگو : الهه فراهانی
46
