به گزارش ایرنا، روستای وفس با چشم اندازهای بکر در 15 کیلومتری کمیجان و در 95 کیلومتری شهر اراک واقع شده واز شمال غرب به کوی قلعه گیری و از جنوب شرقی به کوه دزلی محدود می شود.
این روستا داری آب و هوای مطبوع، باغات و اراضی سرسبز به نگین طبعیت گردی استان مرکزی شهرت دارد و جاذبه های منحصر به فرد آن در کمتر منطقه ای در قلب ایران یافت می شود.
مساحت این روستا 20 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 2 هزار و 100 متر است که سرسبزی و طراوت آن در فصول بهار و تابستان به زیبایی مناطق شمال کشور است.
وفس کانون یکی از زبان های شیرین فارسی قدیم است و با توجه به متون اوستایی، پهلوی و سبک شناسی گویش، زبان تاتی که امروز بین مردمان این منطقه رایج است از نظر زبان شناسان شاخه ای از زبان های مادی است و تمامی مختصات زبان را دارد.
این روستای سرسبز و زیبا 2 هزار نفر جمعیت دارد که شیعی مذهب هستند و تکلم آنان به زبان تاتی جلوه خاصی برای گردشگران دارد.
شغلی اصلی ساکنان روستای وفس کشاورزی و دامپروری است و محصولاتی مانند گردو، بادام و لبنیات را تولید می کنند و علاوه بر آن ساکنان با هنرمندی تمام در حوزه صنایع دستی،بافت زیراندازهای نفیس و زیبا و رودوزی سنتی نیز تبحر خاص دارند.
این روستا دارای بافتی تاریخی است و چینش و قرار گیری کوچه ها و خانه ها در کنار طبیعت سرسبز و واقع شدن آن در دل ارتفاعات سر به فلک کشیده شده صحنه های استثنایی و دیدنی را دارد که هر گردشگری از آن لذت می برد.
کوهنوردی و غارنوردی با وجود ارتفاعاتی نظیر کوه « قلنجه» با ارتفاع حدود 2 هزار و 745 متری در زاویه جنوبی روستا و مناطق پست اما سرسبز و زیبا در شمال وفس با ارتفاعی کمتر از یکهزار و 550 متر نیز از ظرفیت های طبیعی بالقوه این خطه است که می تواند موجب رونق گردشگری ورزشی شود.
سنگواره های موجود در کوه های اطراف وفس به عنوان سندی محکم حکایت از قدمت دیرین این دیار دارد و در گذشته های دور این نواحی بخشی از مناطق کم عمق دریایی به نام «تیس» بوده که طبق تحقیقات زمین شناسان، تا اوایل دوران سوم زمین شناسی(میوسن) در منطقه هایی از ایران مرکزی از جمله وفس، گسترده بود.
شکل گیری سازه های آهکی و دولومیتی در طول زمانی بس دراز در منطقه وفس خالق یکی از اعجاب انگیز ترین کلکسیون های طبیعی در مجموعه غار قلعه جوق شده که این ظرفیت گردشگری نیز به عنوان جاذبه ای قوی باید در کانون توجه قرار گیرد.
بافت کالبدی روستای وفس و نوع معماری خانه ها، ابنیه مذهبی و خدمات عمومی بیشتر با ویژگی های اقلیمی و طبیعی سازگاری دارد و بسیار جذاب است، خانه های مسکونی روستا به صورت متراکم و پلکانی بر دامنه کوه گسترده شده و ایوان های فراخ و بام های یکدست ویژگی آن هاست که جلوه ای خاص را ایجاد کرده است.
یکی از جاذبه های گردشگری وفس وجود 16 مسجد در این روستا است که گل سرسبد آن ها با نام مسجد جامع قدمتی به درازای هفت قرن دارد.
در روستای وفس علاوه بر مساجد، بارگاه امامزاده حسین موسوم به (حاج رضوان)، امامزاده اسماعیل و امامزاده یحیی نیز وجود دارد و زیارتگاه حاجی رضوان وفس نیز متعلق به شاهزاده حسین(ع) از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است که دارای کرامات بسیاری است و هرسال افراد زیادی را از شهرهای دور و نزدیک به خصوص اراک، تهران، قم، کمیجان، همدان و روستاهای اطراف به سمت خود می کشاند.
تعزیه گردانی و عزاداری دیگر جاذبه ارزشمند و مهم در روستای وفس است که به نظر می رسد خاستگاه آن به بیش از 220 سال قبل برسد.
تعزیه خوانان وفسی هر سال در ماه های محرم و صفر آیین های پرشور سوگ برپا می کنند و ظرافت و لطافت طبع و اجرای تعزیه ها به گونه ای است که آوازه هیات های عزاداری این روستا به سراسر ایران رسیده و هر سال تعداد کثیری برای دیدار این نمایش های آیینی و مذهبی به وفس سفر می کنند.
یکی از ویژگی های تعزیه وفس حفظ نمادها و علایم و رنگ ها، خواندن اشعار نغز و حرکت کاروان های ملبس و نشان های عاشورایی است.
اگرچه پیشه اغلب ساکنان وفس کشاورزی است اما، کارگاه های بافت قالی نیز از جمله منابع درآمدی خانوارهای وفسی است که خود حال و هوای خاصی دارد و با ورود به آن ها باغی هزار طرح و نقش مقابل دیدگان گشوده می شود.
گویش «تاتی» که از یادگارهای زبان ماد است در وفس به شکل اعجاب انگیزی زنده مانده و رواج دارد و مشاهده مردمانی که به شیوه گفتارسه هزار سال قبل با هم ارتباط می گیرند برای هر گردشگری زیبا و جذاب است.
ابراهیم دهگان در کتاب فقه اللغه گویش وفس را از لهجه های قدیم پارسی باستان و شاخه ای از تاتی نامیده که دارای ویژگی های دستوری و واژگانی منحصر به فرد است و در فصلنامه شماره 15 و 16 راه دانش استان مرکزی نیز آمده که گویش تاتی در بخشی از نواحی روستایی استان مرکزی از جمله وفس به عنوان «جزیره زبانی» مطرح است که به لحاظ مردم شناسی و زبان شناسی بسیار اهمیت دارد و نشانگر حفط درون مایه های اصیل فرهنگی در برابر تغییرات وسیع حوزه جغرافیایی اطراف است.
روستای وفس علاوه بر جلوه های طبیعی و فرهنگی خاص سوغات متنوعی نیز دارد که نمونه آن انواع زیراندازهای نفیس و رودوزی سنتی است.
گیوه بافی و ساخت تخته گیوه از دیگر هنرهای مردم تاتی زبان روستای وفس است که از مدت ها قبل در این منطقه رواج داشته است و این صنایع دستی یکی از بهترین پاپوش ها است، بافت تخته کشی گیوه، حرفه ای ظریف و خاص است که در وفس شغلی ویژه محسوب می شود و عده ای در تابستان و زمستان به آن اشتغال دارند.
بافت انواع دستکش، جوراب های پشمی، سوزن دوزی، سبد بافی، نمد مالی و جاجیم بافی از دیگر صنایع دستی و سوغات این خطه است که به طور قطع برای گردشگران نوروزی از جذابیت بالایی برخوردار است.
رونق کشاورزی در این روستا موجب شده که انواع خشکبار و میوه های فرآوری شده، کشمش و لبنیات تازه و طبیعی، شیره انگور به عنوان سوغات با کیفیت برای گردشگران به وفور وجود داشته باشد.
استان مرکزی از دیرباز به دیار عالم پرور شهرت داشته و در این میان روستای وفس نیز بزرگانی نظیر آیت الله شیخ «عبدالنبی وفسی عراقی» (مرجع تقلید)، حاج «محمد خان دارابی» (حکیم گیاهی)، سید «عبدالحمید» (اولین شهید مشروطیت)،سید «محمود نبوی» (اولین وکیل دادگستری ایران) «محمدرضا اشراق» (اولین قاضی دیوان عالی کشور) را در دامن خود پرورش داده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: وفس به عنوان روستای هدف گردشگری تعریف شده و برنامه های متنوعی برای تبدیل آن به قطب گردشگری در قلب ایران در دست انجام است.
«علیرضا ایزدی» افزود: این روستا با معماری خاص از مناطق دیدنی استان مرکزی است و سالانه حدود 12 هزار گردشگر از آن دیدن می کنند.
وی بیان کرد: روستای وفس نمونه کاملی از جذابیت های متنوع فرهنگی، تاریخی و طبیعی را در خود دارد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی ادامه داد: در راستای توسعه گردشگری شهرستان کمیجان، سال گذشته سه موافقت اصولی اقامتگاه بوم گردی در روستاهای اسفندان و وفس صادر شده است.
ایزدی اظهار داشت: برگزاری معرفی تور آشنا سازی برای جذب گردشگر در روستای وفس وساماندهی روستای مصوب گردشگری وفس برای بازدید گردشگران و اطلاع رسانی گردشگری برای ایام نوروز امسال از دیگر اقدام ها بوده است.
وی گفت: ایجاد بازاچه صنایع دستی، برگزاری نشست ستاد اجرایی خدمات سفر و فراهم سازی مقدمات واگذاری قلعه بهادری روستای اسفندان به بخش خصوصی از دیگر اقدام های صورت گرفته پارسال برای توسعه گردشگری شهرستان کمیجان است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی افزود: یک مجتمع گردشگری توسط بخش خصوصی نیز سال گذشته در شهر میلاجرد ایجاد شده و اقدام های اولیه برای معرفی 2 روستای «طرلان» و «سیجان» به عنوان روستای هدف گردشگری این شهرستان صورت گرفته است.
کمیجان در شمال غربی استان مرکزی واقع شده و فاصله آن با اراک مرکز این استان 95 کیلومتر است.
در این شهرستان بیش از 40 هزار نفر ساکن است و مردم شهرستان کمیجان آذری زبان هستند و به ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند.
3005/6013/
گزارش از معصومه صفری
انتهای پیام این روستا داری آب و هوای مطبوع، باغات و اراضی سرسبز به نگین طبعیت گردی استان مرکزی شهرت دارد و جاذبه های منحصر به فرد آن در کمتر منطقه ای در قلب ایران یافت می شود.
مساحت این روستا 20 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 2 هزار و 100 متر است که سرسبزی و طراوت آن در فصول بهار و تابستان به زیبایی مناطق شمال کشور است.
وفس کانون یکی از زبان های شیرین فارسی قدیم است و با توجه به متون اوستایی، پهلوی و سبک شناسی گویش، زبان تاتی که امروز بین مردمان این منطقه رایج است از نظر زبان شناسان شاخه ای از زبان های مادی است و تمامی مختصات زبان را دارد.
این روستای سرسبز و زیبا 2 هزار نفر جمعیت دارد که شیعی مذهب هستند و تکلم آنان به زبان تاتی جلوه خاصی برای گردشگران دارد.
شغلی اصلی ساکنان روستای وفس کشاورزی و دامپروری است و محصولاتی مانند گردو، بادام و لبنیات را تولید می کنند و علاوه بر آن ساکنان با هنرمندی تمام در حوزه صنایع دستی،بافت زیراندازهای نفیس و زیبا و رودوزی سنتی نیز تبحر خاص دارند.
این روستا دارای بافتی تاریخی است و چینش و قرار گیری کوچه ها و خانه ها در کنار طبیعت سرسبز و واقع شدن آن در دل ارتفاعات سر به فلک کشیده شده صحنه های استثنایی و دیدنی را دارد که هر گردشگری از آن لذت می برد.
کوهنوردی و غارنوردی با وجود ارتفاعاتی نظیر کوه « قلنجه» با ارتفاع حدود 2 هزار و 745 متری در زاویه جنوبی روستا و مناطق پست اما سرسبز و زیبا در شمال وفس با ارتفاعی کمتر از یکهزار و 550 متر نیز از ظرفیت های طبیعی بالقوه این خطه است که می تواند موجب رونق گردشگری ورزشی شود.
سنگواره های موجود در کوه های اطراف وفس به عنوان سندی محکم حکایت از قدمت دیرین این دیار دارد و در گذشته های دور این نواحی بخشی از مناطق کم عمق دریایی به نام «تیس» بوده که طبق تحقیقات زمین شناسان، تا اوایل دوران سوم زمین شناسی(میوسن) در منطقه هایی از ایران مرکزی از جمله وفس، گسترده بود.
شکل گیری سازه های آهکی و دولومیتی در طول زمانی بس دراز در منطقه وفس خالق یکی از اعجاب انگیز ترین کلکسیون های طبیعی در مجموعه غار قلعه جوق شده که این ظرفیت گردشگری نیز به عنوان جاذبه ای قوی باید در کانون توجه قرار گیرد.
بافت کالبدی روستای وفس و نوع معماری خانه ها، ابنیه مذهبی و خدمات عمومی بیشتر با ویژگی های اقلیمی و طبیعی سازگاری دارد و بسیار جذاب است، خانه های مسکونی روستا به صورت متراکم و پلکانی بر دامنه کوه گسترده شده و ایوان های فراخ و بام های یکدست ویژگی آن هاست که جلوه ای خاص را ایجاد کرده است.
یکی از جاذبه های گردشگری وفس وجود 16 مسجد در این روستا است که گل سرسبد آن ها با نام مسجد جامع قدمتی به درازای هفت قرن دارد.
در روستای وفس علاوه بر مساجد، بارگاه امامزاده حسین موسوم به (حاج رضوان)، امامزاده اسماعیل و امامزاده یحیی نیز وجود دارد و زیارتگاه حاجی رضوان وفس نیز متعلق به شاهزاده حسین(ع) از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است که دارای کرامات بسیاری است و هرسال افراد زیادی را از شهرهای دور و نزدیک به خصوص اراک، تهران، قم، کمیجان، همدان و روستاهای اطراف به سمت خود می کشاند.
تعزیه گردانی و عزاداری دیگر جاذبه ارزشمند و مهم در روستای وفس است که به نظر می رسد خاستگاه آن به بیش از 220 سال قبل برسد.
تعزیه خوانان وفسی هر سال در ماه های محرم و صفر آیین های پرشور سوگ برپا می کنند و ظرافت و لطافت طبع و اجرای تعزیه ها به گونه ای است که آوازه هیات های عزاداری این روستا به سراسر ایران رسیده و هر سال تعداد کثیری برای دیدار این نمایش های آیینی و مذهبی به وفس سفر می کنند.
یکی از ویژگی های تعزیه وفس حفظ نمادها و علایم و رنگ ها، خواندن اشعار نغز و حرکت کاروان های ملبس و نشان های عاشورایی است.
اگرچه پیشه اغلب ساکنان وفس کشاورزی است اما، کارگاه های بافت قالی نیز از جمله منابع درآمدی خانوارهای وفسی است که خود حال و هوای خاصی دارد و با ورود به آن ها باغی هزار طرح و نقش مقابل دیدگان گشوده می شود.
گویش «تاتی» که از یادگارهای زبان ماد است در وفس به شکل اعجاب انگیزی زنده مانده و رواج دارد و مشاهده مردمانی که به شیوه گفتارسه هزار سال قبل با هم ارتباط می گیرند برای هر گردشگری زیبا و جذاب است.
ابراهیم دهگان در کتاب فقه اللغه گویش وفس را از لهجه های قدیم پارسی باستان و شاخه ای از تاتی نامیده که دارای ویژگی های دستوری و واژگانی منحصر به فرد است و در فصلنامه شماره 15 و 16 راه دانش استان مرکزی نیز آمده که گویش تاتی در بخشی از نواحی روستایی استان مرکزی از جمله وفس به عنوان «جزیره زبانی» مطرح است که به لحاظ مردم شناسی و زبان شناسی بسیار اهمیت دارد و نشانگر حفط درون مایه های اصیل فرهنگی در برابر تغییرات وسیع حوزه جغرافیایی اطراف است.
روستای وفس علاوه بر جلوه های طبیعی و فرهنگی خاص سوغات متنوعی نیز دارد که نمونه آن انواع زیراندازهای نفیس و رودوزی سنتی است.
گیوه بافی و ساخت تخته گیوه از دیگر هنرهای مردم تاتی زبان روستای وفس است که از مدت ها قبل در این منطقه رواج داشته است و این صنایع دستی یکی از بهترین پاپوش ها است، بافت تخته کشی گیوه، حرفه ای ظریف و خاص است که در وفس شغلی ویژه محسوب می شود و عده ای در تابستان و زمستان به آن اشتغال دارند.
بافت انواع دستکش، جوراب های پشمی، سوزن دوزی، سبد بافی، نمد مالی و جاجیم بافی از دیگر صنایع دستی و سوغات این خطه است که به طور قطع برای گردشگران نوروزی از جذابیت بالایی برخوردار است.
رونق کشاورزی در این روستا موجب شده که انواع خشکبار و میوه های فرآوری شده، کشمش و لبنیات تازه و طبیعی، شیره انگور به عنوان سوغات با کیفیت برای گردشگران به وفور وجود داشته باشد.
استان مرکزی از دیرباز به دیار عالم پرور شهرت داشته و در این میان روستای وفس نیز بزرگانی نظیر آیت الله شیخ «عبدالنبی وفسی عراقی» (مرجع تقلید)، حاج «محمد خان دارابی» (حکیم گیاهی)، سید «عبدالحمید» (اولین شهید مشروطیت)،سید «محمود نبوی» (اولین وکیل دادگستری ایران) «محمدرضا اشراق» (اولین قاضی دیوان عالی کشور) را در دامن خود پرورش داده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: وفس به عنوان روستای هدف گردشگری تعریف شده و برنامه های متنوعی برای تبدیل آن به قطب گردشگری در قلب ایران در دست انجام است.
«علیرضا ایزدی» افزود: این روستا با معماری خاص از مناطق دیدنی استان مرکزی است و سالانه حدود 12 هزار گردشگر از آن دیدن می کنند.
وی بیان کرد: روستای وفس نمونه کاملی از جذابیت های متنوع فرهنگی، تاریخی و طبیعی را در خود دارد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی ادامه داد: در راستای توسعه گردشگری شهرستان کمیجان، سال گذشته سه موافقت اصولی اقامتگاه بوم گردی در روستاهای اسفندان و وفس صادر شده است.
ایزدی اظهار داشت: برگزاری معرفی تور آشنا سازی برای جذب گردشگر در روستای وفس وساماندهی روستای مصوب گردشگری وفس برای بازدید گردشگران و اطلاع رسانی گردشگری برای ایام نوروز امسال از دیگر اقدام ها بوده است.
وی گفت: ایجاد بازاچه صنایع دستی، برگزاری نشست ستاد اجرایی خدمات سفر و فراهم سازی مقدمات واگذاری قلعه بهادری روستای اسفندان به بخش خصوصی از دیگر اقدام های صورت گرفته پارسال برای توسعه گردشگری شهرستان کمیجان است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی افزود: یک مجتمع گردشگری توسط بخش خصوصی نیز سال گذشته در شهر میلاجرد ایجاد شده و اقدام های اولیه برای معرفی 2 روستای «طرلان» و «سیجان» به عنوان روستای هدف گردشگری این شهرستان صورت گرفته است.
کمیجان در شمال غربی استان مرکزی واقع شده و فاصله آن با اراک مرکز این استان 95 کیلومتر است.
در این شهرستان بیش از 40 هزار نفر ساکن است و مردم شهرستان کمیجان آذری زبان هستند و به ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند.
3005/6013/
گزارش از معصومه صفری
کپی شد
