مدیرکل آموزش فنی وحرفه ای استان مازندران گفت: فقرمهارتی درمازندران؛ بزرگترین چالش برنامه ریزان توسعه است.
به گزارش ایلنا از ساری،سال 1397 برای فنی وحرفه ای مازندران با کسب موفقیت هایی درخور تحسین همراه بود. به گونه‌ای که اعضای تیم 22 نفره مهارت آموزان استان در مسابقات اخیر ملی مهارت که 24 تا 27 تیر ماه دراستان البرز برگزارشد، در19 رشته فنی وحرفه‌ای 12 مدال رنگا‌رنگ و7 دیپلم افتخاربه دست آوردند و رتبه درخور توجه دوم کشوری را کسب کردند.7 مدال طلا، یک نقره و 4 مدال برنز بود و 7 دیپلمی که ارزش کار و تلاش آنها کمتر از مدال نبود .
سید حسین درویشی درگفت وگو با ایلنا، فقرمهارتی در استان و بیکاری جوانان خوب و با استعداد مازندران را بزرگترین دغدغه مسئولان استان و به ویژه خودش عنوان کرده و گفت :ترویج فرهنگ مهارت آموزی جوانان و هموار ساختن مسیر دشوار اشتغال آسان به واسطه کسب مهارت های فنی وحرفه‌ای ، بالاترین خدمتی است که باید انجام داد و بنده با همکارانم برای تحقق این هدف والا آستین همت بالا زده ایم و توقع دارم همه مسئولان استان از استاندار تا نمایندگان در مجلس و دستگاه‌های مسئول و ذی نفع به کمک ما بیایند.
درویشی خطر بیکاری را به موازات تهدیدات زیست محیطی و بحران کم آبی و خشک‌سالی مطرح کرد و گفت: همان‌گونه که در اندیشه مقابله با این تهدیدات هستیم همه باید به این نتیجه رسیده باسیم که بزرگترین چالش حال حاضر در کشورمان ، اشتغال است و همه باید به میدان عمل بیایند.
مهم‌ترین دغدغه ؛ تجهیز مراکز آموزشی
مدیرکل آموزش فنی وحرفه ای استان مازندران ارایه آموزش های مهارتی در مراکز ثابت، سکونت گاه‌های غیر رسمی برای حاشیه نشین‌ها، پادگان‌ها، اردو گاه های روستایی و برای اعضای صنعت وصنوف مختلف و... را مهم‌ترین برنامه‌های این اداره کل ذکرکرده و گفت: از ابتدای سال جاری تاکنون 12 هزار و215 دوره آموزشی در بخش دولتی توسط فنی وحرفه ای مازندران اجرا شده و به عبارتی یک میلیون و 726 هزار و 591 نفرساعت آموزش را ارائه کرده‌ایم و درقالب تفاهم نامه‌ها نیز325 نفر را درحوزه زندان ها، حوزه علمیه وشرکت گاز آموزش داده ایم. این آموزش ها که شامل رشته های خدمات، صنعت وکشاورزی وفرهنگ و هنر است.
این مقام ارشد در اداره کل آموزش فنی وحرفه ای مازندران مهم‌ترین دغدغه پیش‌رو را دغدغه تجهیز مراکز آموزشی برای به روزشدن اهداف آموزشی و ارتقای مهارت دانش آموختگان فنی وحرفه ای دانست و گفت : منابع دولت محدود است و عقلایی نیست که انتظارداشته باشیم دولت در همه کارها و ازجمله تجهیز کارگاه ها ورود کند؛ از این رو انتظار می رود دستگا ه‌های دیگر؛ سرمایه گذاران، خیرین و گروه های هدف که به نوعی ذی نفع هستند و تمامی آنانی که می توانند به عنوان شرکاء وارد میدان شوند؛ بیایند وکمک کنند.
