یدالله طهماسبی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ایجاد فیبر نوری میان دانشگاهها را از جمله زیر ساخت های لازم برای اجرای این طرح عنوان کرد و افزود: هم اکنون دانشگاه نوشیروانی بابل ، دانشگاه مازندران مستقر در بابلسر ، دانشگاه علم و فناوری بهشهر ، دانشگاه علوم پزشکی مازندران مستقر در ساری و دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر در شبکه علمی دانشگاههای کشور حضور دارند.
وی از مازندران به عنوان استان پیشرو در پیوستن دانشگاههایش به شبکه علمی نام برد و گفت: با قرار گرفتن در شبکه علمی ، این دانشگاهها به دیگر دانشگاههای عضو طرح از طریق فیبر نوری متصل می شوند و از این طریق تعامل علمی ، به اشتراک گذاری دستاوردهای علمی و پژوهشی و استفاده بهینه و مشترک از امکانات نرم افزار و سخت افزری برای اساتید و دانشجویان آنان فراهم می شود .
مدیرکل ارتباطات و فناوری اطلاعات مازندران مهیا کردن زیرساخت های شبکه علمی دانشگاهها را از الزامات تفاهمنامه امضا شده میان وزارتخانه های علوم و ارتباطات دانست و تاکید کرد: سایر دانشگاههای مازندران نیز چنانچه آمادگی پیوستن به شبکه علمی را داشته باشند، اداره کل ارتباطات و فناوری اطلاعات استان آمادگی برقراری این اتصال را دارد.
بر اساس گزارش های مراجع رسمی هم اکنون بیش از 200 دانشگاه و مرکز آموزش عالی در مازندران وجود دارد و بیش از 2 هزار نفر به عنوان عضو هیات علمی در آنها فعالیت دارند.
بر اساس اعلام وزارت ارتباطات، تا پایان اردیبهشت امسال 30 دانشگاه در کشور به شبکه علمی دانشگاهها پیوسته بودند.
شبکه علمی کشور با نام 'شبکه دانشگاهی ' نخستین بار در سال ۷۳ برای ارتباط مستقل دانشگاهها با یکدیگر از سوی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی مطرح شد، اما شکل اجرایی به خود نگرفت و پس از آن در سال ۷۹ بار دیگر این شبکه با هدف اتصال شبکه های دانشگاهی با سرعت ۲ مگابیت بر ثانیه پایه ریزی شد که البته در آن سال نیز به اجرا درنیامد و در نهایت سال ۸۵ با تعریف دیگری با نام'شبکه علمی' به عنوان یکی از ارکان شبکه ملی اطلاعات وارد مرحله عملیاتی شد .
شبکه علمی در جهان در زمره شبکه های خاص و بسته هستند که مجموعه اطلاعات مربوط به آینده پژوهی، برنامه‌های تحقیقاتی، خدمات و اطلاعاتی غیرقابل دسترس برای عموم را برای افراد مجازی که در این شبکه حضور دارند به اشتراک می‌گذارد.
شبکه‌های علمی دارای ارتباطات کنترل شده با دیگر شبکه‌های اطلاعاتی هستند و بخش اندکی از اطلاعات خود را به صورت عام برای عموم به نمایش می گذارند.
این شبکه شاهراه ارتباطی و انتقال‌دهنده دانش میان مشترکین خاص به شمار می رود که از یک سوی نیازمند خدمات زیرساختی خاص مانند سرویس‌های پرسرعت و بدون تاخیر و امکانات ابری پردازشی خاص منظوره بوده و از سوی دیگر ، تولیدکننده ، توسعه‌‌دهنده و ارائه‌کننده خدمات و اطلاعاتی است که در بستر اینترنت، دستیابی به آنها ، یا ممکن نیست و یا هزینه بسیار بالائی دارد.
2096/1654
انتهای پیام وی از مازندران به عنوان استان پیشرو در پیوستن دانشگاههایش به شبکه علمی نام برد و گفت: با قرار گرفتن در شبکه علمی ، این دانشگاهها به دیگر دانشگاههای عضو طرح از طریق فیبر نوری متصل می شوند و از این طریق تعامل علمی ، به اشتراک گذاری دستاوردهای علمی و پژوهشی و استفاده بهینه و مشترک از امکانات نرم افزار و سخت افزری برای اساتید و دانشجویان آنان فراهم می شود .
مدیرکل ارتباطات و فناوری اطلاعات مازندران مهیا کردن زیرساخت های شبکه علمی دانشگاهها را از الزامات تفاهمنامه امضا شده میان وزارتخانه های علوم و ارتباطات دانست و تاکید کرد: سایر دانشگاههای مازندران نیز چنانچه آمادگی پیوستن به شبکه علمی را داشته باشند، اداره کل ارتباطات و فناوری اطلاعات استان آمادگی برقراری این اتصال را دارد.
بر اساس گزارش های مراجع رسمی هم اکنون بیش از 200 دانشگاه و مرکز آموزش عالی در مازندران وجود دارد و بیش از 2 هزار نفر به عنوان عضو هیات علمی در آنها فعالیت دارند.
بر اساس اعلام وزارت ارتباطات، تا پایان اردیبهشت امسال 30 دانشگاه در کشور به شبکه علمی دانشگاهها پیوسته بودند.
شبکه علمی کشور با نام 'شبکه دانشگاهی ' نخستین بار در سال ۷۳ برای ارتباط مستقل دانشگاهها با یکدیگر از سوی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی مطرح شد، اما شکل اجرایی به خود نگرفت و پس از آن در سال ۷۹ بار دیگر این شبکه با هدف اتصال شبکه های دانشگاهی با سرعت ۲ مگابیت بر ثانیه پایه ریزی شد که البته در آن سال نیز به اجرا درنیامد و در نهایت سال ۸۵ با تعریف دیگری با نام'شبکه علمی' به عنوان یکی از ارکان شبکه ملی اطلاعات وارد مرحله عملیاتی شد .
شبکه علمی در جهان در زمره شبکه های خاص و بسته هستند که مجموعه اطلاعات مربوط به آینده پژوهی، برنامه‌های تحقیقاتی، خدمات و اطلاعاتی غیرقابل دسترس برای عموم را برای افراد مجازی که در این شبکه حضور دارند به اشتراک می‌گذارد.
شبکه‌های علمی دارای ارتباطات کنترل شده با دیگر شبکه‌های اطلاعاتی هستند و بخش اندکی از اطلاعات خود را به صورت عام برای عموم به نمایش می گذارند.
این شبکه شاهراه ارتباطی و انتقال‌دهنده دانش میان مشترکین خاص به شمار می رود که از یک سوی نیازمند خدمات زیرساختی خاص مانند سرویس‌های پرسرعت و بدون تاخیر و امکانات ابری پردازشی خاص منظوره بوده و از سوی دیگر ، تولیدکننده ، توسعه‌‌دهنده و ارائه‌کننده خدمات و اطلاعاتی است که در بستر اینترنت، دستیابی به آنها ، یا ممکن نیست و یا هزینه بسیار بالائی دارد.
2096/1654
کپی شد
