گردشگری غذایی یک نوع فعالیت عمومی است و تنها شامل خوردن غذا نمی شود بلکه همه جنبه های آن از فروشنده های دوره گرد گرفته تا رستوران های لوکس را در بر می گیرد و به عبارت دیگر، هر کسی که به هر شکلی با غذا ارتباط دارد، جزیی از این صنعت است.
هدف از گردشگری غذایی، آشنایی با غذاهای مختلف و فرهنگ غذایی مناطق بدون رده بندی یا دادن نظرهای تخصصی است. در واقع در این نوع گردشگری، هر چه غذا ساده تر باشد، جذابیت بیشتری خواهد داشت.
جالب است بدانید کشور مالزی اعلام کرده است که در نظر دارد با توسعه جایگاه گردشگری غذا در این کشور، امکان جذب 36 میلیون گردشگر تا سال 2020 را فراهم آورد و کشور پرو نیز از گردشگری آشپزی درآمدی یک میلیارد دلاری به جیب زده است.
مکتب آشپزی ایرانی یکی از سه مکتب اصلی خوراک در کنار مکاتب آشپزی رومی و چینی است و در ایران این فرصت گردشگری بیشتر در مناطقی وجود دارد که در زمینه گردشگری روستایی و کشاورزی فعال هستند.
در ایران موقعیت های جغرافیایی متفاوت داریم و این طول و عرض متفاوت سبب شده است که در کشور حدود 2 هزار و 520 نوع خوراک متفاوت داشته باشیم که در این زمینه می توان به استان های مازندران، گیلان و اردبیل به عنوان قطب های گردشگری غذایی در کشور اشاره کرد و چه خوب است که غذاهای این مناطق هنوز زنده بوده و در رستوران ها و محافل غذایی ارائه می‌شود.
استان مازندارن با غذاهای محلی و سنتی همچون خورشت سیر انار، بشته واش، مالابیج، بیج بیج، ترش سماق، ناز خاتون، باقلا وابیج، کدو بره، آغوز مسما، ترش ترشو، دوپتی، اسپناساک، اسفناج مرجی، خورشت آلو، کئی پلا و آش کدو جز استان‌هایی است که تجربه لذت خوردن را در حال و هوایش نباید از دست داد.
**نظام غذایی به مثابه بخشی از میراث فرهنگی جامعه
یک کارشناس گردشگری نظام غذایی را به مثابه بخشی از میراث فرهنگی جامعه، دارای ظرفیت های متعددی برای مطرح شدن در حوزه گردشگری برشمرد و گفت: نظام غذایی دریچه های گشوده است که گردشگران با تجربه و چشیدن آن به عمق فرهنگ محلی وارد شده و تفاوتی که درک و لمس آن مهمترین انگیزه است را با فرهنگ خود از طریق طعم و ذائقه درک می کنند.
رامین باقری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: در واقع می توان نظام غذایی را عنصری از میراث فرهنگ اقوام تلقی نمود، چرا که در خود دانش بومی، ذائقه، عادت، روابط اجتماعی و ترجیحات و ابعاد متنوع دیگری را که از گذشته وام گرفته است، حمل می کند.
وی اظهار داشت: این میراث فرهنگی با ویژگی ها اصیل، متفاوت و جذاب می تواند زمینه های مساعد برای گسترش گردشگری غذا را فراهم آورد.
باقری با بیان اینکه دانش شناخت گیاهان و میوه های خودرو، روش های فرآوری و استفاده و خواص درمانی آنها می تواند زمینه هایی برای معرفی وجود استعدادهای گردشگری در زمینه بوم گردی باشد، خاطر نشان کرد: این توانمندی ها می تواند بستری مناسب برای اشتغال جوامع محلی استان ها در بخش توریسم و تداوم فرهنگ در ابعاد مختلف پدید آورد.
وی تصریح کرد : گردشگری غذایی می‌تواند در برندسازی و افزایش تقاضا برای مقاصد گردشگری نقش داشته باشد و در کنار آن، سنت‌های محلی و تنوع جوامع را نیز حفظ کند.
به گفته این کارشناس، متاسفانه هنوز این ظرفیت در ایران مورد توجه قرار نگرفته و کمتر به عنوان یک عامل جذب گردشگر به آن پرداخته می‌شود.
باقری یادآور شد : با گسترش واحدهای بوم گردی که توجه ویژه ای به غذاهای محلی دارند می توان آینده روشنی را برای گردشگری غذا متصور شد.
در گردشگری غذایی به نوعی بین مقصد گردشگری، غذا و آشپزی پیوند برقرار می‌شود حتی غذا، به هویت ملی و محلی یک مقصد گردشگری تبدیل می‌شود.
در اقصی نقاط جهان معمولا گردشگران غذا و کسانی که دنبال شکم‌گردی هستند این اشتیاق را دارند که غذاها و خوراکی‌های بومی آن مقصد گردشگری که به آن سفر کرده‌اند را بخورند.
طعم، بو، رنگ، چگونگی تهیه، تدارک، نحوه ارائه و سرو غذا، سفره‌آرایی و حتی نحوه خوردن یک غذا می‌تواند تجربه‌های نابی برای هر گردشگر غذایی باشد اینها همه در بستر فرهنگ محلی و بومی معنا پیدا می‌کند.
گردشگری غذایی تا حدی اهمیت دارد که حتی در کنار بحث گردشگری فرهنگی قرار می‌گیرد. تا جایی که برخی غذاهای محلی تبدیل به میراث انسانی و فرهنگی آن منطقه گردشگری می‌شود.
** دلبری سفره ایرانی برای گردشگران خارجی
یک راهنمای تورهای گردشگری در این باره گفت: غذای مناطق مختلف ایران و بویژه شمال کشور بسیار مورد توجه گردشگران خارجی است و برخی از آنها به طور خاص به این غذاها توجه دارند.
آنوشا امینیان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: متاسفانه در بیشتر رستوران ها و اقامتگاه های گردشگری نخستین گزینه غذایی را که برای گردشگران خارجی در نظر گرفته می شود، کباب ایرانی است و سایر غذاهای محلی در حاشیه قرار دارند.
وی با بیان اینکه ارائه غذاهای محلی در واحد های بوم گردی بیشتر مورد توجه گردشگران خارجی قرار گرفته است، اظهار داشت: پرسش ها و کنجکاوی هایی را که این گردشگران درباره تهیه مواد اولیه و پخت غذاها دارند نشان از اهمیت و جذابیت زیاد این غذاها برای آنها است.
امینیان خاطر نشان کرد: بارها گردشگرانی را دیده ام که فقط برای خوردن غذای ناب ایرانی با طعم های مختلف به کشور سفر کرده اند و از مراحل تهیه و پخت آنها فیلم و عکس گرفته اند.
به گفته این راهنمای گردشگری، باید فعالان این عرصه با حضور در نمایشگاه های جهانی به معرفی غذای ایرانی پردازند تا زمینه جذب گردشگران بیشتر فراهم گردد.
وی برگزاری جشنواره‌های غذا در محیط‌های مختلف روستایی و شهری و برگزاری تورهای غذا برای آموزش پخت غذاهای محلی از جمله راهبردهای توسعه گردشگری غذا برشمرد.
**واحد های بوم گردی پیشتاز در گردشگری غذا
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان های تنکابن و عباس آباد نیز گفت: در دنیا برای هر بهانه ای یک جشنواره ایجاد می کنند که در این میان جشنواره های غذا بیشترین مخاطب را به خود اختصاص داده اند.
نادر سحرخیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: جشنواره غذاهای ملی و محلی چند سالی است که در کشور برگزار می شود و خوشبختانه با استقبال خوبی از سوی مردم و حتی مسافران و گردشگران خارجی مواجه شده است.
وی با بیان اینکه استان گیلان در بحث غذا صاحب برند است، اظهار داشت : البته این بدان معنا نیست که استان های دیگر مثل مازندران عقب تر هستند بلکه نوع و نحوه ارائه غذا، آنها را پیشتاز کرده است.
سحر خیز با اشاره به اینکه مازندران از تنوع غذایی بالایی برخوردار است، خاطر نشان کرد: باید به سمت برند سازی در این زمینه حرکت کنیم و غذاهای مردم مازندران را به جهانیان معرفی نماییم.
وی تصریح کرد : در سال های اخیر بخشی از مخاطبان شکم گردی یا گردشگری غذا توسط واحد های بوم گردی استان جذب شده اند که اکثریت آنها گردشگران خارجی هستند.
به گفته رییس اداره گردشگری شهرستان های تنکابن و عباس آباد، نحوه پذیرایی، چیدمان، سفره آرایی و اصطلاحات خاص هر غذا برای گردشگر جذاب است که این امر در واحد های بوم گردی به خوبی رعایت می شود.
سحرخیز با بیان اینکه در واحد های بوم گردی تنها غذاهای محلی و بومی ارائه می شود و از پخت کباب خبری نیست، بیان داشت: رستوران های منطقه نیز که زیر نظر سازمان گردشگری قرار دارند و دارای رتبه می باشند در بخش شکم گردی و نحوه ارائه غذا صاحب برند هستند.
وی یادآور شد: باید صنعت گردشگری در همه بخش ها به طور جدی در منطقه گسترش یابد تا شاهد جذب حداکثری مسافر و گردشگر باشیم.
/1602/7513/1899
انتهای پیام هدف از گردشگری غذایی، آشنایی با غذاهای مختلف و فرهنگ غذایی مناطق بدون رده بندی یا دادن نظرهای تخصصی است. در واقع در این نوع گردشگری، هر چه غذا ساده تر باشد، جذابیت بیشتری خواهد داشت.
جالب است بدانید کشور مالزی اعلام کرده است که در نظر دارد با توسعه جایگاه گردشگری غذا در این کشور، امکان جذب 36 میلیون گردشگر تا سال 2020 را فراهم آورد و کشور پرو نیز از گردشگری آشپزی درآمدی یک میلیارد دلاری به جیب زده است.
مکتب آشپزی ایرانی یکی از سه مکتب اصلی خوراک در کنار مکاتب آشپزی رومی و چینی است و در ایران این فرصت گردشگری بیشتر در مناطقی وجود دارد که در زمینه گردشگری روستایی و کشاورزی فعال هستند.
در ایران موقعیت های جغرافیایی متفاوت داریم و این طول و عرض متفاوت سبب شده است که در کشور حدود 2 هزار و 520 نوع خوراک متفاوت داشته باشیم که در این زمینه می توان به استان های مازندران، گیلان و اردبیل به عنوان قطب های گردشگری غذایی در کشور اشاره کرد و چه خوب است که غذاهای این مناطق هنوز زنده بوده و در رستوران ها و محافل غذایی ارائه می‌شود.
استان مازندارن با غذاهای محلی و سنتی همچون خورشت سیر انار، بشته واش، مالابیج، بیج بیج، ترش سماق، ناز خاتون، باقلا وابیج، کدو بره، آغوز مسما، ترش ترشو، دوپتی، اسپناساک، اسفناج مرجی، خورشت آلو، کئی پلا و آش کدو جز استان‌هایی است که تجربه لذت خوردن را در حال و هوایش نباید از دست داد.
**نظام غذایی به مثابه بخشی از میراث فرهنگی جامعه
یک کارشناس گردشگری نظام غذایی را به مثابه بخشی از میراث فرهنگی جامعه، دارای ظرفیت های متعددی برای مطرح شدن در حوزه گردشگری برشمرد و گفت: نظام غذایی دریچه های گشوده است که گردشگران با تجربه و چشیدن آن به عمق فرهنگ محلی وارد شده و تفاوتی که درک و لمس آن مهمترین انگیزه است را با فرهنگ خود از طریق طعم و ذائقه درک می کنند.
رامین باقری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: در واقع می توان نظام غذایی را عنصری از میراث فرهنگ اقوام تلقی نمود، چرا که در خود دانش بومی، ذائقه، عادت، روابط اجتماعی و ترجیحات و ابعاد متنوع دیگری را که از گذشته وام گرفته است، حمل می کند.
وی اظهار داشت: این میراث فرهنگی با ویژگی ها اصیل، متفاوت و جذاب می تواند زمینه های مساعد برای گسترش گردشگری غذا را فراهم آورد.
باقری با بیان اینکه دانش شناخت گیاهان و میوه های خودرو، روش های فرآوری و استفاده و خواص درمانی آنها می تواند زمینه هایی برای معرفی وجود استعدادهای گردشگری در زمینه بوم گردی باشد، خاطر نشان کرد: این توانمندی ها می تواند بستری مناسب برای اشتغال جوامع محلی استان ها در بخش توریسم و تداوم فرهنگ در ابعاد مختلف پدید آورد.
وی تصریح کرد : گردشگری غذایی می‌تواند در برندسازی و افزایش تقاضا برای مقاصد گردشگری نقش داشته باشد و در کنار آن، سنت‌های محلی و تنوع جوامع را نیز حفظ کند.
به گفته این کارشناس، متاسفانه هنوز این ظرفیت در ایران مورد توجه قرار نگرفته و کمتر به عنوان یک عامل جذب گردشگر به آن پرداخته می‌شود.
باقری یادآور شد : با گسترش واحدهای بوم گردی که توجه ویژه ای به غذاهای محلی دارند می توان آینده روشنی را برای گردشگری غذا متصور شد.
در گردشگری غذایی به نوعی بین مقصد گردشگری، غذا و آشپزی پیوند برقرار می‌شود حتی غذا، به هویت ملی و محلی یک مقصد گردشگری تبدیل می‌شود.
در اقصی نقاط جهان معمولا گردشگران غذا و کسانی که دنبال شکم‌گردی هستند این اشتیاق را دارند که غذاها و خوراکی‌های بومی آن مقصد گردشگری که به آن سفر کرده‌اند را بخورند.
طعم، بو، رنگ، چگونگی تهیه، تدارک، نحوه ارائه و سرو غذا، سفره‌آرایی و حتی نحوه خوردن یک غذا می‌تواند تجربه‌های نابی برای هر گردشگر غذایی باشد اینها همه در بستر فرهنگ محلی و بومی معنا پیدا می‌کند.
گردشگری غذایی تا حدی اهمیت دارد که حتی در کنار بحث گردشگری فرهنگی قرار می‌گیرد. تا جایی که برخی غذاهای محلی تبدیل به میراث انسانی و فرهنگی آن منطقه گردشگری می‌شود.
** دلبری سفره ایرانی برای گردشگران خارجی
یک راهنمای تورهای گردشگری در این باره گفت: غذای مناطق مختلف ایران و بویژه شمال کشور بسیار مورد توجه گردشگران خارجی است و برخی از آنها به طور خاص به این غذاها توجه دارند.
آنوشا امینیان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: متاسفانه در بیشتر رستوران ها و اقامتگاه های گردشگری نخستین گزینه غذایی را که برای گردشگران خارجی در نظر گرفته می شود، کباب ایرانی است و سایر غذاهای محلی در حاشیه قرار دارند.
وی با بیان اینکه ارائه غذاهای محلی در واحد های بوم گردی بیشتر مورد توجه گردشگران خارجی قرار گرفته است، اظهار داشت: پرسش ها و کنجکاوی هایی را که این گردشگران درباره تهیه مواد اولیه و پخت غذاها دارند نشان از اهمیت و جذابیت زیاد این غذاها برای آنها است.
امینیان خاطر نشان کرد: بارها گردشگرانی را دیده ام که فقط برای خوردن غذای ناب ایرانی با طعم های مختلف به کشور سفر کرده اند و از مراحل تهیه و پخت آنها فیلم و عکس گرفته اند.
به گفته این راهنمای گردشگری، باید فعالان این عرصه با حضور در نمایشگاه های جهانی به معرفی غذای ایرانی پردازند تا زمینه جذب گردشگران بیشتر فراهم گردد.
وی برگزاری جشنواره‌های غذا در محیط‌های مختلف روستایی و شهری و برگزاری تورهای غذا برای آموزش پخت غذاهای محلی از جمله راهبردهای توسعه گردشگری غذا برشمرد.
**واحد های بوم گردی پیشتاز در گردشگری غذا
رییس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان های تنکابن و عباس آباد نیز گفت: در دنیا برای هر بهانه ای یک جشنواره ایجاد می کنند که در این میان جشنواره های غذا بیشترین مخاطب را به خود اختصاص داده اند.
نادر سحرخیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: جشنواره غذاهای ملی و محلی چند سالی است که در کشور برگزار می شود و خوشبختانه با استقبال خوبی از سوی مردم و حتی مسافران و گردشگران خارجی مواجه شده است.
وی با بیان اینکه استان گیلان در بحث غذا صاحب برند است، اظهار داشت : البته این بدان معنا نیست که استان های دیگر مثل مازندران عقب تر هستند بلکه نوع و نحوه ارائه غذا، آنها را پیشتاز کرده است.
سحر خیز با اشاره به اینکه مازندران از تنوع غذایی بالایی برخوردار است، خاطر نشان کرد: باید به سمت برند سازی در این زمینه حرکت کنیم و غذاهای مردم مازندران را به جهانیان معرفی نماییم.
وی تصریح کرد : در سال های اخیر بخشی از مخاطبان شکم گردی یا گردشگری غذا توسط واحد های بوم گردی استان جذب شده اند که اکثریت آنها گردشگران خارجی هستند.
به گفته رییس اداره گردشگری شهرستان های تنکابن و عباس آباد، نحوه پذیرایی، چیدمان، سفره آرایی و اصطلاحات خاص هر غذا برای گردشگر جذاب است که این امر در واحد های بوم گردی به خوبی رعایت می شود.
سحرخیز با بیان اینکه در واحد های بوم گردی تنها غذاهای محلی و بومی ارائه می شود و از پخت کباب خبری نیست، بیان داشت: رستوران های منطقه نیز که زیر نظر سازمان گردشگری قرار دارند و دارای رتبه می باشند در بخش شکم گردی و نحوه ارائه غذا صاحب برند هستند.
وی یادآور شد: باید صنعت گردشگری در همه بخش ها به طور جدی در منطقه گسترش یابد تا شاهد جذب حداکثری مسافر و گردشگر باشیم.
/1602/7513/1899
کپی شد
