به گزارش ایرنا در این مطلب آمده است: در سفر رئیس جمهوری به لرستان در خردادماه 1393، با توجه به مشکل اشتغال در این استان، آقای روحانی بر اجرای طرح های بزرگ و اشتغالزا با ظرفیت ایجاد اشتغال بالای یکهزار نفر تأکید کرد.
یکی از این طرح های مهم کارخانه لاستیک سازی خرم‌آباد بود؛ به همین منظور زمینی به مساحت 60 هکتار در شهرک صنعتی شماره سه خرم آباد به این طرح اختصاص یافت و در نهایت کلنگ آغاز عملیات اجرایی آن نیز در مراسمی با حضور محمد شریعتمداری معاون پیشین اجرایی رئیس جمهوری و وزیر فعلی صنعت، معدن و تجارت به زمین زده شد.
قرار بود با بهره برداری کارخانه لاستیک سازی خرم آباد با سرمایه گذاری حدود یکهزار و 100 میلیارد تومان برای یکهزار و 500 نفر به صورت مستقیم و برای 6 هزار نفر به صورت غیرمستقیم شغل ایجاد شود؛ اما در لرستان که در فرصت سوزی ید طولایی دارد اجرای این طرح نیز همچون صدها طرح دیگر که سال هاست در مرحله کلنگ زنی باقی مانده است، فقط روی کاغذ اجرایی شد تا این طرح نیز به سرنوشت طرح های دیگر نظیر شهرک پتروشیمی استان، طرح پرورش 6 هزار رأسی گاو شیری دلفان و ... دچار شود.
منکر زحمات انجام شده نیستیم ولی آمارهایی که حکایت از بهبود شاخص های اشتغال در استان دارد با واقعیت میدانی اقتصاد استان هم خوانی ندارد؛ تعداد زیادی از واحدهای صنعتی استان تعطیل یا نیمه تعطیل است؛ برخی دیگر نیز به علت مشکل سرمایه در گردش و بدهی به تملک بانک‌ها درآمده اند.
لرستان متأسفانه پنجمین استان کشور از نظر تملک واحدهای صنعتی توسط بانک هاست؛ به گفته مدیرعامل شرکت شهرک های صنعتی استان 85 واحد در تملک بانک هاست که از این تعداد 62 واحد در شهرک‌های صنعتی استان واقع شده است.
به این ترتیب در سال های گذشته وضعیت حوزه صنعت و اشتغال لرستان نه تنها پیشرفت قابل ملاحظه ای نداشته است، بلکه با وجود تلاش مسئولان و برگزاری همایش های مختلف برای جلب سرمایه گذاران، رونق اقتصادی و اشتغال مورد نظر براساس برنامه های پیش بینی شده محقق نشده است.
اوضاع نابه سامان اقتصادی لرستان رفته رفته پیامدهای اجتماعی خود را آشکار می کند، مهاجرت های بی رویه جوانان جویای کار لرستانی به پایتخت و سایر مراکز استان های برخوردار گواه این مدعاست؛ براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395، در فاصله زمانی سال های 1390 تا 1395 بیش از نیم میلیون نفر از سراسر کشور به تهران مهاجرت کرده اند که لرستانی ها رتبه دوم مهاجرت به پایتخت را به خود اختصاص داده اند؛ بر این اساس استان البرز در رتبه نخست این آمار قرار دارد، ولی با توجه به سکونت جمعیت زیادی از لرستانی ها در این استان، می توان این فرضیه را مطرح کرد که به احتمال زیاد تعداد قابل توجهی از مهاجران البرزی به تهران نیز از لرتباران ساکن این استان باشند.
روزهای اخیر یکی از مسئولان ارشد استان خوزستان هم از مهاجرت جوانان جویای کار لرستانی به این استان خبر داده و به صورت تلویحی از اشغال فرصت های شغلی در این استان از سوی جوانان لرستانی گلایه کرده است.
پیامدهای اجتماعی داخل استان نیز که چراغ خاموش و زیرپوستی تأثیر خود را گذاشته و می گذارد؛ آمار بالای آسیب های اجتماعی نظیر طلاق، اعتیاد، سرقت، نزاع ها و شرارت های خیابانی اگر نه به صورت مستقیم که غیرمستقیم نتیجه بحران اقتصادی، بیکاری و ضعف زیرساخت های توسعه ای در این استان است.
حالا استاندار لرستان گفته هفته آینده برنامه های اصلی خود را در حوزه های مختلف استان به صورت رسمی اعلام می کند؛ آقای خادمی که خود نیز منتقد وضع موجود است اوایل مهرماه گذشته در جلسه کارگروه اشتغال و سرمایه گذاری لرستان گزارش عملکرد و آمارهای ارائه شده از سوی مدیران کل حوزه اقتصاد و اشتغال استان درباره کاهش سه درصدی بیکاری در این استان را قابل قبول ندانسته و گفته بود 25 هزار شغل لرستان با سه درصد کاهش بیکاری هم خوانی ندارد!
البته وضع موجود استان ناشی از عملکرد چند سال اخیر مسئولان نبوده و این اوضاع نابه سامان ماحصل مدیریت های ضعیف و باندی دولت ها در دهه های گذشته است؛ سال 1397 از نیمه گذشت و هرچه از نیمه بگذرد رو به اتمام است؛ استاندار لرستان می بایست به این نکته توجه کند که فرصت خدمت به مردم مثل ابر در گذر است؛ اگر دیر بجنبد و به قول معروف این دست و آن دست کند، در نهایت بدون دستیابی به اهداف خود باید تا سه سال دیگر با منصب استانداری لرستان وداع کند.
به همین منظور راهکارهایی برای پیشبرد امور به مدیریت ارشد استان ارائه می شود.
یکم؛ از کلنگ زنی های بی حاصل پرهیز شده و بودجه و اعتبارات عمرانی به سمت اجرای طرح های راکد و نیمه کاره و مصوبات بر زمین مانده هدایت شود؛ این کلنگ زنی ها جز به جا گذاشتن زمین های خالی و خا‌کبرداری شده دستاوردی برای مردم لرستان نداشته است.
دوم؛ از ظرفیت نیروی انسانی متعهد و متخصص از تمام مناطق لرستان استفاده شده و آمایش نیروی انسانی و مدیریتی در استان و نیز جایگزینی مدیران ضعیف و ناکارآمد جدای از خط مشی و دیدگاه سیاسی آنها با افراد توانمند و شایسته در دستور کار قرار گیرد.
سوم؛ در تدوین برنامه ها و نقشه راه توسعه استان به جای ارائه فهرست های بلندبالای طرح ها که باعث هدر رفت بودجه، وقت و توان دستگاه ها می شود، بر تکمیل و اجرای طرح های مهم و کلیدی در استان تمرکز شود.
چهارم؛ با اینکه جمعیت لرستان بیش از یک درصد جمعیت کل کشوراست، کمتر از یک درصد بودجه کشور به این استان اختصاص می یابد؛ عمق محرومیت و فاصله معنادار لرستان با استان های برخوردار به حدی زیاد شده که با این اعتبارات، توسعه موردنظر در استان عملی نمی شود.
متأسفانه در سال های گذشته به جای تلاش برای افزایش بودجه استان و نیز اعتبارات توازن منطقه ای، مدیرانی که بودجه های دستگاه های خود را به مرکز برگشت می دادند مورد تشویق قرار می گرفتند.
پنجم؛ لرستان پس از خوزستان دومین استان جنگ زده کشور بود و در دوران دفاع مقدس خسارات زیادی به این استان وارد شد، به طوری که مناطق مختلف لرستان 219 بار بمباران شد؛ به همین دلیل بیشتر صنایع مهم را به بهانه نزدیکی این استان به مناطق جنگی، به سایر استان های برخوردار و مرکزی کشور اختصاص داده و منتقل کردند و همین عامل باعث عقب ماندگی لرستان در دهه های بعدی از نظر توسعه شد.
از سوی دیگر هیچ گاه مسئولان پیگیر اعتبارات ویژه برای این استان جنگ زده نشدند و این ظلمی آشکار و اجحافی بزرگ در حق مردم لرستان بوده و هست؛ مدیریت ارشد استان برای تسریع در توسعه استان می بایست افزایش سهم لرستان از بودجه و اعتبارات عمرانی کشور را پیگیری کرده و آن را به عنوان یک مطالبه عمومی و به حق از مسئولان کشوری طلب کند.
ششم؛ مردم کاری به آمارهای روی کاغذ ندارند، مسئولان هم نباید به این آمارها دل خوش کنند؛ درصورتی که در مدت باقی مانده از عمر دولت دوازدهم در هر کدام از 11 شهرستان استان حتی اگر یک یا دو طرح مهم، راهبردی و اشتغال زا اجرا شود، تأثیر خود را در رونق اقتصاد و اشتغال استان خواهد گذاشت؛ ضمن این که با ایجاد کار برای جوانان، مردم و خانواده‌ها به صورت ملموس اقدامات توسعه ای را درک خواهند کرد.
همان کاری که ابراهیم فرح بخشیان استاندار وقت لرستان (1353 تا 1355) انجام داد؛ فرح بخشیان با ایجاد صنایع مهم و اشتغالزایی نظیر مجتمع کشت و صنعت، چرم و پوست، پارسیلون و...تحولی عظیم در حوزه اقتصاد و اشتغال استان ایجاد کرد؛ به جرأت می توان گفت تا پیش از خصوصی سازی های غیراصولی دهه 80 شمسی و تاراج صنایع مهم لرستان، خانواده یا فامیلی در مرکز استان نبود که یکی از جوانان یا اعضایش در این کارخانه ها مشغول کار نباشد.
هفتم؛ هوشنگ بازوند استاندار پیشین خیلی تلاش کرد تا سرمایه گذاران بخش خصوصی را برای سرمایه گذاری در لرستان ترغیب کند، ولی جز در چند مورد موفقیتی در این زمینه به دست نیامد؛ به همین دلیل علاوه بر تلاش برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در این استان، باید با رایزنی های مختلف با مسئولان ارشد کشور، شرکت های مادر و بزرگ (هلدینگ) را وادار کرد که در لرستان هم سرمایه گذاری کنند.
در غیر این صورت با بودجه های کم و قطره چکانی و نیز با اعتبارات کلانی که بانک های خصوصی سالانه از لرستان خارج می کنند، اتفاق خاصی از نظر توسعه در این استان محروم رخ نخواهد داد و به قول معروف «آو هی می مونه د کرت که اولی».
منبع:پایگاه خبری یافته
1920/3022
خبرنگار: مهرسا میردریکوند ** انتشاردهنده: احسان کردی
انتهای پیام یکی از این طرح های مهم کارخانه لاستیک سازی خرم‌آباد بود؛ به همین منظور زمینی به مساحت 60 هکتار در شهرک صنعتی شماره سه خرم آباد به این طرح اختصاص یافت و در نهایت کلنگ آغاز عملیات اجرایی آن نیز در مراسمی با حضور محمد شریعتمداری معاون پیشین اجرایی رئیس جمهوری و وزیر فعلی صنعت، معدن و تجارت به زمین زده شد.
قرار بود با بهره برداری کارخانه لاستیک سازی خرم آباد با سرمایه گذاری حدود یکهزار و 100 میلیارد تومان برای یکهزار و 500 نفر به صورت مستقیم و برای 6 هزار نفر به صورت غیرمستقیم شغل ایجاد شود؛ اما در لرستان که در فرصت سوزی ید طولایی دارد اجرای این طرح نیز همچون صدها طرح دیگر که سال هاست در مرحله کلنگ زنی باقی مانده است، فقط روی کاغذ اجرایی شد تا این طرح نیز به سرنوشت طرح های دیگر نظیر شهرک پتروشیمی استان، طرح پرورش 6 هزار رأسی گاو شیری دلفان و ... دچار شود.
منکر زحمات انجام شده نیستیم ولی آمارهایی که حکایت از بهبود شاخص های اشتغال در استان دارد با واقعیت میدانی اقتصاد استان هم خوانی ندارد؛ تعداد زیادی از واحدهای صنعتی استان تعطیل یا نیمه تعطیل است؛ برخی دیگر نیز به علت مشکل سرمایه در گردش و بدهی به تملک بانک‌ها درآمده اند.
لرستان متأسفانه پنجمین استان کشور از نظر تملک واحدهای صنعتی توسط بانک هاست؛ به گفته مدیرعامل شرکت شهرک های صنعتی استان 85 واحد در تملک بانک هاست که از این تعداد 62 واحد در شهرک‌های صنعتی استان واقع شده است.
به این ترتیب در سال های گذشته وضعیت حوزه صنعت و اشتغال لرستان نه تنها پیشرفت قابل ملاحظه ای نداشته است، بلکه با وجود تلاش مسئولان و برگزاری همایش های مختلف برای جلب سرمایه گذاران، رونق اقتصادی و اشتغال مورد نظر براساس برنامه های پیش بینی شده محقق نشده است.
اوضاع نابه سامان اقتصادی لرستان رفته رفته پیامدهای اجتماعی خود را آشکار می کند، مهاجرت های بی رویه جوانان جویای کار لرستانی به پایتخت و سایر مراکز استان های برخوردار گواه این مدعاست؛ براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395، در فاصله زمانی سال های 1390 تا 1395 بیش از نیم میلیون نفر از سراسر کشور به تهران مهاجرت کرده اند که لرستانی ها رتبه دوم مهاجرت به پایتخت را به خود اختصاص داده اند؛ بر این اساس استان البرز در رتبه نخست این آمار قرار دارد، ولی با توجه به سکونت جمعیت زیادی از لرستانی ها در این استان، می توان این فرضیه را مطرح کرد که به احتمال زیاد تعداد قابل توجهی از مهاجران البرزی به تهران نیز از لرتباران ساکن این استان باشند.
روزهای اخیر یکی از مسئولان ارشد استان خوزستان هم از مهاجرت جوانان جویای کار لرستانی به این استان خبر داده و به صورت تلویحی از اشغال فرصت های شغلی در این استان از سوی جوانان لرستانی گلایه کرده است.
پیامدهای اجتماعی داخل استان نیز که چراغ خاموش و زیرپوستی تأثیر خود را گذاشته و می گذارد؛ آمار بالای آسیب های اجتماعی نظیر طلاق، اعتیاد، سرقت، نزاع ها و شرارت های خیابانی اگر نه به صورت مستقیم که غیرمستقیم نتیجه بحران اقتصادی، بیکاری و ضعف زیرساخت های توسعه ای در این استان است.
حالا استاندار لرستان گفته هفته آینده برنامه های اصلی خود را در حوزه های مختلف استان به صورت رسمی اعلام می کند؛ آقای خادمی که خود نیز منتقد وضع موجود است اوایل مهرماه گذشته در جلسه کارگروه اشتغال و سرمایه گذاری لرستان گزارش عملکرد و آمارهای ارائه شده از سوی مدیران کل حوزه اقتصاد و اشتغال استان درباره کاهش سه درصدی بیکاری در این استان را قابل قبول ندانسته و گفته بود 25 هزار شغل لرستان با سه درصد کاهش بیکاری هم خوانی ندارد!
البته وضع موجود استان ناشی از عملکرد چند سال اخیر مسئولان نبوده و این اوضاع نابه سامان ماحصل مدیریت های ضعیف و باندی دولت ها در دهه های گذشته است؛ سال 1397 از نیمه گذشت و هرچه از نیمه بگذرد رو به اتمام است؛ استاندار لرستان می بایست به این نکته توجه کند که فرصت خدمت به مردم مثل ابر در گذر است؛ اگر دیر بجنبد و به قول معروف این دست و آن دست کند، در نهایت بدون دستیابی به اهداف خود باید تا سه سال دیگر با منصب استانداری لرستان وداع کند.
به همین منظور راهکارهایی برای پیشبرد امور به مدیریت ارشد استان ارائه می شود.
یکم؛ از کلنگ زنی های بی حاصل پرهیز شده و بودجه و اعتبارات عمرانی به سمت اجرای طرح های راکد و نیمه کاره و مصوبات بر زمین مانده هدایت شود؛ این کلنگ زنی ها جز به جا گذاشتن زمین های خالی و خا‌کبرداری شده دستاوردی برای مردم لرستان نداشته است.
دوم؛ از ظرفیت نیروی انسانی متعهد و متخصص از تمام مناطق لرستان استفاده شده و آمایش نیروی انسانی و مدیریتی در استان و نیز جایگزینی مدیران ضعیف و ناکارآمد جدای از خط مشی و دیدگاه سیاسی آنها با افراد توانمند و شایسته در دستور کار قرار گیرد.
سوم؛ در تدوین برنامه ها و نقشه راه توسعه استان به جای ارائه فهرست های بلندبالای طرح ها که باعث هدر رفت بودجه، وقت و توان دستگاه ها می شود، بر تکمیل و اجرای طرح های مهم و کلیدی در استان تمرکز شود.
چهارم؛ با اینکه جمعیت لرستان بیش از یک درصد جمعیت کل کشوراست، کمتر از یک درصد بودجه کشور به این استان اختصاص می یابد؛ عمق محرومیت و فاصله معنادار لرستان با استان های برخوردار به حدی زیاد شده که با این اعتبارات، توسعه موردنظر در استان عملی نمی شود.
متأسفانه در سال های گذشته به جای تلاش برای افزایش بودجه استان و نیز اعتبارات توازن منطقه ای، مدیرانی که بودجه های دستگاه های خود را به مرکز برگشت می دادند مورد تشویق قرار می گرفتند.
پنجم؛ لرستان پس از خوزستان دومین استان جنگ زده کشور بود و در دوران دفاع مقدس خسارات زیادی به این استان وارد شد، به طوری که مناطق مختلف لرستان 219 بار بمباران شد؛ به همین دلیل بیشتر صنایع مهم را به بهانه نزدیکی این استان به مناطق جنگی، به سایر استان های برخوردار و مرکزی کشور اختصاص داده و منتقل کردند و همین عامل باعث عقب ماندگی لرستان در دهه های بعدی از نظر توسعه شد.
از سوی دیگر هیچ گاه مسئولان پیگیر اعتبارات ویژه برای این استان جنگ زده نشدند و این ظلمی آشکار و اجحافی بزرگ در حق مردم لرستان بوده و هست؛ مدیریت ارشد استان برای تسریع در توسعه استان می بایست افزایش سهم لرستان از بودجه و اعتبارات عمرانی کشور را پیگیری کرده و آن را به عنوان یک مطالبه عمومی و به حق از مسئولان کشوری طلب کند.
ششم؛ مردم کاری به آمارهای روی کاغذ ندارند، مسئولان هم نباید به این آمارها دل خوش کنند؛ درصورتی که در مدت باقی مانده از عمر دولت دوازدهم در هر کدام از 11 شهرستان استان حتی اگر یک یا دو طرح مهم، راهبردی و اشتغال زا اجرا شود، تأثیر خود را در رونق اقتصاد و اشتغال استان خواهد گذاشت؛ ضمن این که با ایجاد کار برای جوانان، مردم و خانواده‌ها به صورت ملموس اقدامات توسعه ای را درک خواهند کرد.
همان کاری که ابراهیم فرح بخشیان استاندار وقت لرستان (1353 تا 1355) انجام داد؛ فرح بخشیان با ایجاد صنایع مهم و اشتغالزایی نظیر مجتمع کشت و صنعت، چرم و پوست، پارسیلون و...تحولی عظیم در حوزه اقتصاد و اشتغال استان ایجاد کرد؛ به جرأت می توان گفت تا پیش از خصوصی سازی های غیراصولی دهه 80 شمسی و تاراج صنایع مهم لرستان، خانواده یا فامیلی در مرکز استان نبود که یکی از جوانان یا اعضایش در این کارخانه ها مشغول کار نباشد.
هفتم؛ هوشنگ بازوند استاندار پیشین خیلی تلاش کرد تا سرمایه گذاران بخش خصوصی را برای سرمایه گذاری در لرستان ترغیب کند، ولی جز در چند مورد موفقیتی در این زمینه به دست نیامد؛ به همین دلیل علاوه بر تلاش برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در این استان، باید با رایزنی های مختلف با مسئولان ارشد کشور، شرکت های مادر و بزرگ (هلدینگ) را وادار کرد که در لرستان هم سرمایه گذاری کنند.
در غیر این صورت با بودجه های کم و قطره چکانی و نیز با اعتبارات کلانی که بانک های خصوصی سالانه از لرستان خارج می کنند، اتفاق خاصی از نظر توسعه در این استان محروم رخ نخواهد داد و به قول معروف «آو هی می مونه د کرت که اولی».
منبع:پایگاه خبری یافته
1920/3022
خبرنگار: مهرسا میردریکوند ** انتشاردهنده: احسان کردی
کپی شد
