قیام امام حسین (ع) سرمنشا بسیاری از حرکت‌های بزرگ جهان علیه ظلم، ستمگری و تمامیت‌خواهی به شمار می‌رود و شعار آن آزادگی است و درختی که از آن ریشه گرفته با خون امام حسین (ع) و یارانش آبیاری شده است.
در این میانه، نیمه کاره رها کردن آیین مقدس و مهم حج، نشان می‌دهد که حق‌طلبی، معروفی آنچنان مهم است که سکوت در برابر آن جایز نیست و شهادت را بایسته است.
تاسوعای سال 61 هجری، آغاز صف‌کشی عظیم حقانیت علیه بیدادگری است، روزگاری است که با تلبیس حقایق خاندان پیامبر را از دین خارج شده می‌نامند و ناچار آنان باید برای دفاع از این نیرنگ عظیم خون دهند، از همین روست که این نبرد در طول دوران‌ها بر جا مانده است و پایانی ندارد.
روز تاسوعا، واپسین روزی است که حسین (ع) و یارانش شب را به صبح رساندند و به همین سبب در نزد آزادگان جهان آغاز سوگواره‌ای عظیم به شمار می‌رود که انتهایش به عاشورایی خونین پیوند می‌خورد.
این روز منتسب به ساقی کربلا حضرت ابوالفضل العباس (ع) است و به همین دلیل است که در این روز نیز همچون عاشورا رخت عزا پوشیده می‌شود.
روزی که آن حضرت با لبان تشنه خود پای به فرات پُر آب گذاشت اما بی آنکه خود نخست جرعه‌ای بنوشد، جوانمردی‌اش او را بر انگیخت تا یاریگر کودکان جگر سوخته باشد.
اما، دریغ که دست عطش فرات به دامن وفای عباس (ع) نرسید، ولی سرخی خون او دامن فرات را گرفت.
در آغاز این روز، پسر سعد که پیش از این به صلح با امام حسین (ع) دل خوش داشته بود، دریافت که این خواسته به سرانجام نخواهد رسید، او دو راه داشت یا باید نبرد می‌کرد و یا فرماندهی را از یاد می‌برد.
آنچه در تاریخ مانده است، تزلزل او در پذیرش حق و استواری اش برای دریافت حکومت ری است و از همین رو سپاهش را برای مقابله با گروه اندک یاران حسین (ع) آراست.
شمر که فرمانده پیادگان قشون عمر بن سعد و از عناصر کلیدی واقعه کربلا بود، در عصر روز تاسوعا، امان نامه‌ای از عمر بن سعد برای حضرت عباس، عبدالله، جعفر و عثمان علیهم السلام از برادران پدری امام حسین (ع) آورد تا آنان را از سپاه امام حسین(ع) جدا کند.
و تاریخ شهادت می‌دهد که آنها با امضا نکردن این نامه ننگین، زندگی جاودان در کنار نام امام حسین (ع) را با جان و دل پذیرفتند.
در این روز امان‌نامه شیطان در آتش آزادگی سوخت تا باوفاترین یاران امام حسین (ع) برای رقم زدن واقعه‌ای بزرگ آماده شوند.
تاسوعا میعادگاه 72 تنی است که رادمردی را برگزیدند و بی‌هراس همه رنج‌ها را بر جان خود هموار کردند و از همین روست که این عزا، سوگی عظیم برای پیروان آن رادمردان است.
آداب و آیین سوگواری تاسوعا در شیراز همچون دیگر نقاط کشور با سینه زنی و زنجیر زنی هیات های مذهبی در خیابان‌ها برگزار می‌شود و عزاداران با برگزاری مجالس دعا، توزیع غذاهای نذری و برپا کردن ایستگاه‌های صلواتی، یاد یاران امام حسین (ع) را گرامی می دارند و به حرم مطهر احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ (ع) بازمانده خاندان امامت در فارس مشرف می شوند تا با ایشان در این سوگ بزرگ همراه شوند.
7375 /6118
انتهای پیام در این میانه، نیمه کاره رها کردن آیین مقدس و مهم حج، نشان می‌دهد که حق‌طلبی، معروفی آنچنان مهم است که سکوت در برابر آن جایز نیست و شهادت را بایسته است.
تاسوعای سال 61 هجری، آغاز صف‌کشی عظیم حقانیت علیه بیدادگری است، روزگاری است که با تلبیس حقایق خاندان پیامبر را از دین خارج شده می‌نامند و ناچار آنان باید برای دفاع از این نیرنگ عظیم خون دهند، از همین روست که این نبرد در طول دوران‌ها بر جا مانده است و پایانی ندارد.
روز تاسوعا، واپسین روزی است که حسین (ع) و یارانش شب را به صبح رساندند و به همین سبب در نزد آزادگان جهان آغاز سوگواره‌ای عظیم به شمار می‌رود که انتهایش به عاشورایی خونین پیوند می‌خورد.
این روز منتسب به ساقی کربلا حضرت ابوالفضل العباس (ع) است و به همین دلیل است که در این روز نیز همچون عاشورا رخت عزا پوشیده می‌شود.
روزی که آن حضرت با لبان تشنه خود پای به فرات پُر آب گذاشت اما بی آنکه خود نخست جرعه‌ای بنوشد، جوانمردی‌اش او را بر انگیخت تا یاریگر کودکان جگر سوخته باشد.
اما، دریغ که دست عطش فرات به دامن وفای عباس (ع) نرسید، ولی سرخی خون او دامن فرات را گرفت.
در آغاز این روز، پسر سعد که پیش از این به صلح با امام حسین (ع) دل خوش داشته بود، دریافت که این خواسته به سرانجام نخواهد رسید، او دو راه داشت یا باید نبرد می‌کرد و یا فرماندهی را از یاد می‌برد.
آنچه در تاریخ مانده است، تزلزل او در پذیرش حق و استواری اش برای دریافت حکومت ری است و از همین رو سپاهش را برای مقابله با گروه اندک یاران حسین (ع) آراست.
شمر که فرمانده پیادگان قشون عمر بن سعد و از عناصر کلیدی واقعه کربلا بود، در عصر روز تاسوعا، امان نامه‌ای از عمر بن سعد برای حضرت عباس، عبدالله، جعفر و عثمان علیهم السلام از برادران پدری امام حسین (ع) آورد تا آنان را از سپاه امام حسین(ع) جدا کند.
و تاریخ شهادت می‌دهد که آنها با امضا نکردن این نامه ننگین، زندگی جاودان در کنار نام امام حسین (ع) را با جان و دل پذیرفتند.
در این روز امان‌نامه شیطان در آتش آزادگی سوخت تا باوفاترین یاران امام حسین (ع) برای رقم زدن واقعه‌ای بزرگ آماده شوند.
تاسوعا میعادگاه 72 تنی است که رادمردی را برگزیدند و بی‌هراس همه رنج‌ها را بر جان خود هموار کردند و از همین روست که این عزا، سوگی عظیم برای پیروان آن رادمردان است.
آداب و آیین سوگواری تاسوعا در شیراز همچون دیگر نقاط کشور با سینه زنی و زنجیر زنی هیات های مذهبی در خیابان‌ها برگزار می‌شود و عزاداران با برگزاری مجالس دعا، توزیع غذاهای نذری و برپا کردن ایستگاه‌های صلواتی، یاد یاران امام حسین (ع) را گرامی می دارند و به حرم مطهر احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ (ع) بازمانده خاندان امامت در فارس مشرف می شوند تا با ایشان در این سوگ بزرگ همراه شوند.
7375 /6118
کپی شد
