حرف های همسر مریم میرزاخانی در مراسم دانشگاه استنفورد

وی در سخنان خود گفت: هنگامیکه در دانشگاه بوستون با او آشنا شدم، اصلا نمی دانستم که یک ستاره است. او مشغول نوشتن چند تحقیق بود. من کم کم او را شناختم. اما بیشتر اوقات او درباره خودش حرف نمی زد بلکه درباره آثار ریاضیدانانی صحبت می کرد که از مطالعه آن لذت می برد. به نظر می رسید که او  نقشه های زیادی داشت که انجام آنها صدها سال طول می کشید. من همیشه متعجب بودم که او چطور می توانست این همه کار را باهم انجام دهد.

همسر مریم میرزاخانی در بخش دیگری از سخنانش گفت: طی سال های اخیر او نامه های زیادی از سراسر دنیا دریافت کرد. دخترکانی که از او می پرسیدند از کجا الهام گرفته تا این همه تحقیق را انجام دهد یا اینکه چطور به نخستین زن برنده مدال فیلدز تبدیل شد. او این سوال را چندان دوست نداشت. سوال درست آن بود که چطور او کارش را اینقدر دوست داشت.  جواب این سوال «بی خیالی» است. او تا اندازه ای به جایزه ها اهمیت می داد که احترام همکارانش را به ارمغان آورد. اما به شهرت اهمیتی نمی داد.

وی گفت: اما در نهایت او می خواست کار خود را انجام دهد و مشکلات را حل کند.