معرفی کامل سانگ یانگ تیوولی + تصاویر

خودروسازی سانگ یانگ برای ایرانی‌ها یادآور خودروی موسو است که بیش از ۱۰ سال قبل به جاده‌های کشور وارد شد. همکاری  نزدیک این شرکت با مرسدس بنز و استفاده از موتور و گیربکس‌های این برند آلمانی در موسو خاطره خوبی برای خریداران بود، هرچند که طراحی بدنه‌ی آن حرف و حدیث‌های زیادی به دنبال داشت و چندان جذاب محسوب نشد.

شرکت سانگ یانگ قدمتی به اندازه تاریخ خودروسازی کره جنوبی و دیگر برندهای مطرح این کشور دارد که از زمان تأسیس در ۱۹۵۴ تاکنون، با فراز و نشیب‌های زیادی روبرو بوده است. این شرکت در ابتدا سازنده ماشین‌الان سنگین راه‌سازی، اتوبوس و کامیون بود که بعدها به سمت تولید خودروهای سواری و مخصوصا کلاس کراس‌اوور پیش رفت، اما با بحران‌های مالی مختلف روبرو شد و چندبار دست به دست شد. در سال ۱۹۸۷ یک شرکت انگلیسی به نام پنتر وست‌ویندز (Panther Westwinds) سهامدار اصلی سانگ‌یانگ شد و آغازگر همکاری نزدیک آن‌ها با مرسدس بنز و ساخت موسو در ۱۹۹۳ گردید. سانگ‌یانگ در سال ۱۹۹۷ به غول صنعتی آن دوران کره‌ جنوبی یعنی شرکت دوو فروخته شد؛ اما در نهایت با ورشکستگی دوو در سال ۱۹۹۹، طراحی و تولید خودرو در آن تعطیل بود تا این که با حضور قدرت بزرگ خودروسازی هند، شرکت تاتاموتورز در دوو، سانگ یانگ هم جان تازه‌ای گرفت و با مدل‌های رکستون و کایرون در حدود سال‌های ۲۰۰۲ به بازار جهانی بازگشت. سرانجام در سال ۲۰۱۱، ۷۰ درصد سهام سانگ یانگ به دیگر خودروساز بزرگ هند، ماهیندرا فروخته شد و از آن زمان تاکنون مبدل به چهارمین خودرو ساز کره‌ جنوبی با تولید بیش از ۱۲۰ هزار دستگاه در سال شده است.

امروز در بازار جهانی، مدل تیوولی مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین محصول سانگ یانگ به حساب می‌آید. نام این خودرو برعکس عبارت (I Love it) به معنی «این‌ را دوست دارم» است و البته نام شهری معروف و قدیمی در ناحیه لاتزیو، نزدیک رم پایتخت ایتالیا نیز هست. تیوولی علاوه بر کره، در سراسر اروپا و حتی بازار مشکل‌پسند انگلستان فروش خوبی دارد و گفته می‌شود برای تولید آن بیش از ۴۲ ماه تحقیق و بررسی صورت گرفته و ۲۸۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری شده است. تیوولی جوایز متعددی برای طراحی بدنه و عملکرد فنی خود کسب کرده که آخرین آن‌ها عنوان بهترین خودروی خانوادگی جهان از نگاه موسه VAB کشور بلژیک بوده است. مدل جدید این خودرو با پسوند XLV و چهره‌ای ارتقاءیافته همراه با آپشن‌های بیشتر، به تازگی عرضه جهانی شده و احتمالا سال ۹۶ وارد ایران خواهد شد.

پیشرانه و قوای فنی

در بازار جهانی، تیوولی با دو پیشرانه ۱.۶ لیتری عرضه می‌شود که یکی بنزینی و دیگری دیزل است. نوع بنزینی با کد XGi160 مسلما بیشترین فروش را داشته و در کشورمان نیز موجود است که ۱۲۴ اسب بخار قدرت و ۱۵۷ نیوتن‌متر گشتاور دارد. استاندارد NVH برای این پیشرانه بسیار عالی ارزیابی شده است و دلیل آن تنظیم دقیق زنجیر تایم (تسمه تایم زنجیری) به نظر می‌رسد. لازم به توضیح است که NVH مخفف Noise, vibration, and harshness به معنی صدای اضافی، لرزش و اصطلاحا غرش موتور به هنگام فشار بر پدال گاز یا کار در ایست کامل است که پایین بودن عدد آن نشان از آرامش پیشرانه دارد.

از سویی دیگر این موتور با فناوری VIS همراه شده که مخفف variable intake system به معنی سامانه مکش متغیر است و بسته به نیاز خودرو و نوع حرکت آن (در حال شتاب‌گیری یا حرکت با سرعت ثابت) مقدار متفاوتی از مخلوط بنزین و هوا را به داخل سیلندرها می‌فرستد تا مصرف سوخت و عملکرد موتور بهینه شود. بخش پایینی پوسته موتور تیوولی هم با آلیاژ آلومینیوم و از طریق تزریق تحت فشار ساخته شده است که وزن آنرا کاهش و انتقال حرارت را افزایش می‌دهد.

در حالی که نمونه دنده دستی این خودرو در خارج از ایران فروخته می‌شود و حتی نسخه‌هایی با جعبه دنده‌ی خودکار برندهای کره‌ای هم وجود دارند، مدل وارد شده به کشورمان مجهز به جعبه‌دنده اتوماتیک ساخت شرکت معتبر AISIN ژاپن است که نسبت به دیگر نسخه‌های تیوولی برتری دارد و خارج از ایران، یک آپشن محسوب می‌شود. تیوولی با این جعبه‌دنده و البته بنزین وطنی، ۱۳.۵ ثانیه برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت زمان لازم دارد؛ در حالی که در بروشورهای خارجی ۱۲ ثانیه برای آن ذکر شده و نهایت سرعت آن ۱۷۰ کیلومتر در ساعت است .

سه نوع حالت رانندگی معمولی، آرام و سرعتی (Normal, Comfort, Sport)  در تیوولی وجود دارد که پاسخ فرمان برقی به راننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا به ترتیب؛ عادی، سریع و نرم یا کمی سفت عمل کند. طبیعتا مصرف سوخت این خودرو در مود آرام (Comfort) کمتر است و می‌تواند در جاده تا ۶.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر باشد؛ اما میانگین مصرف بنزین ترکیبی شهر و جاده‌ی تیوولی در ایران حدود ۷.۲ تا ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر اندازه‌گیری شده است.

طراحی ظاهری و فضای داخلی

پیش از هر چیز باید توجه داشت که تیوولی در کلاس کراس‌اوورهای کوچک قرار دارد و از این نظر خودرویی با جثه‌ی مناسب و فضای کافی، مناسب یک خانواده‌ی چهارنفره به‌حساب می‌آید. ابعاد این خودرو شامل طول ۴.۲ متر با عرض ۱.۸ متر و ارتفاع ۱.۶ متر است که فاصله‌ی محورهای ۲.۶ متر را به همراه دارد؛ در حالی که وزن خالص آن تقریبا ۱۳۰۰ کیلوگرم است.

در نمای روبرو، تیوولی یک جلوپنجره‌ی باریک دارد که همراه با فضای مشبک بالای سپر، هدایت‌کننده‌ی هوا به سمت پیشرانه و رادیاتور خواهد بود. برای دوری از سادگی در این بخش، چراغ‌های مه‌شکن در فضایی سه بعدی و فرورفته، داخل بدنه، حس خوب و مدرنی القا می‌کنند که با حالت تهاجمی چراغ‌های اصلی هماهنگ است. نوار LED که نقش تأمین‌کننده نور روز را در تیوولی به عهده دارد، مثل ابروی بالای چشم عمل می‌کند و زیبایی چراغ‌های جلو را افزایش می‌دهد. در نمای روبرو به نظر می‌رسد طراحان این خودرو تمام تلاش خود را در تهاجمی و انتقامجو نشان دادن چهره‌ی تیوولی به کار بسته‌اند، چراکه خطوط متعددی هم روی درپوش موتور دیده می‌شود.

بهتر است نقد طراحی تیوولی را از زیباترین بخش آن ادامه دهیم؛ نمای جانبی. از این جهت پختگی خاصی در فرم بدنه‌ی این خودرو دیده می‌شود که خاطره‌ی بد موسو را به کلی از ذهن ما دور می‎کند. چند خط حجم‌دهنده به شکلی کاملا به‌جا روی این بخش کشیده شده است که امیدواریم یک کلاس آموزشی برای خودروسازان داخلی باشد. خط اصلی این نما، از روی چراغ‌های اصلی  و کاپوت جلو تا نیمه در عقب ادامه دارد. چنین اتفاقی برای خط دیگر نیز افتاده است و از روی چراغ عقب تا میانه در سرنشین عقب کشیده شده است. هر دوی این خطوط با حالتی منحنی، در نزدیکی چرخ‌ها همراه هستند که متناظر با یکدیگرند و نقش مهمی در افزایش حجم بدنه و قدرتمند نشان‌ دادن شخصیت این خودرو ایفا می‌کنند. طراحی نمای جانبی تیوولی با این خطوط خاتمه نیافته است و خط مورب سومی در نزدیکی رکاب وجود دارد که با رسیدن به چرخ عقب، به سمت بالا کشیده می‌شود. ادامه این خط به شکلی کاملا حساب‌شده به محل تلاقی گلگیر و سپر عقب می‌رسد که زیبا و چشم‌نواز است. حالت پنجره‌ها، خصوصا در بخش مربوط به سرنشین عقب، تا حدی ما را به یاد رنج‌روور ایووک می‌اندازد؛ اما به نظر می‌رسد، دید سرنشین عقب به خارج خودرو را محدود کرده و آن را فدای افزایش زیبایی تیوولی کرده باشد؛ چرا که ستون عقب نیز بیش از اندازه‌ پهن است.

در نمای پشت خودرو، آرم سانگ‌ یانگ بیش از هرچیز توی چشم می‌زند و اگر به چراغ‌های  آن توجه نکنیم، با ظاهر ساده‌ای روبرو هستیم که شاید جذابیت فوق‌العاده‌ای نداشته باشد؛ اما بهتر از چینی‌های موجود در بازار ایران است. تیوولی با آوردن بخش زیادی از چراغ عقب، روی گلگیر، تاثیر خط حجم‌دهنده در این بخش بدنه را افزایش داده و خلاقانه عمل کرده‌ اما روی درب صندوق عقب را با حالتی صاف و توام با سادگی طراحی کرده است. شاید دیگر نکته‌ی جالب در طراحی بدنه‌ی تیوولی جایگذاری هوشمندانه‌ی محل پلاک خودرو است که با شیبی ملایم، زیر لبه‌ی در صندوق جای‌ گرفته و چراغ‌های روشن‌کننده‌ی آن هم در همین مکان مخفی شده‌اند.

هرچند رنگ اصلی داشبورد در همه‌ی مدل‌های واردشده به ایران ثابت است، پوشش صندلی‌ها و تودری می‌تواند مشکی، کرم مایل به زرد یا قرمز انتخاب شود که طبیعتا هرکدام حس متفاوتی به راننده و سرنشینان می‌دهد. فضای داخلی تیوولی در کلاس کراس‌اوورهای کوچک، یک برگ برنده برای آن محسوب می‌شود و در نگاه اول کاملا سرنشین را جذب خود می‌کند. داشبورد و فرمان، تنها به رنگ خاکستری تیره عرضه می‌شود که فرم آن علاوه بر زیبایی و ظاهر مد روز، سعی دارد حالتی هماهنگ با فناوری‌های دیجیتال تیوولی و نمایشگر اصلی آن داشته باشد. فرمان D شکل ارگونومیک این خودرو کاملا دایره‌ای نیست و در بخش پایین کوتاه شده است تا راحت‌تر بتوان پشت آن قرار گرفت. در پنل‌های سرعت و دور موتور از طراحی سیلندری استفاده شده که نمایشگر کوچکی برایاطلاع‌رسانی مسایل فنی خودرو بین آن‌ها قرار گرفته است. این نمایشگر می‌تواند رنگ‌های پس‌زمینه قرمز، آبی تیره، آبی روشن، زرد، سیاه و سفید را به انتخاب راننده ارائه دهد.

طبق معمول همگی خودروهای کراس‌اووری که می‎شناسیم، صندلی‌های عقب قابلیت جمع شدن دارند تا فضای قسمت بار را در صورت نیاز افزایش دهند، اما حتی در این حالت هم صندوق عقب تیوولی به اندازه یک خودروی شاسی‌بلند، جادار نیست و بدون تخت کردن صندلی‌های ردیف دوم، ۴۲۳ لیتر حجم دارد که برای سه چمدان بزرگ کافی نخواهد بود.

آپشن‌ها و امکانات رفاهی

سانگ یانگ تلاش کرده است یک خودروی پرفروش در سطح جهانی با رویکرد جذب جوانان بسازد، پس طبیعتا باید آپشن‌های مورد نیاز این قشر از جامعه را در اولویت قرار دهد. بدین منظور سامانه سرگرمی‌ها به سادگی با انواع گوشی‌های هوشمند ارتباط می‌گیرد و علاوه بر USB و بلوتوث، با کابل HDMI هم امکان انتقال صوت و تصویر را فراهم می‌کند که به لطف این سیستم، نمایشگر ۷ اینچی و ۶ اسپیکر آن، برای انواع مختلفی از فایل‌های مولتی مدیا قابل استفاده خواهند بود.

کنترل تهویه مطبوع این خودرو، اتوماتیک و با عملکرد دوگانه است که ۷ نوع تنظیم مختلف درجه حرارت را شامل می‌شود. تیوولی مجهز به استارت با کلید ضد سرقت است و شش سنسور پارک دارد که دوتا در جلو و چهارتا در عقب هستند. علاوه بر این، حسگر میزان فشار باد تایرها نیز در همه‌ی نسخه‌های تیوولی وجود دارد.

دیگر آپشن‌های قابل سفارش تیوولی عبارتند از گرم‌کن داخل صندلی‌های جلو و فرمان، دوربین دید عقب، تنظیم ارتفاع نور چراغ‌های جلو، سانروف، کروزکنترل، حسگر باران، سیستم روشن و خاموش خودکار چراغ‌ها، آینه بغل‌های جمع‌شونده اتوماتیک، روشنایی LED روی رکاب و پدال‌های فلزی. فراموش نکنیم، گیربکس این خودرو در حالت پایه اتوماتیک نیست و نوع خودکار آن برای تیوولی، آپشن محسوب می‌شود. شاید این آپشن‌ها چندان لوکس و اشرافی نباشند؛ اما در کنار سیستم جلوگیری از حرکت به عقب در شیب (HAS)، کارآمد و مناسب به نظر می‌رسند.

آپشن‌های ایمنی و تست تصادف

تیوولی دارای ۶ ایربگ در ۱۰ نقطه است که ۴ عدد برای ردیف جلو و ۲ کیسه هوای پرده‎ای برای ردیف عقب هستند تا حفاظت مناسبی برای تمام سرنشینان  فراهم شود. علاوه بر این در قسمت‌های حساس خودرو، مثل ستون وسط، سپر جلو و بخش اصلی سقف نیز با فولاد صلب تقویت شده است. کمربندهای ایمنی از نوع پیش‌کشنده هستند که در مواقع خطر سخت می‌شوند و حرکت بی‌اختیار سرنشینان را به حداقل می‌رسانند. ترمز ABS از نوع ۴۴ کاناله و همراه با کنترل مستقل فشار ترمز بر هریک از چرخ‌ها (EBD) است. سامانه کنترل پایداری خودرو (ESP) در تیوولی دارای سیستم‌های ضدلغزش در شتاب‌گیری (ASR)، فعال‌کننده چراغ‌ خطرها در ترمزهای ناگهانی (ESS)، جلوگیری کننده از واژگونی (ARP) و ضد هرزگردی چرخ‌ها (TCS) است. درهای خودرو نیز با رسیدن به سرعت ۴۰ کیلومتر در ساعت قفل می‌شوند.

در تست ایمنی و تصادف سازمان استاندارد خودروی کره، تیوولی موفق به دریافت ۵ ستاره شده و در موسسه NCAP اروپا که معتبرترین مرکز تست تصادف و ایمنی خودروهای دنیا است، فقط سه ستاره دارد. وقتی به نتیجه آزمون‌های تیوولی در NCAP نگاه می‌کنیم، امتیازات ایمنی برای سرنشینان جلو، عقب و کودکان مناسب است؛ اما به دلیل نداشتن فناوری‌های مدرن پیشگیری از حادثه، مثل کروز کنترل هوشمند که سرعت را در صورت ایست خودروی مقابل کاهش می‎دهد یا رادار نقطه کور و تشخیص‌دهنده موانع همراه با ترمز خودکار، در بخش سیستم‌های کمکی امتیاز ضعیف گرفته است. تیوولی در مدل‌های فول‌آپشن که هنوز وارد ایران نشده است، دارای سامانه تشخیص عابر پیاده است که با ترمز هوشمند خود به‌خوبی عمل می‎کند. در ادامه این مطلب علاوه بر فیلم کامل تست‌های تصادف و ایمنی تیوولی در NCAP، آمار نتیجه این آزمایشات نیز آورده شده است.

• ایمنی سرنشینان بزرگ‌سال: ۷۴ درصد
• ایمنی سرنشینان خردسال و کودکان: ۶۲ درصد
• ایمنی عابران پیاده: ۵۵ درصد
• سیستم‌های کمکی راننده: ۲۵ درصد

تجربه رانندگی

تیوولی در ظاهر یک خودروی اسپرت و جوان‌پسند است، اما در بحث قوای محرکه قرار نیست پرشتاب و سرعتی عمل کند. پیشرانه ۱.۶ لیتری هرچند روی خودرویی سبک و ۱۳۰۰ کیلوگرمی نصب شده است؛ اما برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت، زمان نسبتا زیاد ۱۳ تا ۱۴ ثانیه لازم دارد که چندان جالب توجه نیست. از سویی دیگر باید توجه داشت که این خودرو دارای استاندارد آلایندگی یورو۶ است که شاید برای ما در ایران - که در شهرهایی آلوده با خودروهای غیر استاندارد زندگی می‌کنیم - اهمیت زیادی نداشته باشد، اما نشان‌دهنده‌ی مصرف سوخت بسیار خوب ۶ تا ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که برای یک خودروی کراس‌اوور بسیار خوب ارزیابی می‌شود.

متریال به‌کاررفته در کابین و صندلی‌ها، باتوجه به قیمتی که برای این خودرو پرداخت می‌شود، کاملا راضی کننده است؛ اما چرم درجه‌یک نیست و پلاستیک زیادی هم در آن به کار رفته است. از سویی دیگر سطح آپشن‎های نمونه وطنی تقریبا کامل است و با داشتن دوربین عقب و رینگ‌های ۱۸ اینچ، نسبت به نمونه فول خارجی صرفا چند مورد کم‌اهمیت‌تر، مثل گرم‌کن فرمان و صندلی کم دارد.

در بحث هزینه‌ی نگهداری باید توجه داشت که درکنار جعبه‌دنده‌ی اتوماتیک ساخت AISIN ژاپن که انصافا نرم و سریع عمل می‌کند، پیشرانه این خودرو ساخت شرکت مادر سانگ‌یانگ، یعنی ماهیندار هندوستان است و هرچند با استانداردهای جهانی هم‌خوانی دارد و کم استهلاک به نظر می‎‌رسد، قابل مقایسه با رقیبان ژاپنی و کره‌ای نخواهد بود. در این زمینه، گارانتی بلندمدت تیوولی تا حدودی خیال خریدار را آسوده می‌کند.

هرچند با ورود به کابین تیوولی و نشستن پشت فرمان آن، صندلی‌های ارگونومیک و راحتی مناسبی را تجربه خواهید کرد، اما راندن تیوولی حس بالا بودن از سطح زمین و اصطلاحا شاسی‌بلندسواری به شما نمی‌دهد. ارتفاع سقف خودرو فقط ۱.۶ متر است که جلوه‌ی لوکس آن را در مقایسه با رقبا کاهش می‌دهد، اما افزایش ایمنی و کم‌شدن احتمال واژگونی خودرو را هم در پی دارد. در هنگام راندن تیوولی، مشکلی با ابعاد آن نخواهید داشت و به دلیل طراحی خوب و اصولی بدنه، اصطلاحا به چهار گوشه‌ی ماشین مسلط هستید. سرنشینان عقب، فضای بسیارخوبی در جلوی پا دارند و زانوها، در سفرهای طولانی مدت خسته نمی‌شوند. سواری تیوولی و فنربندی آن، آرام و بدون تنش نیست و کمی خشک است، که می‌تواند لذت رانندگی با آن، خصوصا در مسیرهای ناهموار را کاهش دهد.

قیمت، شرایط خرید و خدمات پس‌از فروش

هرچند تیوولی صفر کیلومتر در بازار تهران هم‌اکنون ۱۱۵ تا ۱۱۸ میلیون تومان قیمت دارد و نمایندگی رسمی سانگ‌یانگ در ایران هم برای تحویل روز این خودرو نزدیک به ۱۰۴ میلیون تومان دریافت می‌کند، شرایط ثبت‌نام آن برای تحویل بعد از ۱۲۰ روز کاری، ۹۴ میلیون تومان است. از سویی دیگر این خودرو با اقساط ۱۲، ۲۴ و ۳۶ ماهه‌ی ۱.۵ تا ۳ میلیون تومان نیز پیش‌فروش می‌شود. هزینه‌های شماره‌گذاری و بیمه ثالث این خودرو توسط نمایندگی پرداخت می‌شود و شامل ۵ سال یا ۱۵۰ هزار کیلومتر گارانتی نیز خواهد بود. تیوولی در کشورمان دو تیپ الیت (Elite) و اسپرت دارد که درحال حاضر فقط نسخه الیت ثبت نام می‌شود. مدل اسپرت به گفته نمایندگی فروش، فاقد سانروف و رنگ سقف آن با بدنه متفاوت است.

نمایندگی رسمی شرکت سانگ‌یانگ در تحویل به موقع محصولات چندان خوش‌نام نیست و تأخیرهای زیادی در سابقه حضور چندین ساله‌ی خود ثبت کرده تا جایی که ۲۰۰ روز هم برای پیش‌فروش‌های ۱۲۰ روزه‌ی این شرکت به دفعات گزارش شده است. از سویی دیگر گارانتی طولانی مدت تیوولی بسیار رضایت‌بخش است، اما حتما می‌دانید که برای استفاده از این گارانتی باید، سرویس خودروی خودتان را تمام و کمال به نمایندگی بسپارید و البته هزینه‌های نسبتا بالای آن‌را هم متقبل شوید. بسیاری از دارندگان محصولات سانگ‌یانگ در شهرستان‌ها نیز ترجیح داده‌اند برای تعمیر خودروهای خود به تهران بیایند، چرا که ضعف فنی نمایندگی‌ها و کمبود قطعات یدکی را شاهد بوده‌اند.

رقبا

مهم‌ترین بخش بازار کراس‌اوورهای کوچک، در اختیار محصولات چینی است. هم‌اکنون لیفان X60 در مدل‌های دستی و اتوماتیک به ترتیب ۵۵ تا ۶۵ میلیون تومان قیمت دارد که البته قابل مقایسه با سطح ایمنی و امکانات فنی تیوولی نیست؛ اما چری تیگو ۵ و جک S5 فول در مقابل تیوولی، حریفانی دست و پا بسته نیستند. این درحالی‌ است که چری و جک، در نمونه‌های غیر فول‌آپشن و با گیربکس دستی، کمتر از ۸۰ میلیون تومن قیمت دارند که خریدار تیوولی را به فکر فرو خواهد برد تا برندی کره‌ای و با سابقه را انتخاب کند یا تازه به دوران رسیده‎ای از چین. تیوولی در مقایسه با جک S5، پیشرانه‌ای ضعیف‌تر و کیفیت کابین پایین‌تری دارد، اما در عوض کم‌مصرف‌تر است و احتمالا در طولانی مدت هم استهلاک کم‌تری خواهد داشت.

هنوز خبری از فروش یا ثبت‌نام پژو ۲۰۰۸ در ایران نیست، اما قیمت زیر ۸۰ میلیونی آن، مسلما برای تیوولی دردسر ساز خواهد شد. البته باید در نظر داشت که با توجه به عرضه‌ی این خودرو با پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری توربوشارژ، احتمال عرضه‌ی آن طبق وعده‌ی مسئولین ایران خودرو و با قیمت کمتر از ۸۰ میلیون تومان، بسیار اندک است.دیگر کراس‌اوور ارزان فرانسوی، رنو داستر نیز هرچند در ظاهر برای خریدار ایرانی چندان جذاب نبوده؛ اما کیفیت ساخت خوبی از خود نشان داده است و ارزش برندی بیشتری نسبت به سانگ‌یانگ دارد. فراموش‌ نکنیم داستر تک دیفرانسیل ۱۰۵ میلیون  و نسخه دودیفرانسیل اتوماتیک ۱۱۵ میلیون قیمت دارد که با پیشرانه‌ی ۲ لیتری و شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۱۰ ثانیه، برای استفاده‌ی اسپرت و فعالیت‌های خارج‌جاده‌ای کاملا برتر از تیوولی است.

 در بازار خودروهای دست دوم، با هزینه‌ی ۱۱۸ میلیونی تیوولی، می‌توان یک سانتافه دودیفرانسیل مدل ۲۰۱۰ با کارکرد ۱۰۰ هزار کیلومتر، دوازده ایربگ و پیشرانه ۲.۷ یا ۳.۵ لیتری خرید. البته با کمی پس‌انداز بیشتر اسپورتیج و توسان مدل بالا هم قابل خرید هستند.

در جدول زیر، می‌توانید خودروهای کلاس کراس‌اوورهای زیر ۱۲۰ میلیون تومن ایران را با هم مقایسه کنید.