تحقیقات نشان می‌دهد استفاده مکرر از ایموجی‌هایی ناهماهنگ با احساسات درونی کاربران، به مرور منجر به سرکوبی احساسات واقعی آن‌ها می‌شود.
جی پلاس، اگر تا به حال در هنگام میز انتظار با یک مشتری غیرمحترمانه رفتار کرده‌اید، در مراسم عروسی دوستتان با وجود اینکه همسرش را دوست نداشتید، لبخند زده‌اید و یا با مهربانی یک ژاکت واقعا زشت به عنوان هدیه دریافت کرده‌اید، در یک قانون نمایش شرکت کرده‌اید. این پنهان کردن یک احساس منفی است که معمولا برای ایجاد هماهنگی بین دو فرد است و قوانین بر اساس فرهنگ متفاوت است. با این حال آن‌ها می‌توانند عواقب منفی برای فردی داشته باشند که یک احساس یا نظر منفی را سرکوب می‌کند.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ همانطور که تعاملات روزانه به طور فزاینده مجازی می‌شوند، قوانین نمایش در حال تغییر هستند. گروهی از محققان دانشگاه توکیو در ژاپن تصمیم گرفتند به این سوال پاسخ دهند که چگونه از ایموجی‌ها برای انعکاس احساسات در زمینه‌های مختلف استفاده می‌شود، آیا قوانین نمایش یکسانی در مورد ایموجی‌ها اعمال می‌شود و چگونه آن‌ها بر سلامت فرد تاثیر می‌گذارند.
مویو لیو، دانشجوی دکترا که در حال مطالعه مدیریت عاطفی در فضا‌های آنلاین در دانشگاه توکیو است، می‌گوید: «همانطور که معاشرت آنلاین رایج‌تر می‌شود، مردم عادت کرده‌اند که بیان خود را زیبا کرده و مناسب بودن ارتباطات خود را بررسی کنند. با این حال، متوجه شدم که این ممکن است باعث شود ارتباط با احساسات واقعی خود را از دست بدهیم».
به گفته لیو، از ایموجی‌ها هم برای بیان احساسات مثبت و هم برای کاهش احساسات منفی استفاده می‌شود، مانند دوست نداشتن اثر هنری یک دوست.
تحقیقات قبلی نشان داد که ایموجی‌ها به عنوان معادل‌های کاربردی حالات چهره عمل می‌کنند، اما به روابط بین احساسات ابراز شده و تجربه‌شده توجهی نمی‌کنند. اینجاست که قوانین نمایش می‌تواند مشکل‌ساز باشد، اگر ناهماهنگی بیش از حد بین احساساتی که تجربه می‌کنید و احساساتی که ابراز می‌کنید وجود داشته باشد، می‌تواند منجر به خستگی عاطفی شود.
برای پاسخ به این سوال، مطالعه لیو ۱۲۸۹ شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار داد که از Simeji، پربارگیری‌ترین صفحه‌کلید ایموجی در ژاپن استفاده می‌کردند؛ او در مطالعه خود همچنین نحوه استفاده از ایموجی‌ها برای بیان یک احساس یا پنهان کردن آن را نیز بررسی کرد.
شرکت‌کنندگان داده‌های جمعیت شناختی ارائه کردند، به سؤالاتی در مورد سلامت ذهنی خود پاسخ دادند و میزان استفاده از ایموجی‌ها را ارزیابی کردند. همچنین به آن‌ها پیام‌هایی با زمینه‌های اجتماعی مختلف داده شد و از آن‌ها خواسته شد تا همانطور که معمولا به آن‌ها پاسخ می‌دهند و سپس شدت ابراز احساسات خود را ارزیابی کنند.
این مطالعه نشان داد افراد ترجیح می‌دهد احساسات بیشتری را از طریق ایموجی با افراد در یک زمینه خصوصی یا با یک دوست نزدیک ابراز کنند. پاسخ دهندگان کمترین میزان عاطفه را با افراد با موقعیت بالاتر ابراز کردند. شدیدترین ابراز احساسات با ایموجی‌های منطبق بود، مگر اینکه پاسخ دهندگان احساس کنند که باید احساسات واقعی خود را پنهان کنند، مانند استفاده از ایموجی خندان برای پوشاندن غم.
تنها زمانی که احساسات منفی به شدت احساس می‌شد، پاسخ دهندگان از ایموجی منفی استفاده کردند. علاوه بر این، استفاده از ایموجی‌ها برای بیان احساسات در مقایسه با پوشاندن احساسات با آرامش ذهنی بالاتری همراه بود.
لیو می‌خواهد این مطالعه را با نمونه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر، از جمله مردان بیشتر، گسترش دهد، زیرا صفحه‌کلید Simeji در میان زنان جوان و با پیشینه‌های فرهنگی مختلف محبوب‌تر است. به این دلیل که نمونه بسیار نامتعادل جنسیتی ممکن است به نتایج قوی‌تری منجر شده باشد.
لیو در قالب هشداری تاکید کرد تحقیقات آینده باید تفاوت‌های جنسیتی بالقوه را در قوانین نمایش ایموجی و مسائل ساختاری پیرامون شکل‌گیری این فرهنگ‌های احساسات را بررسی کند.
