به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، پس از معافیت بندر چابهار از تحریم های آمریکا بود که دوباره توجهات به سمت این بندر کلیدی در کرانه دریای عمان، جلب شد.
بندر چابهار، در منطقه «مکران» کلید دروازه ورود به اقیانوس هند است و برنامه ریزان طرح تبدیل این بندر، به یک بندر آب عمیق را از سال ها پیش طرح کرده اند.
در عین حال شهر چابهار و مناطق اطراف آن، بهشت رویایی ایران گردان و جهانگردان نیز هست: از درختان باشکوه «انجیر معابد» تا خلیج زیبای گواتر» و جنگل های زیبای حرای آن، از تالاب «لیپار» تا تالار «دشتار» که محلی است برای استراحت «فلامینگوها» و «حواصیل های» مهاجر و از کوه های «مریخی» و «بدوبوم» این شهرستان و قلعه های تاریخی «پرتقالی ها»، «پیروز گت» و «بلوچ گت»، این سرزمین را اعجاب و انگیز و زیبا کرده اند.
با این حال تنها چشمان مدیران و برنامه ریزان یا جهانگردان و طبیعت گردان، به این بندر زیبا خیره نشده است. تروریست ها به عنوان مزدوران دشمنان ایران نیز چشم طمع به دزدیدن آرامش مردم این منطقه و امنیت سواحل مکران دوخته اند. می توان گفت حمله انتحاری روز پنجشنبه (15 آذر) نیز در همین راستا بود.
یک خودروی وانت تویوتا حامل مواد منفجره ساعت 9:55 دقیقه روز پنجشنبه 15 آذرماه قصد ورود به مقر ستاد انتظامی شهرستان چابهار را داشت که با مقاومت ماموران انتظامی روبه رو شد و عامل انتحاری، این خودرو را درب ورودی این ستاد منفجر کرد و به هلاکت رسید.
43 نفر در این حادثه تروریستی زخمی و 2 نفر شهید شدند، 10 نفر از حادثه دیدگان از نیروهای انتظامی و بقیه شهروندان عادی هستند که در آن حوالی در حال تردد و مشغول فعالیت روزمره بودند.
** مکران کجا است؟
سواحل طولانی مکران از بندر جاسک تا بندر گواتر با احتساب دماغه های ساحلی بیش از 611 کیلومتر مربع است . این منطقه دارای حدود 560 کیلومتر مرز آبی است. دو شهرستان «کنارک» و «چابهار» در استان سیستان و بلوچستان و شهرستان «جاسک» در استان هرمزگان در کنار این سواحل قرار دارند. شهرستان چابهـار، به عنوان مهمترین بخش سواحل مکران، شـرقی تـرین شهرسـتان جنـوبی کشور و در بخش بلوچستان استان قرار دارد.
آب و هوای مکران، به صورت غالب بیابانی است؛ اما در نواحی ساحلی، آب و هوای مربوط و در نواحی مرتفع این منطقه، آب و هوای خنک و ملایم نیز دیده می شود. منطقه مکران به صورت طبیعی کم آب بوده و در طی سال های اخیر و با تغییرات اقلیمی و کاهش بارش، کم آب تر نیز شده است. کوهستان های این منطقه دارای معادن مهمی بوده است و همچنان یکی از مهمترین معادن سنگ مرمر ایران در همین منطقه وجود دارد. همچنین منابع مس و گوگرد نیز در این منطقه وجود دارد. «تیتانیوم»، «کرومیت»، «منگنز» و «منیزیت» از جمله دیگر منابع معدنی این منطقه هستند. همچنین به دلیل نزدیکی به دریا، امکان استحصال نمک از دریا به صورتی گسترده نیز فراهم است.
در گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی با عنوان «بررسی مزیت های منطقه ای سواحل مکران با رویکرد اقتصاد مقاومتی»، از مشکل کمبود آب شرب و کشاورزی، به عنوان یکی از مهمترین چالش های پیش روی توسعه این منطقه ساحلی نام برده شده است.
** سواحل مکران و اهمیت آن در تاریخ
از سفرنامه ها و گزارش های مورخین و جهانگردان، بر می آید که منطقه موسوم به مکران (سواحل دریای عمان) از دیرباز بسیار اهمیت داشته اند. از همین رو بود که دولت استعماری بریتانیا، در دوران قاجار چشم طمع به این سواحل دوخته بود و همواره کنسولی ویژه برای این سواحل تعیین می کرد.
«سرپرسی سایکس» و «فردریک اوکانر» از جمله کنسول ها و عناصر بریتانیایی بودند که در این منطقه مشغول فعالیت بوده و تلاش می کردند تا کنترل سواحل مکران را در دستان دولت استعماری بریتانیا نگاه دارند. این روند تا زمان استقلال هند و پاکستان از بریتانیا ادامه داشت. پس از استقلال این دو کشور نیز بریتانیا و سپس آمریکا، با حمایت از برخی کشورهای تازه استقلال یافته منطقه و حضور ناوگان خود، همچنان در فکر تسلط بر این منطقه بوده اند.
** توسعه سواحل مکران، دغدغه رهبری و دولت
رهبر معظم انقلاب، بارها بر توسعه سواحل مکران تاکید کرده اند. بطور مثال، ایشان در روز 4 آبان 1387، فرمودند: «این ساحل عظیم و طولانی بسیار حساس که ما در دریای عمان داریم، درواقع یک گنج است و باید اعتراف کنیم که این را کشف نکرده بودیم. دریای عمان و سواحل مکران یک گنج است؛ یک ذخیره است. ما همه حواسمان را بردیم متوجه خلیج فارس کردیم که البته خلیج فارس هم خیلی حساس است، شکی نداریم امّا توجه نکردیم به این ثروت عظیمی که ما در دریای عمان داریم».
همچنین ایشان در آذرماه 1394 و در جمع فرماندهان نیروی دریایی ارتش، بر توسعه این سواحل تاکید و فرمودند: «این منطقه، نقطه ای اساسی در ایفای مسئولیت نیروی دریایی است و در خصوص احیای این منطقه به دولت نیز سفارشهای لازم را کرده و خواهیم کرد».
مسوولین دولت نیز نگاهی ویژه به این منطقه داشته اند. رییس جمهوری در سال 1393 و در جمع مردم چابهار گفته بود: چابهار نقطه اتصال ایران عزیز با آب‌های آزاد، دریای عمان و حتی ساحلی است که این کشور را به اقیانوس متصل می‌کند.
در خردادماه سال 1395 توافقنامه توسعه بندر چابهار میان روسای جمهوری ایران و افغانستان و نخست وزیر هند امضا شد و دو کشور هند و افغانستان نیز حاضر به سرمایه گذاری در این بندر و توسعه آن شدند. برهمین اساس چابهار تبدیل به دالان ارتباطی میان هند و آسیای میانه شد؛ زیرا بندر چابهار نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آب‌های آزاد است. جذب سرمایه 200 میلیون دلاری هند در این بندر، از جمله دیگر اقدامات دولت برای توسعه بندر چابهار بود.
** بندر چابهار در میدان نبرد بنادر
بندر چابهار، پس از توسعه و گسترش، رقیب دیگر بنادر آب عمیق منطقه همچون بندر «گوادر» پاکستان و بندر «جبل علی» امارات، خواهد شد. تفاوت اصلی بنادر آب عمیق و بنادر عادی آن است که در بنادر آب عمیق، امکان پهلوگیری کشتی های بسیار بزرگ کانتینربر وجود دارد و می توان حجم عظیمی از کالا را با هزینه ای بسیار کمتر، جابجا کرد. با آغاز به کار بندر چابهار، ایران از وابستگی به بندر جبل علی، برای پهلوگیری کشتی های بزرگ حمل کالا، بی نیاز خواهد شد.
هم اکنون هند و پاکستان که دو کشور رقیب محسوب می شوند نیز در حال آغاز جنگی بندری هستند. کشور پاکستان، با نزدیکی به کشور چین، توانسته است سرمایه هایی را از این کشور جذب نموده و کریدوری را مابین اقیانوس هند و کشور چین ایجاد نماید؛ کریدوری که باعث گسترش بیش از پیش صادرات و واردات دو کشور چین و پاکستان، رقیبان منطقه ای هند خواهد شد؛ اما با فعال شدن بندر چابهار، این هند است که امکان خواهد داشت با تکیه بر کانال چابهار و کریدور هند - ایران - افغانستان، صادرات بیشتری به آسیای میانه بدست آورد.
بندر چابهار برای کشور افغانستان نیز بسیار حیاتی است. کشور افغانستان با تکیه بر این بندر می توان از تسلط مرزی پاکستان رها و به ترانزیت کالاهای اساسی خود از این کشور بی نیاز گردد. با فعال شدن بندر آب عمیق چابهار، کالاهای اساسی افغانستان با ورود به بندر چابهار، سریعتر و ارزان تر به این کشور ارسال می شوند و از دسترس گروهک های تروریستی فعال در مناطق مرزی میان افغانستان و پاکستان نیز دور خواهند ماند. از همین رو از بندر چابهار به عنوان رقیب این دو بندر آب عمیق یاد می شود.
از همین رو بسیاری تحلیلگران دور از ذهن نمی دانند که این رقابت های منطقه ای باعث شده باشد که دشمنان قصد ایجاد بحران امنیتی در این بندر را داشته باشند تا سرمایه گذاران را از این بندر فراری دهند.
توئیت وزیر امور خارجه ایران، در روزهای گذشته نشان می دهد که پیش از این نیز فعالیت هایی برای ایجاد ناامنی در این منطقه صورت پذیرفته بود. «محمد جواد ظریف» در توئیتی نوشت: تروریست های حمایت شده از سوی خارجی ها، بیگناهان را در چابهار، کشته و مجروح کردند. همانطور که ما قبلاً در گذشته شفاف کردیم؛ چنین اقداماتی بدون مجازات نخواهند ماند: در سال 2010، دستگاه های اطلاعاتی ما افراطیونی که از امارات متحده عربی آمده بودند را ردگیری و دستگیر کردند. سخنان من را به یاد بسپارید: ایران؛ تروریست ها و اربابان آن ها را به دست عدالت خواهد سپرد. این توئیت وزیر امورخارجه، به صورت تلویحی نشان داد که چه دستهای در پس این حمله تروریستی، به هدایت آن مشغولند.
** بندر چابهار و زنجیره ترورهای کور
در سال های دهه 1380، گروهک تروریستی «جندالله» به سرکردگی «عبدالمالک ریگی» دست به ترورهای کور زدند تا جو ارعاب و ناامنی در ایران ایجاد نمایند. بمب گذاری تروریستی در چابهار، در سال 1389، پس از دستگیری عبدالمالک ریگی و در راستای اختلاف افکنی میان ساکنین منطقه مکران و ایران صورت گرفت و آخرین زنجیره ترورهای کور این گروهک بود.
پس از اعدام عبدالمالک ریگی و از هم پاشیدن تشکیلات گروهک جندالله، گروهک های دیگری از این سازمان تروریستی منشعب شدند و هر کدام نامی را برای خود انتخاب کردند. «جیش العدل» و «انصار الفرقان» دو گروهک منشعب از «جندالله» هستند. این گروهک ها در میان مردم پایگاهی ندارند و تنها حمایت دستان پنهان و آشکار دشمنان ایران است که امکانات و تجهیزات را برای آن ها فراهم می کند. مقر این گروهک ها نیز خارج از خاک ایران قرار دارد و همین مسئله باعث شده است تا مسوولان سیاسی و نظامی ایران، از عدم برخورد قاطع کشور کشور همسایه با این گروهک ها، اظهار نارضایتی کنند. در آخرین این اظهار نارضایتی ها، «عبدالرضا رحمانی فضلی» در مهرماه امسال به همتای پاکستانی خود نامه ای نوشت و از وی خواست تا دولت متبوعش، اقدامات بیشتری در برخورد با
در طی دو سال اخیر، گروهک های تروریستی با حمله به مجلس ایران، آرامگاه حضرت امام خمینی (ره)، رژه روز ارتش در اهواز و اکنون ستاد نیروی انتظامی در چابهار، نشان داده اند که تلاش دارند تا فضای ناامنی را در ایران ایجاد کنند. امری که بطور حتم با شکست مواجه خواهد شد.
** اقدام تروریستی چابهار، شکست تروریست ها
اقدام تروریستی در چابهار، نشان داد که گروهک های تروریستی نه به دنبال شعارهای همچون حمایت از یک قوم یا مذهب خاص که تنها به دنبال ایجاد ارعاب و القای ناامنی هستند. از همین رو است که اغلب مجروحان این حادثه شهروندانی عادی بودند؛ شهروندانی که از اقوام و مذاهب مختلف، در روز پنجشنبه، قصد رسیدگی به امور عادی زندگی خود را داشتند.
حمله تروریستی چابهار برگ سیاه دیگری از دفتر سیاه حامیان آن ها بود و بار دیگر نشان داد که برخلاف ادعاهای آمریکا و همپیمانانش، ایران بزرگترین قربانی تروریسم کور و پرچمدار مبارزه با گروهک های تروریستی است .
پژوهشم**ب-ا**1552
انتهای پیام بندر چابهار، در منطقه «مکران» کلید دروازه ورود به اقیانوس هند است و برنامه ریزان طرح تبدیل این بندر، به یک بندر آب عمیق را از سال ها پیش طرح کرده اند.
در عین حال شهر چابهار و مناطق اطراف آن، بهشت رویایی ایران گردان و جهانگردان نیز هست: از درختان باشکوه «انجیر معابد» تا خلیج زیبای گواتر» و جنگل های زیبای حرای آن، از تالاب «لیپار» تا تالار «دشتار» که محلی است برای استراحت «فلامینگوها» و «حواصیل های» مهاجر و از کوه های «مریخی» و «بدوبوم» این شهرستان و قلعه های تاریخی «پرتقالی ها»، «پیروز گت» و «بلوچ گت»، این سرزمین را اعجاب و انگیز و زیبا کرده اند.
با این حال تنها چشمان مدیران و برنامه ریزان یا جهانگردان و طبیعت گردان، به این بندر زیبا خیره نشده است. تروریست ها به عنوان مزدوران دشمنان ایران نیز چشم طمع به دزدیدن آرامش مردم این منطقه و امنیت سواحل مکران دوخته اند. می توان گفت حمله انتحاری روز پنجشنبه (15 آذر) نیز در همین راستا بود.
یک خودروی وانت تویوتا حامل مواد منفجره ساعت 9:55 دقیقه روز پنجشنبه 15 آذرماه قصد ورود به مقر ستاد انتظامی شهرستان چابهار را داشت که با مقاومت ماموران انتظامی روبه رو شد و عامل انتحاری، این خودرو را درب ورودی این ستاد منفجر کرد و به هلاکت رسید.
43 نفر در این حادثه تروریستی زخمی و 2 نفر شهید شدند، 10 نفر از حادثه دیدگان از نیروهای انتظامی و بقیه شهروندان عادی هستند که در آن حوالی در حال تردد و مشغول فعالیت روزمره بودند.
** مکران کجا است؟
سواحل طولانی مکران از بندر جاسک تا بندر گواتر با احتساب دماغه های ساحلی بیش از 611 کیلومتر مربع است . این منطقه دارای حدود 560 کیلومتر مرز آبی است. دو شهرستان «کنارک» و «چابهار» در استان سیستان و بلوچستان و شهرستان «جاسک» در استان هرمزگان در کنار این سواحل قرار دارند. شهرستان چابهـار، به عنوان مهمترین بخش سواحل مکران، شـرقی تـرین شهرسـتان جنـوبی کشور و در بخش بلوچستان استان قرار دارد.
آب و هوای مکران، به صورت غالب بیابانی است؛ اما در نواحی ساحلی، آب و هوای مربوط و در نواحی مرتفع این منطقه، آب و هوای خنک و ملایم نیز دیده می شود. منطقه مکران به صورت طبیعی کم آب بوده و در طی سال های اخیر و با تغییرات اقلیمی و کاهش بارش، کم آب تر نیز شده است. کوهستان های این منطقه دارای معادن مهمی بوده است و همچنان یکی از مهمترین معادن سنگ مرمر ایران در همین منطقه وجود دارد. همچنین منابع مس و گوگرد نیز در این منطقه وجود دارد. «تیتانیوم»، «کرومیت»، «منگنز» و «منیزیت» از جمله دیگر منابع معدنی این منطقه هستند. همچنین به دلیل نزدیکی به دریا، امکان استحصال نمک از دریا به صورتی گسترده نیز فراهم است.
در گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی با عنوان «بررسی مزیت های منطقه ای سواحل مکران با رویکرد اقتصاد مقاومتی»، از مشکل کمبود آب شرب و کشاورزی، به عنوان یکی از مهمترین چالش های پیش روی توسعه این منطقه ساحلی نام برده شده است.
** سواحل مکران و اهمیت آن در تاریخ
از سفرنامه ها و گزارش های مورخین و جهانگردان، بر می آید که منطقه موسوم به مکران (سواحل دریای عمان) از دیرباز بسیار اهمیت داشته اند. از همین رو بود که دولت استعماری بریتانیا، در دوران قاجار چشم طمع به این سواحل دوخته بود و همواره کنسولی ویژه برای این سواحل تعیین می کرد.
«سرپرسی سایکس» و «فردریک اوکانر» از جمله کنسول ها و عناصر بریتانیایی بودند که در این منطقه مشغول فعالیت بوده و تلاش می کردند تا کنترل سواحل مکران را در دستان دولت استعماری بریتانیا نگاه دارند. این روند تا زمان استقلال هند و پاکستان از بریتانیا ادامه داشت. پس از استقلال این دو کشور نیز بریتانیا و سپس آمریکا، با حمایت از برخی کشورهای تازه استقلال یافته منطقه و حضور ناوگان خود، همچنان در فکر تسلط بر این منطقه بوده اند.
** توسعه سواحل مکران، دغدغه رهبری و دولت
رهبر معظم انقلاب، بارها بر توسعه سواحل مکران تاکید کرده اند. بطور مثال، ایشان در روز 4 آبان 1387، فرمودند: «این ساحل عظیم و طولانی بسیار حساس که ما در دریای عمان داریم، درواقع یک گنج است و باید اعتراف کنیم که این را کشف نکرده بودیم. دریای عمان و سواحل مکران یک گنج است؛ یک ذخیره است. ما همه حواسمان را بردیم متوجه خلیج فارس کردیم که البته خلیج فارس هم خیلی حساس است، شکی نداریم امّا توجه نکردیم به این ثروت عظیمی که ما در دریای عمان داریم».
همچنین ایشان در آذرماه 1394 و در جمع فرماندهان نیروی دریایی ارتش، بر توسعه این سواحل تاکید و فرمودند: «این منطقه، نقطه ای اساسی در ایفای مسئولیت نیروی دریایی است و در خصوص احیای این منطقه به دولت نیز سفارشهای لازم را کرده و خواهیم کرد».
مسوولین دولت نیز نگاهی ویژه به این منطقه داشته اند. رییس جمهوری در سال 1393 و در جمع مردم چابهار گفته بود: چابهار نقطه اتصال ایران عزیز با آب‌های آزاد، دریای عمان و حتی ساحلی است که این کشور را به اقیانوس متصل می‌کند.
در خردادماه سال 1395 توافقنامه توسعه بندر چابهار میان روسای جمهوری ایران و افغانستان و نخست وزیر هند امضا شد و دو کشور هند و افغانستان نیز حاضر به سرمایه گذاری در این بندر و توسعه آن شدند. برهمین اساس چابهار تبدیل به دالان ارتباطی میان هند و آسیای میانه شد؛ زیرا بندر چابهار نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آب‌های آزاد است. جذب سرمایه 200 میلیون دلاری هند در این بندر، از جمله دیگر اقدامات دولت برای توسعه بندر چابهار بود.
** بندر چابهار در میدان نبرد بنادر
بندر چابهار، پس از توسعه و گسترش، رقیب دیگر بنادر آب عمیق منطقه همچون بندر «گوادر» پاکستان و بندر «جبل علی» امارات، خواهد شد. تفاوت اصلی بنادر آب عمیق و بنادر عادی آن است که در بنادر آب عمیق، امکان پهلوگیری کشتی های بسیار بزرگ کانتینربر وجود دارد و می توان حجم عظیمی از کالا را با هزینه ای بسیار کمتر، جابجا کرد. با آغاز به کار بندر چابهار، ایران از وابستگی به بندر جبل علی، برای پهلوگیری کشتی های بزرگ حمل کالا، بی نیاز خواهد شد.
هم اکنون هند و پاکستان که دو کشور رقیب محسوب می شوند نیز در حال آغاز جنگی بندری هستند. کشور پاکستان، با نزدیکی به کشور چین، توانسته است سرمایه هایی را از این کشور جذب نموده و کریدوری را مابین اقیانوس هند و کشور چین ایجاد نماید؛ کریدوری که باعث گسترش بیش از پیش صادرات و واردات دو کشور چین و پاکستان، رقیبان منطقه ای هند خواهد شد؛ اما با فعال شدن بندر چابهار، این هند است که امکان خواهد داشت با تکیه بر کانال چابهار و کریدور هند - ایران - افغانستان، صادرات بیشتری به آسیای میانه بدست آورد.
بندر چابهار برای کشور افغانستان نیز بسیار حیاتی است. کشور افغانستان با تکیه بر این بندر می توان از تسلط مرزی پاکستان رها و به ترانزیت کالاهای اساسی خود از این کشور بی نیاز گردد. با فعال شدن بندر آب عمیق چابهار، کالاهای اساسی افغانستان با ورود به بندر چابهار، سریعتر و ارزان تر به این کشور ارسال می شوند و از دسترس گروهک های تروریستی فعال در مناطق مرزی میان افغانستان و پاکستان نیز دور خواهند ماند. از همین رو از بندر چابهار به عنوان رقیب این دو بندر آب عمیق یاد می شود.
از همین رو بسیاری تحلیلگران دور از ذهن نمی دانند که این رقابت های منطقه ای باعث شده باشد که دشمنان قصد ایجاد بحران امنیتی در این بندر را داشته باشند تا سرمایه گذاران را از این بندر فراری دهند.
توئیت وزیر امور خارجه ایران، در روزهای گذشته نشان می دهد که پیش از این نیز فعالیت هایی برای ایجاد ناامنی در این منطقه صورت پذیرفته بود. «محمد جواد ظریف» در توئیتی نوشت: تروریست های حمایت شده از سوی خارجی ها، بیگناهان را در چابهار، کشته و مجروح کردند. همانطور که ما قبلاً در گذشته شفاف کردیم؛ چنین اقداماتی بدون مجازات نخواهند ماند: در سال 2010، دستگاه های اطلاعاتی ما افراطیونی که از امارات متحده عربی آمده بودند را ردگیری و دستگیر کردند. سخنان من را به یاد بسپارید: ایران؛ تروریست ها و اربابان آن ها را به دست عدالت خواهد سپرد. این توئیت وزیر امورخارجه، به صورت تلویحی نشان داد که چه دستهای در پس این حمله تروریستی، به هدایت آن مشغولند.
** بندر چابهار و زنجیره ترورهای کور
در سال های دهه 1380، گروهک تروریستی «جندالله» به سرکردگی «عبدالمالک ریگی» دست به ترورهای کور زدند تا جو ارعاب و ناامنی در ایران ایجاد نمایند. بمب گذاری تروریستی در چابهار، در سال 1389، پس از دستگیری عبدالمالک ریگی و در راستای اختلاف افکنی میان ساکنین منطقه مکران و ایران صورت گرفت و آخرین زنجیره ترورهای کور این گروهک بود.
پس از اعدام عبدالمالک ریگی و از هم پاشیدن تشکیلات گروهک جندالله، گروهک های دیگری از این سازمان تروریستی منشعب شدند و هر کدام نامی را برای خود انتخاب کردند. «جیش العدل» و «انصار الفرقان» دو گروهک منشعب از «جندالله» هستند. این گروهک ها در میان مردم پایگاهی ندارند و تنها حمایت دستان پنهان و آشکار دشمنان ایران است که امکانات و تجهیزات را برای آن ها فراهم می کند. مقر این گروهک ها نیز خارج از خاک ایران قرار دارد و همین مسئله باعث شده است تا مسوولان سیاسی و نظامی ایران، از عدم برخورد قاطع کشور کشور همسایه با این گروهک ها، اظهار نارضایتی کنند. در آخرین این اظهار نارضایتی ها، «عبدالرضا رحمانی فضلی» در مهرماه امسال به همتای پاکستانی خود نامه ای نوشت و از وی خواست تا دولت متبوعش، اقدامات بیشتری در برخورد با
در طی دو سال اخیر، گروهک های تروریستی با حمله به مجلس ایران، آرامگاه حضرت امام خمینی (ره)، رژه روز ارتش در اهواز و اکنون ستاد نیروی انتظامی در چابهار، نشان داده اند که تلاش دارند تا فضای ناامنی را در ایران ایجاد کنند. امری که بطور حتم با شکست مواجه خواهد شد.
** اقدام تروریستی چابهار، شکست تروریست ها
اقدام تروریستی در چابهار، نشان داد که گروهک های تروریستی نه به دنبال شعارهای همچون حمایت از یک قوم یا مذهب خاص که تنها به دنبال ایجاد ارعاب و القای ناامنی هستند. از همین رو است که اغلب مجروحان این حادثه شهروندانی عادی بودند؛ شهروندانی که از اقوام و مذاهب مختلف، در روز پنجشنبه، قصد رسیدگی به امور عادی زندگی خود را داشتند.
حمله تروریستی چابهار برگ سیاه دیگری از دفتر سیاه حامیان آن ها بود و بار دیگر نشان داد که برخلاف ادعاهای آمریکا و همپیمانانش، ایران بزرگترین قربانی تروریسم کور و پرچمدار مبارزه با گروهک های تروریستی است .
پژوهشم**ب-ا**1552
کپی شد
