سید علی خمینی: روحانیونی که به سراغ تجمل می روند علاوه بر دین خدا، همه اقشار روحانیت را بدنام می کنند

نوه گرامی امام خمینی با تأکید بر اینکه روحانیونی که به سراغ تجمل می روند علاوه بر دین خدا، همه اقشار روحانیت را بدنام می کنند، گفت: روحانی که به دنبال دنیا برود هم دنیا و هم آخرت او را پس می زند. لذا از ما و مردم خواسته شده است که به سراغ روحانی یا عالمی بروید که از رغبت دنیا پاک شود.

به گزارش جماران، حجت الاسلام و المسلمین سید علی خمینی درهمایش «روحانیت و انقلاب» گفت: شکی نداریم که نسبت به پیش از انقلاب وظیفه روحانیت بسیار گسترده تر شده است و باری که بر عهده ما  به عنوان کسانی که در سیر روحانیت هستیم گذاشته شده بسیار سنگین تر از قبل انقلاب شده است؛ به طوری که واقعا  تحمل این بار بسیار دشوار است.

نوه گرامی امام خمینی تصریح کرد: روایت هایی که ما در سنت دینی خود در مورد علما داریم در کتاب «العلم البحار» ملاحظه می شود که از یک طرف جایگاه بسیار رفیعی را برای علما شمرده است؛ جایگاهی که فخر ور و باعث رشک عالمیان است و از یک طرف در «ابواب» روایت هایی در مورد نکوهش و مزمت عالم بدون عمل داریم که این روایت ها برای آنان بسیار مشکل ساز است. روایت هایی در باب روز قیامت وجود دارد که می گوید مردم از  بوی تعفن عالم بدون عمل فرار می کنند. بنابراین همه ما در مسیری آمده ایم که اگر به توفیق الهی درست قدم برداریم رشک ملک خواهیم بود و اگر خدای نکرده اسیر دنیا و هوای نفس در دنیا شویم دچار عذاب بیشتر از سایر مردم خواهیم بود.

وی با اشاره به روایت «زلة العالم»، افزود:  گمراهی یک عالم مانند خراب شدن و شکستن یک کشتی است. زمانی که یک کشتی غرق می شود تنها آن کشتی غرق نمی شود بلکه تمام کسانی که در کشتی هستند همه باهم غرق می شوند. لذا گمراهی عالم به عنوان گمراهی همه عنوان شده است. روایت هایی موجود است که نشان می دهد یک عالم بالاتر از مقام افضل هفتاد هزار عبد است و از طرف دیگر اگر گمراه شود مانند این است که کشتی بشکند و فرو بریزد و نه تنها خود غرق می شود بسیاری از انسان هایی که روی کشتی هستند غرق می شوند و از بین می روند و لذا یک وظیفه بسیار دشواری بر دوش همه ما است.

سید علی خمینی اظهار داشت: روایتی خطاب به مردم دیده ام که برای ما درسی است و صفات یک عالم در آن قرار داده شده است. روحانیتی که می خواهیم پرچم دار مردم  و یاور جمهوری اسلامی باشد، باید این خصوصیات را داشته باشد. در روایت است که «لا تجلسوا مع کل عالم» یعنی با هر عالمی نشست و برخواست نداشته باشید مگر «عالم من یدعوکم خمس الا خمس» مگرعالمی  که شما از پنج چیز به سوی پنج چیز رهنمون شود. یعنی ما اگر می خواهیم در مسیرعالم شدن قدم برداریم باید این پنج هدایت را در ذهن خودمان داشته باشیم و بدانیم که مردم را باید از پنج چیز به پنج چیز راهنمایی کنیم.

وی با بیان اینکه «من الشک إالی الیقین» اولین کار است، ادامه داد: اولین کار ما در روحانیت این است که خودمان حقایق دینمان را متوجه شویم. اگر می خواهیم به دین اسلام حمایت کنیم اول این است که ما باید نسبت به حقایق دین اسلام آگاه باشیم؛ باید خوب حقایق اسلام را در حیطه نظر و عمل  تحقیق کنیم و متوجه شویم؛ آن گاه مردم را از شک به یقین رهنمون شویم و هدایت کنیم. اگر می خواهیم از نظام جمهوری اسلامی و ولایت فقیه به عنوان رکن نظام جمهوری اسلامی  حمایت کنیم، اول از همه باید جمهوری اسلامی و مبانی آن  را بشناسیم و همچنین ولایت فقیه و مبنای ولایت فقیه در جمهوری اسلامی را بشناسیم. آن گاه زمانی که به حمایت نظام و دفاع از ولایت فقیه برمی خیزیم دفاع ما، دفاعی عالمانه است و مردم از شک به یقین رهنمون می شوند. در روایت است اولین کاری که یک روحانی باید انجام دهد این است که مردم را آگاه کند و از شک در بیاورد.

نوه گرامی امام خمینی گفت: فردی از ما انتقاد خوبی کرد و می گفت ما از شما توقع نداریم که بگوید این مسأله درست است یا درست نیست؛ شما راستای آن را استخراج کنید و به ما بگویید. ما برخی از اوقات که به بالای منبر می رویم فقط بلد هستیم بگوییم این در اسلام نیست  و دروغ است یا فلان واقعه در اسلام واقع نشده است. این که ما به مردم بگوییم اینطور نیست و دروغ است باعث تذلل آنها در تمام ارکان دین می شود. گاهی بر روی منبر با مردم صحبت و یک مسأله انکار می شود؛ ممکن است خیلی از مسائل در دل مردم انکار شود. ما نمی گوییم روی منبر دروغ بگویید و وقایع جعلی را تبلیغ و ترویج کنید، اما مردم هم از ما توقع ندارند که دروغ را تبلیغ کنیم؛ توقع  دارند که شما دین را بشناسید و وقایع را بازگو کنید. این راه درست، تبلیغ است؛ «من الشک الی الیقین» که ایجاد شک و تشکیک  نکنیم. اگر هنری داریم سعی کنیم مردم  را  نسبت به محکمات جمهوری اسلامی «من الشک الی الیقین» رهنمون کنیم. اگر فردی اعتقادی به این مسیر و نظام ندارد حکم آن جدا است؛ خطاب ما به افرادی است که معتقدین به جمهوری اسلامی، امام و انقلاب هستند.

وی تأکید کرد: برادران عزیز، ما وظیفه داریم اگر برای مردم صحبت می کنیم، آن مواردی که در ذهن مردم شبهه است برای مردم بیان و ذهن مردم را از انحراف خارج کنیم و مهمترین وظیفه ما درباره اسلام این است که فرصت هایی که به عنوان منبر، تریبون های رسمی و عمومی و مدارس  در اختیار ما قرار گرفته است باید دغدغه دید مردم را داشته باشیم. به طور کلی خداوند حافظ دین است و ما منتی بر خدا نخواهیم داشت. اما ما واقعا به عنوان روحانیت برای اینکه صلاح خودمان را داشته باشیم باید مردم را آگاه کنیم. در آن دنیا از ما پرسش می کنند که شما برای دین مردم چه کرده اید؟

سید علی خمینی اظهار داشت: مرحله بعدی «من عداوت النصیحه» است و امام معصوم می فرماید سراغ عالم نروید مگر اینکه از شک و یقین شما را برهاند و از عداوت به نصیحت بیاورد. چه میزان جامعه امروز ما نیازمند نصیحت است؟ نصیحت غیر از عداوت است. متأسفانه اینکه این همه اختلاف در جامعه امروز ما وجود دارد به علت غلبه عداوت بر نصیحت است. اگر ما در اسلام از نقد صحبت می کنیم حرف ما این است، کسی نقد می کند که دلسوز است. نقدی که ما نسبت به مشکلات جامعه داریم نقد دلسوزانه است.

عضو بیت گرامی امام خمینی اظهار داشت: تفاوت انقلابیون و حزب الهی ها و طرفداران نظام جمهوری اسلامی با ضد انقلاب ها در چه چیزی است؟ اگر فرض کنیم هیچ گونه مشکلی در جمهوری اسلامی نداریم و اگر کوتاهی نهادهای مختلف ها را  به نفع جمهوری اسلامی  نگوییم، قطعا کار درستی نیست. ما تک تک وظیفه داریم که جستجو کنیم؛ وظیفه ای که امام بر دوش تک تک مردم قرار داده است این است که جستجو کنیم. امام هم فرموده بودند اگر من هم پایم را کج گذاشتم فریاد بزنید. اما تفاوت ما با ضد انقلاب ها عداوت و نصیحت است. ضد انقلاب ها حقیقتا از انحرافات ما خوشحال هستند. اگر کسی فریاد می زند و انحرافات را بزرگ می کند  قطعا خوشحال است که جمهوری اسلامی دچار مشکل شده و هرچه از دستش برآید برای ایجاد اختلاف و مشکل کوتاهی نخواهد کرد.

وی ادامه داد: اما انقلابی های ما نقد می کنند و فریاد می زنند، دلگیری و نارحتی های خود را بیان می کنند اما اگر قلبشان را نگاه کنید از انحرافات ناراحت هستند و خون دل می خورند. از انحراف و مشکل در جمهوری اسلامی خون های پاک چندصد هزار شهید است، ناراحت می شوند. اگر مشکلی باشد ما به عنوان کسانی که خودمان را طرفدار نظریه امام می دانیم باید جامعه را از عداوت به سمت نصیحت هدایت کنیم.

وی تأکید کرد: اگر عالم هستیم و در این راه قدم گذاشته ایم باید حواسمان باشد صحبت و رفتار ما فضای دشمنی و بغض را از جامعه کم کند. روحانیت باید نقش پدر جامعه و انقلاب را نسبت به همه امور را داشته باشد. پدر در خانواده چه کاری را انجام می دهد؟ اول اینکه پدر ناصح است و دلش برای همه فرزندانش می سوزد و دوم اینکه تلاشش تا حد توان بر این است که اختلافات را کم کند و دست دوستی را میان فرزندانش باز کند.

وی افزود: ما از ائمه معصومین (علیهم السلام) آموخته ایم که به مردم می گفتند سراغ عالم نروید مگر عالمی باشد که از فضای عداوت به سمت نصیحت رهنمون کند. این یکی از مسائلی است که ما در تمام زندگیمان  باید نسبت به آن بسیار حساس باشیم و تلاش کنیم عداوت دشمنی بغض و کینه از بین برود. اینها جزو امراض روحی هستند که در زندگی خصوصی ما وجود دارد. همچنین در سطوح بالاتر و در سطح جامعه، سعی کنیم فضا را فضای نصیحت کنیم زیرا فضای اسلامی این گونه است.

سید علی خمینی یادآور شد: نصیحت در دلش این است که من به تو می گویم چون تو را دوست دارم و به تو علاقه دارم اشتیاق به صلاح تو دارم و اگر حرفی به تو می زنم نه به عنوان کسی است که از تو بدم می آید؛ تو را دوست دارم که این گونه به تو می گویم. فضای نصیحت این است و روی محبت و علاقه استوار است.

وی با بیان اینکه مرحله سوم «من الکبر الی تواضع» است، تصریح کرد: علمی که مردم باید به سراغ آن بروند باید مردم را از کبرو خودبینی بیرون آورد و به تواضع و خضوع داشتن نسبت به همه دعوت کند. این عالم از منظر اسلام مورد توجه است و از ما خواسته اند که به آن مراجعه کنیم و نگاه کردن به او افضل عبادات است؛ عالمی که اگر فردی به او نگاه می کند خودبینی نبیند و در او اصطلاحا اصل مثبت نیست. بعضی از ما  در قشر روحانیت اگر حرفی می زنیم بنابر اصل مثبت است. یعنی اصلی است که بنابر مثبت خودمان است. از باب اینکه زمانی که فردی او را می بیند خضوع و تواضع و اخلاق اسلامی را از او بیاموزد. من اول از همه به خودم عرض می کنم. حالا چون من اینجا نشسته ام این مطالب را من بیان می کنم. هرکسی هم اینجا بود و این روایات را معنا می کرد همین نکات را بیان می کرد. این نکات به این معنا نیست که من خودم عالم به این نکات هستم. من به عنوان اینکه در اینجا نشسته ام عرض می کنم؛ هرفرد دیگری هم بود همین نکات را بیان می کرد و ما هم درس می گرفتیم.

نوه گرامی امام خمینی ادامه داد: این روایت ما است و مردم هم از ما توقع دارند کسانی باشیم که منیت خویش را به صفر برسانیم. در خانه روحانیت شیعه همیشه باز بوده است و زمانی که انقلاب شکل گرفت این مقدار مردم به روحانیت گرایش پیدا کردند، از این باب بود که روحانیون خودشان را خادم مردم می دانستند و از منیت حرف نمی زدند و به خودشان نمی خواندند.

وی افزود: مردم امام را که نگاه می کردند و سراسر وجود امام خودبینی نمی دیدند و امام واقعا خودش را نگاه نمی کرد و کسانی که یک عمر با امام زندگی می کردند کاملا این موضوع را دریافته بودند. خاطراتی از ایشان در خانواده بوده است و مردم هم دیده اند که امام انسان عجیب و نهایت خودسازی بود. آن زمان وقتی فردی این چنینی حرکت اش را شروع می کند و مردم نگاه می کنند متوجه می شوند این فرد همان عالمی است که «من الکبر الی تواضع» ما را می خواند و خودش را نمی گوید.

سید علی خمینی گفت: چهارمین مورد «من الریا و الاخلاص» است. افرادی که می خواهند سراغ عالمی بروند و ما که می خواهیم در این مسیر قدم برداریم، باید ریا در کارمان نباشد و خالصا به وجهه الله قدم برداریم. مردم بسیار خوب رنگ افکار و احوال ما را متوجه می شوند. زمانی که در چهره یک روحانی نگاه می کنند متوجه می شوند این فرد چگونه است. خصوصیت روحانیت این بوده است. اینطور نبوده است که یک ساعت بیایند یک جای و بعد بروند. اثر این روحانیت در اجتماع پایین است. روحانیت این گونه بوده اند که یک عمر در یک محله و شهر زندگی می کردند و یک عمر با مردم رفت و آمد داشتند و مردم مدت ها این افراد را می دیدند و متوجه می شدند چه افرادی در خانه هایشان رفت و آمد دارند؛ عبادت ها و خانواده هایشان را می دیدند. در روحانیت اصیل و سنتی ما ریا معنا نداشت. در خانه عالمان باز بود و مردم رفت و آمد می کردند و این موضوع تا همیشه ادامه داشت.

وی افزود: اخلاص به این معنا است که ما هر آنچه عمل می کنیم برای خدا باشد. در نهایت این است که پدر ما می فرمود امام آب هم دست فرزندش می دهد قصد غربت می کند. یعنی از لحظه لحظه زندگی اش بهره می برد. ما نیز باید در این مسیر قدم برداریم؛ هوای نفسانی را کم و به اخلاصمان بیفزاییم و برای خدا گام برداریم و پیش برویم.

عضو بیت گرامی امام خمینی ادامه داد: این عالمی است که می فرمایند به سراغش بروید؛ فردی که «من الریا الی الخلاص» می خواند و نه تنها خودش به مقام اخلاص رسیده است، هر فردی هم که به سراغش می آید و در محضرش قرار می گیرد از ریا به اخلاص خدایی می شود.

وی تأکید کرد: خود ما این را در انقلاب مشاهده کرده ایم. صدها هزار شهید که در جمهوری اسلامی برای حفظ کیان اسلام و ایران اسلامی در سرزمین خود به شهادت رسیدند در چه فضایی رشد کرده اند؟ غیر از آن بود که جوانان پاکی بودند که خالصا به وجهه الله قدم برداشتند و پیش رفتند؟ این فضا را چه کسی به وجود آورد؟ غیر از این بود که امام با انقلاب شکوهمند اسلام جو اخلاص را در جامعه رونق داد؟

سید علی خمینی گفت: امروز اگر ما می خواهیم متوجه شویم که چه میزان موفق بوده ایم، یکی از ارکان آن را بررسی کنیم که چه میزان در رفتارمان خالص هستیم. دلیل تأثیرگذاری مطهری ها فقط جنبه علمی شان نبود. علم خیلی خوب است اما این مقدار اثر گذاری به خاطر اخلاص آنان بوده است. آن روحانی که پیش از انقلاب در مسیر امام قدم پیش گذاشت؛ در دوره عسرت و سختی و مشقت راه امام را طی کرد که هیچ امید پیروزی نبود. اینها ارجمند هستند و باید قدرشان را بدانیم؛ همه مجاهدینی که پیش از انقلاب در این مسیر قرار گرفتند مانند خانواده قریشی که در همین دیار هستند و همچنین مجاهد نستوه جناب آقای حسنی و خانواده های دیگر که در این دیار بودند.

وی بیان کرد: من  زمانی از رهبر انقلاب سؤال کردم که شما به ذهنتان می رسید این انقلاب پیروز و موفق شود؟ فرمودند که ما جزو خوش بین ها بودیم و به نظرمان می رسید که بالأخره پیروز خواهیم شد؛  اما اصلا فکر نمی کردیم به این سرعت اتفاق افتد. زیرا 10 تا 20 سال طول می کشید.

نوه گرامی امام خمینی اظهار داشت: زمانی که خاطرات شهادت حاج آقا مصطفی را مرور می کنید این نکته آشکار می شود. بسیاری از انقلابیون امید داشتند که اگر سن امام اقتضا ندارد که انقلاب پیروز شود اما خوشحال بودیم که امام فرزند فاضل مجتهد تمام و کمالی دارند که بعد از امام جای ایشان را می گیرد. خیلی از بزرگان نقل می کردند بعد از حاج آقا مصطفی نگرانی عظیمی میان افراد پیش می آید که بعد از امام چه می شود؟ این صحبت ها می تواند به این معنا باشد که امید نداشتند انقلاب به سرعت پیروز شود. در سال 56 می توان گفت؛ اما در سال 42 که امام حرکت خود را آغاز کرد چه کسی خیال می کرد؟ اصلا کسی ایشان را در ایران نمی شناخت. یک روحانی فاضل اخلاقی و عارف و فیلسوفی بود که درس خارج داشت. فقهن واصولا بیشترین شاهد را داشت اما سرش در لاک خودش بود و به کسی کاری نداشت. اما به یک باره بر علیه رژیم پهلوی فریاد زد و گفت بیایید خودتان را اصلاح کنید و بیان کرد جناب شاه کاری نکن که اینان کاری که با پدرت کردند با تو نیز کنند.

وی افزود: زمانی که ایشان این اقدام را شروع کرد چه کسی خیال می کرد که انقلاب پیروز شود؟ هیچ فردی، لذا زمانی که مجاهدین در سال 42 ابتدای انقلاب امام را شناختند و پا در مسیر امام و انقلاب گذاشتند، آنها حقیقتا انسان های خالص و از ریا به دور بودند و زمانی که این علما وارد کارزار انقلاب شدند روح اخلاص را در جامعه دمیدند و از برکت حرکت خالصانه روحانیت روح اخلاص در جامعه ما دمید.

سید علی خمینی یادآور شد: در نقطه اوج حوادث دفاع مقدس نیز این امر را مشاهده کردیم. اگر امام خالص نبود، اگر از روحانیتی که در شهرها پرچم مبارزه را به دوش کشیده و برای انقلاب زحمت کشیده بودند این خلوص به مردم منتقل نمی شد و اگرآن خلوص منتقل نمی شد، آن رشادت ها را شاهد نبودیم. این تحول حاصل انقلاب بود و روح بزرگ امام آن را پدید آورد. یک انسان خالص حوزه ای پیدا می کند و اطرافیان خود را خالص می کند.

وی با بیان اینکه آخرین مورد «من الرغبة إلی الزهد» است، اظهار داشت: از پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) نقل شده است «لا تجلسوا مع کل عالم» با هر عالمی ننشینید؛ مگر عالمی که از رغبت به دنیا بزداید. این نکته را اول از همه به خودم عرض می کنم. بدترین نکته برای روحانیت دنیا طلبی است. اینکه به دنیا رغبت داشته باشد و اگر قدمی برمی دارد حساب و کتاب دنیایی برای آن داشته باشد، مانند اینکه بگوید برای انجام این کار من چند هزار تومن می دهند؟ اگر این باشد فرق ما با دکان داران چیست؟ یکی گوشت، یکی شیر و دیگری دین می فروشد.

نوه گرامی امام خمینی تأکید کرد: بدترین مورد برای روحانیت این است که کسی طالب دنیا شود. روحانیت ما رغبت به دنیا نداشته است. در تاریخ روحانیت شیعه آنچه نشانه بارز روحانیت ما بوده همین صفت روحانیت است. یعنی کسانی که در کار روح بوده اند نه روح به معنای کاسبان جن گیری و این موارد، نه !  یعنی روح و نفس خودش، عالم را مسیر عبور می دیدند. در زندگی عالمان خود مشاهده کرده ایم، افرادی مانند شیخ انصاری که بزرگان دیانت و مذهب بوده اند و بیشترین خدمات را به فقه و اصول و دیانت مردم  کرده اند  زندگی هایشان را مشاهده می کنیم و می خوانیم.

وی گفت: ویژگی که در خانواده امام معروف است ساده زیستی امام و عدم رغبت به دنیا است. دوستان و دشمنان بر این مطلب تأکید دارند که امام قبل از انقلاب و بعد از انقلاب در دنیا نداشت و دشمنان امام اقرار کردند و می کنند امام واقعا هیچ رغبتی به دنیا نداشت و زندگی امام سراسر خالی از مظاهرو رغبت دنیا بود. امام فرد گوشه گیری نبود و نمونه آن حرکت و انقلاب عظیم امام بود که نشان دهنده توجه امام به دنیا است اما ایشان از دنیا به یک یا دو دست لباس بسنده کرده بود.

عضو بیت گرامی امام خمینی افزود: یکی از ناراحتی هایی که برای ساخت موزه امام دارند این است که امام وسایل شخصی ندارد تا بتوانند از آن استفاده کنند؛ جز چند عبا و دمپایی که  متعلق به امام است. وقتی سراسر زندگی امام را قبل از انقلاب و بعد از انقلاب مشاهده کنید، بالأخره بعد از انقلاب امام و رهبر شدند و باید تفاوتی باشد. زمانی که حکومت را به دست گرفت نسبت به خوراک و خرید منزل هم هیچ رغبتی به دنیا نداشت و کاملا هم مراقب بود که زیاده روی نشود. در 80 سالگی هم خرج منزلشان به دست خودشان بود. این زندگی رهبران ما است.

وی اظهار داشت: زندگی روحانیت ما در طول تاریخ هم به همین شیوه بوده است و مردم هم از ما همین توقع را داشته اند. شاید برای ما عادی شود اما برای مردم قابل هضم نیست که ببینند یک روحانی برای مسائل مادی قدمی بردارد و یا دعوایی کند. روحانیت اصیل ما این بوده است و دنیا و آخرت ما هم همین است. اگر رغبتی نداشته باشیم هم در دنیا و هم در آخرت وضعمان بهتر است و خداوند این موضوع را تضمین کرده است.

سید علی خمینی تأکید کرد: روحانی که به دنبال دنیا برود هم دنیا و هم آخرت او را پس می زند. لذا از ما و مردم خواسته شده است که به سراغ روحانی یا عالمی بروید که از رغبت دنیا پاک شود. رغبت باید در وجود خودمان باشد. این نصیحتی است که امام به همه ما می کند و بیش از همه من خودم باید دغدغه داشته باشم و رعایت کنم. امام می فرماید، نکند جوری شود که مردم بگویند روحانیت توان نداشت که ساده زندگی می کرد و بعد از آن که می توانست و قدرتی پیدا کرد بدتر از افراد عادی رفتار کرد.

وی گفت: بعضی از افراد تصور می کنند هرکسی که روحانی است و عمامه به سر دارد به حکومت وصل است و وضعش خوب است و از داخل خبر ندارند. ضعیف ترین اقشار جامعه امروز هم جامعه روحانیت است که با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند و مشکلات اقتصادی و معیشتی دارند اما مردم درک نمی کنند؛ تعدادی روحانی را می بینند و فکر می کنند همه اقشار روحانیت هم مانند هم هستند.

نوه گرامی امام خمینی اظهار داشت: روحانیونی که به سراغ تجمل می روند علاوه بر دین خدا، همه اقشار روحانیت را بدنام می کنند. چون مردم با نگاه به آنها می گویند که همه مانند هم هستند. کسانی که در جمهوری اسلامی مسئولیتی را می پذیرند باید بیش از افراد دیگر نسبت به رفت و آمد و زندگی شان مراقب باشند و این بار سنگینی است که اول پیامبر اسلام (ص) بر روی دوش ما گذاشته است که مراقب باشیم اگر مسئولیتی گرفته می شود باید دقت شود طرفش پیامبر (ص) است و در آخرت باید اول به پیامبر (ص) پاسخ داده شود.

وی در پایان گفت: وظیفه همه افراد خصوصا از قشر روحانیت که تولی جایی را دارد این است که مثل مردم عادی زندگی کنند و ما باید توجه کنیم که لباس روحانیت بر تن کرده ایم و با بقیه افراد فرق داریم. این انقلاب با مشیت خدا و حرکت روح الله پیروز شد و خداوند به همه توفیق دهد تا بتوانیم این امانت را حفظ کنیم.