امروز همه خرسندیم که در تصمیمی بخردانه، نمایندگان ایران در مذاکرات حضور دارند و برای احقاق حق ضایع شده ایران می کوشند. نه تنها به دلایل سیاسی بلکه به دلایلی که ریشه در بینش علمی و توسعه محور دارد، همه ما پشتیبان این تصمیم درست هرچند دیرهنگام خواهیم بود.
پایگاه خبری جماران: در حالیکه مذاکره‌کنندگان سرگرم گفتگو در وین هستند به عنوان یک ایرانی وفادار به انقلاب اسلامی، برای آنها آرزوی موفقیت می‌کنم. با همه تجربیات خود به خوبی درک کرده‌ام که پیوند زدن سیاست خارجی با بازی‌های سیاسی داخلی بزرگترین خطا و جفا به انقلاب اسلامی و مردم رنج کشیده ایران است. _چیزی که تا همین چندماه پیش متاسفانه بسیار رایج بود و اکنون قصد پرداختن به آنها را ندارم._
متاسفانه گاهی دیده‌ایم که چگونه گرایشات سیاسی، مردم را در رنج فرو برده و آرامش روانی و زندگی راحت را از آنها ستانده است.
با این وصف، امروز، وقت آن است که از خطاهای گذشته درس بگیریم. یک روشنفکر، یک انقلابی و یک میهن دوست اصیل و معتقد به آینده ایران آباد، به راه درست وفادار می‌ماند نه به رهرو (فارغ از اینکه رهروان امروز در گذشته چه دیدگاه و یا نظری داشته‌اند)
نه به عنوان عضوی از دولت‌های یازدهم و دوازدهم بلکه به عنوان یک معلم و کنشگر اجتماعی_سیاسی در کنار خیل عظیمی از روشنفکران انقلابی و میهن دوست، همیشه باور داشته و حتی در قالب کتاب _ منتشر شده در سال ۸۶_ و مقالات متعدد هم بارها نوشته‌ام که هیچ کشوری در دوران معاصر با موانع جهانی و بدون حضور در اقتصاد جهانی امکان رشد و توسعه نداشته است. نگاهی کوتاه نه تنها به تاریخچه توسعه در غرب بلکه به راهی که موفق ترین نمونه ها (کشورهای موسوم به تازه صنعتی شده) به ویژه ملل شرقی از سنگاپور تا مالزی و از هند تا چین برای دست یافتن به توسعه پایدار پیموده اند، آشکار می‌کند که به رغم تفاوت آنها در پیشینه فرهنگی و الگوهای سیاسی متنوع، آنجا که به رشد اقتصادی و توسعه پایدار می رسد، هیچ‌یک چرخ را از نو اختراع نکرده‌اند و در همان مسیری قدم گذاشته‌اند که دیگر مثال های موفق ولو از میان دشمنانشان پیش از آن رفته‌اند و به مقدمات ضروری در انباشت ثروت و قدرت ملی رسیده‌اند. تاریخ به یاد ندارد که در چین و هند و یا مالزی و با مقداری تاخر ترکهای جوان، آنگاه که این مسیر طولانی را آغاز کردند در مقابل قدرتهای جهانی به وادادگی و پیروی متهم شده باشند.
امروز اما پیمایش این مسیر طولانی اهمیتی بیشتر برای ایران دارد تا این کشورها در ادوار گذشته. همزمانی فرصت پدید آمده برای جهش اقتصادی ایران با ژئواکونومی نوین و در حال شکل گیری جهانی، اقتضا می کند که حتی یک روز در خاتمه دادن به خطاها و برداشتن موانع تعلل نکنیم. دور نیست روزی که با چنین شتاب جهانی برای رقابت در تخصیص جایگاه شایسته‌تر در سلسله مراتب بین المللی در حالیکه همچنان در خم یک کوچه ایم در هیچ مسیر زمینی، دریایی و هوایی مزیتی نداشته باشیم.
همواره گفته ایم که مسیر درست برای جامعه ایران، امکان حضور در اقتصاد جهانی بدون هیچ مانعی است. حتی از دیدی کوتاه مدت، تحربم نه تنها از ایران آینده‌ستانی کرده بلکه حال جامعه امروز را نیز تلخ و امنیت روانی را مختل کرده و به زندگی اجتماعی و معیشت مردم لطمه زده است.
همین چندسال پیش گفتیم دیگر طبقه متوسط قوی نداریم. اگر جامعه را صدک بندی کنیم، با یک اتفاق، دهک‌ها جابجا می‌شوند. فقر از یک استثنا در حال تبدیل شدن به یک قاعده است. اگر پس ازروی کار امدن دولت جدید امریکاکه امکان بازگشت به برجام آمریکا فراهم شده بود، شاید تا همین امروز میلیاردها دلار به اقتصاد کشور کمک شده بود.
البته اینها به معنای ساده انگاری در دست یافتن به احیای برجام نیست. بدون ورود به جزییات دشواری های پیش روی مذاکرات، این نکته اهمیت دارد که راهی که حتی برخی از مخالفان دیروز برجام اکنون از آن حمایت می‌کنند، مسیری درست و مطابق منافع ملی ایران و ایرانیان در بلند مدت است.
امروز همه خرسندیم که در تصمیمی بخردانه، نمایندگان ایران در مذاکرات حضور دارند و برای احقاق حق ضایع شده ایران می کوشند. نه تنها به دلایل سیاسی بلکه به دلایلی که ریشه در بینش علمی و توسعه محور دارد، همه ما پشتیبان این تصمیم درست هرچند دیرهنگام خواهیم بود.
