پایگاه خبری جماران: وحدت در نگاه امام از الطاف الهی است. و به همین جهت «تکثر و اختلاف»از ابزار شیطان است.
در این مورد می توان به حدیث «جنود عقل و جهل» هم استناد کرد که در آن «محبت در مقابل بغض و کینه » قرار گرفته و اولی از سپاه خدای سبحان و دومی از لشگریان شیطان برشمرده شده است.
امام در سخنانی با اشاره به همین نکته می فرمایند:«این از عنایات اسلام است که همه برادران اهل سنت و شیعه با هم هستند و اختلافی هم با یکدیگر ندارند» (صحیفه امام؛ جلد 17، صفحه 105)
در این کلام به خوبی قابل مشاهده است که امام اختلاف را به شدت مذموم دانسته اند تا آنجا که رفع آن را از الطاف و عنایان خدای متعال به حساب آورده اند.
در این باره می توان به فرمایش گهربار مولی الموحدین در نهج البلاغه استناد کرد که می فرمایند:«فـَیَا عَجَباً! وَ مَالِىَ لاَ اءَعْجَبُ مِنْ خَطَاءِ هذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلاَفِ حُجَجِها فِى دِینِها لا یَقْتَصُّونَ اءَثَرَ نَبِی ، وَ لاَ یَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِی .»[شـگـفـتـا! چـرا تـعـجـب نـکـنـم ؟ از خـطـا و اشـتـبـاه ایـن گـروه هـاى پـراکـنـده بـا ایـن دلایـل مـخـتـلفـى کـه بـر مـذهـب خـود دارنـد؛ نـه گـام بـه جـاى گـام پـیغمبرى مى نهند و نه از عمل وصى پیغمبرى پیروى مى کنند.]
حقیقت آن است که اگر تا پیش از این ممکن بود کسانی در محتوای مطلب فوق شک کنند، امروز با توجه به حوادثی که بر جهان اسلام رفته است و با توجه به فجایعی که به سبب دوری از وحدت، گریبان امت اسلامی را گرفته است، دیگر کسی نمی تواند در شیطانی بودن اختلاف ها تردید کند. کیست که نداند نزاع شیعه و سنی به چه اندازه باعث خون ریزی شده است؟و تا چه حد کینه و دشمنی را در میان مسلمانان موجب گردیده است؟ کیست که تردید کند در اینکه یک دشنام به مقدسات اهل سنت تا چه اندازه تلاش دلسوزان جهان اسلام را بی اثر کرده است.؟ مگر همین جریان منحوس داعش لشکریان جاهل و افراطی خود را به وسیله نشر سخنان شیعیان افراطی که در آن به مقدسات اهل سنت توهین می کردند، تحریک نمی نمود؟ اگر تا دیروز ممکن بود که کسانی تجاهل کنند و با شعار «بسط اندیشه شیعی » و «نشر مظلومیت اهل بیت»، بر تنوره «سب و لعن» بدمند و منکر هر گونه تأثیر آن در میان مسلمانان شوند، امروز فقط کافی است سری به شبکه های مجازی بزنید تا ببینید تا چه اندازه یک سخن باطل و حتی یک دشنام غیر مستقیم ، آتش اختلافات مذهبی را تند می کند.
اما راه مقابله با این «سفاهت مقدس»، همان است که امام هم بر آن تأکید کرده اند: «تلاش برای شناخت و شناساندن». امام وحدت شیعه و سنی در روزهای نخست انقلاب را معلول همین شناخت معرفی می کنند. ایشان می فرماید:«بحمداللَّه، [مسلمانان]کسانی که در دو طرف بودند و تفرقه ایجاد می کردند را شناختند و کنار زدند و امروز صادقانه در کنار یکدیگر خدمت می کنند و من امیدوارم که این رویه مستدام باشد.» (صحیفه امام، جلد 17، صفحه 105)
پیش از این هم تأکید کردیم که مقابله با این جماعت نادان که اختلاف را در میان مسلمانان دامن می زنند، هرگز نباید با «روش های خشن» و با «ابزار حکومتی» باشد. چرا که روش اول به جای خاموش کردن نزاع ، آن را توسعه می دهد و این بار علاوه بر شیعه و سنی، شیعیان هم به ستیز یکدیگر خواهند رفت. و روش دوم به «مظلومیت» تفرقه اندازان منجر می شود و یارگیری آنان را از میان متدینین راحت می کند و به قول معروف به آنها این امکان را میدهد تا دوغ و دوشاب را در هم آمیزند.
