به گزارش ایرنا، ماه رمضان فرصت خودسازی و تهی کردن درون از وابستگی های مادی است، ماهی است که خداوند بندگانش را به این ضیافت معنوی دعوت کرده است تا از فیوضات الهی بهره وافر ببرند.
برخی از آیین های رمضان در نقاط مختلف کشور غبار فراموشی نگرفته و مردم آن دیار به خوبی آن را برگزار می کنند و در استان سمنان برخی از این آیین ها هنوز انجام شده و به این ماه ضیافت الهی جلوه خاصی می بخشید.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان روز جمعه در گفت و گو با ایرنا افزود : آیین خانه تکانی و نظافت منازل در استان از چند روز قبل از آغاز ماه مبارک رمضان شروع می شود و زنان و دختران ضمن شستشوی اثاث خانه به تهیه مایحتاج ماه رمضان مشغول می‌شوند.
علیرضا شاه حسینی با اشاره به آیین سفیدکردن دیوارخانه ها به عنوان رویدادی که رنگ و بوی ماه رمضان دارد، افزود: در برخی از روستاهای استان مانند میقان، ابرسِج، کلاته خیج، و شهرهای مُجِن و مهدی شهر، تا گذشته‌ای نه چندان دور، دیوارها را برای ماه مبارک رمضان با خاک‌های مخصوص سفید می‌کردند.
این پژوهشگر برتر کشوری، غبارروبی و آماده کردن مساجد برای آیین های رمضانی را دیگر رسم دیرینه مردم نقاط مختلف استان ذکر و خاطرنشان کرد: در گذشته که آسیاب‌های برقی امروز رایج نبود، در برخی از روستاها از جمله در روستاهای دره تویه‌دروار مثل دهخدا و دشتبو با استفاده از وسایل سنتی که جازن نام دارد، اقدام به تهیه آرد مورد نیاز در ایام ماه مبارک می‌کردند.
شاه حسینی یادآور شد: پروارکُشان یعنی کشتن گوسفند و بره پرواری یکی دیگر از سنت‌هایی بود که هنوز هم در برخی از روستاهای استان از جمله سطوه، خارتوران و دروار در ماه رمضان برای تهیه انواع غذاها رایج است.
وی با اشاره به آیین های متنوع پیشواز ماه رمضان در بین مردم استان ، بیان کرد: به عنوان نمونه در روستای افتر روزهای اول، نیمه و پایان ماه‌های رجب و شعبان و کل ماه مبارک را روزه می‌گیرند، به این نوع روزه گرفتن سه ماه روزه می‌گویند و معتقدند کسانی که سه روز از ماه‌های رجب و شعبان را روزه بگیرند ثواب هر سه روز برابر یک ماه است.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان، به حال و هوای مردم در بازار سمنان در ماه رمضان اشاره و اضافه کرد: در ماه مبارک رمضان، بازار سمنان که در واقع مرکز ثقل اقتصاد شهر محسوب می‌شود، در این ماه فضایی آرام و دور از هر گونه جنجال به خود می‌گیرد، بازاریان در ساعت 9 صبح به تدریج مغازه‌های خود را باز می‌کنند و دیگر آن حالت جوش و خروش روزهای قبل از ماه مبارک رمضان در چهره هایشان مشاهده نمی‌شود.
شاه حسینی به آیین های نقاط مختلف استان برای رویت هلال ماه رمضان اشاره کرد و افزود: در گرمسار برای رویت هلال به پشت بام می‌رفتند و با خود آینه‌ای می‌بردند، رو به قبله می‌ایستادند و آنقدر آینه را جابه‌جا می‌کردند تا ماه را در آینه ببینند یا در روستای افتر در سرخه مشاهده کنندگان ماه ندایی سر می دهند و می‌گویند : «ماه نو بَبِه››، یعنی ماه نو شد.
وی تصریح کرد : از راه‌های بیدار شدن در سحری از قدیم الایام در استان سمنان روش های متنوعی رواج داشت از جمله در روستاهای شمالی شهرستان مهدی شهر از جمله در چاشم تِلاوَنگ یا بانگ خروس، به این ترتیب که خروس در شب سه مرتبه می‌خواند، مرتبه اول: نیمه شب، مرتبه دوم ساعتی بعد از نیمه شب و مرتبه سوم سحر.
وی اضافه کرد: از گذشته‌های دور یکی از راه‌های بیدار شدن در سحر، بانگ خروس بود، از این رو وجود خروس را در خانه خوش‌یُمن می‌دانستند.
شاه حسینی خاطرنشان کرد: در پروَر، سحر با سه بانگ زمان بندی می‌شد، بانگ اول با سپیده‌ی اول، مردم از خواب برخاسته و سحری می‌خورند، بانگ دوم یا سپیده‌ی دوم که مقارن با حرکت کاروانیان و چاربِداران بود از خوردن سحری امتناع می‌کردند و بانگ سوم که نماد صبح بود، نماز صبح را اقامه می‌کردند.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان ادامه داد : مناجات و شوخوانی یا سحرخوانی مانند دیگر نقاط ایران در این استان با صدای مناجات سحرخوان‌هایی که از یکی- دو ساعت مانده به سحر از پشت بام‌ها و یا مساجد رواج داشت.
به گفته شاه حسینی، طبل زنی و شیپورزنی در روستای آستانه آیینی برای بیدار کردن مردم برای سحری بود، مرحله اول طبل‌زنی حدود یک و نیم ساعت قبل از سحر بود که برای بیدارکردن زنان برای تدارک سحری اجرا می شد، در مرحله دوم، حدود یک ساعت قبل از سحر، گروه سحرخوان که با گروه شیپور هماهنگ بودند روزه‌داران را بیدار می‌کردند.
وی درباره این آیین و گسترش آن گفت: به علت هوای خنک صدای طبل تا روستای آهوانو هم که در حدود 2 کیلومتر‌ی آن قرار دارد می‌رسید.
این پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم، بانگ خروس، دیدن ستاره ناهید یا ستاره شب، تشخیص‌ندادن رنگ کاهگل، نواختن نقاره اذان مغرب، را از جمله روش های سنتی تشخیص زمان افطار بین مردم استان سمنان معرفی کرد.
استان سمنان هشت شهرستان با بیش از 700 هزار نفر جمعیت دارد.
6103/6026
انتهای پیام برخی از آیین های رمضان در نقاط مختلف کشور غبار فراموشی نگرفته و مردم آن دیار به خوبی آن را برگزار می کنند و در استان سمنان برخی از این آیین ها هنوز انجام شده و به این ماه ضیافت الهی جلوه خاصی می بخشید.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان روز جمعه در گفت و گو با ایرنا افزود : آیین خانه تکانی و نظافت منازل در استان از چند روز قبل از آغاز ماه مبارک رمضان شروع می شود و زنان و دختران ضمن شستشوی اثاث خانه به تهیه مایحتاج ماه رمضان مشغول می‌شوند.
علیرضا شاه حسینی با اشاره به آیین سفیدکردن دیوارخانه ها به عنوان رویدادی که رنگ و بوی ماه رمضان دارد، افزود: در برخی از روستاهای استان مانند میقان، ابرسِج، کلاته خیج، و شهرهای مُجِن و مهدی شهر، تا گذشته‌ای نه چندان دور، دیوارها را برای ماه مبارک رمضان با خاک‌های مخصوص سفید می‌کردند.
این پژوهشگر برتر کشوری، غبارروبی و آماده کردن مساجد برای آیین های رمضانی را دیگر رسم دیرینه مردم نقاط مختلف استان ذکر و خاطرنشان کرد: در گذشته که آسیاب‌های برقی امروز رایج نبود، در برخی از روستاها از جمله در روستاهای دره تویه‌دروار مثل دهخدا و دشتبو با استفاده از وسایل سنتی که جازن نام دارد، اقدام به تهیه آرد مورد نیاز در ایام ماه مبارک می‌کردند.
شاه حسینی یادآور شد: پروارکُشان یعنی کشتن گوسفند و بره پرواری یکی دیگر از سنت‌هایی بود که هنوز هم در برخی از روستاهای استان از جمله سطوه، خارتوران و دروار در ماه رمضان برای تهیه انواع غذاها رایج است.
وی با اشاره به آیین های متنوع پیشواز ماه رمضان در بین مردم استان ، بیان کرد: به عنوان نمونه در روستای افتر روزهای اول، نیمه و پایان ماه‌های رجب و شعبان و کل ماه مبارک را روزه می‌گیرند، به این نوع روزه گرفتن سه ماه روزه می‌گویند و معتقدند کسانی که سه روز از ماه‌های رجب و شعبان را روزه بگیرند ثواب هر سه روز برابر یک ماه است.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان، به حال و هوای مردم در بازار سمنان در ماه رمضان اشاره و اضافه کرد: در ماه مبارک رمضان، بازار سمنان که در واقع مرکز ثقل اقتصاد شهر محسوب می‌شود، در این ماه فضایی آرام و دور از هر گونه جنجال به خود می‌گیرد، بازاریان در ساعت 9 صبح به تدریج مغازه‌های خود را باز می‌کنند و دیگر آن حالت جوش و خروش روزهای قبل از ماه مبارک رمضان در چهره هایشان مشاهده نمی‌شود.
شاه حسینی به آیین های نقاط مختلف استان برای رویت هلال ماه رمضان اشاره کرد و افزود: در گرمسار برای رویت هلال به پشت بام می‌رفتند و با خود آینه‌ای می‌بردند، رو به قبله می‌ایستادند و آنقدر آینه را جابه‌جا می‌کردند تا ماه را در آینه ببینند یا در روستای افتر در سرخه مشاهده کنندگان ماه ندایی سر می دهند و می‌گویند : «ماه نو بَبِه››، یعنی ماه نو شد.
وی تصریح کرد : از راه‌های بیدار شدن در سحری از قدیم الایام در استان سمنان روش های متنوعی رواج داشت از جمله در روستاهای شمالی شهرستان مهدی شهر از جمله در چاشم تِلاوَنگ یا بانگ خروس، به این ترتیب که خروس در شب سه مرتبه می‌خواند، مرتبه اول: نیمه شب، مرتبه دوم ساعتی بعد از نیمه شب و مرتبه سوم سحر.
وی اضافه کرد: از گذشته‌های دور یکی از راه‌های بیدار شدن در سحر، بانگ خروس بود، از این رو وجود خروس را در خانه خوش‌یُمن می‌دانستند.
شاه حسینی خاطرنشان کرد: در پروَر، سحر با سه بانگ زمان بندی می‌شد، بانگ اول با سپیده‌ی اول، مردم از خواب برخاسته و سحری می‌خورند، بانگ دوم یا سپیده‌ی دوم که مقارن با حرکت کاروانیان و چاربِداران بود از خوردن سحری امتناع می‌کردند و بانگ سوم که نماد صبح بود، نماز صبح را اقامه می‌کردند.
پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم استان سمنان ادامه داد : مناجات و شوخوانی یا سحرخوانی مانند دیگر نقاط ایران در این استان با صدای مناجات سحرخوان‌هایی که از یکی- دو ساعت مانده به سحر از پشت بام‌ها و یا مساجد رواج داشت.
به گفته شاه حسینی، طبل زنی و شیپورزنی در روستای آستانه آیینی برای بیدار کردن مردم برای سحری بود، مرحله اول طبل‌زنی حدود یک و نیم ساعت قبل از سحر بود که برای بیدارکردن زنان برای تدارک سحری اجرا می شد، در مرحله دوم، حدود یک ساعت قبل از سحر، گروه سحرخوان که با گروه شیپور هماهنگ بودند روزه‌داران را بیدار می‌کردند.
وی درباره این آیین و گسترش آن گفت: به علت هوای خنک صدای طبل تا روستای آهوانو هم که در حدود 2 کیلومتر‌ی آن قرار دارد می‌رسید.
این پژوهشگر حوزه فرهنگ و مردم، بانگ خروس، دیدن ستاره ناهید یا ستاره شب، تشخیص‌ندادن رنگ کاهگل، نواختن نقاره اذان مغرب، را از جمله روش های سنتی تشخیص زمان افطار بین مردم استان سمنان معرفی کرد.
استان سمنان هشت شهرستان با بیش از 700 هزار نفر جمعیت دارد.
6103/6026
کپی شد
