در ادامه این مطلب آمده است : هوای سمنان به تدریج کثیف می‌شود و بحران آب و خشکسالی از مرز هشدار گذشته است، کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، خودروها، سوخت خانگی و... به تشدید آلودگی هوا دامن می زنند مصرف بی‌رویه آب، منابع آبی را خشک می‌کنند و... هیچ کدام از ما هم عین خیالمان نیست و تا آنجا که نفس داشته باشیم، از بالا تا پایین هشدار می‌دهیم اما، کار اساسی نمی‌کنیم، نه آن‌ها که مسئولیت دارند کار عملی می کنند، نه ما کاری می‌کنیم، آلودگی هوا، بحران آب و خشکسالی بد و خطرناک است. اما آن قدر اهمیت ندارد که شایسته اقدامی عملی و در خور باشد، می‌گوییم حال بگذرد تا ببینیم در آینده چه می‌شود.
در کشور سالانه بالای بیست و چند هزار نفر بر اثر تصادف می میرند، احتمالاً نزدیک به همین تعداد هم مجروح می‌شوند، هزینه‌هایی که هر تصادف روی دست دولت و ملت می‌گذارد، قابل احصاست. خانواده‌هایی بی‌سرپرست می‌شوند، ماشین‌هایی اسقاط می‌شوند، عده‌ای نقض عضو می‌شوند‌- جاده‌ها آسیب می‌بینند، مأمورین درگیر کار فوق العاده می‌شوند و.... همه مسئولین و دست‌اندرکاران و رسانه‌ها تلاش شان این است که آمار تصادفات را کاهش دهند، اما آیا این تلاش‌ها توانسته درصدی از تصادفات را کاهش دهد؟ چند سال پیش گفتند که ایرانی‌ها در مصرف سوخت مسرفند و هیچ نظارتی بر کارشان نیست، باک‌هاشان را پر از بنزین ارزان قیمت می‌کنند و با دور زدن بی حاصل می‌سوزانند و دودش را به هوا می‌فرستند، هم انرژی تلف می‌شود، هم هوا آلوده می‌شود و هم راه بندان پیش می‌آید، سازمانی درست شد به اسم بهینه‌سازی مصرف سوخت، این سازمان کلی پول بی‌زبان من و شما را هزینه کرد، تا کارت هوشمند بسازد، حاصلش چه شد؟
حاصلش این شد که کماکان همان بی‌مبالاتی در مصرف ادامه دارد و برگشتیم به خانه اول، این وسط یک کارت زائد هم به مجموعه کارت‌هامان اضافه شد، جالب اینجاست که پمپ بنزین‌ها کارت‌هایی را با نخ به شیلنگ خود بسته‌اند که روند بنزین زدن آسان‌تر باشد، جواب آن پول بیت‌المال را که برای صدور این کارت‌ها هزینه شد، چه کسی باید بدهد؟ بهینه‌سازی سوخت بودجه‌ای هنگفت را هزینه کرد، تا فرهنگ مصرف را اصلاح کند، حاصلش چه شد؟ آیا می‌دانید ما بیش از هر مردم دیگری بنزین می‌سوزانیم و آب مصرف می‌کنیم، بنزین می‌سوزانیم و دود تولید می‌کنیم و آب را بی‌رویه مصرف می‌کنیم و سفره‌های زیر‌زمینی را می‌خشکانیم و به فکر فردا نیستیم؟
اما عقیده داریم که اسراف کار پسندیده‌ای نیست
اوایل انقلاب مدیرانی روی کار آمده بودند که دو خودکار در جیب می‌گذاشتند! خودکاری برای انجام کارهای شخصی، خودکاری هم برای کار اداره، در همین استان سمنان خودمان مدیرانی بودند که با دوچرخه شخصی به اداره می رفتند و حاضر نبودند از خودروهای دولتی استفاده کنند، مع ذالک بعد از حدود چهار دهه بیشترین میزان تصرف در بیت‌المال اختصاص به کشور ما دارد، به نظر شما مشکل از کجاست؟ آیا دست‌های پنهانی در کارند، تا نگذارند کارها درست شود؟
بیاییم معضلات مملکت را فهرست کنیم، در واقع بیاییم از مسئولان بپرسیم از نظر شما مشکلات جدی مملکت به غیر از بیکاری چه چیزهایی هستند؟ یکی بحث کم‌آبی و خشکسالی است، یکی آلودگی هواست، دیگری مصرف بی‌رویه است.
ما گرفتار مشکلات حاد اقتصادی هستیم، به جهت موقعیت ویژه سیاسی از سوی قدرت‌های استکباری تحریم شده ایم. یکی از بهترین نسخه‌های اقتصادی که کارشناسان دلسوز برای ما پیچیده‌اند، اقتصاد مقاومتی است. برای کشوری با موقعیت ممتاز سیاسی و اجتماعی ما اقتصاد مقاومتی از نان شب واجب‌تر است؛ اما خدا وکیلی آیا شما وقتی در این شهر رفت و آمد می‌کنید و یا وقتی با مسئولین نشست و برخاست می‌کنید، نشانی از اقتصاد مقاومتی می‌بینید؟
اقتصاد مقاومتی با تعارف و تشریفات جمع نمی‌شود و وقتی هم جمع شد، از محتوا دور می‌افتد، اتفاقاً در آلودگی هوا و کمبود آب هم همین‌طور، به جای این که منتظر باد و باران باشیم، باید دنبال راه حل‌های علمی و عملی بگردیم. می‌دانید مشکل کجاست؟
به سوابق هم نگاه کنید می‌بینید که بیشتر در جاها و عرصه‌هایی موفق شده‌ایم که سیستم بروکراتیک در آن‌ها حضور محوری نداشته است. اگر بخواهیم بر مشکلات فایق آییم لازمه‌اش این است که دیوان سالاری در آن نقش کمتری به عهده بگیرند
6026/7342
*خبرنگار: الناز ملکی **انتشار دهنده: جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.