در این مطلب آمده است: با آن که هنوز کمتر از 30 روز از پیروزی آقای دکتر حسن روحانی در انتخابات کلیدی 96 نمی‌گذرد و مراسم تحلیف و امضای حکم او به عنوان رئیس جمهور دولت دوازدهم برگزار نشده است، اما به عنوان یک ایرانی و همشهری آقای روحانی که دل با اصلاحات تدبیر و امید سمنان و ایران دارم به شدت دل‌نگران فضایی هستم که پیرامون او شکل گرفته است. فضایی که مملو از توقع افزایی مخالفان و منتقدان شده است و حالا هر روز باید به این موضوع دقت کرد که آقای دکتر روحانی چهار سال بسیار دشوار در پیش رو دارد، چهار سالی که نباید او را تنها گذاشت، این نکته البته از شیفتگی و مشتاقی نمی‌آید و نباید دریچه نقد منصفانه را از درون به اسم حمایت چشم بسته و تمام عیار بست، اما در گزاره « روحانی تنهاست » نباید تردید کرد.
در سال 92 وقتی دکتر روحانی کابینه‌اش را چید، برخی بر او خرده گرفتند که رنگ اصول‌گرایی کابینه، آن قدر غلیظ است که بعید است بتوانند با او همراهی کنند، قطعا رئیس جمهور دلایل خودش را برای این کار داشت و دولت او که کلاف سردرگم 8 ساله را تحویل گرفته بود، کوشید به تعبیر اسحاق جهانگیری « ماشین را از دره بیرون بیاورد » و حتی منتقدان منصف هم می‌دانند که این کار را کرد.
در حلقه بعدی که شامل وزرا می‌شود هیچ یک از وزرا پا جلو نگذاشتند و نیامدند که از روحانی و حتی دست‌کم از عملکرد خودشان دفاع کنند، چون همه‌ی استراتژی اصولگرایان در این انتخابات در مناظره‌ها و غیره این بود که بگویند دولت روحانی کاری انجام نداده و فقط وعده داده است.
حتی آنها که اتفاقا به واسطه حضور روحانی در پاستور به وزارت رسیدند و به صحنه برگشتند هم چندان در لحظات کلیدی انتخابات مایه نگذاشتند، شاید به همین خاطر بود که روحانی این بار بی‌تعارف موضع گرفت ؛ روحانی 96 به هیچ وجه قابل قیاس با روحانی 92 نیست. او در ضیافت افطار با وزرا، روسای سازمان‌ها، مدیران و استانداران گفت ؛ ما در 4 سال دولت یازدهم به دلایلی یک خورده سخت گیری نکردیم، الان وقت ندارم وگرنه توضیح می‌دادم، همه‌ی افراد در دولت بدون استثناء زحمت کشیدند، کسی نیست که زحمت نکشیده باشد و از دولت دفاع نکرده باشد، اما همه هم یک جور نبودند، مختلف بودند، بعضی‌ها با همه توان آمدند - ما روستایی هستیم به قولی؛ بعضی‌ها گیوه را برکشیدند و به میدان آمدند، آستین‌ها را بالا زدند و به میدان آمدند، اما بعضی‌ها پاشنه گیوه‌شان خوابیده بود و برنکشیدند، لخ‌لخ کردند. یک مقدار راه آمدند و مسیر را آمدند و زحمت کشیدند، سعی آنان مشکور، یک عده وقتی به دولت حمله می‌شد، با همه قدرت آمدند و با همه وجودشان دفاع کردند، چون دفاع از دولت، دفاع از ملت است، اشتباه نشود این بحث وکیل الدوله و. . . لاطائلات است، دولت منتخب ملت است، ما چیزی نداریم جز رای مردم، دولت و ملت نداریم، ملت است که دولت را انتخاب می‌کند، همه چیز برای ملت است، کسی که از دولت دفاع می‌کند، از رای مردم دفاع می‌کند، از اکثریت دفاع می‌کند، از ملتش دفاع می‌کند، بعضی‌ها سختشان بود دفاع کنند - خیلی نرم حرف می‌زدند. . . حرف نمی‌زدند، سینه سپر نمی‌کردند. ما یک بار سنگینی بر دوش داریم، هر کسی که آماده است این بار را بر دوش بگیرد باید داوطلب باشد، باید با خدایمان عهد ببندیم - من کاملا برایم روشن بود - می‌دانستم چقدر این انتخابات سخت خواهد بود و به دوستانمان هم گفته بودم با خدایم عهد کردم، گفتم ؛ خدایا، جانم، حیثیتم و آبرویم را با تو معامله می‌کنم و به میدان می‌آیم.
حالا روحانی راه دشواری در پیش دارد، باید بپذیریم که مخالفان او بی‌تعارف او را نقد می‌کنند، محال است در طول 4 سال آینده نقش منتقدان منصف را بر عهده بگیرند و با روحانی مهربانی کنند. این است که در این مسیر دشوار نباید روحانی را تنها گذاشت.
7341/6026 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام در سال 92 وقتی دکتر روحانی کابینه‌اش را چید، برخی بر او خرده گرفتند که رنگ اصول‌گرایی کابینه، آن قدر غلیظ است که بعید است بتوانند با او همراهی کنند، قطعا رئیس جمهور دلایل خودش را برای این کار داشت و دولت او که کلاف سردرگم 8 ساله را تحویل گرفته بود، کوشید به تعبیر اسحاق جهانگیری « ماشین را از دره بیرون بیاورد » و حتی منتقدان منصف هم می‌دانند که این کار را کرد.
در حلقه بعدی که شامل وزرا می‌شود هیچ یک از وزرا پا جلو نگذاشتند و نیامدند که از روحانی و حتی دست‌کم از عملکرد خودشان دفاع کنند، چون همه‌ی استراتژی اصولگرایان در این انتخابات در مناظره‌ها و غیره این بود که بگویند دولت روحانی کاری انجام نداده و فقط وعده داده است.
حتی آنها که اتفاقا به واسطه حضور روحانی در پاستور به وزارت رسیدند و به صحنه برگشتند هم چندان در لحظات کلیدی انتخابات مایه نگذاشتند، شاید به همین خاطر بود که روحانی این بار بی‌تعارف موضع گرفت ؛ روحانی 96 به هیچ وجه قابل قیاس با روحانی 92 نیست. او در ضیافت افطار با وزرا، روسای سازمان‌ها، مدیران و استانداران گفت ؛ ما در 4 سال دولت یازدهم به دلایلی یک خورده سخت گیری نکردیم، الان وقت ندارم وگرنه توضیح می‌دادم، همه‌ی افراد در دولت بدون استثناء زحمت کشیدند، کسی نیست که زحمت نکشیده باشد و از دولت دفاع نکرده باشد، اما همه هم یک جور نبودند، مختلف بودند، بعضی‌ها با همه توان آمدند - ما روستایی هستیم به قولی؛ بعضی‌ها گیوه را برکشیدند و به میدان آمدند، آستین‌ها را بالا زدند و به میدان آمدند، اما بعضی‌ها پاشنه گیوه‌شان خوابیده بود و برنکشیدند، لخ‌لخ کردند. یک مقدار راه آمدند و مسیر را آمدند و زحمت کشیدند، سعی آنان مشکور، یک عده وقتی به دولت حمله می‌شد، با همه قدرت آمدند و با همه وجودشان دفاع کردند، چون دفاع از دولت، دفاع از ملت است، اشتباه نشود این بحث وکیل الدوله و. . . لاطائلات است، دولت منتخب ملت است، ما چیزی نداریم جز رای مردم، دولت و ملت نداریم، ملت است که دولت را انتخاب می‌کند، همه چیز برای ملت است، کسی که از دولت دفاع می‌کند، از رای مردم دفاع می‌کند، از اکثریت دفاع می‌کند، از ملتش دفاع می‌کند، بعضی‌ها سختشان بود دفاع کنند - خیلی نرم حرف می‌زدند. . . حرف نمی‌زدند، سینه سپر نمی‌کردند. ما یک بار سنگینی بر دوش داریم، هر کسی که آماده است این بار را بر دوش بگیرد باید داوطلب باشد، باید با خدایمان عهد ببندیم - من کاملا برایم روشن بود - می‌دانستم چقدر این انتخابات سخت خواهد بود و به دوستانمان هم گفته بودم با خدایم عهد کردم، گفتم ؛ خدایا، جانم، حیثیتم و آبرویم را با تو معامله می‌کنم و به میدان می‌آیم.
حالا روحانی راه دشواری در پیش دارد، باید بپذیریم که مخالفان او بی‌تعارف او را نقد می‌کنند، محال است در طول 4 سال آینده نقش منتقدان منصف را بر عهده بگیرند و با روحانی مهربانی کنند. این است که در این مسیر دشوار نباید روحانی را تنها گذاشت.
7341/6026 خبرنگار: خدیجه سلطانی پور ** انتشار دهنده : جانعلی فتحی
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
