به گزارش ایرنا، چهارمین سال از هجرت پیغمبر خدا، محمد مصطفی(ص) می گذشت که دریچه هایی از نور و آزادگی و ایستادگی از عرش خداوندی به خانه ولایت و عصمت و طهارت باز شد.
صبح دل انگیز سومین روز از ماه شعبان، میلاد خورشید سربه نیزه و مظهر شجاعت، ایستادگی و جوانمردی است، همان روزی که رسول الله(ص) برای این مولود بی همتا گریست و از اسماء خواست که فاطمه اطهر(س) از این اندوه و اشک آگاهی نیابد.
امام حسین(ع) دومین ثمره پیوند آسمانی علی(ع) و فاطمه(س) است که تا هفت سالگی در مهد نبوت تربیت شد و پیامبر خوبی ها و پاکی ها او را در آغوش خویش با آموزه های آسمانی اسلام پرورش داد و زیرنظر خود تربیت کرد.
روزی پیامبر(ص) صدای گریه امام حسین(ع) را شنید، وارد خانه شد و به دخترش فرمود: «مگر نمی دانی که گریه حسین(ع) مرا اندوهگین می سازد».
** تکلم قبل از ولادت و بعد از شهادت از فضائل حضرت
امام حسین(ع) مولودی است که قبل از ولادت در حالی که در بطن مادر خود، فاطمه زهرا(س) بود، با ایشان به صحبت پرداخت.
نقل شده است که پیامبر اکرم(ص) روزی وارد خانه حضرت زهرا(س) شد و در حالی که جز دخترش کسی در خانه نبود، دختر خود را در حال صحبت مشاهده نمود، وقتی علت را جویا شد، حضرت زهرا(س) اظهار داشت: صحبت من با فرزندی است که در بطن من است، او همدم من است و با من سخن می گوید.
امام حسین(ع) تنها کسی است که بعد از شهادت نیز سخن گفته است، سر امام بر روی نیزه، این آیه از قرآن را تلاوت کرده است: « أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبا / آیا پنداشتی که اصحاب کهف و رقیم (خفتگان در غار) از آیات شگفت ما بوده اند.»
آیات دیگری که امام حسین(ع) بعد از شهادت تلاوت کرده است عبارتند از: ادامه آیات سوره کهف تا آیه 14 و آیه 227 از سوره شعراء و آیه 71 سوره غافر و آیه 137 سوره بقره.
** نقش امام حسین(ع) در روشنگری علیه ظلم
پس از شهادت امام حسن(ع) در سال 50 هجری، امام حسین (ع) عهده دار امر امامت گردید.
معاویه پس از 20 سال حکومت ظالمانه و قتل و کشتار شیعیان، در سال 60 هجری مُرد و بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد؛ یزید فردی فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود.
امام(ع) که حاضر به بیعت با یزید نبودند، با خانواده خود از مدینه به مکه رفتند. در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه باخبر شده بودند نامه های زیادی برای امام حسین(ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیایند.
امام حسین(ع) نیز مسلم بن عقیل را به کوفه فرستادند. ابتدا هزاران نفر از مردم کوفه با مسلم بن عقیل همراه شدند.
اما با ورود عبیدالله بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود و بسیار حیله گر و بی رحم بود، مردم کوفه فریب اقدامات او را خورده و پیمان شکنی کردند و مسلم را تنها گذاشتند.
با دریافت نامه مسلم بن عقیل، امام حسین(ع) با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را آوردند.
**شهادت امام حسین(ع) و یارانش
خون مطهر امام حسین(ع) و یارانش به اسلام حیات تازه بخشید و زمینه سرنگون شدن دودمان فاسد اموی را فراهم آورد.امام حسین(ع) روز دهم محرم سال 61 هجری، در سن 57 سالگی در کربلا به شهادت رسیدند.
مرقد ایشان و برادر فداکارش حضرت اباالفضل(ع) و فرزندان و یارانش در شهر کربلا در عراق قرار دارد.
7342م/6103
انتهای پیام صبح دل انگیز سومین روز از ماه شعبان، میلاد خورشید سربه نیزه و مظهر شجاعت، ایستادگی و جوانمردی است، همان روزی که رسول الله(ص) برای این مولود بی همتا گریست و از اسماء خواست که فاطمه اطهر(س) از این اندوه و اشک آگاهی نیابد.
امام حسین(ع) دومین ثمره پیوند آسمانی علی(ع) و فاطمه(س) است که تا هفت سالگی در مهد نبوت تربیت شد و پیامبر خوبی ها و پاکی ها او را در آغوش خویش با آموزه های آسمانی اسلام پرورش داد و زیرنظر خود تربیت کرد.
روزی پیامبر(ص) صدای گریه امام حسین(ع) را شنید، وارد خانه شد و به دخترش فرمود: «مگر نمی دانی که گریه حسین(ع) مرا اندوهگین می سازد».
** تکلم قبل از ولادت و بعد از شهادت از فضائل حضرت
امام حسین(ع) مولودی است که قبل از ولادت در حالی که در بطن مادر خود، فاطمه زهرا(س) بود، با ایشان به صحبت پرداخت.
نقل شده است که پیامبر اکرم(ص) روزی وارد خانه حضرت زهرا(س) شد و در حالی که جز دخترش کسی در خانه نبود، دختر خود را در حال صحبت مشاهده نمود، وقتی علت را جویا شد، حضرت زهرا(س) اظهار داشت: صحبت من با فرزندی است که در بطن من است، او همدم من است و با من سخن می گوید.
امام حسین(ع) تنها کسی است که بعد از شهادت نیز سخن گفته است، سر امام بر روی نیزه، این آیه از قرآن را تلاوت کرده است: « أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبا / آیا پنداشتی که اصحاب کهف و رقیم (خفتگان در غار) از آیات شگفت ما بوده اند.»
آیات دیگری که امام حسین(ع) بعد از شهادت تلاوت کرده است عبارتند از: ادامه آیات سوره کهف تا آیه 14 و آیه 227 از سوره شعراء و آیه 71 سوره غافر و آیه 137 سوره بقره.
** نقش امام حسین(ع) در روشنگری علیه ظلم
پس از شهادت امام حسن(ع) در سال 50 هجری، امام حسین (ع) عهده دار امر امامت گردید.
معاویه پس از 20 سال حکومت ظالمانه و قتل و کشتار شیعیان، در سال 60 هجری مُرد و بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد؛ یزید فردی فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود.
امام(ع) که حاضر به بیعت با یزید نبودند، با خانواده خود از مدینه به مکه رفتند. در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه باخبر شده بودند نامه های زیادی برای امام حسین(ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیایند.
امام حسین(ع) نیز مسلم بن عقیل را به کوفه فرستادند. ابتدا هزاران نفر از مردم کوفه با مسلم بن عقیل همراه شدند.
اما با ورود عبیدالله بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود و بسیار حیله گر و بی رحم بود، مردم کوفه فریب اقدامات او را خورده و پیمان شکنی کردند و مسلم را تنها گذاشتند.
با دریافت نامه مسلم بن عقیل، امام حسین(ع) با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را آوردند.
**شهادت امام حسین(ع) و یارانش
خون مطهر امام حسین(ع) و یارانش به اسلام حیات تازه بخشید و زمینه سرنگون شدن دودمان فاسد اموی را فراهم آورد.امام حسین(ع) روز دهم محرم سال 61 هجری، در سن 57 سالگی در کربلا به شهادت رسیدند.
مرقد ایشان و برادر فداکارش حضرت اباالفضل(ع) و فرزندان و یارانش در شهر کربلا در عراق قرار دارد.
7342م/6103
کپی شد
