چرا نمی توانیم چربی شکم را راحت آب کنیم؟

جی پلاس، توجه داشته باشید که چربی شکمی فقط به لایه چربی تجمع‌یافته زیر پوست شکم که زیر دست‌تان می‌آید خلاصه نمی‌شود، بلکه شامل چربی احشایی هم می‌شود که در عمق شکم قرار دارد و اطراف اندام‌های داخلی را احاطه می‌کند. این چربی‌ عمقی احشایی را با تکنیک‌های تصویربرداری می‌توان دید و اندازه گرفت، اما زیر دست نمی‌آید.

برنا نوشت؛ همین چربی احشایی است که با بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، دیابت نوع ۲، فشار خون بالا، کلسترول بالای خون، مشکلات تنفسی ارتباط دارد.

بافت چربی بافتی فعال از لحاظ زیست‌شناختی است

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که سلول‌های چربی به خصوص سلول‌های چربی شکمی - اط لحاظ زیست‌شناختی فعال هستند. بنابراین می‌توان بافت چربی را  یک اندام یا غده درون‌ریز به حساب آورد که هورمون‌ها و مواد دیگری تولید می‌کند که می‌تواند به شدت بر سلامت ما تاثیر بگذارد. گرچه دانشمندان هنوز در حال بررسی تاثیرات این هورمون‌ها هستند، روشن است که زیادی چربی بدن به خصوص چربی شکمی تعادل و کارکرد طبیعی این هورمون‌ها را به هم می‌زند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که چربی شکمی با افزایش خطر مرگ زودرس همراهی دارد- بدون توجه به اینکه وزن کلی افراد چقدر باشد. در واقع، برخی از بررسی‌ها نشان داده‌اند که در زنانی که بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) دارای وزن طبیعی بوده‌اند، بیشتر بودن دور کمر از حد طبیعی (زیاد چربی شکمی) با افزایش خطر مرگ به علت بیماری‌های قلبی-عروقی همراهی دارد.

چربی که در بخش پایینی بدن تجمع پیدا می‌کند و بدن به اصطلاح گلابی‌شکل بوجود می‌آورد، عمدتا زیرپوستی است و چربی که در ناحیه شکمی تجمع می‌یابد و بدن به اصطلاح سیب‌شکل را ایجاد می‌کند، عمدتا چربی احشایی است.

بررسی‌ها نشان می‌دهند چگونگی توزیع ذخایر چربی بدن  واینکه چه میزان آن به صورت چربی شکمی باشد عمدتا بوسیله ژنتیک تعیین می‌شود.

افزایش چربی شکمی ممکن است به علت رژیم غذایی بد، ورزش نکردن و استرس رخ دهد و هنگامی که دارید وزن کم می‌کنید، چربی شکمی در اغلب موارد آخرین چربی است که کاهش پیدا می‌کند.

چطور چربی شکمی را کاهش دهیم؟

برای کاستن از چربی شکمی مانند چربی سایر نقاط بدن باید رژیم بگیرید و ورزش کنید تا وزنتان را کم کنید. به این منظور انجام فعالیت جسمی منظم با شدت متوسط – دست کم ۳۰ دقیقه در روز (و شاید تا ۶۰ دقیقه در روز) برای کم کردن وزن و کاهش چربی شکمی لازم است. توجه داشته باشید که تمرین‌های ورزشی موضعی مانند دراز و نشست گرچه عضلات شکمی را سفت می‌کنند، اما تاثیری از لحاظ کاهش چربی احشایی ندارند.

رژیم غذایی نیز مهم است. به اندازه وعده غذایی‌تان توجه کنید،  کربوهیدرات‌های پیچیده (مانند میوه‌ها، سبزی‌ها و غلات کامل) و پروتئین لخم یا بدون چربی را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید و از میزان نان سفید و سایر غلات تصفیه شده و نوشیدنی‌های شیرین‌شده حاوی قند یا شکر افزوده پرهیز کنید. چربی‌های اشباع‌شده و چربی‌های ترانس را با چربی‌های چنداشباع‌نشده جایگزین کنید.

دانشمندان امیدوارند در آینده داروهایی را بسازند که به طور انتخابی چربی شکمی را هدف قرار دهند. اما تا آن هنگام توصیه آنها تغییرات سبک زندگی به خصوص ورزش کردن و رژیم گرفتن برای کاهش چربی احشایی است.