حکایت انتخاب نام خانوادگی امام

جی پلاس: نام خانوادگی از رسم دوران شناسنامه مانده است. قبل از آن بیشتر مردم با نام پدر شهره می‏ شدند یا نام مکانی که در آنجا متولد شده یا سکونت داشتند، به آنان نام‏ خانوادگی می‏ داد. بعضی بزرگان که تألیفات مهمی داشتند، نام تألیفشان بر آنان می‏ ماند و صاحب منصبان حکومتی القاب از شاه می ‏گرفتند. وقتی نام سید ‏روح ‏الله در شناسنامه رفت، نام خانوادگی مصطفوی شد، شاید به آن جهت که نام پدر، مصطفی بود چنانکه آقا‏نورالدین لقب پدربزرگ را بر خود نهاد و هندی نام گرفت و آقا‏ مرتضی برادر بزرگتر نام خانوادگی پسندیده را بیشتر پسندید و پسندیده شد و سید‏ روح ‏الله که در سال تنظیم سند 23 ساله بود بی‏ گمان آگاهانه خود را به مصطفی منسوب کرد تا نام شهید را زنده بدارد زیرا چهار ماه و بیست و دو  روز از لبان پدر اذان شنیده بود، خطوط چهرۀ پدر را در هر لبخند بر ذهن زلالش حک می‏ کرد و گاه سینه‏ خیز خود را به سینۀ پدر می‏ کشاند و... اما هنوز نمی ‏توانست بابا بگوید و جانم بشنود که پدر به قصد سفر، آخرین بوسه بر گونۀ پسر زد و بیرون شتافت و دیگر به خانه باز نیامد؛ چرا که خان و خان ‏بازی بیداد کرده بود و آقا ‏مصطفی که می‏ رفت تا ندای مظلومان خمین را به سایر بلاد بَرَد تا شاید گشایشی شود، در میانۀ راه اراک شهید و روح ‏الله در ابتدای راه حیات یتیم شد.[1]