سید کاظم اکرمی (وزیر وقت آموزش و پرورش) در خاطراتش به روایتی از اولین دیدار با امام به همراه سایر نمایندگان انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه های تهران پرداخته است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، دکتر سید کاظم اکرمی(1) که روزگاری در قامت وزیر و وکیل مردم، مشغول ایفای نقش در جمهوری اسلامی بود در خاطرات خود به اولین دیدار با امام خمینی (س) و نگاه دقیق ایشان به تک تک حاضران پرداخته و اینگونه روایت کرده است:
در بهار سال 1342 به همراه دوستانی چون: محمد حنیف نژاد(2)، تراب حق‌شناس، حمید نوحی و محمد بسته‌نگار که حدود ده نفر بودیم، به عنوان نمایندگان انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه های تهران در همان منزل محله یخچال قاضی قم خدمت امام رسیدیم. شاید من نفر دوم یا سوم بودم که وارد شدم. کاملا یادم هست که حضرت امام از بالای عینک دقیقا یک‌یک ما را نگاه کرده و در کیفیت ورود و نشستن ما دقت می‌نمودند. آقای محمد بسته‌نگار که از سال ششم دبیرستان با من دوست بود و بعد هم داماد آیت‌الله طالقانی شد سؤالی مطرح کرد که آقا برنامه شما برای مبارزه چیست؟ امام تا حدودی ناراحت شده و فرمودند: ما برنامه خاصی نداریم! برنامه ما اسلام است.
در آن جلسه غیر از ما عده ای دیگر نیز حضور داشتند که در میان آنها یکی دو نفر از ساواکی ها هم بودند. بعضی از اعضای بیت آن حضرت در اتاق وارد شدند تا ساواکی ها را بیرون کنند که امام با همان اقتدار همیشگی خود فرمودند: بگذارید بنشینند، چه غلطی می خواهند بکنند؟
بعد از اینکه از خدمت امام مرخص شدیم، از اعضای بیت به ما گفتند که اگر دسته جمعی بروید همه تان را می گیرند. تک‌تک بروید و فرار کنید. من با حمید نوحی از کوچه هایی که کنار باغ بود و آن موقع هنوز خانه نشده بود، فرار کردیم و به وسیله ماشین به سوی تهران حرکت کردیم، دیگر نفهمیدیم بقیه چطور به تهران آمدند.
1. سید کاظم اکرمی، در سال 1319 در همدان متولد شد و تحصیلات مقدماتی خود را در همان جا به پایان رساند و به معلمی پرداخت. در سال 1374 موفق به دریافت دکترای برنامه‌ریزی درسی از دانشگاه تربیت معلم و به تدریس در آن دانشگاه مشغول شد. سید کاظم اکرمی در ضمن فعالیت های فرهنگی به فعالیت سیاسی روی آورد و در اوایل 1351 دستگیر شد و به زندان افتاد و پس از طی دوران زندان در همدان و سنندج در اواخر همان سال آزاد شد. در سال 1352 به علت تکثیر اعلامیه حضرت امام و همکاری با گروه اباذر دستگیر شد و دوباره به زندان افتاد و در 1356 آزاد شد. مشاغلی را که پس از انقلاب به عهده گرفت عبارتند از: مشاور مدیر کل آموزش و پرورش، نماینده مجلس خبرگان دوره اول، معاون و سپس رئیس دانشسرای راهنمایی همدان، مسئول آموزش و پرورش همدان، نماینده مجلس شورای اسلامی در دوره اول، وزیر آموزش و پرورش از 26 مهر 1363 تا 26 مرداد 1368 مدرس و مسئول دانشگاه تربیت معلم.
2. محمد حنیف نژاد (1351-1317) از پایه گذاران جنبش مسلحانه در دهه 1340، در خانواده ای بازاری در تبریز متولد شد. پس از دریافت دیپلم متوسطه در تبریز وارد دانشکده کشاورزی کرج شد. وی در 1342، موفق به اخذ مدرک مهندسی در رشته ماشین آلات شد. حنیف نژاد در اوضاع و احوال سیاسی مذهبی دهه 20 و 30 رشد کرد و از آغاز جوانی به انجمن های اسلامی از جمله انجمن اسلامی دانشجویان پیوست و به فعالیت در جبهه ملی دوم پرداخت. بعد از تأسیس نهضت آزادی ایران در اردیبهشت 1341 جذب آن شده و در 3 بهمن 41 دستگیر و به زندان افتاد و پس از هفت ماه در 11 شهریور 42 آزاد شد. حنیف نژاد پس از دستگیری رهبران نهضت آزادی در 1341 و محاکمه و محکوم شدن آنها در 1343 و نیز حادثه 15 خرداد 1342 به این نتیجه رسید که دوران مبارزات سیاسی و قانونی به سر رسیده است و با رژیم پهلوی باید به شیوه مسلحانه مبارزه کرد. او این فکر را با دو تن از جوانان عضو نهضت آزادی، سعید محسن (1351-1318) و علی اصغر بدیع زادگان (1351-1317) در میان نهاد و پس کسب موافقت آنها به اتفاق در شهریور 1344 سازمان مجاهدین خلق ایران را بنیان نهادند. با دستگیری تعداد زیادی از اعضای سازمان در شهریور 1350، حنیف نژاد نیز شناسایی و در 3 آبان 50 دستگیر، و در 4 خرداد 51 اعدام شد. (دایرة المعارف تشیع، نشر شهید سعید محبی، تهران، 1376، جلد 6، ص 540).
برشی از کتاب امام به روایت دانشوران؛ ص 73-75
