نویسنده : بهروز - و می شود با بهره گیری از سیستم های الکترونیکی مثل کامپیوتر، اینترنت، دیسک های چندرسانه ای، نشریه های الکترونیکی و خبرنامه های مجازی و نظایر آن، یادگیری بهتـر و آسانتری داشته باشیم.
درس های اینترنتی
یک استاد دانشگاه در مورد دوره های مجازی می گوید:در دوره های مجازی، دروس و برنامه های آموزشی از طریق اینترنت به دانشجو ارائه می شود و دانشجو با استفاده از تکنولوژی اینترنت، نیازی به حضور در کلاس های درس ندارد. «سرابی» اضافه می کند: در این آموزش محدودیت مکانی و یا زمانی وجود ندارد و امتحانات یک نیمسال شامل میان ترم و پایان ترم به صورت کتبـی برگـزار می شود.وی ادامه می دهد: دانشجویان نیز بعد از فارغ التحصیلی مدرک رسمی خود را که مورد تایید وزارت علوم و مراکز استخدامی است از دانشگاه دریافت می کنند. داوطلبـانی کـه در این دوره ها پذیرفته می شوند حداقل باید دارای یک دستگاه کامپیوتر باشند و امکان دسترسی به اینترنت پرسرعت را داشته باشند.وی ادامه می دهد: برای تحصیل در سیستم آموزشی دانشگاه مجازی که به دانشگاه قرن 21 هم معروف است، حداقل پیش‌نیاز دانشجو دسترسی به یک دستگاه رایانه و شبکه اینترنت و داشتن انگیزه ای قوی برای موفقیت در یک کلاس غیر سنتی است تا با این روش دانشجو در هر زمان و در هرجایی به آموزش دسترسی داشته باشد.تا این جای کار که همه چیز خوب است اما داشتن اینترنت پرسرعت آن هم در استان ما که ضریب نفوذ اینترنت در بسیاری از نقطه ها هنوز نامطلوب است و راه اندازی رشته های مجازی قابل تصور و ممکن است؟یکی از دانش آموختگان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه های استان عقیده دارد: ایجاد دوره های مجازی با توجه به تعدد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در استان مطلوب نیست زیرا کیفیت آموزش در دانشگاه های خراسان شمالی نسبت به استان های دیگر پایین است چه برسد به این که بخواهیم دوره های آموزش مجازی هم ایجاد کنیم.یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه های بجنورد هم پذیرش دانشجو به شکل مجازی را درمان دردهای آموزش عالی نمی داند و در این باره اظهار می دارد: در سال های اخیر، رقابتی شدن و افزایش بی رویه کمی گرایی به جای کیفی گرایی موجب شده اکنون سیاست ها به سمت حذف موسسه هایی که به شکل قارچ گونه رشد کرده‌اند، برود و در واقع دانشجو به این مدل درس خواندن عادت ندارد و نمی تواند. او آموزش مجازی را موضوع مهمی در افت کیفیت آموزشی می داند و می افزاید: عقیده دارم که دانشجویان باید بسیاری از آموزه های علمی و اخلاقی را از طریق ارتباط رودررو و تنگاتنگ با استاد به دست آورند و نباید علم را تجاری کنیم و بهای آن هم پایین آمدن کیفیت باشد. وی با اشاره به این که آموزش مجازی به فناوری هایی نیاز دارد، می افزاید: تامین زیر ساخت ها زمان می برد.
پدیده مدرک گرایی
وی با بیان این که در شرایط کنونی با پدیده مدرک گرایی رو به رو هستیم می گوید: بهتر است تمام برنامه ها به سمت کیفی شدن سطح آموزش در دانشگاه ها پیش برود ، بعد می توانیم برای ایجاد دوره های آموزش مجازی تلاش کنیم.یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه بجنورد هم عقیده دارد: اکنون آموزش مستقیم در دانشگاه های استان با استقبال کم مواجه است چه برسد به آموزش مجازی، اما اگر ماهیت ایجاد دوره های آموزش مجازی شغلی- حرفه ای و کارآفرینی باشد بسیار عالی است.وی می گوید: در کشورهایی مانند ژاپن و آمریکا در کنار دانشگاه های مجازی مراکز جوار صنعت هم وجود دارد و هم چنین در دانشگاه های تهران به دلیل فراهم بودن زیر ساخت های مناسب در مقاطع تحصیلات تکمیلی و فقط در چند رشته خاص دانشجوی مجازی پذیرفته می شود اما در خراسان شمالی ایجاد دوره های مجازی بدون برنامه و زیر ساخت ها به آفت تبدیل خواهد شد.
مزایا
اما در این میان نظر یکی از اعضای هیئت امنای مجتمع فنی و مهندسی اسفراین نیز قابل تأمل است. دکتر «قاسمی نیا» می گوید:علاوه بر این که امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در خراسان شمالی مهیا نیست برای هیئت علمی آنقدر تکلیف و وظیفه مشخص کرده اند که مجالی برای فراهم کردن محتوای آموزش های مجازی نمی ماند. وی می افزاید:ایجاد رشته های مجازی در دانشگاه ها منوط به تولید محتوای درسی است و حتی مشوقی مبنی بر این نیز دیده شده است که اگر 30 درصد محتوا توسط هیئت های علمی تهیه شود و 70درصد از منابع دیگر، دوره های مجازی ایجاد شود اما سر هیئت های علمی را آن قدر با الزامات پژوهشی شلوغ کرده اند که مجالی به دست نمی آید. وی در ادامه می گوید: با این که طرح های این چنینی مورد نیاز همه است و باید دسترسی به دانش برای همه از زنان خانه دار گرفته تا روستاییانی که در دورترین نقطه زندگی می کنند فراهم شود اما استرس شغلی اعضای هیئت علمی و این که باید در هر سال 4یا 5 مقاله آن ها در ژورنال های معتبر چاپ شود و ماندن و یا تمدید نشدن حکم آن ها به این موارد و دانش گری آن ها بستگی دارد موجب شده تا این طرح به کندی عملیاتی شود. دکتر «فیصل حسنی» معاون مالی دانشگاه پیام نور کشور هم با بیان این که زیرساخت هایی مانند فیبر نوری و اینترنت پرسرعت در همه جا در دسترس نیست می گوید: دانشگاه پیام نور در این زمینه پیشکسوت است و مخاطبان آن در همه نقاط دور و نزدیک قرار دارند اما مجازی شدن آموزش عالی به سادگی ممکن نیست و مشکلات نرم افزاری و سخت افزاری زیادی در این بخش وجود دارد. وی خاطرنشان می کند:نیاز امروز به گسترش آموزش های مجازی بر کسی پوشیده نیست و آموزش ها به این سمت می رود.
1744 **انتشاردهنده: علی اصغرافتاده
انتهای پیام درس های اینترنتی
یک استاد دانشگاه در مورد دوره های مجازی می گوید:در دوره های مجازی، دروس و برنامه های آموزشی از طریق اینترنت به دانشجو ارائه می شود و دانشجو با استفاده از تکنولوژی اینترنت، نیازی به حضور در کلاس های درس ندارد. «سرابی» اضافه می کند: در این آموزش محدودیت مکانی و یا زمانی وجود ندارد و امتحانات یک نیمسال شامل میان ترم و پایان ترم به صورت کتبـی برگـزار می شود.وی ادامه می دهد: دانشجویان نیز بعد از فارغ التحصیلی مدرک رسمی خود را که مورد تایید وزارت علوم و مراکز استخدامی است از دانشگاه دریافت می کنند. داوطلبـانی کـه در این دوره ها پذیرفته می شوند حداقل باید دارای یک دستگاه کامپیوتر باشند و امکان دسترسی به اینترنت پرسرعت را داشته باشند.وی ادامه می دهد: برای تحصیل در سیستم آموزشی دانشگاه مجازی که به دانشگاه قرن 21 هم معروف است، حداقل پیش‌نیاز دانشجو دسترسی به یک دستگاه رایانه و شبکه اینترنت و داشتن انگیزه ای قوی برای موفقیت در یک کلاس غیر سنتی است تا با این روش دانشجو در هر زمان و در هرجایی به آموزش دسترسی داشته باشد.تا این جای کار که همه چیز خوب است اما داشتن اینترنت پرسرعت آن هم در استان ما که ضریب نفوذ اینترنت در بسیاری از نقطه ها هنوز نامطلوب است و راه اندازی رشته های مجازی قابل تصور و ممکن است؟یکی از دانش آموختگان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه های استان عقیده دارد: ایجاد دوره های مجازی با توجه به تعدد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در استان مطلوب نیست زیرا کیفیت آموزش در دانشگاه های خراسان شمالی نسبت به استان های دیگر پایین است چه برسد به این که بخواهیم دوره های آموزش مجازی هم ایجاد کنیم.یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه های بجنورد هم پذیرش دانشجو به شکل مجازی را درمان دردهای آموزش عالی نمی داند و در این باره اظهار می دارد: در سال های اخیر، رقابتی شدن و افزایش بی رویه کمی گرایی به جای کیفی گرایی موجب شده اکنون سیاست ها به سمت حذف موسسه هایی که به شکل قارچ گونه رشد کرده‌اند، برود و در واقع دانشجو به این مدل درس خواندن عادت ندارد و نمی تواند. او آموزش مجازی را موضوع مهمی در افت کیفیت آموزشی می داند و می افزاید: عقیده دارم که دانشجویان باید بسیاری از آموزه های علمی و اخلاقی را از طریق ارتباط رودررو و تنگاتنگ با استاد به دست آورند و نباید علم را تجاری کنیم و بهای آن هم پایین آمدن کیفیت باشد. وی با اشاره به این که آموزش مجازی به فناوری هایی نیاز دارد، می افزاید: تامین زیر ساخت ها زمان می برد.
پدیده مدرک گرایی
وی با بیان این که در شرایط کنونی با پدیده مدرک گرایی رو به رو هستیم می گوید: بهتر است تمام برنامه ها به سمت کیفی شدن سطح آموزش در دانشگاه ها پیش برود ، بعد می توانیم برای ایجاد دوره های آموزش مجازی تلاش کنیم.یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه بجنورد هم عقیده دارد: اکنون آموزش مستقیم در دانشگاه های استان با استقبال کم مواجه است چه برسد به آموزش مجازی، اما اگر ماهیت ایجاد دوره های آموزش مجازی شغلی- حرفه ای و کارآفرینی باشد بسیار عالی است.وی می گوید: در کشورهایی مانند ژاپن و آمریکا در کنار دانشگاه های مجازی مراکز جوار صنعت هم وجود دارد و هم چنین در دانشگاه های تهران به دلیل فراهم بودن زیر ساخت های مناسب در مقاطع تحصیلات تکمیلی و فقط در چند رشته خاص دانشجوی مجازی پذیرفته می شود اما در خراسان شمالی ایجاد دوره های مجازی بدون برنامه و زیر ساخت ها به آفت تبدیل خواهد شد.
مزایا
اما در این میان نظر یکی از اعضای هیئت امنای مجتمع فنی و مهندسی اسفراین نیز قابل تأمل است. دکتر «قاسمی نیا» می گوید:علاوه بر این که امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در خراسان شمالی مهیا نیست برای هیئت علمی آنقدر تکلیف و وظیفه مشخص کرده اند که مجالی برای فراهم کردن محتوای آموزش های مجازی نمی ماند. وی می افزاید:ایجاد رشته های مجازی در دانشگاه ها منوط به تولید محتوای درسی است و حتی مشوقی مبنی بر این نیز دیده شده است که اگر 30 درصد محتوا توسط هیئت های علمی تهیه شود و 70درصد از منابع دیگر، دوره های مجازی ایجاد شود اما سر هیئت های علمی را آن قدر با الزامات پژوهشی شلوغ کرده اند که مجالی به دست نمی آید. وی در ادامه می گوید: با این که طرح های این چنینی مورد نیاز همه است و باید دسترسی به دانش برای همه از زنان خانه دار گرفته تا روستاییانی که در دورترین نقطه زندگی می کنند فراهم شود اما استرس شغلی اعضای هیئت علمی و این که باید در هر سال 4یا 5 مقاله آن ها در ژورنال های معتبر چاپ شود و ماندن و یا تمدید نشدن حکم آن ها به این موارد و دانش گری آن ها بستگی دارد موجب شده تا این طرح به کندی عملیاتی شود. دکتر «فیصل حسنی» معاون مالی دانشگاه پیام نور کشور هم با بیان این که زیرساخت هایی مانند فیبر نوری و اینترنت پرسرعت در همه جا در دسترس نیست می گوید: دانشگاه پیام نور در این زمینه پیشکسوت است و مخاطبان آن در همه نقاط دور و نزدیک قرار دارند اما مجازی شدن آموزش عالی به سادگی ممکن نیست و مشکلات نرم افزاری و سخت افزاری زیادی در این بخش وجود دارد. وی خاطرنشان می کند:نیاز امروز به گسترش آموزش های مجازی بر کسی پوشیده نیست و آموزش ها به این سمت می رود.
1744 **انتشاردهنده: علی اصغرافتاده
کپی شد
