به گزارش ایرنا، الگوی توسعه در چین، مالزی، سنگاپور، تایوان و کره جنوبی به عنوان کشورهای توسعه یافته جنوب شرق آسیا در این نشست مورد بررسی این پژوهشگران قرار گرفت.
* نخبگان در راس امور کشور
یک پژوهشگر حوزه مدیریت گفت: وجه مشترک همه رهبران این کشورها که اغلب نظامی بودند، حرکت از ایدئولوژی به سوی عملگرایی در جهت توسعه کشور است.
سید علی عقیلی افزود: این کشورها از نخبگان فارغ از هر نوع تفاوت دیدگاه استفاده کرده و آنان را جهت نیل به توسعه و با رویکرد نتیجه محور و با تمرکز بر انضباط شدید در راس امور قرار دادند.
* مبارزه سیستماتیک با فساد
وی به فرهنگ مشترک کشورهای چین، کره جنوبی، تایوان و سنگاپور اشاره کرد و اظهار داشت: نهادسازی و روند توسعه در این منطقه آسیا با هم شباهت دارد و مبارزه سیستماتیک با فساد از جمله این اشتراکات است.
این دانش آموخته دکترای مدیریت دانشگاه فردوسی مشهد گفت: به عنوان مثال 'پارک چون هی' که مدت 16 سال (1963 - 1979) در کره جنوبی بر مسند قدرت بود و این کشور را به رشد چشمگیر اقتصادی رساند، یک ششم کارکنان دولت را به دلیل فساد و ناکارآمدی از کار اخراج و هزار و 200 باجگیر را محاکمه نمود ، البته این اقدامات را با استفاده از یک شبکه ضد فساد با ساختار نظامی انجام داد.
وی با بیان اینکه واپس گرایان در هر کشوری مانع تحقق توسعه هستند افزود: دولتهای توتالیتر از ویژگی های اصلی این کشورهای آسیایی بوده است که در سایه اقتدارگرایی دیوان سالارانه و با اتکا به آن توانستند از سد نیروهای واپسگرای خود بگذرند.
عقیلی توسعه ببرهای آسیا را صادرات محور دانست و اظهار داشت: این دولتها پس از تقویت تولید و صادرات به خلق شرکتهای بزرگ دست زدند و پس از مدتی از حمایت آنان دست برداشتند تا بتوانند خود را با اقتصاد جهانی وفق دهند و رقابت پذیر شوند.
* توسعه فرهنگی مقدم بر توسعه اقتصادی
دانشجوی دکترای اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد در تشریح الگوهای پیشرفت گفت: توسعه اقتصادی در کشور های جنوب شرقی آسیا طی حدود 50 سال گذشته رخ داد و زمینه های آن غیرقابل مقایسه با شرایط ایران است.
زهرا روحانی افزود: توسعه اقتصادی پس از توسعه فرهنگی و نهادی شکل می گیرد، شاید در جامعه ما مانند چین ابتدا نیازمند یک توسعه فرهنگی ، اجتماعی و نهادی باشیم تا نهادهای جامعه حاضر به پذیرش تغییرات و تحولات توسعه اقتصادی شوند.
وی با تاکید بر اینکه در زمان حاضر ایران با استفاده از روشهای کشورهای آسیای جنوب شرقی به توسعه نمی رسد اظهار داشت: شاید با اتکا به صنایعی همچون پتروشیمی که صادرات محور هستند بتوان در حوزه توسعه اقتصادی قدم برداشت اما فعالیت های خلاقانه اقتصادی یا دانش بنیان در کشور می تواند به عنوان الگویی برای توسعه ایران قرار گیرد که البته در این الگو نیازمند نخبگان هستیم.
وی گفت: برخلاف برخی که می گویند نیروی نخبه برای توسعه نهادی در کشور وجود ندارد و همه مهاجرت کرده اند، معتقدم این نیرو در کشور موجود است و فقط باید از ظرفیت آن بهره گرفت.
* تعامل، اقتدار و استقلال ویژگی دولتهای توسعه گرا
دانشجوی دکترای علوم سیاسی با استناد به نظریات آدرین لفتویچ ، استاد دانشگاه و نظریه پرداز بریتانیایی علوم سیاسی در زمینه 'دولتهای توسعه گرا' گفت: بر اساس روش مطالعه جامعه شناسی تاریخی در خصوص توسعه یک الگوی عام برای کشورها وجود ندارد.
رضا سرحدی افزود: دولت های توسعه گرا تعامل گرا هستند و نه انقلابی لذا ایران با توجه به سیاست انقلابی و ایدئولوژیک خود در تعارض با سایر جریانهای خارجی است که این موضوع یکی از تفاوتهای ایران با دولت و سیاست های توسعه گرا و تعامل گرای کشورهای مورد مطالعه است.
این پژوهشگر علوم سیاسی به اقتدارگرایی در کشورهای آسیایی اشاره کرد و اظهار داشت: ساخت سیاسی در انقلاب اسلامی ایران مبتنی بر مردم سالاری و حرکتهای ضداستبدادی شکل گرفته است که همه اینها دولت ایران را به نوعی متوجه انتخابات می کند و حتی در مواردی به پوپولیسم می انجامد ، این خصوصیات در تعارض با دولتهای اقتدارگرای جنوب شرق آسیاست.
وی گفت: در ایران میان نخبگان تفاهم وجود ندارد و شکافهای اجتماعی در ایران به حدی است که به نظر می رسد اتحاد نخبگان از جریانهای مختلف بر سر تعیین الگوی توسعه کشور محقق نخواهد شد.
این محقق افزود: دولت توسعه گرا باید از نیروها و طبقات اجتماعی استقلال داشته باشد این طبقات به دنبال تحقق منافع خود هستند.
وی اظهار داشت: در چین با تحکیم حزب کمونیست، در مالزی با انتقال برخی اختیارات از قوای دیگر به قوه مجریه و در کره جنوبی با محدودیتها برای طبقه سرمایه دار و زمین دار در جهت تقویت صنعت، استقلال دولت محقق شد.
وی استقلال دولت از مردم و طبقات اجتماعی نظیر کارگران را از دیگر ویژگی های دولتهای توسعه گرا دانست و گفت: دولت در ایران هرچند بواسطه وابستگی به درآمد نفت به نوعی به مردم وابسته نیست اما از سوی دیگر مدام باید با این درآمد جهت برآورده کردن نیازهای مردم به سیاستهای باز روی آورد و همین به نوعی استقلال دولت را خدشه دار می کند.
این پژوهشگرعلوم سیاسی افزود: هم اکنون دیوان سالاری در ایران گرفتار رسوبات سنتهای سیاسی گذشته است لذا شایسته سالاری در این بوروکراسی جایگاه کمرنگی دارد ، این در حالی است که دیوانسالاری قدرتمند از ارکان دولتهای توسعه گرای جنوب شرق آسیا می باشد.
* تقویت مفهوم اجتماعی توسعه
عقیلی، پژوهشگر حوزه مدیریت، توسعه را در قالب یک مفهوم اجتماعی مورد بررسی قرار داد و گفت: باید جامعه قابلیت پذیرش توسعه آن را داشته باشد ، چنانچه در دوره صفوی این توسعه پذیرفته شده و قابل قبول بود و اگر این روند ادامه می یافت اکنون شرایط دیگری داشتیم.
وی افزود: در زمینه توسعه یافتگی دچار گسیختگی تاریخی شده ایم چنانچه پس از دوره صفوی ، زندیه و قاجار هر کدام کشور را به مسیر دیگری منحرف کردند و در دوره پهلوی با وجود برخی اقدامات در جهت توسعه این موضوع محقق نشد.
دانش آموخته دکتری مدیریت خاطر نشان کرد: اگر بخواهیم علت عدم توسعه یافتگی را ریشه یابی کنیم نباید تحلیل های ساده انگارانه ارائه دهیم یا مشکلات را به گردن این و آن بیندازیم.
وی با انتقاد از تربیت های مبتنی بر فردگرایی در ایران گفت: لازمه توسعه کشور در ابعاد اجتماعی توجه ، ترویج و تقویت نگرش درجمع زیستن و اصلاح ساختار آموزش کشور در جهت تقویت همکاری جمعی و تقویت همبستگی ملی در کشور است.
بر اساس گزارش سال 2017 صندوق بین المللی پول چین بالاتر از اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا در رتبه نخست تولید ناخالص داخلی بر پایه برابری قدرت خرید قرار دارد و کشورهای کره جنوبی، ایران، تایوان، مالزی و سنگاپور به ترتیب در جایگاههای 14، 18 ، 22 ، 26 و 40 این رده بندی قرار گرفته اند.
تولید ناخالص داخلی برپایه برابری قدرت خرید یکی از معیارهای اندازه گیری قدرت اقتصادی کشورها می باشد، براساس این روش مجموع ارزش کالا و خدمات نهایی ایجاد شده توسط دولت طی یک دوره معین یک ساله ملاک سنجش قدرت اقتصادی آن کشور قرار می گیرد.
3221 / 6053
انتهای پیام * نخبگان در راس امور کشور
یک پژوهشگر حوزه مدیریت گفت: وجه مشترک همه رهبران این کشورها که اغلب نظامی بودند، حرکت از ایدئولوژی به سوی عملگرایی در جهت توسعه کشور است.
سید علی عقیلی افزود: این کشورها از نخبگان فارغ از هر نوع تفاوت دیدگاه استفاده کرده و آنان را جهت نیل به توسعه و با رویکرد نتیجه محور و با تمرکز بر انضباط شدید در راس امور قرار دادند.
* مبارزه سیستماتیک با فساد
وی به فرهنگ مشترک کشورهای چین، کره جنوبی، تایوان و سنگاپور اشاره کرد و اظهار داشت: نهادسازی و روند توسعه در این منطقه آسیا با هم شباهت دارد و مبارزه سیستماتیک با فساد از جمله این اشتراکات است.
این دانش آموخته دکترای مدیریت دانشگاه فردوسی مشهد گفت: به عنوان مثال 'پارک چون هی' که مدت 16 سال (1963 - 1979) در کره جنوبی بر مسند قدرت بود و این کشور را به رشد چشمگیر اقتصادی رساند، یک ششم کارکنان دولت را به دلیل فساد و ناکارآمدی از کار اخراج و هزار و 200 باجگیر را محاکمه نمود ، البته این اقدامات را با استفاده از یک شبکه ضد فساد با ساختار نظامی انجام داد.
وی با بیان اینکه واپس گرایان در هر کشوری مانع تحقق توسعه هستند افزود: دولتهای توتالیتر از ویژگی های اصلی این کشورهای آسیایی بوده است که در سایه اقتدارگرایی دیوان سالارانه و با اتکا به آن توانستند از سد نیروهای واپسگرای خود بگذرند.
عقیلی توسعه ببرهای آسیا را صادرات محور دانست و اظهار داشت: این دولتها پس از تقویت تولید و صادرات به خلق شرکتهای بزرگ دست زدند و پس از مدتی از حمایت آنان دست برداشتند تا بتوانند خود را با اقتصاد جهانی وفق دهند و رقابت پذیر شوند.
* توسعه فرهنگی مقدم بر توسعه اقتصادی
دانشجوی دکترای اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد در تشریح الگوهای پیشرفت گفت: توسعه اقتصادی در کشور های جنوب شرقی آسیا طی حدود 50 سال گذشته رخ داد و زمینه های آن غیرقابل مقایسه با شرایط ایران است.
زهرا روحانی افزود: توسعه اقتصادی پس از توسعه فرهنگی و نهادی شکل می گیرد، شاید در جامعه ما مانند چین ابتدا نیازمند یک توسعه فرهنگی ، اجتماعی و نهادی باشیم تا نهادهای جامعه حاضر به پذیرش تغییرات و تحولات توسعه اقتصادی شوند.
وی با تاکید بر اینکه در زمان حاضر ایران با استفاده از روشهای کشورهای آسیای جنوب شرقی به توسعه نمی رسد اظهار داشت: شاید با اتکا به صنایعی همچون پتروشیمی که صادرات محور هستند بتوان در حوزه توسعه اقتصادی قدم برداشت اما فعالیت های خلاقانه اقتصادی یا دانش بنیان در کشور می تواند به عنوان الگویی برای توسعه ایران قرار گیرد که البته در این الگو نیازمند نخبگان هستیم.
وی گفت: برخلاف برخی که می گویند نیروی نخبه برای توسعه نهادی در کشور وجود ندارد و همه مهاجرت کرده اند، معتقدم این نیرو در کشور موجود است و فقط باید از ظرفیت آن بهره گرفت.
* تعامل، اقتدار و استقلال ویژگی دولتهای توسعه گرا
دانشجوی دکترای علوم سیاسی با استناد به نظریات آدرین لفتویچ ، استاد دانشگاه و نظریه پرداز بریتانیایی علوم سیاسی در زمینه 'دولتهای توسعه گرا' گفت: بر اساس روش مطالعه جامعه شناسی تاریخی در خصوص توسعه یک الگوی عام برای کشورها وجود ندارد.
رضا سرحدی افزود: دولت های توسعه گرا تعامل گرا هستند و نه انقلابی لذا ایران با توجه به سیاست انقلابی و ایدئولوژیک خود در تعارض با سایر جریانهای خارجی است که این موضوع یکی از تفاوتهای ایران با دولت و سیاست های توسعه گرا و تعامل گرای کشورهای مورد مطالعه است.
این پژوهشگر علوم سیاسی به اقتدارگرایی در کشورهای آسیایی اشاره کرد و اظهار داشت: ساخت سیاسی در انقلاب اسلامی ایران مبتنی بر مردم سالاری و حرکتهای ضداستبدادی شکل گرفته است که همه اینها دولت ایران را به نوعی متوجه انتخابات می کند و حتی در مواردی به پوپولیسم می انجامد ، این خصوصیات در تعارض با دولتهای اقتدارگرای جنوب شرق آسیاست.
وی گفت: در ایران میان نخبگان تفاهم وجود ندارد و شکافهای اجتماعی در ایران به حدی است که به نظر می رسد اتحاد نخبگان از جریانهای مختلف بر سر تعیین الگوی توسعه کشور محقق نخواهد شد.
این محقق افزود: دولت توسعه گرا باید از نیروها و طبقات اجتماعی استقلال داشته باشد این طبقات به دنبال تحقق منافع خود هستند.
وی اظهار داشت: در چین با تحکیم حزب کمونیست، در مالزی با انتقال برخی اختیارات از قوای دیگر به قوه مجریه و در کره جنوبی با محدودیتها برای طبقه سرمایه دار و زمین دار در جهت تقویت صنعت، استقلال دولت محقق شد.
وی استقلال دولت از مردم و طبقات اجتماعی نظیر کارگران را از دیگر ویژگی های دولتهای توسعه گرا دانست و گفت: دولت در ایران هرچند بواسطه وابستگی به درآمد نفت به نوعی به مردم وابسته نیست اما از سوی دیگر مدام باید با این درآمد جهت برآورده کردن نیازهای مردم به سیاستهای باز روی آورد و همین به نوعی استقلال دولت را خدشه دار می کند.
این پژوهشگرعلوم سیاسی افزود: هم اکنون دیوان سالاری در ایران گرفتار رسوبات سنتهای سیاسی گذشته است لذا شایسته سالاری در این بوروکراسی جایگاه کمرنگی دارد ، این در حالی است که دیوانسالاری قدرتمند از ارکان دولتهای توسعه گرای جنوب شرق آسیا می باشد.
* تقویت مفهوم اجتماعی توسعه
عقیلی، پژوهشگر حوزه مدیریت، توسعه را در قالب یک مفهوم اجتماعی مورد بررسی قرار داد و گفت: باید جامعه قابلیت پذیرش توسعه آن را داشته باشد ، چنانچه در دوره صفوی این توسعه پذیرفته شده و قابل قبول بود و اگر این روند ادامه می یافت اکنون شرایط دیگری داشتیم.
وی افزود: در زمینه توسعه یافتگی دچار گسیختگی تاریخی شده ایم چنانچه پس از دوره صفوی ، زندیه و قاجار هر کدام کشور را به مسیر دیگری منحرف کردند و در دوره پهلوی با وجود برخی اقدامات در جهت توسعه این موضوع محقق نشد.
دانش آموخته دکتری مدیریت خاطر نشان کرد: اگر بخواهیم علت عدم توسعه یافتگی را ریشه یابی کنیم نباید تحلیل های ساده انگارانه ارائه دهیم یا مشکلات را به گردن این و آن بیندازیم.
وی با انتقاد از تربیت های مبتنی بر فردگرایی در ایران گفت: لازمه توسعه کشور در ابعاد اجتماعی توجه ، ترویج و تقویت نگرش درجمع زیستن و اصلاح ساختار آموزش کشور در جهت تقویت همکاری جمعی و تقویت همبستگی ملی در کشور است.
بر اساس گزارش سال 2017 صندوق بین المللی پول چین بالاتر از اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا در رتبه نخست تولید ناخالص داخلی بر پایه برابری قدرت خرید قرار دارد و کشورهای کره جنوبی، ایران، تایوان، مالزی و سنگاپور به ترتیب در جایگاههای 14، 18 ، 22 ، 26 و 40 این رده بندی قرار گرفته اند.
تولید ناخالص داخلی برپایه برابری قدرت خرید یکی از معیارهای اندازه گیری قدرت اقتصادی کشورها می باشد، براساس این روش مجموع ارزش کالا و خدمات نهایی ایجاد شده توسط دولت طی یک دوره معین یک ساله ملاک سنجش قدرت اقتصادی آن کشور قرار می گیرد.
3221 / 6053
کپی شد
