ادامه سرمقاله روزنامه به این شرح است: خاستگاه بنیادی پیشرفت و بالندگی اجتماعی هر کشوری، فرهنگ و آموزش و پرورش آن است. جامعه فرهنگی و زیر مجموعه آن دانش آموزی بزرگ ترین جامعه آماری و در عین حال تاثیرگذارترین افرادند. چه از حیث تجربه های فرهنگی معلمین فرهیخته و چه از حیث نیروی نشاط و جوانی دانش آموزی که هر دو می تواند منشا آثار ماندگار باشند.آنچه جامعه امروز ما نیازمند آن است مدیریت فرهنگی است که از حد یک شعار کلیشه ای و نخ نما و فرسوده فراتر نرفته است.
خراسان جنوبی در قبل و بعد از انقلاب مهد پرورش بزرگ مردان تمدن سازی بوده است که شهره عالم و خاص اند. در قدیم حتی سیستان و بلوچستان زیر مجموعه مدیریت سیاسی و فرهنگی خراسان جنوبی بوده و امرای خراسان جنوبی امنیت آنجا را تامین می کردند و مدرسه شوکتیه سومین مدرس به سبک جدید در کشوربود که با مدیریت امیر شوکت الملک و همراهی بزرگانی چون علامه فرزان، استاد سعیدی، احمدی بیرجندی و... قیمومیت فرهنگی سیستان را نیز تحت عنوان ' معارف مکران' عهده دار بود.
بعد از انقلاب اسلامی نیز جایگاه فرهنگی خراسان جنوبی مشهود است. اولین وزیر آموزش و پرورش انقلاب، دکتر غلامحسین شکوهی از خراسان جنوبی بود اما اکنون خراسان جنوبی تلالو فرهنگی گذشته خود را ندارد که چرایی افول آن خود مسئله ای مهم در خور کنکاش است.
شورای شهر به عنوان نماد مردم مداری و اولی ترین مجموعه مدیریت شهری است از همین رو چندین نفر از خوش سابقه ترین و پیشکسوتان فرهنگی شهر با درک این احساس وظیفه آمادگی خود را برای خدمت فرهنگی اعلام کرده و نامزد شدند.
در بدبینانه ترین نظر سنجی ها حداقل حضور یکی از آنان در شورا قطعی بود و البته نیاز شورا قبل از این که آنها نیاز به این مسئولیت باشند، مدیریت شهری نیازمند حضور مغتنم آنان بود.
اما در کمال ناباوری هیچ یک از کاندیداهای خوش سابقه آموزش و پروزش رای لازم را نیاورند و این علامت سوال بزرگی را در ذهن هر فرهنگی برجسته کرد و آن اینکه چه شده است که شهروندان به این استغنای فرهنگی رسیده اند که لزومی به حضور کارشناس فرهنگی ندارند.
وجود یک عضو آموزش و پرورش برای دفاع از حوزه های آموزشی و تربیتی جمعیت دانش آموزی لازم و ضروری می نمود و شهروندان محترم حتما مستحضر هستند که کار شورای شهر صرفا به انتخاب شهردار خلاصه نمی شود و البته شهردار نیز می تواند نقش شایان توجهی در مسئله آموزش و پرورش و فضا سازی و مهندسی فرهنگی ایفا کند.
از طرفی وجود چند مهندس شهرسازی که لازمه اصلی شورای شهر است همچنان به شدت حس می شود و شاید نقیصه اصلی شورای شهر آتی کمبود نیروی خوش فکر، کارآمد و تصمیم گیرنده مهندسی و عمرانی شهر که اولویت اول آن است باشد.
بهتر است مسئولان اجرایی ساز و کارا انتخابات شورای شهر را به گونه ای برنامه ریزی نمایند تا حضور و نفوذ ترکیبی از چهره های مهندسی، عمرانی، فرهنگی، آموزشی و حقوقی با تفکیک جنسیتی در شورا می گردد.
2047* دریافت و انتشار- عباسقلی اشکورجیری
انتهای پیام خراسان جنوبی در قبل و بعد از انقلاب مهد پرورش بزرگ مردان تمدن سازی بوده است که شهره عالم و خاص اند. در قدیم حتی سیستان و بلوچستان زیر مجموعه مدیریت سیاسی و فرهنگی خراسان جنوبی بوده و امرای خراسان جنوبی امنیت آنجا را تامین می کردند و مدرسه شوکتیه سومین مدرس به سبک جدید در کشوربود که با مدیریت امیر شوکت الملک و همراهی بزرگانی چون علامه فرزان، استاد سعیدی، احمدی بیرجندی و... قیمومیت فرهنگی سیستان را نیز تحت عنوان ' معارف مکران' عهده دار بود.
بعد از انقلاب اسلامی نیز جایگاه فرهنگی خراسان جنوبی مشهود است. اولین وزیر آموزش و پرورش انقلاب، دکتر غلامحسین شکوهی از خراسان جنوبی بود اما اکنون خراسان جنوبی تلالو فرهنگی گذشته خود را ندارد که چرایی افول آن خود مسئله ای مهم در خور کنکاش است.
شورای شهر به عنوان نماد مردم مداری و اولی ترین مجموعه مدیریت شهری است از همین رو چندین نفر از خوش سابقه ترین و پیشکسوتان فرهنگی شهر با درک این احساس وظیفه آمادگی خود را برای خدمت فرهنگی اعلام کرده و نامزد شدند.
در بدبینانه ترین نظر سنجی ها حداقل حضور یکی از آنان در شورا قطعی بود و البته نیاز شورا قبل از این که آنها نیاز به این مسئولیت باشند، مدیریت شهری نیازمند حضور مغتنم آنان بود.
اما در کمال ناباوری هیچ یک از کاندیداهای خوش سابقه آموزش و پروزش رای لازم را نیاورند و این علامت سوال بزرگی را در ذهن هر فرهنگی برجسته کرد و آن اینکه چه شده است که شهروندان به این استغنای فرهنگی رسیده اند که لزومی به حضور کارشناس فرهنگی ندارند.
وجود یک عضو آموزش و پرورش برای دفاع از حوزه های آموزشی و تربیتی جمعیت دانش آموزی لازم و ضروری می نمود و شهروندان محترم حتما مستحضر هستند که کار شورای شهر صرفا به انتخاب شهردار خلاصه نمی شود و البته شهردار نیز می تواند نقش شایان توجهی در مسئله آموزش و پرورش و فضا سازی و مهندسی فرهنگی ایفا کند.
از طرفی وجود چند مهندس شهرسازی که لازمه اصلی شورای شهر است همچنان به شدت حس می شود و شاید نقیصه اصلی شورای شهر آتی کمبود نیروی خوش فکر، کارآمد و تصمیم گیرنده مهندسی و عمرانی شهر که اولویت اول آن است باشد.
بهتر است مسئولان اجرایی ساز و کارا انتخابات شورای شهر را به گونه ای برنامه ریزی نمایند تا حضور و نفوذ ترکیبی از چهره های مهندسی، عمرانی، فرهنگی، آموزشی و حقوقی با تفکیک جنسیتی در شورا می گردد.
2047* دریافت و انتشار- عباسقلی اشکورجیری
کپی شد
